Ostatnio jest dużo szumu w związku z niedawno opublikowanym orzeczeniem FAA w sprawie wymogu posiadania przez drony zdalnej identyfikacji. Niezależnie od tego, czy zgadzasz się z nową regułą, została ona sfinalizowana, opublikowana i wkrótce zacznie obowiązywać (ale nie od razu).

Co to jest zdalny identyfikator? Zdalny identyfikator jest powszechnie porównywany do tablicy rejestracyjnej na samochodzie, ale zamiast metalowej tablicy widocznej z kilku metrów, zdalny identyfikator bezprzewodowo przesyła informacje o dronie i jego lokalizacji do innych statków powietrznych w pobliskiej przestrzeni powietrznej lub odbiorników na grunt.

Wraz z oficjalnie uchwalonymi przepisami dotyczącymi zdalnej identyfikacji i zbliżającymi się wymogami zgodności, oto, co musisz o tym wiedzieć:

1. Nie musisz jeszcze uzyskiwać Remote ID

Mimo że sfinalizowane zasady FAA zostały opublikowane w Rejestrze Federalnym 15 stycznia 2021 r., zasady zaczną obowiązywać dopiero 16 marca. Zanim zaczniesz panikować, oznacza to, że wszystkie inne zasady opublikowane w tym samym czasie (o nocy loty, przeloty nad ludźmi itp.) zaczynają obowiązywać od 16 marca. W przypadku wymogu zdalnej identyfikacji masz znacznie więcej czasu na spełnienie.

Producenci dronów są zobowiązani do sprzedaży dronów wyposażonych w moduły zdalnej identyfikacji do 18 miesięcy od daty publikacji, czyli 16 września 2022 r. Będziesz mógł kupić drona z możliwością zdalnej identyfikacji przed tą datą, ale wtedy producenci dronów muszą sprzedawać tylko drony wyposażone w zdalną identyfikację.

Dla operatorów regulacja dotycząca zdalnej identyfikacji zaczyna obowiązywać 16 września 2023 r. Jeśli planujesz nadal eksploatować drona, który nie ma wbudowanego modułu zdalnego ID, do tego czasu będziesz musiał doposażyć swojego drona w moduł transmisyjny. Lub kup nowego drona, który ma wbudowany zdalny identyfikator.

2. Zdalny identyfikator jest wymagany dla WSZYSTKICH zarejestrowanych dronów

Zdalny identyfikator to nie tylko coś dla profesjonalistów, jest wymagany dla każdego, kto obsługuje drona, który pasuje do kategorii wymagającej rejestracji. Rozbijmy to. Jeśli twój dron waży mniej niż 0,55 funta (250g), nie musisz go rejestrować. Oznacza to również, że Twój dron nie potrzebuje zdalnego identyfikatora.

Jeśli Twój dron waży od 0,55 funta do 55 funtów, musi być zarejestrowany w FAA. Jeśli ma być zarejestrowany, musi mieć również zdalny identyfikator. W przypadku ulotek rekreacyjnych jedna rejestracja może obejmować wiele dronów, a ten sam numer rejestracyjny dotyczy wszystkich dronów, którymi lata ta osoba. To samo podejście dotyczy zmodernizowanego zdalnego nadajnika ID. Na przykład, jeśli masz zarejestrowane 3 drony na swoje imię, możesz użyć jednego nadajnika między nimi.

3. Istnieją trzy sposoby spełnienia wymagań

FAA dokłada godnego podziwu wysiłku, aby jak najłatwiej było spełnić wymóg zdalnej identyfikacji. Zgodnie z nowymi przepisami istnieją trzy sposoby uzyskania zgodności.

Metoda 1

Być może najbardziej zrównoważoną długoterminową metodą spełnienia wymogu latania ze zdalną identyfikacją jest po prostu zakup drona, który ma wbudowaną funkcję zdalnej identyfikacji. Zdalny moduł ID drona będzie przesyłać informacje o lokalizacji i identyfikacji za pomocą częstotliwości radiowej. Może to obejmować sygnał Wi-Fi lub Bluetooth.

