Wiele osób myśli, że fotografia odbywa się w aparacie, ale to nie jest cała prawda. Fotografia to dwuczęściowy proces, który obejmuje 1) uchwycenie światła ze sceny i 2) nadanie przechwyconemu światłu formy odpowiadającej temu, co widział twój umysł podczas robienia zdjęcia. Proces przechwytywania odbywa się w kamerze, ale część kształtowania dzieje się na komputerze.
Przechwytywanie lub proces robienia zdjęć
Przypisujemy aparatowi rzeczy, których w rzeczywistości nie robi. Nie zrozum mnie źle, uchwycenie całego światła w scenie to monumentalne przedsięwzięcie. Śledzenie milionów punktów świetlnych jest bardzo krytyczną i specjalistyczną odpowiedzialnością. Jednak aparat jest nie tyle narzędziem artystycznym, co urządzeniem do przechwytywania, którego jedynym celem jest dokładne rejestrowanie światła z powierzchni obiektów na scenie. Chociaż ten cel może się komplikować w przypadku wyzwań związanych z oświetleniem, kamera nadal jest tylko pudełkiem z okrągłym szklanym okiem i jedną funkcją:rejestrowania światła.
Kiedy światło sceny wpada do obiektywu aparatu, jest rozpraszane na powierzchni przetwornika obrazu aparatu, obwodzie elektrycznym wielkości przesyłki, zawierającym miliony pojedynczych receptorów światła. Każdy receptor mierzy siłę padającego na niego światła w metryce zwanej „lumenami”. Każdy receptor na tym czujniku rejestruje swoją wartość światła jako kolorowy piksel.
Procesor obrazu w aparacie odczytuje kolor i intensywność światła padającego na każdy fotoreceptor i mapuje każdy obraz na podstawie tych wartości początkowych, tworząc rozsądną kopię oryginalnej sceny. Kiedy ta bitmapa pikseli jest oglądana z daleka, oko postrzega złożony obraz jako obraz cyfrowy.
Prawdziwa magia dzieje się po zapisaniu światła na karcie pamięci. Obraz, który pojawia się po raz pierwszy po otwarciu pliku, jest pierwszą próbą procesora obrazu interpretacji danych zarejestrowanych przez procesor obrazu aparatu. W większości przypadków wstępna interpretacja obrazu (JPEG) tych danych jest akceptowalnym zapisem oryginalnej sceny, choć nie zawsze.
Presety
Twój aparat oferuje kilka wstępnie ustawionych programów, które dostosowują trzy ustawienia w aparacie, które wpływają na ekspozycję:przysłonę, szybkość migawki i ISO.
Trzy główne elementy sterujące określają ekspozycję:czas otwarcia migawki, przysłona i ISO. Ustawienia wstępne kamery (A, S i M) pozwalają określić głębię ostrości i/lub prędkość, z jaką kamera rejestruje światło.
Tryb A (priorytet przysłony) umożliwia ustawienie rozmiaru otwarcia obiektywu (f-stop), podczas gdy aparat automatycznie ustawia czas otwarcia migawki. Tryb S (priorytet migawki) umożliwia ustawienie czasu otwarcia obiektywu (czasu otwarcia migawki), podczas gdy aparat dostosowuje rozmiar otwarcia obiektywu. Litera P (tryb programu) pozwala określić najlepszą kombinację przysłony i czasu otwarcia migawki, podczas gdy aparat zachowuje prawidłową równowagę światła dla ekspozycji. Litera M (tryb ręczny) zapewnia pełną kontrolę nad wszystkimi ustawieniami, ale wymaga zrównoważenia ogólnej ekspozycji.
Zmienne ustawienie ISO (International Standards Organization) w aparacie dostosowuje czułość na światło przetwornika obrazu aparatu, umożliwiając uchwycenie scen przy słabym lub jasnym oświetleniu; im wyższa liczba, tym bardziej czułe stają się receptory światła, co pozwala na robienie zdjęć przy niższych poziomach światła.
Histogram
Twoja kamera wyświetla mały wykres, który z grubsza wskazuje, jak dobrze kamera jest ustawiona, aby prawidłowo uchwycić światło w bieżącej scenie.
Ten wykres przedstawia zakres światła przechodzącego przez obiektyw i przybliża aktualny rozkład światła uchwycony przy bieżących ustawieniach. Dostosowując trzy wymienione powyżej ustawienia, możesz przesunąć i nieco rozłożyć ten zakres światła, aby jak najlepiej zarejestrować pełny zakres światła.
Balansowanie kolorów światła
Na kolor każdej sceny ma wpływ temperatura światła oświetlającego tę scenę. Kiedy scena jest uchwycona na zewnątrz, pozycja Słońca na niebie i wpływ zachmurzenia zmieniają kolor światła. Twój aparat oferuje co najmniej dwa sposoby kompensacji różnic w temperaturze barwowej (automatyczny balans bieli i wstępnie ustawiony balans kolorów).
Automatyczny balans bieli
Czujnik automatycznego balansu bieli (AWB) w aparacie wyszukuje wyraźny biały lub neutralny obiekt w scenie i przesuwa cały balans kolorów sceny, starając się zneutralizować ten element. Ale w przypadku AWB zakłada się, że chcesz, aby obecne oświetlenie miało idealnie neutralne kolory.
