Jak wszystkie formy sztuki, fotografia może być medium złożonym i sprzecznym. To proste, ale skomplikowane; osobisty, ale jednocześnie całkowicie oparty na ekshibicjonizmie. W ostatnich latach chyba najdziwniejszym i paradoksalnym wydarzeniem w świecie fotografii jest idea symulacji zdjęć filmowych za pomocą naszej fotografii cyfrowej. Pomyśl o tym przez sekundę lub dwie. Przenieśliśmy się (w większości) z fizycznego filmu fotograficznego na cyfrowe czujniki, a mimo to szukamy odczuć i estetycznej jakości samego procesu, który zostawiliśmy za sobą.
Cyfrowe zdjęcie podzielone na tonację żółtą w cieniach i niebieską w prześwietleniach. Wyblakłe, a następnie dodane ziarno, aby w przybliżeniu symulować film ISO 800.
Dyskusja o popularnym obecnie „analogowym renesansie” zostawimy na inny dzień. Na razie porozmawiajmy o tym, jak można symulować wygląd filmu fotograficznego. Dokładniej, tworzenie starych lub przeterminowanych filmów za pomocą Adobe Lightroom. Firma Adobe dokonała ostatnio kilku dużych aktualizacji programu Lightroom, dzięki którym praca nad „wyglądem filmu w stylu vintage” jest skuteczniejsza i łatwiejsza niż kiedykolwiek wcześniej! Symulacja wyglądu dowolnej folii składa się z czterech podstawowych wymiarów:koloru, kontrastu i ziarna. Zanim przejdziemy do tego, „jak” symulować film w Lightroomie, najpierw krótko porozmawiajmy o niektórych zamieszaniach związanych z fotografią filmową w ogóle.
Fotografia filmowa jest pełna zmiennych
Istnieje błędne przekonanie, że wygląd filmu jest osadzony w kamieniu; co oznacza, że „film typu XXX zawsze wygląda tak, a film typu XXXX zawsze wygląda tak”. Nic nie może być dalej od prawdy! Istnieje wiele czynników, które odgrywają rolę (filmowy humor) w tym, jak końcowy negatyw lub odbitka wygląda dla widza.
Aparat filmowy Nikon F3 35 mm. Nakręcony aparatem cyfrowym… wykonanym tak, by wyglądał jak stary film. Ironiczne.
Wiek folii, sposób jej przechowywania, rodzaj i temperatura chemikaliów użytych do wywoływania, czas trwania wywoływania, a nawet to, jak mieszamy chemikalia wokół błony, wszystko to odgrywa główną rolę w wyglądzie gotowej folii. Ponadto, jeśli chodzi o ostateczny nadruk, jest jeszcze więcej zmiennych, które mogą wpłynąć na wygląd obrazu. Powodem, dla którego to wszystko mówię, jest upewnienie się, że rozumiesz, że symulowanie wyglądu starych filmów ma tyle samo wspólnego z twoją kreatywnością, co ze zrozumieniem podstaw działania filmu. Nie ma wyraźnego dobra lub zła! Więc zrelaksuj się i zabierzmy się do pracy, ucząc się, jak symulować wygląd starego filmu w Lightroomie.
Kolor
Kolor jest najskuteczniejszą częścią procesu symulacji i istnieje wiele sposobów manipulowania kolorami naszych symulacji filmów w stylu vintage. „Wygląd vintage” pojawia się dosłownie w miarę upływu czasu. W miarę degradacji światłoczułej emulsji filmu powstają różnego rodzaju dziwne odcienie i niuanse kolorów. Aby zasymulować ten efekt starzenia się kolorów, użyjemy wypróbowanego i prawdziwego panelu Split Toning Panel, a także jednej z największych i najnowszych funkcji dostępnych w Lightroom:Creative Profile.
Podziel tonowanie
Nie martw się, rozdwojone tonowanie może wyglądać trochę onieśmielająco, ale tak naprawdę nie jest! Dzielone tonowanie to tylko sposób na dodanie określonych odcieni kolorów do cieni i świateł na naszym zdjęciu.
Aby zmienić odcień podświetleń, przesuń suwak koloru podświetleń do odcienia koloru, który lubisz lub wybierz go z palety kolorów.
Możesz także zmienić nasycenie kolorów podświetlenia za pomocą suwaka nasycenia. To samo dotyczy również tonowania kolorów cieni.
