Krzyk Wilhelma to efekt dźwiękowy, który od lat 50. XX wieku został wykorzystany w ponad 100 filmach. Został stworzony przez Bena Burtta, który połączył dwa krzyki, aby stworzyć jeden długi, głośny krzyk przerażenia.
Czy kiedykolwiek słyszałeś, jak ktoś w telewizji krzyczy, tylko po to, by nagle uciąć dźwięk? Możesz nie wiedzieć, jak się to nazywa, ale są szanse, że rozpoznasz, kiedy to się stanie.
To długi, przeciągnięty dźwięk „wahhhhh” z nagłym zakończeniem.
KRZYK WILHELMA
Co to jest krzyk Wilhelma?
Krzyk Wilhelma to słynny i dobrze znany dźwięk, który został wykorzystany w ponad 200 filmach.
Oryginalnie został nagrany przez aktora Sheba Wooleya w 1951 roku do filmu Distant Drums, ale krzyk można było usłyszeć wcześniej, od Terroru z 1928 roku do nawet Narzeczonej Frankensteina z 1934 roku.
Krzyk Wilhelma jest obecny w amerykańskim kinie i telewizji od 1951 roku, a wiele osób, które oglądają filmy lub programy telewizyjne, zna ten kultowy krzyk.
Co to jest krzyk Wilhelma?
Krzyk Wilhelma to efekt dźwiękowy stworzony w 1951 roku przez Roberta J. Wilhlema i od tego czasu wykorzystany w ponad 100 filmach. Pierwotnym celem krzyku było słyszalne wskazanie bólu na filmie.
Nazwa efektu dźwiękowego powstała, ponieważ kiedy Wilhlem po raz pierwszy odtworzył go swoim dzieciom, aby sprawdzić, czy im się podoba, powiedział „Wilhelm” podczas odtwarzania nagrania.
Krzyk Wilhelma to efekt dźwiękowy stworzony w 1953 roku przez Bena Burtta do filmu „Gwiezdne wojny:Nowa nadzieja”. Był używany jako odniesienie dźwiękowe podczas tworzenia scen zniszczenia i chaosu.
Krzyk pojawia się w wielu innych filmach, takich jak „Indiana Jones i ostatnia krucjata” i „Imperium kontratakuje”, ale najczęściej kojarzony jest z Gwiezdnymi Wojnami.
Filmy Wilhelma Scream i kultowe przykłady
Krzyk Wilhelma to standardowy efekt dźwiękowy, który został pierwotnie nagrany w 1951 roku. Od tego czasu był używany w ponad 200 filmach i programach telewizyjnych.
Istnieje wiele kultowych przykładów tego krzyku, na przykład gdy Egon krzyczy natychmiast po tym, jak został porażony prądem w Pogromcy duchów (1984) lub gdy Batman ginie w Mroczny rycerz powstaje (2012).
Krzyk Wilhelma stał się podstawą wielu hollywoodzkich filmów i jest jednym z najbardziej kultowych dźwięków w historii kina; nie jest to imię jednej osoby. Zostało to wykonane przez wytworzenie dźwięku ustami, a następnie odsunięcie ich od ust z dużą prędkością, aby wygenerować dźwięk „zawodzenie” lub „krzyk”.
Efekt dźwiękowy został pierwotnie stworzony do filmu Distant Drums z 1951 roku.
Od tego czasu był używany w wielu filmach i programach telewizyjnych, w szczególności Gwiezdne wojny:odcinek IV:Nowa nadzieja (1977), Poszukiwacze zaginionej arki (1981), Kto wrobił królika Rogera (1988).
Oryginalny krzyk Wilhelma
Oryginalny Krzyk Wilhelma to efekt dźwiękowy stworzony przez Jamesa Wilcotta. Krzyk został po raz pierwszy użyty w 1951 roku w filmie Distant Drums i od tego czasu został użyty w ponad 150 filmach.