Metoda 2

Jeśli nie chcesz wychodzić i kupować nowego drona lub, co gorsza, musisz ulepszyć całą swoją flotę, nadal możesz obsługiwać drony, które nie mają wbudowanego modułu zdalnego ID, doposażając je w zdalny nadajnik ID. Podobnie jak w przypadku wbudowanego identyfikatora zdalnego, nadajnik będzie wykorzystywał sygnały Wi-Fi lub Bluetooth do przesyłania informacji o lokalizacji i identyfikacji drona do odpowiednich stron w pobliżu.

Metoda 3

To jest luka w regule zdalnego identyfikatora. Jeśli chcesz latać dronem bez zdalnego identyfikatora, wbudowanego lub zmodernizowanego, nadal możesz latać, ale tylko w obszarze identyfikacyjnym uznanym przez FAA (FRIA). Drony mogą być latane w FRIA bez nadawania identyfikatora i muszą działać w zasięgu wzroku i muszą pozostawać w granicach FRIA. Każdy może korzystać z tych przestrzeni, ale mogą one być tworzone tylko przez organizacje społecznościowe lub instytucje edukacyjne. Nie możesz po prostu wyznaczyć jednego na swoim podwórku.

4. Twoja metoda zgodności określa, jakie informacje musisz przekazać

Jeśli lecisz w lokalnej lub edukacyjnej instytucji wyznaczonej przez FRIA, nie musisz przesyłać żadnego zdalnego identyfikatora. W przeciwnym razie każdy, kto lata dronem, musi przekazać pewne informacje o swoim dronie na jeden z dwóch sposobów. Wybrana metoda wpływa dokładnie na to, co należy przesłać. Przyjrzyjmy się ponownie tym dwóm metodom i zobaczmy, jakie informacje należy uwzględnić w transmisji.

Metoda 1 (wbudowana funkcja zdalnej identyfikacji)

Od momentu startu do momentu wyłączenia drona musi on nadawać:

• Identyfikator drona
• Lokalizacja i wysokość drona
• Prędkość drona
• Lokalizacja i wysokość stacji kontrolnej
• Znacznik czasu
• Status awaryjny

Metoda 2 (zdalne ID poprzez dodatkowy moduł dołączony do drona)

Jeśli korzystasz z modułu zdalnej identyfikacji dostępnego na rynku wtórnym, Twoje operacje lotnicze są ograniczone do wizualnej linii wzroku. A przez cały czas lotu od startu do wyłączenia dron musi nadawać:

• Identyfikator drona
• Lokalizacja i wysokość drona
• Prędkość drona
• Lokalizacja i wysokość startu
• Znacznik czasu

Różnice w tym, co musi być przesyłane, są prawdopodobnie przy założeniu, że wbudowane funkcje zdalnego identyfikatora będą bardziej wyrafinowane i bardziej finezyjne niż to, co można znaleźć w modułach dodatkowych. Jedną z głównych różnic są przesyłane informacje dotyczące lokalizacji stacji kontrolnej w porównaniu z lokalizacją startu. Jeśli ty i kontroler oddalicie się od pierwotnego punktu startowego, dron z wbudowanym zdalnym identyfikatorem będzie w stanie i będzie musiał przez cały czas wskazywać kontrolerowi wasze aktualne położenie. Natomiast w przypadku opcji na rynek wtórny wystarcza stosunkowo niejasna lokalizacja punktu startowego.

Zakładam, że na początkowych etapach adopcji użytkownicy dronów będą częściej dodawać moduły zdalnego ID. Ale prawdopodobnie można śmiało powiedzieć, że w miarę upływu czasu i ludzie ulepszają swoje drony, druga metoda doposażenia dronów w moduły zdalnej identyfikacji zostanie wycofana, a standardem staną się tylko drony z wbudowaną transmisją zdalnej identyfikacji.

5. Nie potrzebujesz połączenia z Internetem, aby przesłać zdalny identyfikator

Kiedy FAA po raz pierwszy zaproponowała nowe przepisy, w tym przyjęcie systemu zdalnej identyfikacji, zasugerowano, że metoda transmisji będzie odbywać się za pośrednictwem bezprzewodowego połączenia internetowego. Społeczność dronów wywołała duże oburzenie na tę sugestię, ponieważ ograniczyłoby to loty dronów do obszarów w zasięgu wież komórkowych lub innych sygnałów Wi-Fi. To wykluczyłoby ogromne obszary niedostępne dla dronów.

