Jednym z najbardziej przekonujących twierdzeń, jakie ludzie wysuwają w przypadku cyfrowego wideo, jest brak strat pokoleniowych podczas tworzenia kopii. Oznacza to, że kopia-kopii-kopii dziewiątego poziomu jest w 100% tak dobra, jak oryginał pierwszej generacji. To twierdzenie o cyfrowej wyższości jest tylko odrobinę przereklamowane (patrz pasek boczny Dirty Secrets firmy Digital); ale nie można zaprzeczyć, że tradycyjne analogowe wideo znacznie zanika od rodzica do dziecka do wnuka. W światach VHS i 8 mm utrata generacji jest niesamowicie szybka.
Jak szybko? Twoje krytyczne oko dostrzeże, że mistrz edycji drugiej generacji nie jest tak ostry i czysty, jak oryginalny aparat. Nawet twoja mama może stwierdzić, że kopia trzeciej generacji, którą jej wysłałeś, nie jest równa temu, do czego przyzwyczaiła się oglądać w swoim systemie telewizji satelitarnej. Wszystko, co czwarte pokolenie lub później, jest irytująco złe.
Podobnie jak śmierć i podatki, utrata generacji analogowej jest powszechna. Ale możliwe jest odroczenie lub częściowe uniknięcie degeneracji wideo. Pokażemy Ci, jak chronić jakość obrazu od jednego poziomu taśmy do następnego. Najpierw przyjrzyjmy się, dlaczego kopie wideo ulegają degeneracji.
Dlaczego dochodzi do utraty generacji
Krótko mówiąc, jakość wideo spada z pokolenia na pokolenie z trzech głównych powodów:utraty wysokich częstotliwości, podziału luminancji/chrominancji i szumów.
- Utrata wysokich częstotliwości: Ostrość obrazu jest najbardziej widoczna na krawędziach obiektów na ekranie:na granicach między jedną rzeczą a drugą. Krawędzie są rejestrowane w wysokich częstotliwościach sygnału wideo, a te częstotliwości są łatwo degradowane w procesie kopiowania. Każde pokolenie wydaje się „miększe” niż jego rodzic, ponieważ wszystkie krawędzie obrazu są mniej wyraźne.
- Podział luminancji/chrominancji: Podział sygnału ma miejsce, ponieważ sygnały wideo przenoszą cztery strumienie informacji o obrazie:jasność, odcień koloru, intensywność koloru i sygnał synchronizacji. Jasność (a wraz z nią kontrast) jest regulowana przez część sygnału zwaną „luminancją”, podczas gdy odcień i intensywność koloru są połączone w części zwanej „chrominancją”. Czwarty składnik sygnału zawiera informacje o synchronizacji, aby prawidłowo wyświetlać obrazy.
W sygnale RF (gniazdo antenowe) lub kompozytowym sygnale wideo (żółty wtyk RCA) cztery części sygnału wideo są połączone; ale gdy tylko dotrą do wewnętrznych obwodów magnetowidu, DVE/przełącznika, odtwarzacza gier lub procesora kolorów, dzielą się na oddzielne komponenty. W drodze powrotnej komponenty sygnału łączą się ponownie w jeden. Jeśli połączyłeś łańcuchowo magnetowid źródłowy, monitor źródłowy, przełącznik cyfrowy, program do gier, procesor kolorów i magnetowid nagrywający, sygnał może podzielić się i ponownie połączyć pięć lub więcej razy.
Problem polega na tym, że w każdym polu edycyjnym różne komponenty sygnału mają oddzielne wewnętrzne trasy od wejścia do wyjścia. Tam, gdzie luminancja może jechać prosto z Nowego Jorku do Los Angeles, że tak powiem, chrominacja może przejść przez Tallahassee, Dallas i Tombstone, docierając później do LA ze względu na dłuższą podróż. Tak więc, gdy luminancja i chrominancja ponownie łączą się w punkcie wyjścia, nie są już idealnie zsynchronizowane.
Za każdym razem, gdy sekwencja podziału/scalania się powtarza, rozbieżność wzrasta. To właśnie odpowiada za rozmazane i błędnie zarejestrowane kolory, które sprawiają, że taśmy czwartej generacji i niższe duped wyglądają jak źle wydrukowane zdjęcia z gazet.
Hałas Szum sygnału pojawia się jako plamki, ziarnistość i wyblakły kolor kopii wielopokoleniowych. Tak jak wszystko, czego nie posadziłeś w ogrodzie, jest chwastem, tak wszystko, co nie jest sygnałem (informacją), jest szumem. Każde nagranie zawiera trochę szumu, a każda kopia dodaje go więcej, tak że duplikat szóstej generacji ma sześć razy więcej elektronicznych chwastów niż oryginał. (Hałas ma swoją dziwną nazwę od świata audio, w którym w rzeczywistości można usłyszeć niesygnałowe części nagrania jako dźwięki.)
