Jako filmowcy żyjemy po to, by uchwycić obrazy, które widzimy i tworzymy, ale czasami możemy mieć trudności z zarejestrowaniem pełnego bogactwa ujęcia. Możemy stracić szczegóły w jasnych lub ciemnych obszarach, które widzimy naszymi oczami, ponieważ nasze kamery nie mogą uchwycić tego samego zakresu tonalnego. Przyjrzyjmy się, jaki jest zakres tonalny, a czym nie, jak sprawdzić, czy rejestrujemy go prawidłowo z aparatem w ręku i jak go dostosować.
Co to jest zakres tonalny?
Zakres tonalny odnosi się do poziomów pomiędzy najciemniejszymi i najjaśniejszymi punktami obrazu. Na jednym ujęciu widzimy szereg tonów i kolorów od najciemniejszych do najjaśniejszych, z różnymi odcieniami pomiędzy. Zawsze możemy zobaczyć i uchwycić najciemniejsze i najjaśniejsze tony na każdym końcu skali. Chodzi o wartości średnie. Im szerszy zakres tonalny, tym więcej poziomów średnich tonów na naszym obrazie i więcej szczegółów możemy zobaczyć.
Zakres tonalny daje nam możliwość zaprojektowania ujęcia z wykorzystaniem kontrastu. Zdjęcia o wysokim kontraście mają pełen zakres tonów, od jasnych świateł po ciemne cienie, podczas gdy obrazy o niskim kontraście mają mniejszy, płytszy zakres. Jasny obraz ludzi na plaży o niskim kontraście wygląda zupełnie inaczej niż obraz o wysokim kontraście z ciemnymi cieniami, jasną bielą i wieloma odcieniami szarości. Jeden może być komedią romantyczną, a drugi może być filmem w stylu klasycznego filmu noir.
Ale to, co widzisz oczami, staje się obrazem dopiero po nagraniu. Czy Twój aparat może uchwycić ten zakres tonalny?
Zakres dynamiczny a zakres tonalny
Zakres dynamiczny odnosi się do zakresu luminancji, który czujnik aparatu może wykryć i zarejestrować, podczas gdy zakres tonalny opisuje rzeczywistą liczbę przechwyconych tonów.
Możesz mieć kamerę wideo o szerokim zakresie dynamiki, ale Twoje ujęcie składa się z wyblakłego szarego drewna z boku stodoły. Ujęcie prawie nie zawiera czerni ani bieli, wszystkie szare tony pośrednie. To ujęcie o niskim kontraście i niskim zakresie tonalnym.
Z drugiej strony możesz mieć jasny, nasłoneczniony pokój z wydmuchiwanymi oknami, jasnymi refleksami i ciemnymi cieniami w rogach. To zdjęcie o wysokim kontraście i szerokim zakresie tonalnym.
Ton pomiarowy za pomocą histogramu
Zakres tonalny mierzymy na dwa sposoby:histogram i przebieg.
Histogram mierzy całkowity zakres tonalny obrazu i jest powszechny w lustrzankach cyfrowych. Mierzy zakres tonów w zakresie dynamicznym czujnika — od lewej, przez czerń, do skrajnie prawej, bieli, z odcieniami szarości pomiędzy nimi. Każdy pionowy punkt na wykresie reprezentuje całkowitą liczbę pikseli tego tonu w całym obrazie.
Jeśli uda nam się uchwycić pełny zakres tonalny ujęcia, nasz histogram będzie wyglądał jak krzywa dzwonowa z czarnymi i białymi końcami opadającymi do zera.
Jeśli czujnik nie może zarejestrować pełnego zakresu tonalnego obrazu, zobaczysz odcięcie piku po czarnej i/lub białej stronie histogramu.
Powyższy obraz przedstawia jasne białe ściany i podłogi z prześwietlonymi refleksami. Biały koniec histogramu jest odcięty w pionie. Nazywamy to „obcinaniem”. Oznacza to, że powyżej tego punktu występują poziomy odcieni bieli, które mogą być dostrzegalne dla naszego oka, ale nie dla czujnika aparatu. Ponieważ ten zakres odcieni bieli wykracza poza zakres dynamiczny naszego aparatu, zostanie nagrany jako 100-procentowa biel. W przyciętym obszarze nie będą widoczne żadne szczegóły ani tekstury. W tym przypadku gorące kopnięcia są po prostu czysto białe.
