Przykro mi, że jestem zwiastunem złych wieści, ale niefortunna prawda jest taka, że twoje analogowe taśmy umierają i nic nie możesz na to poradzić. Niezależnie od tego, czy grasz nimi, ćwiczysz, przechowujesz je poziomo lub pionowo, tail-in, tails-out w szczelnym bunkrze o kontrolowanej temperaturze głęboko w Kansas, nie ma to znaczenia. Najlepsze, co możesz zrobić, to przedłużyć nieuniknione. W końcu materiał na nich ulegnie degradacji i zostanie utracony.
Nawet jeśli czas się zatrzymał, technologia idzie naprzód. Gdybyś był w stanie zachować swoje taśmy z optymalną jakością i minimalnymi stratami, wciąż coraz trudniej jest znaleźć maszyny, na których można je odtwarzać. Dopiero wczoraj Betacam SP lub Hi8 były wszystkim, czego ktokolwiek chciał. Dziś jeden to niewiele więcej niż rozbitek, a drugi to drobny przypis w historii. Jeśli nic więcej, same te powody powinny być wystarczającą zachętą do aktualizacji archiwów, nawet jeśli po prostu przekonwertujesz VHS na DVD.
Najważniejszym powodem konwersji wszystkich twoich taśm do formatu cyfrowego jest to, że w istocie pozostanie to degeneracją twojego wideo. Nośniki cyfrowe zapewniają niemal dokładne powielanie i oferują większą dopuszczalność błędów przed pogorszeniem jakości, więc nawet jeśli Twoja taśma cyfrowa zbliża się do końca okresu trwałości, często nadal będzie w stanie zapewnić wydruk porównywalny z nośnikiem został po raz pierwszy nagrany. W większości przypadków jest również produkowany przy użyciu nowszej technologii, co oznacza wyższą jakość i trwałość. Czynniki te pozwalają na ciągłą i praktycznie bezstratną ścieżkę archiwizacji, która znacznie przewyższa wszelkie formaty analogowe. Konwersja wszystkich Twoich materiałów do postaci cyfrowej to czasochłonny proces, który jest całkowicie pozbawiony jakiejkolwiek początkowej satysfakcji. W zależności od kompresji oraz formatu źródłowego i docelowego sam proces konwersji może być przyczyną utraty informacji. Łatwo się zniechęcić, ale korzyści znacznie przewyższają wysiłek. Kompromisem jest bardziej stabilny obraz i większa dokładność odtwarzania w czasie. Każdy dzień, w którym to odkładasz, to kolejny dzień, w którym jakość Twoich materiałów się pogarsza, a im gorzej wygląda nagranie na początku procesu, tym mniej otrzymasz ostatecznie korzyści. Jeśli masz jakieś taśmy 3/4 cala, prawdopodobnie będziesz już mieć problemy z uzyskaniem stabilnego obrazu na wielu z nich. Oznacza to, że są praktycznie bezużyteczne w przyszłych projektach. To jeden projekt, którego odkładanie jest nierozsądne.
Przygotowanie
Najlepiej przenieść wszystko, co chcesz, jako jeden duży projekt. Nie twórz fragmentarycznie ani nie przesyłaj tylko materiału potrzebnego do najnowszego nadchodzącego projektu. Spowoduje to bałagan bez końca. Spójrz na swoje taśmy analogowe i powiedz sobie:„Czy muszę wszystko przenieść?” Jeśli jesteś podobny do mnie, będziesz chciał tego wszystkiego po prostu dla potomności. Rozważ jednak następujące argumenty przy określaniu, co przenieść:
Wada: Zapomnij, że kiedykolwiek będziesz potrzebować tego materiału; rzeczywistość jest taka, że prawdopodobnie nigdy więcej nie spojrzysz na większą część materiału.
Za: „Prawo Murphy'ego” postprodukcji mówi:„Chwila, w której nie masz dostępu do konkretnego fragmentu materiału, to ta chwila, w której desperacko go potrzebujesz”.