Suwak balansu to tylko sposób, w jaki możemy kontrolować odchylenie podzielonego tonowania, aby faworyzować światła lub cienie. Przesunięcie suwaka balansu w lewo uwydatnia tonację cienia, a przesunięcie go w prawo uwydatnia kolor podświetlenia. Istnieje nieograniczona liczba kombinacji kolorów i balansów nasycenia, więc nie krępuj się eksperymentować. Pamiętaj tylko, że stosowanie kolorów dopełniających do cieni i pasemek (niebieski i pomarańczowy, żółty i fioletowy) jest zawsze dobrym wyborem, jeśli chodzi o tonację rozdzieloną. Ponadto zmiany koloru w przeterminowanym filmie są zwykle dość subtelne, więc miej to na uwadze, a także swój ton.
Profile kreacji
Jedną z najfajniejszych i najbardziej wszechstronnych nowych funkcji, jakie pojawiły się ostatnio w Lightroomie, jest wprowadzenie „profili kreatywnych”. Profile od dawna są częścią Lightroom, ale teraz mamy możliwość zastosowania własnych niestandardowych profili, które albo kupiliśmy, albo sami stworzyliśmy. Aby dowiedzieć się więcej o pełnej mocy profili kreatywnych Adobe, zapoznaj się z innym moim artykułem tutaj. Dla naszych celów kreatywne profile pozwalają nam wprowadzić gradację kolorów do naszych symulacji filmów w stylu vintage.
Wspaniałą rzeczą w profilach kreatywnych jest to, że same się stosują bez zakłócania jakichkolwiek ustawień programistycznych. Co więcej, możesz wybrać siłę profilu za pomocą suwaka gęstości. Możliwość korzystania z kontrolowanej gradacji kolorów z kreatywnymi profilami nie tylko otwiera zupełnie nowy świat, jeśli chodzi o symulację filmu w stylu vintage, ale także we wszystkich obszarach procesu przetwarzania końcowego.
Kontrast
W przeciwieństwie do koloru, symulacja kontrastu starego filmu w Lightroomie jest mniej lub bardziej prostym pomysłem. Ogólnie rzecz biorąc, wraz ze starzeniem się emulsji kliszy fotograficznej jej kontrast zwykle się zmniejsza. Wynika to z załamania światłoczułości filmu.
Negatyw wielkoformatowy 4×5
Utrata kontrastu zależy od wielu czynników, takich jak wiek filmu, sposób jego przechowywania oraz rzeczywisty rodzaj samego filmu. Wniosek z tego jest taki, że dobrą wytyczną dla symulacji filmów w stylu vintage jest zasadniczo „zanikanie” obrazu poprzez zmniejszenie jego kontrastu. Możesz to osiągnąć na kilka sposobów. Najprościej jest użyć suwaka kontrastu, aby zmniejszyć kontrast. Istnieje jednak bardziej precyzyjny i prawdopodobnie bardziej atrakcyjny sposób na zanikanie zdjęcia; za pomocą krzywej tonalnej.
Aby zmniejszyć kontrast i ostatecznie zasymulować blaknięcie obrazu, wystarczy wziąć punkt kontrolny w lewym dolnym rogu krzywej tonalnej i przesunąć go bezpośrednio w górę. Kontroluje to wartości luminancji ciemnych na zdjęciu i sprawia, że te obszary wydają się jaśniejsze, co z kolei zmniejsza ich kontrast. W większości przypadków będziesz chciał dodać co najmniej jeden punkt kontrolny po prawej stronie tego, który dostosowujesz i przeciągnąć resztę krzywej tonalnej z powrotem w dół. Oczywiście jest to całkowicie subiektywne. Możesz swobodnie dodawać inne punkty kontrolne i bawić się krzywą tonalną, aby naprawdę kontrolować sposób, w jaki pojawiają się zanikanie na zdjęciu. Pamiętaj, że nie ma odpowiedniej ilości zanikania, więc eksperymentuj tak bardzo, jak chcesz!
Ziarno
Ostatnim aspektem naszej procedury symulacji starych filmów jest dodanie i kontrolowanie symulowanego ziarna do naszych zdjęć. Nie mylić z szumem cyfrowym, ziarno filmu jest bezpośrednim wynikiem widoczności pojedynczych kryształów srebra obecnych w emulsji światłoczułej filmu. Im więcej/większe kryształy obecne w emulsji, tym bardziej wrażliwy film na światło i wyższy wskaźnik ISO. Podczas gdy ogólny wygląd ziarna zależy od szerokiego wachlarza zmiennych, ogólna zasada jest taka, że im wyższa czułość ISO filmu, tym bardziej wyraźne staje się ziarno filmu. Jeśli więc próbujesz, aby symulacje wyglądały jak bardzo światłoczuły film, taki jak ISO 1200 lub ISO 3200, więcej ziarna należy dodać do symulacji. Jeśli kręcisz film z niższą czułością ISO do symulacji filmu vintage, powiedzmy, że czułość ISO 80 lub ISO 100, dodajesz mniej ziarna lub nawet wcale. Oto obraz ze średniej szybkości filmu o przeterminowanej 35 mm, Kodak Tri-X 400. Został wywołany w wyższej temperaturze i dość mocno wstrząśnięty, aby wydobyć więcej ziarna.
