Wpis gościnny autorstwa Loica Le Guilly
Twój D800 jest w poczcie
W niedzielę 15.07.2012 pojechałam do znajomego pożyczyć mu aparat. Miałem sesję zdjęciową następnego dnia i nie miałem nic przyzwoitego do zrobienia. Mój nowo zamówiony Nikon D800 został wysłany pocztą… najwyraźniej. A mój zaufany D3X sprzedałem kilka dni wcześniej. Och!
Dzisiaj jest noc
Ostrzegłem mojego przyjaciela. „Dzisiejsza noc może być dobra dla zorzy polarnej… czy nie przeszkadza ci, że dziś wieczorem podnoszę kamerę?”. „Pewnie nie ma problemu” – powiedział. Po dobrej pogawędce o zaletach Canona i Nikona (jest facetem od Canona), dziękuję i zaczynam odchodzić. Gdy wychodzę na zewnątrz, spoglądam w kierunku południowego nieba Tasmanii i rzeczywiście, zorza polarna się dzieje. Na horyzoncie delikatnie tańczy zielonkawy blask. „Czy na pewno nie chcesz łapać kilku ujęć… Nie mam nic przeciwko czekaniu”. Trochę się waha, nalegam i wkrótce ustawiliśmy statyw i kamerę na jego pokładzie, obserwując z podziwem to, co okazuje się być najbardziej aktywną zorzą w ostatnich latach.
Borealis i australis
Zorza polarna ma miejsce, gdy naładowane cząstki są przenoszone przez wiatr słoneczny i uderzają w ziemską atmosferę. Cząstki przekazują swoją energię cząsteczkom tlenu i azotu. Kiedy te wzbudzone cząsteczki powracają do swojego stabilnego stanu, uwalniają światło (głównie zielone i czerwone). To właśnie widzimy, gdy widzimy zorzę polarną. Kiedy uderza w biegun północny nazywa się aurora borealis, kiedy uderza w biegun południowy, nazywa się aurora australis. Jeśli zorza australijska jest silna, można ją zobaczyć nie tylko na biegunie południowym, ale także na niższych szerokościach geograficznych, takich jak Tasmania i Nowa Zelandia.
Jak sfotografować zorzę
Mój przyjaciel zaczął strzelać, a wyniki na ekranie aparatu były całkiem ekscytujące. Matryca aparatu i długa ekspozycja ujawniają dużo więcej światła i kolorów, które można zobaczyć gołym okiem. Uprzejmie zaproponował mi zrobienie kilku klatek. Zdecydowałem się na to z 30-sekundową ekspozycją przy 3200 ISO, prostoliniowy obiektyw 16 mm szeroko otwarty przy f2.8. To może być zbyt jasne dla naprawdę aktywnych zórz, ale chciałem uchwycić jak najwięcej Drogi Mlecznej. Pierwsze zdjęcie, które zrobiłem, to to, które widzisz poniżej (prosto z aparatu). Kiedy sprawdziłem obraz w aparacie, zieleń zorzy wyglądała bardzo jasno, ale wiedziałem, że nie jest całkowicie prześwietlona. Ale górna czerwona poświata została nagrana bardzo ładnie. Niektóre nisko dryfujące chmury dodały ładny ruch do ujęcia.
Przetwarzanie końcowe w Lightroom
Byłem bardzo podekscytowany strzałem, który dostałem, ale wiedziałem, że mogę go poprawić w Lightroomie (jak zawsze robiłem zdjęcia w surowym formacie). Oto co zrobiłem :
- przytnij i wyprostuj
- balans bieli – Z mojego doświadczenia wynika, że długie naświetlanie wprowadza do zdjęć nocnych żółty odcień. Wziąłem balans bieli od światła dziennego (5500K) do 3750K.
- ekspozycja – Zmniejszyłem ogólną ekspozycję o pół przystanku. Nałożyłem również kolejny stop -1 na zieloną część zorzy (za pomocą pędzla do regulacji).
- kontrast – Długie ekspozycje w nocy dają zwykle płaskie obrazy. Zwiększyłem ogólny kontrast obrazu (czernie do 19, kontrast do 74, krzywa do średniego kontrastu). Podniosłem też kontrast lokalny (klarowność do 100). Samo to ustawienie naprawdę dobrze ujawniło „kurtynę” zorzy. W końcu zwiększyłem kontrast do górnej jednej trzeciej obrazu, aby przyciemnić niebo.
I to jest ostateczny wynik.
A oto kolejny obraz zrobiony z 2 ujęć zszytych razem w PTGUI. Ten trwał 20 sekund przy 3200 iso.
Nieźle jak na pierwszą noc z zorzą polarną.
Jak wiedzieć, kiedy może nadejść zorza polarna?
Osobiście korzystam z grupy na Facebooku Aurora Australis Tasmania. Jej członkowie są bardzo kompetentni i pomocni. Istnieje inna grupa na Facebooku, która jest mniej specyficzna dla Tasmanii, Aurora Australis.
Końcowe wskazówki dotyczące fotografowania zorzy australijskiej
- czysta noc
- miejsce skierowane na południe i najlepiej z dala od świateł miasta (aby uniknąć zanieczyszczenia światłem i flary)
- statyw + aparat + obiektyw szerokokątny (najlepiej f2.8 lub szybszy)
- użyj zdalnego wyzwalacza z blokadą lustra, aby zredukować drgania aparatu (jeśli nie masz pilota, użyj timera w aparacie)
- najlepiej nagrywaj w surowym formacie, aby uzyskać lepszą jakość
- Wyłączona redukcja szumów (w przypadku nagrywania w trybie surowym), aby zaoszczędzić czas
- ręczne ustawianie ostrości na nieskończoność (przetestuj w pogodną noc przed rozdaniem, aby uniknąć rozczarowania)
- izo 1600 do 3200 (lub więcej, jeśli Twój aparat sobie z tym poradzi)
- ekspozycja od 10 do 30 sekund (dłuższe ekspozycje zaczną pokazywać gwiazdy jako ślady, a nie kropki)
- Te ustawienia będą zależeć od jasności zorzy polarnej, więc eksperymentuj, dostosowuj i rób wiele zdjęć!
Fotografowanie zorzy to naprawdę ekscytujące doświadczenie. Czytałem, że rok 2013 powinien być dobrym rokiem dla zórz polarnych, więc miej oko i bądź gotowy!
O autorze
Loic Le Guilly jest fotografem i projektantem stron internetowych mieszkającym w Hobart na Tasmanii.
Kiedy nie tworzy stron internetowych ani nie kręci filmów reklamowych, uwielbia wędrować po buszu, aby uchwycić naturalne piękno Tasmanii.