Zważ koszty. Jeśli masz tylko niewielką ilość materiału filmowego, koniecznie przenieś każdą ostatnią klatkę. Z drugiej strony, jeśli masz setki godzin surowego materiału, bądź wybiórczy. Pamiętaj jednak, że wszystkie Twoje stare nagrania będą miały standardową rozdzielczość. Jeśli obecnie pracujesz ściśle w wysokiej rozdzielczości, nawet Twoje wcześniejsze „epickie” ujęcia będą poważnie ograniczone pod względem użyteczności.
Poświęć trochę czasu na uporządkowanie źródeł, według tematu lub oryginalnego projektu. Najlepiej jest pogrupować taśmy z podobnym materiałem w ten sam zestaw miejsc docelowych, według źródła po źródle. Nie zawracaj sobie głowy dzieleniem go dalej, ponieważ dodane sortowanie nie jest warte wysiłku, a prawdopodobnie nasycisz swoje miejsca docelowe przerwami kodu czasowego, a także zrujnujesz wszelkie dzienniki edycji, które zrobiłeś w przeszłości. Jedyny moment, w którym powinieneś dalej dzielić, to korygowanie tych momentów, gdy produkt końcowy jest umieszczany na tej samej taśmie, co materiał źródłowy.
Miejsca docelowe to inna historia. Nie bój się tworzyć taśm z archiwami kompilacji. Nie ma powodu, aby umieszczać tylko jeden master na taśmie, ale powstrzymaj się od mieszania finału z taśmami roboczymi lub surowym materiałem filmowym. Wydajne przesyłanie pozwoli Ci również odzyskać trochę potrzebnej przestrzeni dyskowej.
Wszystko na swoim miejscu
Najpierw przetwórz swoich mistrzów. To nie tylko twoje portfolio, ale kiedy pracujesz nad nowym produktem i potrzebujesz zdjęcia stockowego, twój umysł przede wszystkim zapamięta obrazy z twoich poprzednich produktów. Rzadko zdarza się, abyś pamiętał, a co dopiero chciał, ujęcie, które wcześniej odrzuciłeś we wcześniejszych pracach.
Po drugie, przetwórz wszelkie materiały źródłowe, które pojawiają się w pracy, która jest nadal w toku, oraz wszystkie najnowsze źródła dobrej jakości do wykorzystania w przyszłych projektach. Następnie przejdź do materiałów źródłowych z poprzednich projektów. Na koniec przetwórz dowolne resztki materiału. Jest to zazwyczaj Twój bezużyteczny, ale sentymentalny materiał filmowy. Pamiętaj również o rozliczeniu własności. Wszystko, czego nie masz praw do wykorzystania w przyszłym projekcie, powinno zająć miejsce z tyłu, do czegoś, co możesz potencjalnie wykorzystać lub sprzedać.
Po zakończeniu zalecałbym przechowywanie taśm analogowych przez co najmniej sześć miesięcy po transferze lub do momentu potwierdzenia, że transfery są równej jakości, w zależności od tego, co nastąpi wcześniej. Zapakuj je jednak w gotowe do wyrzucenia pudełka, więc gdy nadejdzie czas, możesz je po prostu wyrzucić bez dalszych kłopotów.
Konwersja na technologię cyfrową to także doskonała okazja do zorganizowania się. Jeśli nie masz innych pilnych spraw, rejestrowanie przesyłanego materiału przyniesie później ogromne korzyści. Jeśli źródło analogowe ma kod czasowy, powinieneś go również skopiować do nowego systemu, zwłaszcza jeśli używałeś tego materiału w poprzednich pracach. Jeśli twoje źródła nie posiadają kodu czasowego, dodaj go w logiczny sposób, być może zmieniając na nową godzinę dla każdej taśmy źródłowej. Na koniec poświęć trochę czasu na opracowanie logicznego standardu etykietowania dla wszystkich swoich taśm.
Poświęć trochę czasu na dokładne zarejestrowanie docelowych taśm w bazie danych. Oznacz także każde przeniesione źródło jasną naklejką z datą i przeniesionym zamówieniem. W przypadku źródeł niekodowanych czasowo rozważ wydłużenie kodu czasowego na taśmie docelowej do nowej godziny za każdym razem, gdy wprowadzasz nowe źródło. Utwórz standardową etykietę do użycia dla każdej taśmy docelowej oraz standardowe menu, jeśli tworzysz płyty DVD. Sprawia, że Twoja biblioteka wygląda na uporządkowaną i zadbaną.
