Widziałeś twierdzenia:„Doskonała reprodukcja w słabym świetle”. Aparaty o niskim natężeniu luksów są normą, a producenci wydają się mieć zamiar zobaczyć, jak nisko mogą zejść. Twierdzenia dotyczące 2 luksów, 1 luksa, 0,75 luksa, a nawet 0 luksów nie są rzadkością. Co tak naprawdę oznaczają te oceny? Co to jest luks i ile potrzebujesz?
Co to jest Lux?
Mówiąc najprościej, luks jest jednostką metryczną mierzącą ilość światła, która pada na obiekt i jest europejskim odpowiednikiem brytyjskiej stopo-świecy (lub lumenów). W szczególności 1 luks odpowiada ilości światła padającego na powierzchnię jednego metra kwadratowego, która znajduje się w odległości jednego metra od pojedynczej świecy. 10 luksów to ilość światła wytwarzanego przez 10 świec w odległości jednego metra.
Aparat z oceną 1 luksa twierdzi, że jest w stanie wytworzyć obraz przy świetle jednej świecy, która znajduje się około trzech stóp od obiektu. Wiele aparatów dostępnych obecnie na rynku właśnie to potrafi. Problem polega na tym, że wynikowy obraz może być bardzo słabej jakości.
Kiedy producent umieszcza z boku aparatu ocenę 1 luksa, daje subiektywną opinię na temat akceptowalnego obrazu. Chociaż oceny są bardziej jednolite, obiektywne i naukowe niż w przeszłości, to, co dany producent uważa za „akceptowalne”, prawdopodobnie nie odpowiada standardom filmowca dbającego o jakość. Ziarnista, monochromatyczna forma prawdopodobnie nie jest tym, o czym myślałeś, kupując kamerę do „słabego oświetlenia”.
Ponadto, ponieważ „dopuszczalny obraz” jest terminem subiektywnym, oceny luksów będą się różnić w zależności od producenta. Aparat marki X o natężeniu 2 luksów może generować zauważalnie lepszy obraz niż aparat konkurencji o natężeniu 2 luksów. Nie ma sposobu, aby się dowiedzieć bez przetestowania ich obu. To się zmienia. Stowarzyszenie Przemysłu Elektronicznego (EIA) stworzyło nowy standard (EIA-639), który ma szerokie wsparcie branżowe. Powinno to usunąć subiektywność z ocen luksów i rzeczywiście wiele firm już korzysta z nowego standardu EIA-639. Trzymamy kciuki, że zaczną również pisać „ocena EIA-639 Lux” na swoich pudełkach, abyśmy wiedzieli, czego szukać.
Natura światła
Lux to miara oparta na świetle wytwarzanym przez pojedynczą świecę. Świece, podobnie jak zwykłe żarówki domowe, wytwarzają światło, które promieniuje równomiernie we wszystkich kierunkach. Wraz ze wzrostem odległości od źródła światła ilość światła padającego na obiekt maleje wykładniczo. (Lux =1/d2, gdzie „d” oznacza odległość od źródła). Stała ilość światła jest po prostu rozprowadzana na większym obszarze, więc jest go mniej do ominięcia. Jeśli podwoisz odległość od obiektu do świecy, nie otrzymasz o połowę mniej światła. Otrzymujesz 1/4 tyle światła. Zwiększ dystans czterokrotnie, a otrzymasz 1/16 więcej. Możesz zobaczyć, jak 10 luksów światła z jednego metra może bardzo szybko zmienić się w 1 luks.
Twój obiekt wpłynie również na zdolność zbierania światła przez aparat. Lux to miara światła padającego lub światła padającego na obiekt. Z drugiej strony aparat widzi i rejestruje odbite światło, które odbija się od obiektu i trafia do obiektywu. Jaśniejsze, odbijające światło powierzchnie będą lepiej odtwarzać się w warunkach słabego oświetlenia niż ciemne obiekty. Tylko dlatego, że 100 luksów oświetla obiekt, nie zakładaj, że kamera widzi obiekt o natężeniu 100 luksów.
Optyka
Istnieje kilka sposobów na zwiększenie wydajności przy słabym oświetleniu. Zastosowana metoda wpłynie na ogólną jakość obrazu. Ogólnie rzecz biorąc, aparat z doskonałą optyką zapewni wierniejsze odwzorowanie niż aparat oparty na elektronice. Celem doskonałej optyki jest dostarczenie jak największej ilości światła do czujnika obrazu (CCD).
Najważniejsze, aby uzyskać więcej światła, to rozmiar. Większe soczewki wychwytują więcej światła. Typowy 37-milimetrowy obiektyw kamkordera nie może się równać z 10 000-milimetrowym teleskopem Keck na Mauna Kea. Jasne jest, że nowoczesne kamery to także przenośność i wygoda, więc musimy trochę pogodzić się z rozmiarem obiektywu. A rozmiar to dopiero początek.
