Wideo jest taką iluzją. Jesteśmy bandą oszustów, oszukujących publiczność co sekundę. Tak, być może słyszałeś, jak wspominaliśmy o klatkach na sekundę, a nawet 24p i 30p. Te terminy w naszym słowniku są tak podstawowe, ponieważ tworzymy wizualną percepcję ruchu za pomocą wielu obrazów wyświetlanych w ciągu sekundy. Rzadko spędzamy czas myśląc o samej iluzji. Zacznijmy od krótkiego filmu, który sprawdza percepcję wzrokową Twojego mózgu. Przejdź przez test i przyjrzyj się wynikom, aby dowiedzieć się więcej o tym, jak działa Twój mózg.
Dla naszych celów zwróć uwagę, w jaki sposób do testowania użyto iluzji wideo, wyobraź sobie, o ile fajniejsze standardowe testy byłoby, gdyby takie testy zostały zaprojektowane. Poza percepcją wizualną jest też duży potencjał audio, więc jak testujesz swoich widzów? Czy prowadzisz mózg podczas relaksującej wycieczki przez cały czas trwania filmu, czy też testujesz widzów za pomocą zestawień, przeskoków i tępych kompozycji?
1. Odliczanie
Gdy widzowie widzą odliczanie, oczekują, że osiągnie zero, ale jeśli chcesz je utworzyć dreszczyk emocji, zegar może być świetnym sposobem na dodanie napięcia. To, co zrobisz, to zestawienie swojej akcji z jednosekundowymi zbliżeniami zegara. Ich wizualna percepcja jest związana z tym, co zapewniasz. Masz kontrolę nad tym, kiedy te momenty upływają na zegarze, i pozwól, aby długość twoich cięć stała się czynnikiem decydującym o zaangażowaniu odbiorców.
2. Cięcie z wyskoku
Nasze oczy nieustannie działają z tego, co widzimy, niezależnie od tego, ile razy mrugamy. Jeśli zobaczymy koszykarza dryblującego po linii, a w następnej chwili znajduje się na szczycie rzutu z wyskoku, przegapiliśmy wiele akcji i poczujemy, że coś przegapiliśmy. To przydatne narzędzie, o którym należy pamiętać, jeśli tworzysz tajemnicę lub niepokój. Jeśli Twoja edycja ma na celu bardziej tradycyjne, możesz dać widzom krótkie odcięcie do zegara czasu akcji, który zakryje Twój wyskok i da złudzenie ciągłej akcji.
3. Kompozycja
Jak wielcy dyrygenci London Symphony Orchestra chcesz komponować piękne ruchome obrazy. Zasady kompozycji można złamać, aby skłonić widzów do skupienia się na tym, czego od nich oczekujesz. Weźmy pomieszczenie prowadzące i weźmy przykład z koszykówki. Jeśli nasze ujęcie gracza dryblującego po linii ma akcję poruszającą się od lewej do prawej i pokazujemy 10 stóp za naszym treserem piłki, nasza podświadoma myśl jest taka, że przeciwnik podejdzie od tyłu i ukradnie piłkę. Spodziewamy się, że ujemna przestrzeń w kadrze wywoła jakąś akcję. A jaka kompozycja byłaby kompletna bez iluzji głębi. Samo skomponowanie większego obiektu w prawym górnym rogu naprzeciwko mniejszego obiektu w lewym dolnym rogu da optyczną iluzję głębi. Nasza kompozycja posłuży wielu innym zawiłościom percepcji wzrokowej, więcej niż można to wyjaśnić tutaj lub w jednym artykule.
Prawdziwy fakt jest taki, że oszukujemy naszych widzów, oszukujemy – ale wszystko w dobrej intencji, prawda ? A widzowie chcą złudzeń wizualnych, aby ich mózg się zrelaksował lub by w jakiś sposób nimi manipulowali (wystarczy zapytać fanów horrorów/thrillerów). Im więcej sztuczek znasz, tym lepiej będziesz w stanie kierować swoją publicznością, nawet jeśli oznacza to umiejętność nakłonienia widzów do łatwego dostarczenia mózgowi elementów, na których można się skupić i wyeliminowania nieznanego.