Wpis gościnny autorstwa Toma Di Maggio z Tom Di Maggio Photography.
W ciągu ostatnich kilku miesięcy drastycznie wzrosło wykorzystanie przeze mnie obrazów kompozytowych. Zaczęło się od lokalizacji, które zostały odwołane z powodu niedostępności, potem zła pogoda uniemożliwiła kręcenie w danym miejscu, a od niedawna ludzie przychodzili do mnie z prośbą o wykonanie zdjęć kompozytowych. I szczerze mówiąc, naprawdę lubię je robić, daje to mojej wyobraźni dużo więcej swobody i jest pewna elastyczność, którą naprawdę lubię.
Podobnie jak w przypadku przygotowania każdego zdjęcia, najtrudniejszą częścią jest znalezienie odpowiedniego ustawienia. W tym przypadku odpowiednie tło. Staram się sam je fotografować, kiedy tylko mogę, ale zwykle polegam również na fotografii. Zasadniczo zwykle dzielę kompozyt na trzy główne części:temat lub model, tło i przetwarzanie końcowe.
Temat
To są obrazy w stanie, w jakim zostały przechwycone.
Podstawą dobrego kompozytu jest oczywiście prawidłowo naświetlony temat. Dopasowuję to światło do tematu lub nastroju, który chcę przekazać na końcowym zdjęciu. Bardzo ważne jest, abyś na wszystkich etapach tworzenia kompozytu miał na uwadze swój ostateczny obraz. Będzie dyktować schemat oświetlenia, którego będziesz musiał użyć i pod jakim kątem będziesz musiał sfotografować swój model.
Która konfiguracja oświetlenia zwykle waha się od jednego do czterech świateł? To naprawdę zależy od oczekiwanego rezultatu. Bez względu na to, którą konfigurację wybierzesz, pozycję oświetlenia i ekspozycję są tutaj kluczowymi czynnikami, muszą być na miejscu, w przeciwnym razie spędzisz dużo czasu w Photoshopie, próbując to poprawić. Na tym etapie staram się nie tworzyć zbyt dużego kontrastu, więc lubię, gdy światło jest miękkie.
Mogę tylko podkreślić fakt, że choć będę w pewnym stopniu korzystał z Photoshopa, to zawsze będę chciał pracować z prawidłowo naświetlonym obiektem. Ekspozycja i pozycja są kluczowe w każdym rodzaju fotografii. Coś, co możesz rozwiązać w kilka sekund podczas sesji, może zająć kilka godzin w Photoshopie. Nie mam preferencji co do tła, z którego wydobędę temat. Dopóki kontrast między obiektem a tłem jest wystarczający, nie będzie problemu.
Tło
Oryginalne tło
Nawet gdy robię zdjęcia w plenerze, naprawdę dużo wysiłku wkładam w dobór tła. Tło nadaje obrazowi kontekst; jest integralną częścią historii, którą ma opowiadać obraz. Możesz sfotografować bardzo piękną modelkę przed śmietnikiem; będzie to miało o wiele mniejszy wpływ, niż sfotografowanie tego samego modelu na plaży lub w ładnym pokoju hotelowym. Tak samo jest z kompozytami. Jeśli mam możliwość samodzielnego sfotografowania tła dla mojego kompozytu, mam znacznie większą elastyczność pod względem kątów.
Kupione tło daje bardzo małą swobodę w perspektywie w Photoshopie. Kiedy sam fotografuję tło, zwykle mam już w głowie pomysł na fotografowaną fotografię. Jeśli znajdę się w sytuacji, w której widzę ładne tło i mam ze sobą aparat, fotografuję go trzy razy:na wysokość gruntu, wysokość brzucha i wysokość klatki piersiowej. Korzystam z fotografii stockowej, gdy sesja jest zarezerwowana i nie mam możliwości samodzielnego sfotografowania tła.
