To dzień wydarzenia. Głównym mówcą jest najsłynniejszy z głów, zespół audio-wideo przesłał czysty dźwięk do jednej z trzech kamer, które nagrywają wspomnianego wielbiciela, ujęcia są oprawione, krople potu tworzą się… palce drżą… czas na przedstawienie.
Niewiele rzeczy dorównuje nagrodą dobrej produkcji wideo z wydarzenia. Przygotowanie każdego z nich, aby zapewnić, że kiedy nadejdzie chwila i kamery będą musiały się toczyć, jest ogromne. Profesjonalne zespoły eventowe planują skrupulatnie, projektują wygląd wydarzenia i odpowiednio wybierają sprzęt lub wykonawców.
Przejdź do sesji zdjęciowej w studio.
Duże monitory wyświetlają przekazy z kilku lustrzanek cyfrowych na planie. Talent jest na miejscu. Światła są ustawione. Korpusy i obiektywy aparatu są tej samej marki i modelu.
Co należy zrobić, zanim zaczniesz nagrywać?
Oczywiście każdy scenariusz jest inny. Różnice w miejscach, budżetach, celach, a nawet tematach mogą wpływać na wielkość zespołu wideo, sprzęt, który pojawia się w dniu nagrywania oraz personel obsługujący każdą kamerę.
Kiedy wszystko jest powiedziane i zrobione, i nadszedł czas, aby uchwycić wideo z wielu kamer lub podczas pracy w środowisku z przełączaniem na żywo i pompowania obrazu wideo na gigantyczne ekrany lub zespół zarządzający za granicą, te kamery lepiej pasowały. /P>
Niezależnie od tego, czy o tym wiemy, czy nie, odpowiednio dobrane ujęcia z każdej z naszych kamer to nie tylko słuszne posunięcie, ale także profesjonalne oczekiwanie. Gdy zespoły kamer są zatrudniane do nakręcenia wydarzenia lub nakręcenia firmowego wideo i mają być użyte trzy kamery, istnieje niewypowiedziane zrozumienie, że materiał z każdego urządzenia będzie pasował.
Nawet jeśli klient nie zdaje sobie jeszcze sprawy, że jest to brane pod uwagę, jest to już wymóg.
Istnieją skuteczne sposoby w postprodukcji, aby dopasować materiał między kamerami, ale skupiamy się tutaj na upewnieniu się, że to, co jest rejestrowane między więcej niż jedną kamerą, jest jak najbardziej zbliżone do dopasowania.
Co wymaga dopasowania?
Zanim naciśniesz przyciski, ustawisz przedmioty przed kamerą i zaczniesz bawić się ustawieniami, ważne jest, aby określić cechy ruchomego obrazu, które należy wziąć pod uwagę, aby stworzyć dopasowanie.
Przede wszystkim są to ekspozycja, czas otwarcia migawki, szum i/lub ziarno oraz balans bieli. Niektóre aparaty ułatwiają dostosowywanie tych ustawień. Inni ukrywają ustawienia w głębokich, ciemnych menu.
Tak czy inaczej, ważne jest, aby znać sprzęt i odpowiednio go wyregulować, aby przesunąć przechwytywane obrazy jak najbliżej siebie.
Jak skonfigurować sprzęt do dopasowania
Dopasowywanie kamer rozpoczyna się przed wyruszeniem na plan lub wydarzenie. Wybór sprzętu do sesji wielokamerowej może dotyczyć zarówno dopasowania obrazów z kamery, jak i uchwycenia określonego wyglądu lub stylu.
To powiedziawszy, ten pierwszy punkt może wydawać się oczywisty, ale najlepiej byłoby, gdyby kamery były tej samej marki i modelu. Nie zawsze jest to możliwe, ale dwie lustrzanki cyfrowe Canon 5D Mark III z dopasowanymi ustawieniami od razu umieszczą obrazy w tym samym polu, szczególnie przy użyciu tych samych obiektywów. Druga najlepsza to używanie aparatów tej samej marki, innego modelu, ale z tą samą lub podobną matrycą, jak Sony EX-3 i EX-1. Wielu innych producentów kamer ma w ofercie linie kamer z podobnymi lub pasującymi czujnikami. W przypadku aparatów z wymiennymi obiektywami dopasowanie obiektywów z pewnością również pomoże.
Jeśli to ten sam aparat, z identycznymi ustawieniami, powinny pasować, prawda? Będą bliżej niż całkowicie niedopasowane kamery, ale niekoniecznie. Wiele modeli kamer jest produkowanych przez wiele lat, z różnych obiektów o różnych warunkach i z subtelnymi aktualizacjami w czasie.
Soczewki również mogą się różnić. Dwa identyczne modele obiektywów, skonstruowane w różnym czasie lub z różnych obiektów, przy użyciu różnych środków czyszczących, powłok i konstruktorów, mogą dawać obrazy, które wyglądają nieco inaczej.
