Fotografia krajobrazowa to domena obiektywów szerokokątnych. Prawidłowy? Prawda? Jestem pewien, że gdzieś to czytałem. „Podczas fotografowania krajobrazu używaj obiektywu szerokokątnego”. Wiem, że to słyszałem. Prawdopodobnie wszyscy mamy. Ale to po prostu nieprawda. W tym artykule podam kilka wskazówek dotyczących fotografowania krajobrazów za pomocą teleobiektywu lub długiego obiektywu.
Wyjdź poza szeroki widok
Jasne, obiektywy szerokokątne świetnie sprawdzają się w krajobrazie, często ich używam. Ale nie powinny być jedynym narzędziem w twoim pudełku podczas fotografowania krajobrazu. W rzeczywistości, gdy przeglądałem mój katalog obrazów w poszukiwaniu zdjęć do tego artykułu, odkryłem, że wiele moich ulubionych ujęć krajobrazowych zostało wykonanych przy użyciu obiektywu innego niż szerokokątny. Wiele z nich było w zakresie 70-200 mm, a kilka zostało nawet wykonanych z super teleobiektywami o ogniskowej 500 mm lub 600 mm.
Jeśli spędzasz dużo czasu fotografując krajobrazy, wiesz, że zdarzają się sytuacje, w których szeroki kąt nie wystarcza. Oto kilka przemyśleń i przykładów zastosowania teleobiektywów o różnych długościach w fotografii krajobrazowej.
Krótki teleobiektyw 50-100 mm
Zaledwie krok powyżej „normalnego” obiektywu znajduje się krótki teleobiektyw. Do tej kategorii należy wiele często używanych zoomów, takich jak popularne długości 24-70 mm i 24-105 mm. Ponieważ obrazy wykonane w tym zakresie niewiele przekraczają standardowy obiektyw, mają wiele takich samych cech.
Zachowana jest znaczna głębia ostrości, nawet przy dość szerokich aperturach, a pole widzenia jest wystarczająco szerokie, aby objąć duże elementy krajobrazu, takie jak całe góry lub szerokie zakola rzeki.
Zachowując niektóre zalety obiektywu szerokokątnego lub standardowego, krótkie teleobiektywy zachowują również niektóre z wyzwań. Ten zakres nie dotyczy wyłącznie szczegółów krajobrazu, ale często uwzględniane są istotne elementy nieba lub pierwszego planu, przypominające klasyczną kompozycję krajobrazu.
Podobnie jak w przypadku krajobrazu szerokokątnego, należy wziąć pod uwagę wiele różnych warstw obrazu (pierwszy plan, środek tła, tło, obiekt itp.). Jednak w przeciwieństwie do szerokiego ujęcia głębia ostrości jest skompresowana, więc jeśli to możliwe, używaj wysokiej przysłony (takiej jak f/11 lub f/16).
Pomyśl o tym zakresie (50-100 mm) jako o narzędziu upraszczającym kompozycję, ale to nie znaczy, że łatwo jest sprawić, by obraz działał.
Zasięg 100-200mm
Gdy przeglądałem mój katalog Lightroom w poszukiwaniu obrazów, z zaskoczeniem stwierdziłem, że ten zakres ogniskowych (100-200 mm) jest w rzeczywistości jednym z moich najczęściej używanych. Spodziewałem się znaleźć wiele portretów i ujęć akcji, ale byłem zaskoczony, widząc, ile pojawiło się krajobrazów.
Kilka lat temu spacerowałem z grupą klientów po odległym zboczu góry w północno-zachodniej Alasce. Była późna jesień, moja ostatnia wyprawa w tym sezonie. Tundra poniżej była mozaiką czerwieni, żółci i pomarańczy. Zdobyliśmy mały szczyt i schodziliśmy w dół, gdy po drugiej stronie doliny pojawiły się złowieszcze chmury. Ze sposobu, w jaki wiały opady, mogłem powiedzieć, że te chmury nie zawierały deszczu, ale śnieg i dużo go.
Mój umysł poszedł w dwóch kierunkach naraz. Przewodnik we mnie, zorientowany na bezpieczeństwo i unikający ryzyka, powiedział mi, że muszę szybko zejść z góry z moimi klientami. Nadal mieliśmy kilka tysięcy stóp schodzenia w dół, plus trzy lub cztery mile do przejścia, aby dotrzeć do bezpiecznego obozu.
Fotograf we mnie chciał jednak rzucić plecak, wyciągnąć aparat i iść do pracy. Poszedłem na kompromis, zatrzymując się regularnie, aby strzelać, gdy ostrożnie schodziliśmy w dół. W dużym stopniu polegałem na teleobiekcie średniego zasięgu, sięgając obiektywem, aby znaleźć wzory w tundrze, burzę i fale rzeki.
Ponieważ ta ogniskowa była zbyt długa, aby pokazać szerokie pole widzenia, wyizolowałem elementy, które opowiedziały tę historię. Zignorowałem pierwszy plan, wycinając go (w aparacie) całkowicie z kompozycji. Z mojego grzędy wysoko nad rzeką wszystko w kadrze było daleko, maksymalizując głębię ostrości i łagodząc potrzebę wyboru punktu ogniskowego. A
Właśnie tam rozwija się ta gama teleobiektywów:odległe elementy krajobrazu mogą być pokazywane w kontekście, ostre od przodu do tyłu.
