Jeśli chcesz przejść do produkcji w wysokiej rozdzielczości, ale wolisz ograniczyć swoje sześciocyfrowe zakupy do nieruchomości, to HDV jest dla Ciebie. W ten sam sposób, w jaki Mini DV zrewolucjonizował nagrywanie w standardowej rozdzielczości, niecały trzyletni format HDV robi to samo dla Hi-Def. Niedrogie HDV jest już dostępne, ale niezliczone odmiany mogą zmylić kupującego.
Na pierwszy rzut oka można podejrzewać, że książęta wideo ominęli swoje zwykłe wojny formatów. HDV powstało dzięki współpracy firm Canon, Sharp, Sony i JVC. Wiele jest ze sobą wspólnego. Nagrywa HDV w MPEG-2 na kasetach Mini DV. Proporcje obrazu to szeroki ekran 16:9, a wyjście to 1080i (1080 pikseli z przeplotem w poziomie zeskanowanym w poziomie) lub 720p (720 pikseli zeskanowane progresywnie). Czas odtwarzania taśmy w przypadku HDV jest taki sam, jak w przypadku Mini DV, więc Twoja 63-minutowa kaseta wystarczy na ponad godzinę. Ponieważ najwyższa przepustowość HDV osiąga tę samą szybkość przesyłania danych co taśma DV, wideo można łatwo załadować do systemu edycji w czasie rzeczywistym za pośrednictwem FireWire.
Są jednak różnice:HDV1 z JVC nagrywa z prędkością 19 megabitów na sekundę w MPEG-2 z rozdzielczością 1280×720 pikseli (progresywnie). HDV2 firm Sony i Canon nagrywa w MPEG-2 z prędkością 25 megabitów na sekundę w rozdzielczości 1920×1080 pikseli (z przeplotem). Jeśli nagrywasz HDV1 firmy JVC, nie będziesz w stanie przesyłać danych przez FireWire z dekodera lub kamery Sony HDV2. Sony HDV również nie odtwarza na JVC. Canon dodaje problemy ze zgodnością z ustawieniem „F” w swoich kamerach, które nie są odtwarzane na dekoderach JVC lub Sony. W praktyce oznacza to, że albo będziesz digitalizować bezpośrednio z kamery, albo zobowiązać się do HDV1 lub HDV2 dla całej produkcji i łańcucha postów.
Omówienie kamery
Profesjonalne kamery HDV są już dostępne w firmach Canon, JVC i Sony. Rozłóżmy to, co dzielą i czym się różnią, zaczynając od trzech 1/3-calowych przetworników CCD. Są one znacznie mniejsze niż profesjonalne kamkordery Betacam lub HDCAM 2/3". Nadchodzi 2/3" HDV, ale na razie mniejsze chipy we wszystkich tych kamerach stanowią wyzwanie.
Krótsze ogniskowe HDV zapewniają większą głębię ostrości, co pomaga złagodzić krytyczne problemy z ostrością podczas fotografowania w wysokiej rozdzielczości. Jest to atut do strzelania typu „run and gun” w stylu ENG. Jednak niektórzy filmowcy będą używać HDV do cyfrowej kinematografii. Ponieważ większość „wyglądu filmu” wynika z małej głębi ostrości, będziesz musiał wybrać zestaw filtrów o neutralnej gęstości, aby ograniczyć światło, otwierając w ten sposób tęczówkę, aby lepiej odizolować obiekt od miękkiego tła. Tutaj przydaje się matowe pudełko, które daje wybór opcji, takich jak gradienty, które zmniejszają ekspozycję nieba. Innym sposobem na emulację filmu jest użycie obiektywu stałoogniskowego, który zwykle jest ostrzejszy niż zoom. W tym celu potrzebujesz aparatu, który oferuje wymienne obiektywy (obecnie Canon i JVC).
Mniejsza jest tolerancja na złą ostrość, ponieważ obraz HD jest zauważalnie ostrzejszy. Wszystkie najwyższej klasy kamery HDV oferują zarówno wizjery elektroniczne, jak i zewnętrzne wyświetlacze LCD, ale idą dalej, oferując ulepszenie pików w trybie wizjera czarno-białego, dzięki czemu elementy, na które wysuwa się ostrość, są zabarwione kolorem. Sony umożliwia operatorowi kamery tymczasowe podwojenie środka obrazu w celu sprawdzenia ostrości.
Kamery HD umożliwiają monitorowanie za pomocą monitorów polowych o standardowej rozdzielczości. Jednak w przypadku krytycznych zastosowań, takich jak ostateczny transfer na film, zdobądź przenośny monitor HD. Dostępne są bardzo dobre opcje LCD.