Na szczęście FAA wysłuchała zastrzeżeń i zaproponowała alternatywną metodę zdalnej transmisji tożsamości. Informacje o zdalnym identyfikatorze są przesyłane za pośrednictwem zlokalizowanej transmisji radiowej. Może korzystać z pokładowego sygnału Wi-Fi lub technologii Bluetooth, ale nie polega na połączeniu internetowym.

Oznacza to również, że tylko zainteresowane strony w pobliskim fizycznym miejscu mogą odebrać transmisję, aby „odczytać” cyfrową tablicę rejestracyjną drona. Twój identyfikator nie jest dostępny do odczytania na całym świecie, tak jak w przypadku połączenia internetowego.

6. Twoja prywatność jest nadal chroniona

Chociaż niektórzy twierdzą, że obawy o prywatność osób na ziemi przeważają nad obawami pilotów dronów, prawdopodobnie poczujesz ulgę, wiedząc, że nadawanie zdalnego identyfikatora również nie stanowi całkowitego naruszenia prywatności. Chociaż prawie każdy na ziemi może pobrać aplikację, która potrafi odczytać zdalne identyfikatory pobliskich dronów, nie oznacza to, że będą mieli dostęp do jakichkolwiek informacji poza identyfikatorem, lokalizacją drona, wysokością i prędkością itp.

Chociaż numer seryjny drona jest wymagany podczas jego rejestracji, informacje te nie są częścią cyfrowej transmisji tablic rejestracyjnych. Co prawda organy ścigania będą mogły wyśledzić nazwisko i informacje identyfikujące właściciela na podstawie identyfikatora drona, ale ta informacja jest chroniona kilkoma warstwami i niedostępna dla przeciętnego obserwatora z czytnikiem transmisji.

Innym przykładem ochrony prywatności jest wykorzystanie „identyfikatora sesji”, gdzie zamiast numeru seryjnego drona dron będzie mógł przesłać jednorazowy identyfikator sesji, który byłby zaszyfrowany w celu ochrony tożsamości operatora, nawet przed organami ścigania, ale nadal byłby w stanie dostarczyć wszystkie istotne informacje o kierunku lotu, stanie zagrożenia itp. Na razie identyfikator sesji jest opcją tylko dla dronów, które mają wbudowany zdalny identyfikator.

7. Zdalny identyfikator nie ma zastosowania w przypadku lotów w pomieszczeniach

Jedną z wymaganych informacji, które należy przesłać wraz ze zdalnym identyfikatorem, jest lokalizacja, wysokość i prędkość drona. Są one oczywiście określane przez funkcje GPS wbudowane w drona. Każdy, kto obsługiwał drona w pomieszczeniach, wie, że aby przekonać drona do startu, prawie zawsze trzeba wyłączyć GPS, aby nie siedział tam w nieskończoność, próbując odebrać wystarczającą ilość sygnałów satelitarnych.

Ze względu na konieczność wyłączenia GPS do lotu w pomieszczeniach, przesyłanie całego pakietu zdalnego identyfikatora i powiązanych informacji nie jest wymagane podczas obsługi drona w pomieszczeniach. Jednak w chwili, gdy opuszczasz budynek, wymagania dotyczące zdalnej identyfikacji zaczynają obowiązywać.

Trzeba przyznać, że ta kwestia jest nadal trochę niejasna, ponieważ FAA nie wydała ostatecznego oświadczenia w sprawie lotów w pomieszczeniach. I może dojść do punktu, w którym drony nie będą mogły wyłączyć funkcji GPS, co uniemożliwiłoby lot w pomieszczeniach. Jest to nadal obszar, który wymaga wyjaśnienia.

8. Remote ID to pakiet zawierający inne nowe zmiany w przepisach

Nowy wymóg dotyczący zdalnej identyfikacji nie jest samodzielną zasadą. Jest to część większego dokumentu, który zmienia zasady działania dronów w kilku głównych obszarach. Oto niektóre z dużych zmian.