Okej, więc utrata wysokich częstotliwości, podział sygnału i szum powodują, że Twoje filmy ulegają degeneracji, gdy je duplikujesz w procesie edycji. Co możesz zrobić z tymi problemami? Niestety, nic dramatycznego, ale możesz zminimalizować utratę generacji, systematycznie optymalizując każdą część procesu nagrywania wideo, zaczynając od jakości oryginalnych taśm z kamer.
Żadnych śmieci!
Im lepszy oryginał, tym wolniejsza utrata generacji, więc oto cztery strategie tworzenia taśm z kamerami najwyższej jakości:
- Użyj formatu premium. Taśmy DV, Hi8 i S-VHS zapewniają wyższą rozdzielczość i czystsze kolory niż zwykłe formaty VHS i 8 mm.
- Wybierz aparat z trzema chipami. Trzy przetworniki obrazu CCD są lepsze niż jeden, zarówno pod względem rozdzielczości, jak i czystej separacji kolorów.
- Używaj taśmy wysokiej jakości, czyli zwykłej jakości od dużego producenta. Jednak bardzo trudno jest zauważyć jakąkolwiek znaczącą poprawę jakości w porównaniu z droższymi gatunkami taśm, więc zaoszczędź pieniądze i trzymaj się standardowej jakości.
- Zapewnij wystarczające oświetlenie, aby nagrywać dobrze nasycone kolory i uniknąć ziarnowania powodowanego przez ustawienie kamery przy słabym oświetleniu (to ustawienie jest zwykle nazywane „wzmocnieniem” lub „wzmocnieniem”). Z drugiej strony użyj krótszego czasu otwarcia migawki i/lub szarego filtra o neutralnej gęstości w bardzo jasnym śniegu lub na plaży. Dzięki temu kolory nie będą „rozkwitać” i się rozmazywać.
Po zoptymalizowaniu jakości taśm źródłowych spójrz dalej na wzorzec edycji, który z nich zmontujesz.
Zachowaj prostotę (ale klasę)
Jeśli zanikanie obrazu jest spowodowane szumem, utratą wysokich częstotliwości i podziałem sygnału, możesz zminimalizować dwa z trzech z tych gremlinów, łącząc ze sobą komponenty edycyjne.
Po pierwsze, użyj najkrótszych, najgrubszych i najlepszej jakości kabli, jakie możesz uzyskać. Idealne są kable o długości trzech stóp. Dzieje się tak, ponieważ utrata sygnału o wysokiej częstotliwości jest zwiększana przez opór elektryczny. Im dłuższą odległość musi pokonać sygnał i im węższa jest jego miedziana autostrada, tym większy jest opór w jego przepływie.
Równie ważne są wysokiej jakości gniazda i wtyczki. Nawet z najlepszymi złączami, powinieneś je często sprawdzać i czyścić rzeczywiste powierzchnie łączące za pomocą roztworów dostępnych w sklepach z elektroniką.
Aby zwalczyć utratę sygnału podzielonego, użyj dwóch strategii. Najpierw połącz wszystkie komponenty wideo liniami S-video. Porty S-video akceptują oddzielne sygnały luminancji i chrominancji i przesyłają je w ten sposób do następnego urządzenia, które kontynuuje ich przetwarzanie. Jeśli każdy kabel od odtwarzacza źródłowego przez pola przetwarzania do odtwarzacza to S-video, Twoja konfiguracja montażowa nigdy nie podzieli, nie połączy i nie podzieli sygnałów wideo, a nie zobaczysz tak dużego przesunięcia kolorów i rozmazania.
Nawet w przypadku złączy S-video, edycja analogowa nadal obejmuje wiele etapów przetwarzania, ponieważ odtwarzacz źródłowy, program do tytułów, generator efektów specjalnych i odtwarzacz nagrywający działają na sygnale wideo. Każda z tych operacji subtelnie obniża jakość sygnału i łącznie kilka procesorów może zrobić dużą różnicę, nawet przy połączeniach S-video między nimi.
Oczywiście nie możesz pozbyć się decków źródłowych i nagrywających, ale możesz wyrwać inne pudełka z pętli, gdy nie są potrzebne. Nie zostawiaj odtwarzacza tytułu między talerzem źródłowym a przełącznikiem, gdy nie piszesz tytułów. Jeśli jesteś naprawdę wybredny, wyjmij również ten przełącznik, dopóki nie będziesz potrzebować przejścia między scenami.
Nawiasem mówiąc, można uzyskać przełączniki routingu sygnału, które wykonują tę pracę bez wymiany kabli, ale jeśli nie są wysokiej jakości, ich własne gniazda i przełączniki wewnętrzne mogą degradować sygnał tak samo, jak skrzynki, które wyłączają ze ścieżki sygnału.