Kamery montowane na ramieniu są łatwiejsze w obsłudze podczas intensywnego fotografowania z ręki. Jeśli to możliwe, kup kamkorder z wejściami XLR do swoich mikrofonów. Większość kamkorderów HDV pozwala użytkownikowi na nagrywanie w NTSC DV oraz HDV. Sony HVR-Z1U odtwarza również w DVCAM, 1080 50i i PAL. Canon może nagrywać w systemie PAL z opcjonalną aktualizacją.
Gniazdo Szerszenia 24P
„Wygląd filmu” to połączenie oświetlenia, małej głębi ostrości, dużej szerokości naświetlania, ruchów aparatu definiowanych przez obiektywy stałoogniskowe i wreszcie 24 klatek progresywnych. Sony korzysta z trybu CineFrame, który odwzorowuje wygląd filmu dzięki konwersji 3:2 wewnętrznego 1080i, która działa poprzez odrzucenie pola danych. Firma Canon ma symulowany tryb progresywnego przechwytywania, który jest oznaczony jako „F”. Działa poprzez dwukrotne skanowanie z przeplotem w czasie normalnego pola. W porównaniu z prawdziwym postępem proces ten tworzy pewne artefakty. HDV1 firmy JVC faktycznie korzysta z prawdziwego nagrywania 720p 24 kl./s, co czyni go znacznie lepszym aparatem do wykorzystania, jeśli film jest ostatecznym miejscem docelowym Twojego programu. Możesz eksportować bezpośrednio do systemu edycji stylu filmowego bez konwertowania szybkości klatek.
Kompresja MPEG-2
DV i HDV kompresują obrazy w bardzo różny sposób. W DV, podobnie jak HDCAM i Digital Betacam, kompresja wideo jest czysto wewnątrzklatkowa, porównując i kompresując w obrębie każdego pojedynczego obrazu. Jest to ten sam rodzaj kompresji, który stosuje się w większości zdjęć w Internecie (np. JPEG). Każda ramka jest kompresowana niezależnie. Ponieważ HDV to MPEG-2, używa zarówno kompresji wewnątrzramkowej, jak i międzyramkowej. Kompresja międzyramkowa ma miejsce w tak zwanym GOP lub grupie zdjęć, składającej się z ramek I, B i P. Ramka I jest kodowana niezależnie. Następna ramka do zakodowania to ramka P lub predykcyjna, która przewiduje zmiany w wideo, odrzucając nadmiarowe informacje. Pomiędzy ramkami I i P wypełniają się ramki B lub ramki dwukierunkowe, patrząc zarówno do tyłu, jak i do przodu. Odtwarzany jest IBBPBBP itp., a następna klatka I jest określana na podstawie rozmiaru GOP. Ponieważ większość wideo ma nadmiarowość w klatkach, metoda działa dobrze, dopóki nie nastąpi wiele zmian. Podczas nagrywania HDV uważaj na szybkie ruchy kamery, takie jak szybkie panoramowanie, które mogą przytłoczyć proces kompresji.
Sony zaleca również używanie lepszej jakości taśm HDV w porównaniu z DV. Jeśli masz pecha, że wypadasz z nagranej klatki I, nie masz natychmiastowej kopii zapasowej w przód iw tył. Usterka wpłynie na wszystko w GOP.
Edycja
Edycja materiału HDV jest bardziej problematyczna niż cięcie DV. Ponieważ każda klatka DV jest kompresowana niezależnie, materiał filmowy można przyciąć na dowolnej klatce bez wpływu na te obok. W HDV klatka I, jedyna naprawdę nienaruszona klatka, jest zwykle nagrywana co pół sekundy lub rzadziej. Reszta jest ekstrapolowana na terytorium GOP. Każde przejście podczas edycji, nawet proste cięcie, wymaga pełnej dekompresji, a następnie ponownej kompresji każdej klatki w GOP.
Nieliniowa edycja HDV wymaga dużej mocy obliczeniowej, aby wyodrębnić, a następnie zrekonstruować obraz podczas przejścia. Sprzętowe kodowanie MPEG jest zwykle czystsze i szybsze niż tylko oprogramowanie, więc rozważ zainwestowanie w dedykowaną kartę do kodowania HDV. Niektóre umożliwiają także odtwarzanie w czasie rzeczywistym na monitorze. Bez względu na to, jaki system edycji wybierzesz, mądrze byłoby zdobyć najwięcej pamięci RAM i najszybsze procesory, na jakie możesz sobie pozwolić. Dobrą wiadomością jest to, że rozmiary plików będą tak łatwe do zarządzania, jak praca w DV, dzięki czemu nie będziesz musiał kupować ani minuty pamięci, której wymaga nieskompresowana edycja w standardowej rozdzielczości.
