Weźmy pod uwagę film „Dunkierka” (2017). Projekt dźwiękowy tego filmu był kluczowy dla stworzenia poczucia bezpośredniości i pilności. Nieustanny huk wystrzałów, eksplozje i krzyki żołnierzy tworzą kakofonię dźwięków, która jest jednocześnie przytłaczająca i przerażająca. Ten dźwiękowy projekt pomaga postawić widzów w sytuacji żołnierzy i doświadczyć chaosu i strachu przed bitwą.
Z kolei film „The Grand Budapest Hotel” (2014) wykorzystuje projektowanie dźwiękowe, aby stworzyć poczucie nostalgii i fantazji. Akcja filmu rozgrywa się w fikcyjnym europejskim kraju w latach trzydziestych XX wieku, a oprawa dźwiękowa odzwierciedla ten okres. Muzyka jest lekka i zabawna, a efekty dźwiękowe są często przesadzone, tworząc wrażenie podwyższonej rzeczywistości.
Projektowanie dźwięku można również wykorzystać do wywołania poczucia niepokoju lub lęku. W filmie „Lśnienie” (1980) konstrukcja dźwiękowa służy budowaniu napięcia i stworzeniu poczucia izolacji. Użycie ciszy, niesamowitych efektów dźwiękowych i zniekształconej muzyki stwarza poczucie niepokoju i strachu, które przenika cały film.
Ogólnie rzecz biorąc, projektowanie dźwięku jest istotnym elementem tworzenia filmów, który można wykorzystać do stworzenia poczucia jedności w filmie. Starannie dobierając dźwięki i manipulując nimi, twórcy filmu mogą kształtować sposób, w jaki widzowie postrzegają postaci i wydarzenia na ekranie, tworząc wciągające i wciągające wrażenia.