Miejsca docelowe
Istnieje wiele opcji cyfrowych, do których można się przenieść. Każdy ma swoje plusy i minusy, ale istnieje ogólnie uzgodniony kierunek działania. Pamiętaj, że dla celów archiwizacji Twoimi priorytetami powinny być zawsze jakość, długowieczność i dostępność, w tej kolejności. Spójrzmy na niektóre opcje.
Przenoszenie na dysk twardy jest tak wydajne, jak to tylko możliwe, gdy trzeba wykorzystać materiał w dalszej kolejności; jest to jednak również ryzykowne medium archiwalne. Dyski twarde są podatne na uszkodzenia mechaniczne i fizyczne, a także awarie elektromagnetyczne i degradację. Łatwo też przez pomyłkę usunąć, zmienić i/lub stracić pliki. Przechowywanie na dysku twardym jest również irytujące technicznie, ponieważ do prawidłowego archiwizowania treści potrzebne są co najmniej dwie wyspecjalizowane macierze dysków zawierających zduplikowane materiały, przechowywane jak najdalej od siebie. Z tych powodów nie są zalecane jako główne miejsce docelowe archiwizacji.
Opcje takie jak XDCAM, DVCPRO, D-1 i D-5 umożliwiają przesyłanie praktycznie bez dostrzegalnej utraty informacji, ale mogą być nieopłacalne. Ponadto ich użycie nie jest rozpowszechnione, więc poza elitą nadawców i tymi, którzy posiadają kamery korzystające z jednego z formatów, dostęp do nich staje się trudny.
Nośniki optyczne, takie jak DVD, mogą wydawać się realną i powszechną alternatywą, ale są bardzo podatne na uszkodzenia fizyczne, a związana z tym kompresja może stać się brzydka. P2 i inne rozwiązania pamięci Flash są podatne na zagubienie i obecnie mają pojemność, która może ograniczać archiwizację. Nigdy też nie jest dobrym pomysłem przechowywanie czegokolwiek długoterminowego za pomocą metody obejmującej segmentowane medium.
To pozostawia nam stare dobre nośniki taśmowe, które pomimo wszystkich nowych technologii pamięci masowej są nadal uważane za najlepsze nośniki do archiwizacji. Tworzenie kopii zapasowych dysków twardych multimediów na taśmie Digital Linear Tape (DLT) to świetna opcja, ale jej użycie jest czasochłonne i często droższe niż większość ludzi jest w stanie zapłacić. Dodatkowo dostęp do przechowywanych danych jest bardzo niewygodny.
Z tych powodów, DVCAM i Mini DV są zalecane przez większość jako najlepsza opcja przechowywania dla niedrogiej konwersji analogowo-cyfrowej i archiwizacji. Zarówno medium, jak i sprzęt są tanie i łatwo dostępne oraz mają szeroką bazę użytkowników, zapewniając wsparcie długo po pojawieniu się następnej „najlepszej” opcji. Wreszcie, wiele stacji i sieci akceptuje format DV jako jakość transmisji. Jeśli masz tylko Mini DV, idź z tym, ale zachęcam do DVCAM. Jest to bardziej solidna konstrukcja, ma nieco lepszą metodologię nagrywania i zapasy o większej pojemności.
Oczywiście będziesz musiał dostosować te informacje do własnych potrzeb. Jeśli masz już systemy DVCPRO lub XDCAM, powinny one odegrać rolę w Twoich konwersjach. Podobnie, jeśli posiadasz talię Digital Betacam, użyj jej dla Betacam SP i podobnych źródeł. Nie ma jednak powodu, aby umieszczać VHS na tak dużym i drogim nośniku.