Problemy z kompresją nasilają się, jeśli kręcisz w symulowanym trybie 24p. Jeśli kiedykolwiek przycinałeś film, który został poddany telecinie, widziałeś komplikacje w terenie, które powstają w wyniku ściągania 3/2. Zarówno kamery HDV Sony, jak i Canona wykonują odwrócenie 2/3, co wymaga jeszcze bardziej wyrafinowanego przetwarzania MPEG-2 podczas edycji. Te tryby HDV mogą generować niezamierzone artefakty ruchu. Niektórzy operatorzy, planujący skończyć na filmie, zdecydowali się na kręcenie w trybie PAL przy 25 kl./s. Uważają, że różnica prędkości wynosząca 4% jest mniej kontrowersyjna niż błędy przetwarzania spowodowane przez pseudo 24p.
Wybierz swój pakiet HDV w oparciu o konkretne potrzeby związane z fotografowaniem. Każdy ma swoje kompromisy.
Paul M.J. Suchecki pisze dla Network TV oraz kręci i produkuje filmy dokumentalne. Jego najnowszym dokumentem jest film „Czy możemy odwrócić starzenie?”
[Pasek boczny:tubylcy i nierodowici]
Różne programy do edycji radzą sobie z długim formatem plików GOP MPEG-2 w HDV na różne sposoby. Dwa główne przepływy pracy obecnie (i miejmy nadzieję, że nadal będą obowiązywać do czasu, gdy ten magazyn zostanie wydrukowany i w twoich rękach) składają się z natywnej edycji HDV i nienatywnej.
Native przenosi długie ramki GOP I, B i P do programu do edycji bez zmian. W tym momencie, aby wciąć się między większość klatek, musiałby nastąpić proces konwersji. Jakiś czas po wycięciu i przed wysłaniem na taśmę, GOP musiałby zostać zrekonstruowany (renderowany). Chociaż występuje niewielka degradacja obrazu, zwolennicy natywnej edycji uważają, że jest to najczystszy, nie wspominając o najszybszym sposobie edycji materiału HDV. Tylko te GOP, które zostały zmienione, muszą zostać zrekonstruowane na wyjściu.
Edycja nienatywna HDV zwykle wiąże się z użyciem pośrednika. Długi GOP musi zostać przekonwertowany lub transkodowany na grupę I-ramek. Chociaż podczas przechwytywania materiału i ponownego umieszczania na taśmie konieczne jest czasochłonne renderowanie, podczas wycinania nie ma przerw w pracy edycyjnej, ponieważ wszystkie klatki to teraz wszystkie I-klatki, tak jak gdyby był to materiał DV. Niektóre z wad obejmują potrzebę większej ilości miejsca na dysku twardym, ponieważ konwersja z długiego GOP może zająć nawet czterokrotnie więcej miejsca, straty generacji podczas konwersji i dłuższy czas renderowania podczas przechwytywania i wysyłania.
Oczywiście oba obozy twierdzą, że ich proces zapewnia zarówno lepszy przepływ pracy, jak i lepszy ogólny wizerunek.
[Pasek boczny:Słownik HDV]
Współczynnik proporcji 16:9:to stosunek szerokości do wysokości obrazu.
Głębia ostrości:to obszar widoczny od przodu do tyłu w kadrze. Zależy od ogniskowej obiektywu, rozmiaru przysłony i odległości aparatu do obiektu.
Kompresja wewnątrzramkowa:technika kompresji wideo poprzez usunięcie nadmiarowości z poszczególnych obrazów wideo.
Kompresja międzyramkowa:Technika, która zapewnia kompresję pliku wideo poprzez eliminację zbędnych danych między kolejnymi skompresowanymi klatkami. Na przykład w sekwencji ujęć czerwonego balonu płynącego po błękitnym niebie większość obrazu pozostaje taka sama i jest zbędna od klatki do klatki.
MPEG-2:odnosi się do schematu kompresji międzyramkowej i wewnątrzramkowej ustanowionej przez Motion Picture Experts Group. Różni się od innych kompresji MPEG tym, że służy do kodowania audio i wideo dla sygnałów rozgłoszeniowych. Kompresja MPEG-2 jest używana w wielu aplikacjach, zwłaszcza w transmisji DVD, HDV i satelitarnym.
Skanowanie z przeplotem (i):Wyobraź sobie żaluzję wenecką przedstawiającą linie skanowania. Linie nieparzyste, podobnie jak listwy żaluzji, są skanowane w jednym polu. Parzyste są następnie skanowane. Razem tworzą jedną pełną klatkę wideo.
Skanowanie progresywne (p):Jest to metoda skanowania, w której linie są skanowane w kolejności numerycznej od góry do dołu. Ta czynność w filmie dokładniej symuluje sposób, w jaki film rejestruje informacje.
Megabity na sekundę (Mb/s):liczba reprezentująca ilość danych cyfrowych przeniesionych przez pojedynczy punkt w ciągu sekundy.