Jeśli nie można przynieść odpowiedniego sprzętu, wybór wszystkich ustawień aparatu przed kręceniem, a następnie monitorowanie i regulacja przed kręceniem zrobi różnicę.
Najlepiej jest poświęcić wystarczająco dużo czasu na przetestowanie i pracę z kamerami przed rozpoczęciem sesji, aby przynajmniej je zbliżyć. Zwykle im większy budżet, tym więcej czasu na konfigurację i testowanie, ale nawet bez czasu realizacji ważna jest podstawowa wiedza na temat konfigurowania kamer.
Pierwszy krok – ustawienia ramek
Pierwszymi ustawieniami, które należy ustawić w każdej z kamer, będą rozmiar i częstotliwość klatek. Obecnie większość północnoamerykańskich zdjęć ma rozdzielczość 1920 na 1080 pikseli z progresywną liczbą klatek na sekundę 23,976 klatek na sekundę (24p) lub 29,97 klatek progresywnych na sekundę (30p), przy czym rynek pro skłania się ku rozmiarom klatek UHD i 4K.
Wybierz rozmiar klatki i szybkość, w jakiej ma być dostarczony projekt, i ustaw każdą z kamer na dokładnie te ustawienia.
Szybkość/kąt migawki
Następnie upewnij się, że czas otwarcia migawki, określany również jako kąt otwarcia migawki, każdej z kamer jest taki sam. Czas otwarcia migawki ma ogromny wpływ na wygląd gotowego materiału filmowego. Sekwencje akcji mogą zyskać dzięki zbyt krótkim czasom otwarcia migawki, ale dobrym punktem wyjścia jest zazwyczaj około dwukrotna liczba klatek na sekundę w aparacie.
Dlatego, jeśli fotografujesz w 24p, ustaw migawkę na 48, przynajmniej jako punkt wyjścia. Może zaistnieć potrzeba przyspieszenia lub nieznacznego spowolnienia, ale to dobry punkt startowy.
Termin „kąt migawki” odnosi się do starszych rolet obrotowych, w których dysk ustawiałby się pod kątem, aby wpuścić światło. Im większy kąt, tym wolniejszy czas otwarcia migawki. Chociaż nowoczesne aparaty nie używają migawek obrotowych, termin ten jest prostym i znanym sposobem dla tych, którzy nagrywają wideo, aby opisać wygląd rozmycia ruchu. Jeśli pożądanym efektem jest obiekt lub obiekty, które są rozmyte przez większą część ich przemieszczenia klatka po klatce, wówczas należy wybrać większy kąt migawki i obowiązuje również odwrotna sytuacja. 
Po co więc podwajać liczbę klatek na sekundę przy wyborze czasu otwarcia migawki?
Ogólna zasada podwojenia liczby klatek na sekundę z czasem otwarcia migawki pochodzi z tej samej szkoły myślenia, co fotografowanie w trybie 24p. Osiągnięcie kinowego wyglądu obejmuje wiele elementów, a najczęstszym ustawieniem kąta migawki w kinie jest około 180 stopni, co odpowiada szybkości migawki blisko 1/48 sekundy przy 24 klatkach na sekundę. Większy kąt i rozmycie rozciąga się zbyt blisko rozmycia w poprzednich i następnych klatkach, powodując efekt smużenia. Mniejszy kąt prowadzi do bardziej zacinającego się wyglądu wynikającego z rozmycia.
Inne czynniki, takie jak ruch obiektu, będą odgrywać rolę w wyborze czasu otwarcia migawki i kąta, ale zacznij od tego i dostosuj je do scenerii, po prostu upewnij się, że używasz tego samego ustawienia we wszystkich swoich aparatach.
Balans bieli
Kamery to bardzo wydajne urządzenia, ale wymagają pewnej pomocy w zrozumieniu, jak interpretować scenę. Na przykład pokaż człowiekowi białą kartkę papieru, a może stwierdzić, że jest biały, niezależnie od tego, czy znajduje się w słabo oświetlonym pokoju, czy na jasnym słońcu. Chociaż kamera może skompensować każdy scenariusz, potrzebuje w tym pomocy.
Każda kamera jest inna, ale na pokładzie powinny znajdować się narzędzia do balansu bieli. Większość z nich ma kilka ustawień wstępnych, a bardziej profesjonalne modele pozwolą na niestandardowy balans bieli, w którym biała karta jest trzymana przed kamerą i ustawiona jako biel rozpoznawana przez kamerę.
Kluczem jest ustawienie kamer na podobne ustawienie, aby upewnić się, że są blisko. Jeśli wszystkie oferują niestandardowy balans bieli, jest to oczywiście najlepsza opcja.