Drogi do przyszłości
Powstrzymaj się od blokowania systemu edycji zadaniami archiwizacji, gdy tylko jest to możliwe. Umożliwi to konwersję bez przerywania innych operacji biznesowych. Najlepiej założyć dedykowany system transferowy. Zawsze używaj najwyższej jakości połączenia, wspólnego zarówno dla źródła, jak i miejsca docelowego. Przesyłaj bez kompresji, gdy tylko jest to możliwe, z najlepszą jakością oferowaną przez Twój rejestrator.
Oprzyj się pokusie przepuszczania mediów przez filtry, miksery i procesory. Więcej przystanków po drodze oznacza więcej okazji do problemów. Jeśli obraz był stabilny, a dźwięk na początku czysty, powinien tak pozostać. Mimo to możesz chcieć zastosować korektor podstawy czasu (TBC) z odtwarzaczami źródłowymi, które nie przyjmują sygnału referencyjnego. Może to pomóc ustabilizować obrazy oraz zachować kolory i poziomy, ale dobre obrazy są zazwyczaj drogie. W przypadku dźwięku może być potrzebny mikser lub adaptery tłumione podczas podłączania wyjść RCA z jednej maszyny do wejść XLR innej, aby prawidłowo dopasować impedancję. Pamiętaj, aby delikatnie zmniejszyć lub zwiększyć poziomy podczas nagrywania, jeśli musisz, i obserwuj cały transfer pod kątem nadmiernej modulacji. Jeśli dźwięk analogowy jest zbyt głośny, zostanie zniekształcony, ale w postaci cyfrowej przeciążenie sygnału oznacza nieodwracalną stratę.
Jeśli zdecydujesz się przejść bezpośrednio na dysk twardy, samodzielne konwertery często zapewniają doskonałą jakość przy mniejszych zakłóceniach. Ponadto użyj dodatkowej karty dźwiękowej zamiast wbudowanego dźwięku komputera, aby zminimalizować zakłócenia elektryczne na ścieżkach audio. Po zakończeniu przesyłania wykonaj nagranie testowe, aby zweryfikować jakość i upewnić się, że nie dochodzi do przydźwięku ani innych zakłóceń.
Wyrywkowe sprawdzanie wyników powinno wystarczyć, ale rozważ obejrzenie okazjonalnego fragmentu w całości. Zmaksymalizuj wydajność, odnotowując przybliżony czas trwania źródła i ustawiając budzik na kilka minut, zanim się skończy, aby zminimalizować czas przestoju na zmianę taśmy.
Jeśli nie ćwiczysz metody tworzenia zarówno mistrzów, jak i mistrzów ochrony, teraz jest czas, aby zacząć. Twoje mastery powinny być dostępne tylko wtedy, gdy nie ma innego wyjścia, pozostawiając master ochrony na codzienny dostęp. Mistrzowie ochrony to miejsce, w którym mogą pojawić się Twoje inne media. Jeśli pozwala na to budżet, zrób identyczną taśmę główną i taśmę zapasową. Jeśli nie, użyj dysku twardego lub dysków DVD do kopii ochronnych. Kopiowanie materiału w wielu opcjach przechowywania zapewnia bezpieczeństwo przechowywania na taśmie i nadal zapewnia łatwy dostęp do edycji i przeglądania. Pamiętaj, że zawsze możesz zrobić pliki multimedialne lub kopie DVD ze swoich taśm, ale nie zawsze będziesz zadowolony z jakości, jeśli spróbujesz iść w przeciwnym kierunku. Jeśli to możliwe, zabierz swoich mistrzów do innej lokalizacji w celu przechowywania.
Konwersja twoich archiwów z analogowego na cyfrowy jest naprawdę trudnym zadaniem, zwłaszcza jeśli weźmiesz pod uwagę wszystkie potencjalne nieodwołalne wybory, które mogą prowadzić do przyszłych problemów. Przy odrobinie staranności i rozwagi możesz zmienić to przedsięwzięcie w nową erę, nie tylko dla swoich mediów, ale także dla swoich nawyków pracy.