Krzyk można zidentyfikować jako należący do mężczyzny, ale nie zawsze można określić, czy krzykacz jest mężczyzną czy kobietą.
Krzyk Wilhelma to efekt dźwiękowy wywodzący się z filmu „Szczęki” z 1975 roku. Od tego czasu ten kultowy krzyk był używany w wielu filmach, programach telewizyjnych i grach wideo.
Oryginalny Wilhelm Krzyk to standardowy efekt dźwiękowy, nagrany w 1951 roku i użyty po raz pierwszy w 1953 roku w filmie „Distant Drums”, ale od tego czasu został ponownie wykorzystany lub samplowany w wielu innych filmach. Pierwotnie został stworzony z połączenia dźwięków zwierząt i rzeczywistego ludzkiego głosu, który później został zastąpiony przez ponowne nagranie oryginalnego krzyku.
Krzyk Wilhelma to efekt dźwiękowy stworzony w 1951 roku przez Bena Burtta do filmu „Szeregowiec Ryan”. Od tego czasu został użyty w ponad 200 filmach.
Wilhelm Scream staje się popularny
Istnieje wiele kultowych dźwięków z filmów, które były wykorzystywane w różnych produkcjach telewizyjnych i filmowych, ale żaden nie jest tak znany jak Krzyk Wilhelma.
Dźwięk został po raz pierwszy uchwycony, gdy usłyszał go młody inżynier dźwięku Ben Burtt podczas nagrywania dialogów do „Gwiezdnych wojen” w 1977 roku. Spopularyzował się po tym, jak pojawił się w Gwiezdnych wojnach, Imperium kontratakuje i Poszukiwaczach zagubionych Arka.
Krzyk Wilhelma to krzyk, który po raz pierwszy został nagrany w 1951 roku. Przez lata był wielokrotnie wykorzystywany w wielu filmach, kreskówkach i grach wideo z różnych powodów.
Jednym z najbardziej znanych powtórnych zastosowań jest użycie go w Star Trek:The Next Generation jako efekt dźwiękowy „obrażenia”, gdy ktoś odniesie obrażenia na pokładzie Enterprise-D lub innego statku Federacji.
To dziwna sprawa, o której myślisz, ale czyjś krzyk jest tak pierwotny, że trudno nie dać się wciągnąć w oglądanie tych scen.
Krzyk Wilhelma jest popularnym efektem dźwiękowym w filmach i programach telewizyjnych od ponad 50 lat. Pierwotnie krzyk został wpisany do filmów jako żart na planie przez jednego z członków ekipy filmowej.
Krzyk stał się tak popularny, że jest teraz kultową częścią wielu filmów i można go usłyszeć nawet 10 razy w jednym filmie!
Dlaczego Krzyk Wilhelma jest ponownie używany?
Na świecie jest wiele dźwięków. Niektóre z nich są piękne jak śpiew ptaków lub grająca orkiestra.
Inne, jak klakson samochodu lub ktoś kaszlący, mogą nie być tak przyjemne do słuchania, ale wszystkie tworzą ścieżkę dźwiękową życia. Jeden dźwięk, który istnieje od dziesięcioleci i wciąż jest silny, to taki, przed którym nie możemy uciec – to Krzyk Wilhelma!
Często pojawia się, gdy ktoś spada z dużej wysokości, zostaje dźgnięty lub postrzelony albo zabity przez coś dużego, takiego jak zwierzę. Można go również usłyszeć, gdy ktoś przechodzi przez urwisko lub ląduje na czymś stałym z wysokiego miejsca, a czasami towarzyszy mu strzały blasterów uderzające w cokolwiek w pobliżu.
To nagranie stało się popularne i było używane jako element projektowania dźwięku w różnych filmach, w tym w Gwiezdnych wojnach, Poltergeist II:The Other Side, Home Alone 2:Lost in New York, Speed Racer i wielu innych.