Jak wspomniałem wcześniej w artykule, jednym z kluczowych elementów są tutaj kąty. Nie ma sensu wybierać tła, które zostało nakręcone pod dramatycznie innym kątem niż obiekt. To będzie wyglądać na fałszywe. Nadaję mojemu tłu lekki dotyk HDR, ale w rzeczywistości nie używam żadnej techniki HDR. Stosuję korekty tonalne i w zasadzie takie samo traktowanie jak do tematu. Ładnie połączy temat i tło.
Przetwarzanie końcowe
Jak większość z nas, nie wymyśliłem koła, jeśli chodzi o przetwarzanie końcowe. Wszystkie moje techniki są mieszanką rzeczy, które znalazłem w książkach, Internecie, szkoleniach i tak dalej.
Na początek robię wszystko w RAW; techniki, które wyjaśnię poniżej, zakładają, że robisz to samo. Szczerze mówiąc, a tego nie można powiedzieć wystarczająco dużo, przy dzisiejszych cenach kart pamięci absolutnie nie ma powodu, aby nie robić zdjęć w RAW-ie. Korzyści z tego są po prostu ogromne, aby je zignorować.
Zwykle zaczynam w Lightroomie, usuwając z obrazu jak najwięcej kontrastu. Sposób, w jaki pracuję, zbuduję potrzebny kontrast podczas post-processingu w Photoshopie. Dlaczego usuwam kontrast tylko po to, by dodać go później? Wszystko sprowadza się do kontroli.
Zasadniczo używam kombinacji dwóch technik, które obejmują rozmycie, filtry górnoprzepustowe i funkcję Zastosuj obraz. To pozwala mi dodać kontrast i wyostrzyć moje obrazy do piksela, dzięki czemu mogę użyć go do stworzenia czystej, gładkiej skóry lub obrazu w stylu grungy za pomocą tylko jednego przepływu pracy. (patrz portret Bory) Spędzam tu tyle czasu, ile potrzebuję, aż obraz będzie w 100% taki, jak chcę.
Wszelkie niedoskonałości zostaną wzmocnione, gdy nałożę na nią warstwę Color Efex Pro. Stworzyłem kilka receptur Color Efex Pro, których używam jako punktu wyjścia do moich zdjęć. Następnie lekko je dostosuję, aby pasowały do obrazu. Celowo przesunę ten proces na wierzch, aby dać mi większą elastyczność na ostatecznym obrazie. Gdy jestem zadowolony z wyniku, zapisuję go jako warstwę na wierzchu mojego obrazu, a następnie odpowiednio dostosowuję krycie tej warstwy.
Poniżej dwie warstwy po moim zabiegu Color Efex. Widać, że efekt jest tutaj zbyt silny, ale niewielka korekta krycia rozwiązuje ten problem. I zawsze jest łatwiej niż wrócić do Color Fx i ponawiać efekt, aż będzie pasował.
Na tym etapie przystępuję do wyodrębnienia tematu z tła. Osobiście uważam, że nie ma na to idealnego rozwiązania. Używam dowolnego narzędzia, które pasuje do potrzeb. Obejmuje to narzędzie do poprawiania krawędzi, narzędzie do rozmazywania, a nawet zwykły pędzel. Kiedy skończę z ekstraktem, przeciągam obiekt na przygotowane tło i dostosowuję je ponownie, aby odcienie kolorów i temperatura pasowały do siebie.
Ten portret Bory został wykonany tą samą techniką. Wszystko, co zrobiłem inaczej, to zastosować różne krycia do właściwych warstw.
Jeśli masz dodatkowe pytania dotyczące tematu, skontaktuj się z nami. Poniżej dwie warstwy po moim zabiegu Color Efex. Widać, że efekt jest tutaj zbyt silny, ale niewielka korekta krycia rozwiązuje ten problem. I zawsze jest łatwiej niż wrócić do Color Fx i ponawiać efekt, aż będzie pasował.
Zobacz więcej prac Toma Di Maggio w Tom Di Maggio Photography, InFocus Photography oraz na jego koncie Flickr.