Ostateczne medium
Jaki byłby więc ostateczny format wideo? W medialnej utopii obraz można opisać w następujący sposób:przystępne cenowo i łatwo dostępne medium zdolne do bezbłędnego odtwarzania treści, przechowujące do 24 godzin nieskompresowanej rozdzielczości „podwójnego Imax” i prawdziwie „sferycznej”.1 ” dźwięk przestrzenny, zdolny wytrzymać zero absolutne, promieniowanie jądrowe i 3000 stopni Fahrenheita. Jest przenośny, łatwy do reprodukcji, nie rysuje się ani nie zużywa podczas użytkowania, wytrzymuje co najmniej 100 lat bez degradacji i zawiera gigabajt metadanych. Można go układać w stos, jest w 100% przyjazny dla środowiska i posiada znacznik RFID, dzięki czemu można go łatwo zlokalizować w razie potrzeby.
Brzmi słodko, prawda? Jeśli jednak jest to „ostateczny” cel, nasza obecna technologia wideo może być uważana za tak daleko na drodze do wideo nirwany, jak trzecia cegła ułożona podczas budowy Wielkiego Muru Chińskiego
Peter Zunitch jest niezależnym profesjonalistą w dziedzinie mediów, który w wielu projektach filmowych i telewizyjnych nosił kapelusze montażysty, operatora/DP, reżysera dźwięku oraz producenta/reżysera.
Pasek boczny:PRZYSZŁOŚĆ PRZECHOWYWANIA
Taśmy DVCAM nie są idealne, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że nastąpi utrata informacji, gdy pochodzą ze źródeł wyższej jakości, ale są najlepszym wyborem zamiast droższych i mniej dostępnych formatów lub formatów, które łatwo ulegają uszkodzeniu i uszkodzeniu. Przyszłość jest jednak obiecująca, a na horyzoncie pojawiają się nowe technologie. Jedną z popularnych nadziei jest holograficzne przechowywanie danych, które umożliwia ochronę informacji w zamkniętym nośniku, dzięki czemu zadrapania są mniej uciążliwe. Dzięki technologii holograficznej informacje są gromadzone we wszystkich kierunkach i mogą być dostępne losowo, zapewniając olbrzymią pojemność przy zwiększonej prędkości. Pozwala także ostatecznie zrezygnować z przechowywania elektromagnetycznego na rzecz zmiany fazy. Rozwój tej technologii napotkał ostatnio kilka przeszkód, więc jej pojawienie się jest jeszcze dość odległe. Prawdopodobnie najpierw zobaczymy inną metodę hybrydowej pamięci masowej, wykorzystującą laserowe dyski twarde, mimo że podstawowa technologia została ogłoszona zaledwie kilka miesięcy temu. Dyski będą używać światła laserowego do zmiany polaryzacji nośników magnetycznych, co od dawna uważano za niemożliwe.
Spodziewaj się, że jeden lub oba z nich wywołają fale w ciągu 5 do 10 lat. Ich przybycie – lub coś podobnego – będzie kolejnym wielkim krokiem naprzód w zakresie przechowywania wideo. Do tego czasu będziemy musieli zadowolić się naszą obecną pamięcią cyfrową. Przynajmniej nie ma już wymówki, by być przywiązanym do analogu.
Pasek boczny:CYFROWA RÓŻNICA
Poprawa błędów
Najważniejszym powodem konwersji wszystkich Twoich taśm do formatu cyfrowego jest to, że praktycznie zatrzyma to degenerację Twojego wideo. W rzeczywistości zawsze będzie narażony na utratę danych, ale materiał cyfrowy wytrzyma znacznie lepiej niż jego starszy brat analogowy. Wynika to z technologii cyfrowej korekcji błędów.
Za każdym razem, gdy odtwarzana jest taśma, niektóre z maleńkich cząstek magnetycznych, które zawierają informacje, odpadają. Podobnie na dysku twardym lub nośniku optycznym podobne małe błędy mogą wystąpić za każdym razem, gdy plik jest kopiowany lub duplikowany. Na taśmie analogowej spowoduje to niewielkie białe plamy na całym ekranie, duże „przerwy”, które powodują przeskakiwanie obrazu, a nawet niestabilny obraz.
