Kamera z pryzmatem obrotowym to wyspecjalizowana kamera, która wykorzystuje obracający się pryzmat w celu uzyskania różnorodnych efektów wizualnych. Pryzmat jest umieszczony przed obiektywem aparatu i można go obracać, tworząc różne zniekształcenia, takie jak zniekształcenia beczkowe, zniekształcenia poduszkowe i wirowanie.
Kamery z pryzmatem obrotowym zostały po raz pierwszy opracowane na początku XX wieku i cieszyły się popularnością wśród fotografów, którzy chcieli tworzyć niepowtarzalne i artystyczne zdjęcia. Wykorzystano je także w kręceniu filmów, zwłaszcza u Alfreda Hitchcocka w filmie „Zawrót głowy” z 1958 roku.
Dlaczego Nolan tego chciał?
Christopher Nolan chciał w „Tenecie” wykorzystać kamerę z pryzmatem obrotowym, aby wywołać wrażenie dezorientacji i zawrotów głowy. Uważał, że ten efekt pomoże przekazać poruszające w filmie tematy czasu i percepcji.
Nolan chciał także wykorzystać kamerę z pryzmatem obrotowym, aby wywołać wrażenie klaustrofobii. Uważał, że ten efekt pomoże zwiększyć napięcie w sekwencjach akcji filmu.
Jak Nolan korzystał z kamery z pryzmatem obrotowym?
Nolan użył kamery z pryzmatem obrotowym w kilku scenach „Tenetu”. Przede wszystkim użył go w sekwencji otwierającej film, która przedstawia pościg samochodowy z dużą prędkością. Wykorzystano kamerę z pryzmatem obrotowym, aby wywołać wrażenie dezorientacji i chaosu, co pomogło nadać ton pozostałej części filmu.
Nolan użył także kamery z pryzmatem obrotowym w kilku innych scenach, w tym w scenie, w której główny bohater (John David Washington) jest uwięziony w obracającym się korytarzu. Kamera z pryzmatem obrotowym wywołała wrażenie klaustrofobii i zawrotów głowy, co pomogło zwiększyć napięcie w scenie.
Efekt kamery z pryzmatem obrotowym
Użycie kamery z pryzmatem obrotowym w „Tenecie” skutecznie wywołało poczucie dezorientacji, zawrotów głowy i klaustrofobii. Efekty te pomogły oddać w filmie motywy czasu i percepcji, a także pomogły zwiększyć napięcie w sekwencjach akcji.