Lot nocny

Do tej pory latanie w nocy ograniczało się do lotów rekreacyjnych oraz do licencjonowanych pilotów dronów z Części 107, którzy zwolnili się z wykonywania operacji nocnych przez FAA. Zgodnie z nowymi przepisami, nawet piloci komercyjni będą mogli latać w nocy bez zwolnienia. Nowy egzamin z wiedzy z części 107 będzie zawierał pytania dotyczące bezpiecznych nocnych operacji dronów.

Lot nad ludźmi i poruszającymi się pojazdami

Tam, gdzie wcześniej było to zabronione, z wyjątkiem pilotów z części 107, którzy zwolnili się z obowiązku, lot nad ludźmi i nad poruszającymi się pojazdami będzie teraz dozwolony w pewnych sytuacjach.

Część 107 wymagań szkoleniowych

Wcześniej licencjonowany pilot Part 107 był zobowiązany do odnowienia licencji poprzez osobisty test wiedzy co 2 lata. Ku wielkiej uldze wszystkich, teraz zmieniło się to w wymóg ukończenia szkolenia online jako sposobu na utrzymanie aktualnej licencji.

Kategoryzacja dronów

Jako prostszy sposób na utrzymanie wszystkich na tej samej stronie, drony będą teraz klasyfikowane. Drony kategorii 1 to te, które ważą mniej niż 250g. Nie muszą być zarejestrowani i nie muszą mieć zdalnego identyfikatora. Ale muszą teraz również mieć osłony śmigła lub śmigła, które automatycznie przestaną się obracać, gdy napotkają opór.

Kategorie 2 i 3 dotyczą dronów o wadze powyżej 250g. Aby móc przelatywać nad ludźmi lub pojazdami, producenci będą musieli przedłożyć FAA dodatkową dokumentację do zatwierdzenia.

9. Remote ID zmienia zasady gry dla dronów w krajowej przestrzeni powietrznej

Pomimo obaw o prywatność i ograniczeń związanych z wymogiem zdalnej identyfikacji, większość członków społeczności dronów postrzega zdalne ID jako duży postęp. Powód? Oznacza to, że drony mogą wreszcie zostać włączone do krajowej przestrzeni powietrznej na znacznie większą skalę.

Istnieje wiele potencjalnych implikacji, chociaż oczywiście dopiero zaczęliśmy dostrzegać, co jest możliwe. Jedną z głównych implikacji zdalnej identyfikacji jest to, że drony mogą być teraz legalnie obsługiwane na większą skalę poza wizualną linią wzroku, ponieważ przekazują informacje o swojej lokalizacji do innych statków powietrznych. Wcześniej był to ogromny problem dla powszechnej dostawy dronów, a drzwi do tego są teraz szeroko otwarte.

Innym dużym obszarem do zmian są wszystkie możliwości związane z możliwością przelotu nad ludźmi i nad poruszającymi się pojazdami. Pomyśl o monitorowaniu ruchu na dużą skalę, a nawet potrzebach dostarczania drona w realnym świecie.

10. To wciąż ewoluujący system

Remote ID w swojej obecnej iteracji wciąż ma pewne problemy do rozwiązania. Wspomniałem o dylematach lotów w pomieszczeniach. Następnie pojawia się kwestia tego, jak faktycznie będzie działać częstotliwość nadawania. Jakie widmo zostanie wykorzystane? Kto to reguluje? Nie jest to jasno określone w dokumencie FAA określającym nowe zasady.

Zdalny identyfikator w obecnej formie opiera się na transmisji na częstotliwości radiowej i była to zmiana w stosunku do pierwotnej propozycji przepisów, która sugerowała sieciowy system identyfikatorów. Na razie zostało to odłożone na bok, ale nie oznacza to, że zostało odłożone na czas nieokreślony. System ID sieci może jeszcze wejść w grę.

Sieciowy system identyfikacji może brzmieć onieśmielająco, ale prawdopodobnie właśnie tam zmierzamy, w takiej czy innej formie. I przygotuje grunt pod prawdziwie zautomatyzowany lot dronami w krajowej przestrzeni powietrznej, gdzie zarówno bezzałogowe, jak i załogowe statki powietrzne będą mogły wymieniać się informacjami o lokalizacji w czasie rzeczywistym w celu uniknięcia kolizji.