Optycznie doskonałe aparaty zaczynają się od wysokiej jakości obiektywu. Soczewki z najwyższej półki nie tylko pozwolą na dotarcie większej ilości światła do matrycy CCD, ale także będą miały czystszą jakość, ponieważ niedoskonałości i zanieczyszczenia soczewki rozpraszają światło. Soczewki wyższej jakości zapewniają ostrzejsze szczegóły, kontrolowane zniekształcenia i żywsze kolory. Producenci kamer dostrzegli zapotrzebowanie na taką jakość i odpowiednio zareagowali. Firmy, które nie są jeszcze znane z produkcji soczewek, zaczęły podpisywać kontrakty z producentami specjalizującymi się w optyce, aby wytwarzać produkty o wyższej jakości.
Innym czynnikiem, który należy wziąć pod uwagę, jest liczba przetworników CCD lub układów scalonych używanych w aparacie. Wszystkie inne rzeczy są równe, trzy żetony są lepsze niż jeden. Oprócz dodanych chipów obrazujących, kamery 3CCD mają doskonałą optykę i doskonałą elektronikę. Wykorzystują pryzmat, który rozbija światło na trzy składowe kolory:czerwony, zielony i niebieski. Światło przechodzi przez soczewkę, wchodzi do pryzmatu, a następnie jest rozdzielane i wysyłane do jednego z trzech oddzielnych chipów przetwarzających. Niebieskie światło trafia do niebieskiego chipa, zielone do zielonego, a czerwone do czerwonego. Pryzmat jest bardzo wydajny w swoich zadaniach i niewiele, jeśli jakiekolwiek światło jest tracone podczas podziału światła.
Z drugiej strony kamera jednoukładowa wykorzystuje filtr paskowy, aby rozbić światło na kolory składowe. Ten filtr nie jest tak skuteczny jak pryzmat. Światło jest rozpraszane, a część tracone, a podczas fotografowania przy słabym oświetleniu należy zachować jak najwięcej światła.
Ulepszenia elektroniczne
Kamery jednoukładowe potrafią radzić sobie z bardzo małą ilością światła. Gdy nie ma wystarczającej ilości światła, aparat pobiera to, co ma i wzmacnia je elektronicznie. To rozsądna strategia, ale wynikowy obraz nie jest doskonały. Wzmocnienie sygnału o słabym oświetleniu nieuchronnie powoduje ziarnistość i szum wideo. Sytuacja przypomina taśmy audio, które zostały nagrane na zbyt niskim poziomie. Podczas odtwarzania na stereo możesz słuchać muzyki, ale ledwo. Gdy zwiększysz głośność lub wzmocnisz sygnał, lepiej słyszysz muzykę, ale także słyszysz dużo syku.
To samo dzieje się ze wzmocnionymi sygnałami wideo. Kamera wzmocni niewielką ilość światła, którą otrzyma, ale wraz z nią otrzymasz dużo szumu wideo. Otrzymany obraz będzie miał ziarnisty, bezbarwny wygląd. Jasne, możesz zobaczyć swój temat, ale daleko mu do jakości, której szukasz.
Pamiętaj o tych czynnikach, patrząc na oceny luksów. Czy kamera ma natężenie 1 luksa ze względu na lepszą optykę, czy z powodu obwodów elektronicznych? W końcu porównanie side-by-side jest jedynym prawdziwym testem. W ten sposób przekonasz się, że optyka wygra z elektroniką, jeśli chodzi o fotografowanie w słabym świetle. Oczywiście, aby uzyskać profesjonalnie wyglądający film, najlepiej zapomnieć o niskich ocenach luksów i zainwestować w zestaw oświetleniowy.
[Pasek boczny:Smoła czerń]
Ostatnio widzieliśmy w wiadomościach wiele filmów o bardzo słabym oświetleniu, ponieważ filmowcy byli zmuszeni kręcić w warunkach braku światła podczas wojny w Iraku. Chociaż jakość wideo jest niska, jest to lepsze niż brak wideo. Oto jak to robią:
- Podczerwień — te zabarwione na zielono ujęcia są oświetlane wyłącznie światłem podczerwonym. Światło podczerwone może być widziane i nagrywane przez kamerę, ale ludzkie oko nie może go zobaczyć, co jest ważne, gdy ktoś chowa się w ciemności i próbuje Cię sfotografować. Istnieje wiele kamer konsumenckich, które mogą nagrywać sceny noktowizyjne i lampy wideo na podczerwień, aby zapewnić niewidzialne oświetlenie.
- Niska liczba klatek na sekundę — Inną opcją jest zmniejszenie liczby klatek na sekundę. Ujęcia z niską liczbą klatek na sekundę są wyświetlane w kolorze, ale przy zaledwie czterech klatkach na sekundę (4 kl./s) wideo jest bardzo zacinane.