Ostatnia wskazówka:wiele monitorów ma zarówno wejścia, jak i wyjścia, więc kuszące jest podłączenie kabla z odtwarzacza źródłowego do monitora, a następnie z powrotem. Nie. Zamiast tego użyj drugiego zestawu wyjść magnetowidu lub złącza RF, które znajduje się w ślepych zaułkach na monitorze, jednocześnie wysyłając działający sygnał przez inne wyjście bezpośrednio do następnego komponentu edycyjnego. Pamiętaj, że jakość obrazu nie jest priorytetem dla monitorów źródłowych. Musisz tylko sprawdzić jakość na monitorze nagrywania i możesz go okablować z magnetofonu bez pogorszenia jakości obrazu, ponieważ odbywa się on za procesem nagrywania.
Ogranicz generacje
Ale bez względu na to, jak ciężko pracujesz, aby ograniczyć utratę jakości z pokolenia na pokolenie, nigdy nie wyeliminujesz jej całkowicie. Oczywistą strategią jest zatem wymaganie jak najmniejszej liczby pokoleń między oryginałem kamery a taśmą zwalniającą.
Na samym początku procesu edycji używaj tylko oryginałów z aparatu pierwszej generacji. Jeśli stosujesz edycję rolki A/B, być może będziesz musiał zrobić zduplikowaną taśmę do wykorzystania jako rolka B, jeśli nie planowałeś z wyprzedzeniem i nagrałeś osobnej taśmy B-roll. Ale jeśli to zrobisz, użyj rzutu drugiej generacji tylko dla nadchodzących ujęć przejść A/B; następnie wróć do rzutu A wyłącznie do prostych edycji.
Następnie ogranicz się do trzech generacji, jeśli to możliwe:oryginalna kamera, edytowany master programu i uwolnienie taśmy(ów). Nawet w przypadku zwykłych, waniliowych oryginałów VHS, zazwyczaj można osiągnąć akceptowalną jakość w duplikacie trzeciej generacji.
Jeśli często musisz nagrać kilka taśm wydawniczych, rozważ zainwestowanie w co najmniej jeden dodatkowy magnetowid. Dość dobre talie do kopiowania są teraz dostępne za mniej niż 150 USD. Konfiguracja jest łatwa, jeśli Twój magnetowid ma wiele wyjść. Jeśli nie, niedrogi wzmacniacz dystrybucyjny pozwoli Ci zasilić dwa lub więcej decków do kopiowania z jednego źródła.
Aby uzyskać jeszcze lepszą jakość, rozważ wiele kopii drugiej generacji. Tworzenie automatycznych klonów wzorca edycji jest łatwe, jeśli masz kontroler edycji, który zapamiętuje każde ujęcie i przejście, i bez nadzoru tworzy zduplikowaną taśmę drugiej generacji.
Jeśli potrzebujesz tylko niewielkiej liczby ostatecznych kopii – powiedzmy dwóch lub trzech – dodatkowy wysiłek związany z tworzeniem duplikatów może być tego wart.
Warto podjąć wysiłek
Zainwestowałeś więc dużo w wysokiej jakości kamerę i wykorzystałeś tylko ujęcia pierwszej generacji nagrane na wysokiej jakości taśmie. Połączyłeś swój sprzęt do montażu kablami o długości trzech stóp i grubości około cala. Kable te łączą porty wyjściowe i wejściowe S-video. Usunąłeś wszystkie niepotrzebne pudełka z pętli. Pod koniec montażu ograniczyłeś się do taśm drugiej generacji, ponownie układając cały pokaz, aby wyprodukować każdą taśmę zwalniającą.
Czy to wszystko jest tego warte? Czy rzeczywiście zobaczymy wystarczającą redukcję strat generacji, aby uzasadnić cały wysiłek? Pewnie. Chociaż żaden podstęp nie przyniesie decydującej poprawy, skumulowany efekt dobrych praktyk edytorskich będzie oczywisty.
A jeśli zależy Ci tylko na minimum kontroli jakości, ogranicz przynajmniej liczbę generacji taśmy. Jeśli potrzebujesz dalszego przekonania, spróbuj tego:skopiuj ujęcie kolorowej kompozycji kwiatowej, a następnie skopiuj kopię, skopiuj to i skopiuj ponownie. W czwartym pokoleniu zauważysz dramatyczną utratę jakości, a gdzieś około siódmego obiekt grozi zniknięciem w morzu rozmytych krawędzi i szumu wideo. Możesz zobaczyć nasze porównanie formatów na stronie 87.
Jeśli to Cię nie przekona, nic nie przekonuje.
| 1. generacji | 4. generacji | A7. generacji | |
| VHS |  |  |  |
| S-VHS |  |  |  |
| 8mm |  |  |  |
| Hi8 |  |  |  |
| DV |  |  |  |