1.Paleta kolorów :W filmie zastosowano jasną, zdominowaną przez pastele paletę kolorów, powszechnie kojarzoną z wesołymi, komediowymi wizualizacjami. Tworzy to ironiczną i niepokojącą atmosferę, kontrastującą z mrocznym charakterem historii.
2.Praca kamery: Ingrid Goes West często wykorzystuje statyczne, szerokie ujęcia, które podkreślają działania bohaterów, nie ucinając ich. Te długie ujęcia wywołują niepokojące uczucie, zwracając uwagę na dziwność i absurdalność sytuacji.
3.Kadrowanie :Ciasne, zbliżone ujęcia mają na celu podkreślenie klaustrofobicznej atmosfery i oddanie poczucia intymności. Te ujęcia wzmacniają emocje bohaterów, sprawiając, że czują się oni bardziej emocjonalnie.
4.Muzyka i dźwięk :Ingrid Goes West wykorzystuje muzykę elektroniczną i efekty dźwiękowe, które zderzają komediowy ton sytuacji z mroczniejszymi tonami. Ten kontrast zwiększa poczucie ironii filmu.
5.Interakcje między postaciami :W filmie często postacie prowadzą ze sobą pozornie normalne, przyjacielskie dialogi. Jednak podtekstowe znaczenie i ukryte intencje ujawniane w kolejnych scenach podważają początkowe wrażenia, dodając warstwy humoru i złożoności.
6.Meta-humor :Film uznaje i komentuje własne konwencje i stereotypy, przełamując czwartą ścianę, aby obalić oczekiwania i zaprosić widzów do świadomego oglądania.
7.Czarny humor :Ingrid Goes West nieustraszenie eksploruje mroczne, kontrowersyjne tematy, takie jak problemy ze zdrowiem psychicznym, obsesja na punkcie mediów społecznościowych i podglądactwo. Znajduje w tych tematach humor, jednocześnie poruszając ich poważne implikacje.
Łącząc te kinowe elementy, Ingrid Goes West z powodzeniem łączy komedię z intensywnością dramatyzmu, tworząc charakterystyczne i zapadające w pamięć wrażenia wizualne.