Jednak podczas odtwarzania pliku cyfrowego urządzenie wykryje brak danych i spróbuje je odtworzyć na podstawie informacji przed i po. Tak więc, jeśli twoja cyfrowa kopia straci trochę danych, twój odtwarzacz może wypełnić puste miejsca, a twoje zdjęcie nadal będzie odtwarzane dobrze.
Cyfrowa korekcja błędów ma swoje granice. Nie wyeliminuje problemów, które są już obecne w momencie nagrywania. Ponadto, jeśli zostanie utracona wystarczająco duża część danych, maszyna nie będzie w stanie tego skompensować, a wynikające z tego zniekształcenia wideo będą znacznie bardziej uciążliwe niż jego analogowy kuzyn. Widz, który widzi zły obraz analogowy, może zignorować pofalowane krawędzie i śnieżny ruch. Osoba oglądająca cyfrowy obraz z pewnością będzie zdziwiona, gdy cały ekran rozpadnie się na duże kolorowe bloki. Dźwięk cyfrowy jest równie bezlitosny. Przeciążenie nagrania analogowego będzie oznaczać różne ilości zniekształceń w zależności od głośności. Cyfrowy dźwięk jest o wiele bardziej destrukcyjny i w chwili, gdy przesycisz się, uderzysz w ścianę trzasków i trzasków.
Pasek boczny:STUDIUM PRZYPADKU – ĆWICZENIE NA KOMPROMIS
U poprzedniego pracodawcy przyszedł do nas klient i zapytał, czy moglibyśmy zarchiwizować na DVD ponad 500 taśm źródłowych do celów archiwalnych (a nie edycji). Źródła te obejmowały wszystko, od filmów 16 mm po 1-calowe szpule wideo i od U-matic (3/4″) po VHS.
Do długoterminowej archiwizacji odradzałem korzystanie z płyt DVD, ponieważ są one po prostu zbyt podatne na uszkodzenia i upływ czasu (zwłaszcza do nagrywania). Zamiast tego poleciłem taśmy DVCAM. Ich sytuacja była jednak nieco wyjątkowa, ponieważ nie chcieli materiału do edycji, a jedynie do ewentualnego wyświetlenia i odniesienia w przyszłości, i mieli dostęp tylko do odtwarzacza DVD i VHS. Nie było ich też stać na przeniesienie tak ogromnego wolumenu na nośniki taśmowe. Z tych powodów ostatecznie zdecydowaliśmy się na użycie złotych płyt DVD klasy archiwalnej (dysków specjalnie zaprojektowanych w celu zwiększenia trwałości i długowieczności) jako wzorców i standardowych płyt DVD-R jako zabezpieczeń.
Musieliśmy zlecić podwykonawstwo filmu i 1-calowych rolek, które zostały umieszczone na DVCAM przez firmę specjalizującą się w powielaniu. Obecnie trudno jest znaleźć firmy, które potrafią odtwarzać te „starożytne” formaty, ale znaleźliśmy kilka. Odkryliśmy również, że ceny znacznie się różniły między nimi, więc rozejrzyj się.
Półprodukty DVCAM zostały następnie wykorzystane do stworzenia archiwów DVD w normalny sposób. Stworzyliśmy standardowe menu dla wszystkich płyt i tylko tytuły były zmieniane z jednej płyty DVD na drugą. Nasz samodzielny rejestrator Pioneer PRV-LX1 (z dyskiem twardym i dwoma nagrywarkami) okazał się nieoceniony w tym procesie
Ceny były jednak trudne – uśredniliśmy koszt jednego transferu w oparciu o godzinę na źródło, jedno źródło na DVD. Nośniki, atrament, opakowania i 30% marża zysku były standardem, a wycofywane źródła opierały się na poniesionych kosztach plus zysk. Praca stała się jednak kłopotliwą sprawą. Podczas gdy transfery zabierały godziny pracy maszyn, pracownik był potrzebny tylko przez około 5 minut na godzinę. Musieliśmy również uwzględnić drukowanie i projektowanie etykiet oraz czas sortowania i koordynacji. Ostatecznie byliśmy trochę hojni, ponieważ była to ogromna praca, a klient był dobry.