Wszelkie chmury zakłócające światło słoneczne będą miały niewielki wpływ na neutralność oświetlenia 6500° (naturalne światło słoneczne). AWB usuwa to niewielkie przesunięcie z równania. W większości przypadków jest to świetny pomysł. Jednak, aby dokładnie nagrać oświetlenie wczesnym rankiem lub późnym popołudniem (złota godzina), AWB zneutralizuje te ciepłe kolory i całkowicie straci ten „ciepły” nastrój.
Wstępnie ustawione ustawienia balansu bieli
Twój aparat oferuje kilka ustawień wstępnych, aby skompensować wszelkie znane przebarwienia spowodowane określonymi sytuacjami oświetleniowymi. Ustawienia te pojawiają się na każdym ekranie „Ustawienia” aparatu cyfrowego i mogą pojawiać się w nieco innej kolejności lub sformułowaniu. Światło dzienne ustawia aparat tak, aby nagrywał sceny przy typowym oświetleniu zewnętrznym w środku dnia. Chmura/Zachmurzenie przesuwa kolory w kierunku pomarańczowego, aby skompensować niebieskawy odcień spowodowany przez filtrowanie światła przez nominalne zachmurzenie.
Shade oferuje silniejsze przesunięcie pomarańczowe, aby zrekompensować całkowicie zachmurzone (burzowe) niebo. Lampa błyskowa zapewnia oświetlenie o bardzo podobnej temperaturze barwowej do światła dziennego i ma na celu przygotowanie czujnika obrazu do pracy w sztucznym świetle dziennym lub lampach błyskowych typu „szybkie światło”.
Tungsten/Incandescent przesuwa kolory w kierunku niebieskiego końca zakresu kolorów, aby skompensować cieplejsze przesunięcie światła żarowego. Fluorescencja próbuje skompensować zielonkawy odcień naładowanych gazem lamp fluorescencyjnych.
Kelvin/Custom pozwala użytkownikowi ustawić niestandardowe ustawienie balansu kolorów, zasadniczo ucząc aparat, jak wygląda „neutralny” szary kolor. Wszystkie te ustawienia wstępne mają na celu skorygowanie nieneutralnych warunków oświetleniowych.
Proces rzeźbienia lub wykańczania
Chociaż aparat rejestruje pełny zakres odbitego światła w scenie, nie ma możliwości określenia najlepszej krzywej tonalnej, którą można zastosować do każdego obrazu. W wielu przypadkach pięć zakresów tonalnych (prześwietlenie, ćwierć, środek, trzy czwarte i cień) wymaga przekształcenia, aby jak najlepiej zinterpretować światło uchwycone w danej scenie. Ten proces konturowania tonalnego to magia rzeźbienia światła w znaczący wizualny obraz.
Ten mały facet przysiadł przed moimi drzwiami frontowymi i zaskoczył mnie. Nie miałem czasu na majstrowanie przy sterowaniu, aby zoptymalizować sytuację oświetleniową. Moje pierwsze kliknięcie przyciągnęło jego uwagę, a drugie wywołało tę minę. Na szczęście przechwytuję swoje obrazy jednocześnie w formatach jpg i RAW. Dzięki temu mogłem przetworzyć tony i wyświetlić ci to, co naprawdę widziałem tego ranka.
Używam terminu „rzeźbienie”, kiedy mówię o edycji obrazu, ponieważ najlepiej opisuje on zmianę układu tonów w obrazie cyfrowym. Tylko idealny balans oświetlenia wygląda świetnie, gdy jest renderowany jako „standardowy” obraz JPEG z kamery.
Ten proces rzeźbienia lub wykańczania sprowadza się do wyjaśnienia tonów i kolorów na obrazie cyfrowym; nadanie obrazowi ostatecznej formy tak, jak postrzegał go ludzki umysł w oryginalnej scenie. Podczas gdy aspekt równoważenia kolorów w tym procesie jest nieco bardziej oczywisty, odzyskanie tonów jest w rzeczywistości bardziej krytyczne dla ostatecznej prezentacji.
Aparat cyfrowy nie jest w stanie uchwycić całej dynamiki widma widzialnego w słoneczny dzień, ani określić najlepszego balansu tych tonów. Przetwornik obrazu aparatu po prostu przechwytuje całe możliwe światło i przedstawia dane do procesora obrazu aparatu w celu uporządkowania. W idealnie zrównoważonym oświetleniu działa to dobrze, ale czasami szczegóły chowają się w cieniach i gubią się w prześwietleniach, co wymaga pomocy fotografa/edytora w celu zrównoważenia tonów.
Tutaj do gry wchodzą poszczególne strefy tonalne, a suwaki dostępne w oprogramowaniu do przetwarzania RAW (Camera Raw, Lightroom, On1 Camera Raw, Exposure X4) są nieocenione. Wewnętrzny kontrast każdego obrazu (bieli, światła, tony średnie, cienie, czernie) można przesuwać i regulować w bardzo nieliniowy sposób (w dowolnej kolejności), aby odsłonić szczegóły, które w przeciwnym razie pozostają ukryte.
Wniosek
Wykańczanie zdjęć nie jest ukończone, dopóki zarówno kolory, jak i odcienie nie zostaną odpowiednio dopasowane, aby uzyskać maksymalny efekt, dopasowując emocje do oryginalnej sceny. Dopiero wtedy Twój obraz jest gotowy do oglądania. Podejmij wyzwanie, aby wycisnąć szczegóły i ujawnić potencjalną osobowość z każdego uchwyconego zdjęcia. Jest to warte dodatkowego wysiłku.