Przebieg
Histogram — choć łatwy do odczytania — ma ograniczenia; wyświetla tylko całkowitą wartość tonalną całego obrazu. Nie może powiedzieć, gdzie znajdują się te gorące lub ciemne obszary na twoim obrazie. Jednak monitor przebiegów może.
Jego oś pionowa wskazuje poziom światła:0 na dole oznacza kolor czarny, 100 na górze oznacza kolor biały. Oś pozioma odpowiada tej samej osi obrazu od lewej do prawej i pokazuje poziomy światła dla jego pionowej części.
Na przykład na powyższym obrazku widzimy gorące kopnięcia na podłodze za naszym obiektem w środku obrazu. Widzimy jej cień na ciemnym krześle mniej więcej w tym samym pionowym punkcie obrazu.
Na monitorze przebiegu w tym samym punkcie poziomym możemy zobaczyć odczyt „przycinania” uderzenia gorącej podłogi powyżej 100. Ponadto jej cień jest wyświetlany jako linia pochylona w górę od około 5 do 25, przechodząc od prawie czarnego do ciemnego czerwony odcień oparcia jej krzesła.
Przebieg daje bardziej szczegółowe informacje o zakresie tonalnym określonych obszarów obrazu.
Zmienianie tonów w aparacie
Nasze oczy mają szeroki zakres dynamiki, ale nie możemy jednocześnie zobaczyć krańców tego zakresu. Na przykład, gdy patrzymy na sylwetkę osoby na tle wystrzelonego okna, nasze tęczówki otwierają się i zamykają, aby dostosować się do różnych poziomów światła. Nasze oczy nie są w stanie dostrzec szczegółów jasnego otoczenia za oknem, jednocześnie widząc szczegóły osoby stojącej przed oknem.
Ta sama koncepcja dotyczy obiektywów do aparatów. Po otwarciu przysłony obiektywu możesz zobaczyć szczegóły osoby. Jednak okno wydaje się wystrzelone. Przesunęliśmy zakres tonalny, aby uchwycić czarną stronę zakresu dynamicznego naszego aparatu. W rezultacie pozostawiamy biały klips końcowy z tej serii. I odwrotnie, gdy zamykamy przysłonę, przesuwamy zakres tonalny w kierunku białej strony zakresu tonalnego. Nie możemy zobaczyć wielu szczegółów osoby, ale okno nie jest już wysadzone. Teraz pozwalamy, aby czarny koniec się zaciął.
Wpływający na zakres tonalny twojej sceny
Zamiast przesuwać zakres tonalny za pomocą naszego aparatu, możemy zmienić go w scenie, dodając światło do ciemnych obszarów ujęcia. Oświetlenie osoby przy oknie obniża zakres tonalny naszego obrazu.
Możemy również zmniejszyć jasne obszary, dodając żel lub siatki ND do wydmuchanego okienka. Jeśli w ujęciu jest jasna, praktyczna żarówka, umieść ją na ściemniaczu lub użyj żarówki o niższej mocy.
Możemy również zmieniać rozpiętość tonalną naszej scenografii, rekwizytów i kostiumów. Na przykład produkcja może wybrać między użyciem niebieskich fartuchów a białymi do sceny w szpitalu.
To wszystko są sposoby na dostosowanie kontrastu na naszym zestawie, podniesienie czerni i obniżenie bieli, aby lepiej pasowały do zakresu dynamicznego naszego aparatu. Obniżamy ogólny zakres tonalny sceny, aby nasza kamera mogła zarejestrować ten zakres na naszym obrazie.
Wybór należy do Ciebie
Niezależnie od tego, czy Twoje ujęcia pochodzą z planów studyjnych, lokalizacji czy wideografii „biegnij i strzelaj”, masz wybór podczas rejestrowania żądanego zakresu tonalnego. Pamiętaj o tym, o czym rozmawialiśmy, a będziesz mieć wiedzę niezbędną do uchwycenia najlepszego obrazu, aby opowiedzieć swoją historię.