Aby kontrolować obecność ziarna, które dodajemy w Lightroom, mamy do dyspozycji trzy suwaki:ilość, chropowatość i rozmiar.
Kiedy myślisz o każdym z tych suwaków, łatwo zobrazujesz, jak wpływają na Twój obraz, jeśli wyobrazisz sobie, że fizycznie kontrolują właściwości światłoczułych kryształów srebra emulsji filmu. Suwak Ilość doda mniej lub więcej kryształów. Chropowatość to sposób, w jaki te kryształy są podniesione lub wyboiste. Wreszcie suwak Rozmiar kontroluje, jak duże lub małe wydają się te kryształy. Wiem… to wciąż może być trochę zagmatwane. Stworzyłem więc krótki przewodnik dotyczący dodawania ziarna i podałem kilka typowych, rzeczywistych taśm 35 mm jako punktów odniesienia:
- ISO 50-100 (Kodak Ektar 100, Ilford FP4 Plus, Fujichrome Velvia 50)
Kwota:15
Rozmiar:10
Chropowatość:10 - ISO 200-400 (Kodak Tri-X 400, Ilford HP5 Plus)
Kwota:30
Rozmiar:10
Chropowatość:10 - ISO 800-1600 (Fujifilm Superia X-Tra 800, Fujifilm Superia 1600, Kodak Portra 800)
Kwota:45
Rozmiar:40
Chropowatość:15 - ISO 3200 i wyższe (Kodak T-Max P3200, Ilford Delta 3200)
Kwota:60
Rozmiar:40
Chropowatość:45
Lightroom automatycznie ustawia suwaki „rozmiar” i „chropowatość” odpowiednio na 25 i 50. Jeśli dodasz DOWOLNĄ ilość ziarna do swojego zdjęcia, pamiętaj, że te wartości domyślne są ustawione poza bramą. Należy również pamiętać, że ilość dodanego ziarna w dużej mierze zależy od oryginalnego cyfrowego ISO zdjęcia. Wymienione powyżej wartości są jedynie przybliżeniami linii bazowej.
Symulacje filmów vintage:dlaczego?
Nawet gdy zanurzamy się w cyfrowych wodach dzisiejszego, nowoczesnego świata fotografii, wciąż mam miłość i żądzę do kręcenia filmów. Film, zwłaszcza przeterminowany i zabytkowy, niesie ze sobą estetykę wykraczającą poza zdigitalizowane pliki obrazów „1” i „0”. Mówiąc tylko za siebie, większość mojej pracy zawodowej to fotografia cyfrowa, a nie film. W tym celu jestem pewien, że niektórzy z was wciąż myślą:„Jeśli chcesz wyglądać jak w filmie, po prostu kręć film”. Tak, rozumiem, że nawet w najbardziej podstawowych zastosowaniach fotografia filmowa nie jest dla każdego. Dlatego możliwość zbliżenia się do wyglądu tak wielu różnych rodzajów filmów w Lightroomie jest tak cudownie paradoksalną rzeczą. Nadal możemy cieszyć się dostępnością i wygodą fotografii cyfrowej, nie rezygnując całkowicie z „wrażenia” filmu. Co więcej, dzięki niedawnym postępom w profilach kolorów w Lightroomie możemy teraz mieszać i mieszać nasze ustawienia, aż osiągniemy idealną niedoskonałość, która oddaje organiczną nieprzewidywalność filmu vintage. Co, kiedy się nad tym zastanowić, powinno uświadomić każdemu z nas, jak niezwykle mamy szczęście żyć w tak fajnych czasach bycia fotografami.
Przetestuj pomysły zawarte w tym artykule i wypróbuj własne symulacje starych filmów. Pamiętaj, aby opublikować swoje wyniki w komentarzach. Chętnie je zobaczymy!
Pomocne mogą być również te artykuły na temat starych technik:
Jak dodać efekt aparatu zabawkowego do zdjęć cyfrowych za pomocą Photoshopa
Jak z łatwością naśladować cyfrową cyjanotypię za pomocą Photoshopa
Jak stworzyć efekt litografii za pomocą Photoshopa
Jak naśladować efekt przetwarzania krzyżowego w Photoshopie
Jak z łatwością naśladować lomografię w Photoshopie