Utrata kontekstu: Ekstremalne zbliżenia izolują niewielką część kadru, często pozbawiając widza szerszego kontekstu. Istotne informacje o otoczeniu, relacjach między postaciami i świadomości przestrzennej mogą zostać utracone, co utrudnia widzom pełne zrozumienie sceny.
Ograniczony wpływ emocjonalny: Zbliżenia skutecznie przekazują emocje, ale ekstremalne zbliżenia mogą działać odrętwiająco. Przy zbyt dużym przybliżeniu widz może utracić połączenie z podtekstem emocjonalnym i ogólną podróżą postaci, co spowoduje mniej efektowne wrażenia z oglądania.
Wizualna monotonia: Nadużywanie ekstremalnych zbliżeń może prowadzić do powtarzalnych efektów wizualnych. Kiedy każde ujęcie jest skupione na małym obszarze, filmowi może brakować różnorodności, co staje się męczące dla widza.
Brak przepływu wizualnego: Kinematografia opiera się na płynnym przejściu między różnymi ujęciami, aby zapewnić przepływ wizualny. Stosowanie zbyt wielu ekstremalnych zbliżeń zakłóca ten przepływ, tworząc chaotyczną narrację i utrudniając widzowi śledzenie rozwoju narracji.
Brak języka filmowego: Zbliżenia stanowią część zestawu narzędzi filmowca do wizualnego opowiadania historii, ale ekstremalnych zbliżeń należy używać oszczędnie i rozważnie. Nadużywanie pozbawia film możliwości wykorzystania innych technik filmowych, takich jak szerokie ujęcia, średnie ujęcia i długie ujęcia, ograniczając zdolność reżysera do przekazania różnorodnego zakresu informacji wizualnych.
Odłączanie odbiorców: Chociaż zbliżenia mogą zapewnić intymność, ekstremalne zbliżenia mogą stworzyć sztuczną separację między widzem a światem opowieści. Widzowie mogą czuć się oderwani od bohaterów i ich podróży, gdy kamera pozostaje zbyt blisko przez dłuższy czas.
Brak skali i perspektywy: Ekstremalne zbliżenia często powodują utratę poczucia skali i perspektywy. Może to być szczególnie ważne przy przekazywaniu sekwencji akcji lub ustalaniu scenerii.
Podsumowując, ekstremalne zbliżenia najlepiej sprawdzają się jako celowy wybór artystyczny, mający na celu uwypuklenie określonych momentów lub stworzenie określonych efektów wizualnych. Nie powinny stać się domyślnym sposobem opowiadania historii, ponieważ grozi to zakłóceniem przepływu narracji, zmniejszeniem oddziaływania emocjonalnego i utrudnieniem pełnego zaangażowania widzów w świat filmu.