Często będzie kilka opcji używających liczb w jednostkach Kelvina. Liczby te odnoszą się do temperatury barwowej, którą można dostosować w celu dostosowania do niektórych scen w podobny sposób, w jaki kamera konsumencka oferuje ustawienia balansu bieli do obsługi różnych środowisk.
W bardzo podstawowych terminach temperatura barwowa opisuje pozorne ciepło lub chłód światła. Po prostu im niższa temperatura barwowa, tym cieplejszy obraz. Z grubsza 2500-3500K reprezentuje czerwonawe, pomarańczowo-y odcienie wydzielane przez żarówki wolframowe, 3000-4000K to pomarańcze i żółcie wschodu słońca, 5000-6500K odchodzi od żółci do błękitu jasnego światła dziennego, 6500-8000K to jak błękity i szarości zachmurzonego światła dziennego, a 8000-10000K jest jak ciemniejszy niebiesko-szary cieniowanego światła dziennego. Jeśli ujęcie jest zbyt niebieskie i wymaga rozgrzania, temperatura barwowa jest prawdopodobnie zbyt wysoka.
Temperatura barwowa i odcień to znacznie więcej, ale podstawowa wiedza na temat temperatury barwowej pomoże zdecydować o wyglądzie filmu przed rozpoczęciem dopasowywania kamer. Pomaga również rozwiązywać problemy z różnicami w wyglądzie.
ISO
ISO to ustawienie ekspozycji w aparacie, wraz z przysłoną i szybkością migawki. Podczas gdy niektóre wysokiej klasy aparaty, które nagrywają materiał RAW, mogą nieco poprawić ekspozycję w postprodukcji, prawidłowe ustawienie ISO w aparacie jest niezbędne.
Podniesienie ISO aparatu zasadniczo sprawia, że ciemniejsze części ujęcia są jaśniejsze. Wraz ze wzrostem tej wartości ISO aparat wzmacnia i filtruje sygnał przed nagraniem klipu, co oznacza, że niezależnie od tego, jaki efekt ustawienia ISO zostanie zapisany w przechwyconym materiale. Dlatego ważne jest, aby być ostrożnym podczas dostosowywania ISO. Ustawienie go zbyt wysoko może zwiększyć hałas i zmniejszyć zakres dynamiczny w ujęciu. Żadna z tych rzeczy nie nadaje się do postprodukcji.
Kluczowe znaczenie ma regulacja czułości ISO aparatu tak, aby była jak najniższa, zapewniając jednocześnie ładny, zrównoważony obraz. Zacznij od ustawienia każdej kamery na ten sam poziom ISO i dostosuj. Wiele kamer ma domyślne ISO, ale środowisko, charakterystyka obiektywu, charakterystyka czujnika lub inne czynniki mogą decydować o tym, czy poziom wymaga dostosowania, aby lepiej pasował do innych kamer.
Ogólnie
Te podstawy są kluczowe, ale jest bardzo ważna lekcja dotycząca fotografowania na planie lub podczas imprezy, która ma pierwszeństwo przed wszystkimi innymi:gdy jest wielu operatorów, muszą się skutecznie komunikować. Jeśli wszyscy staną przed kamerami i powiedzą „Jestem na 1080 30 – wszyscy inni na 1080 30?” prawdopodobieństwo pominięcia ustawienia jest niewielkie.
Stwórz procedurę lub rytuał na początek każdego pędu. Gdy kamery są już ustawione i operatorzy są na swoich stanowiskach, wywołaj każde krytyczne ustawienie i poproś każdego operatora o oddzwonienie ustawienia swojej kamery. Upewnij się, że wszystko się zgadza, a następnie sprawdź każdą jednostkę, aby określić, jak blisko się pojawiają.
Bardzo trudno będzie uzyskać dokładnie identyczne kamery, po prostu zmieniając ustawienia i porównując monitory, ale te podstawy pomogą rozpocząć ten proces. Chodzi o to, aby zbliżyć się do nich tak blisko, jak to możliwe, aby zminimalizować pracę, którą trzeba wykonać w postprodukcji.
Russ Fairley jest pisarzem, producentem, muzykiem i zapalonym czytelnikiem Videomakera.
Dopasowanie lustrzanki cyfrowej do kamkordera może być trudne, ale przy odpowiednich ustawieniach można je zbliżyć do siebie. Kamera nie może osiągnąć tej samej płytkiej głębi ostrości co lustrzanka cyfrowa, więc użyjemy jej do obrazu głównego, pokazanego na górze. Pośrodku widzimy obraz z lustrzanki ustawionej na f/4.0 i ISO 100. Tutaj drzewa w tle są zdecydowanie za miękkie. Aby dopasować głęboką głębię ostrości i szum kamery, użyj mniejszej przysłony i wyższej czułości ISO, tak jak widzimy na dolnym obrazie, whi[/caption]