Długi teleobiektyw 200-400 mm
Wysoko w Himalajach Bhutanu wstałem przed świtem i przeszedłem ćwierć mili do pagórka w środkowej dolinie. Na 15 000 stóp nawet ten niewielki wysiłek mnie zmęczył. Doszedłem do siebie, z trudem łapiąc oddech i obserwowałem, jak w szarym świetle przetacza się gęsta mgła.
O świcie mgła zaczęła się przełamywać, na przemian odsłaniając i zasłaniając wąskie widoki na okoliczne szczyty. Skały i lodowce gór wysoko nad warstwą mgły oświetlało jasne poranne słońce, podczas gdy ja drżałem w wilgotnej mgle.
Przez obiektyw 24 mm w moim aparacie widziałem niewiele oprócz szarości. Sfrustrowany zdjąłem obiektyw i zastąpiłem go długim teleobiektywem zmiennoogniskowym. Kiedy we mgle otwierało się okno, podążałem za nim z aparatem, czekając, aż coś się pojawi. Pozwalając chmurom zrobić za mnie kompozycję, zrobiłem zdjęcia:lodowiec, postrzępiony grzbiet, szczyt z włócznią.
W odpowiednich okolicznościach długi teleobiektyw może być dla fotografa krajobrazu narzędziem ratującym podróż. Opisany powyżej poranek był jedyną szansą na zrobienie zdjęć z tego obozu wysoko w górach. Bez długiej soczewki to słodkie światło dotykające gór powyżej wyglądałoby jak maleńka plamka w morzu szarości.
Rzadko kiedy obrazy wykonane w tym zakresie ogniskowych mają dużą głębię. Głębia ostrości jest płytka w większości przysłon i utrzymanie ostrości we wszystkich warstwach obrazu może być trudne lub wręcz niemożliwe. Dlatego ostrożnie wybierz swój punkt centralny, a następnie skomponuj obraz tak, aby pasował do historii, którą chcesz opowiedzieć. Ogniskowa może przyciąć krajobraz do mniejszych części, ale to nie sprawia, że kompozycja jest mniej ważna.
Super-Telephotos 400 mm i więcej
Niewielu jest fotografów, którzy wydają tysiące dolarów na obiektywy 500 mm lub 600 mm f/4, aby sfotografować scenerię. A jednak superteleobiektywy są w stanie uchwycić zaskakujące i wyjątkowe krajobrazy.
Będę szczery. Moja wielka szklanka zostaje w domu, chyba że spodziewam się zobaczyć dziką przyrodę. W backcountry, gdzie dużo fotografuję, mój 500mm f/4 jest po prostu za duży, żeby go wozić. Jednak w wielu przypadkach okazał się przydatny do tworzenia nietypowych obrazów krajobrazu.
Kilka lat temu prowadziłem kilku fotografów ptaków na wycieczkę na nadbrzeżną równinę Arctic National Wildlife Refuge. Rozbiliśmy obóz w pobliżu wybrzeża, w delcie rzeki, w niewielkiej odległości od Oceanu Arktycznego. Z radością eksplorowaliśmy tundrę, fotografując liczne ptaki i rzadko zwracaliśmy uwagę na krajobraz.
Ale pewnego wieczoru (właściwie późną nocą) nigdy nie zachodzące słońce było najniżej i rzucało złote światło na przestrzeń tundry między nami a górami. Było krystalicznie czyste, każdy szczegół widoczny w odległych szczytach. Zamontowany na statywie 500 mm, oparty na moim posiniaczonym ramieniu, był idealnym narzędziem.
Duża odległość od gór pozwalała na utrzymanie skupienia na dużych połaciach przybrzeżnej równiny i pogórza. Wszystko zostało skompresowane, przez co elementy oddalone od siebie o wiele kilometrów wydawały się blisko siebie. Bawiłem się światłem w górach, eksplorując Brooks Range z moim aparatem z odległości 50 mil.
Następnego ranka było jeszcze jasne, kiedy stado karibu (powyżej) w sile około dziesięciu tysięcy przeszło kilkaset jardów od naszego obozu. Długie szkło w połączeniu ze zwierzętami było idealnym połączeniem, aby pokazać, jak dramatycznym i dzikim miejscem jest Schronienie Arktyczne. Skompresowane pole sprawiło, że odległe góry zbliżyły się, zapewniając więcej kontekstu dla karibu na pierwszym planie.
W superteleobiektywach chodzi o kompresję i izolację. Krajobraz przez długie szkło w niczym nie przypomina ludzkiego oka. Odległe elementy zbliżają się do siebie i o ile punkt skupienia nie znajduje się w oddali, głębia ostrości zostaje skompresowana do kilku stóp. Te soczewki są narzędziem do izolowania wzorów, zmniejszania odległości i wyolbrzymiania rozmiarów.
Wniosek
W fotografii krajobrazowej często zapomina się o teleobiektywach. Zsuwają się na dno paczek lub są po prostu zostawiane w domu.
Twoja torba lub szafa to złe miejsce na teleobiektywy. Powinny być dostępne, gotowe, aby pomóc Ci zobaczyć Twój krajobraz w nowy i inspirujący kreatywność sposób. Wyciągnij więc swój długi obiektyw, załóż go na aparat i odkryj, w jaki sposób obiektyw zmienia perspektywę krajobrazu.