Tworzenie portretu o niskim kluczu:przewodnik krok po kroku
Portrety niskokeńskie charakteryzują się ich dramatyczną, mroczną i nastrojową estetyką. Podkreślają cienie i selektywne wydarzenia, tworząc uderzający i wpływowy obraz. Oto przewodnik krok po kroku, jak je utworzyć:
1. Planowanie i konceptualizacja:
* Zdefiniuj swoją wizję: Do jakiego nastroju dążysz? Czy chcesz poczuć tajemnicę, intensywność czy introspekcję? Rozważ historię, którą chcesz opowiedzieć z portretem.
* Wybierz temat: Cechy i osobowość podmiotu powinny uzupełniać styl niskiego klucza. Badani o silnej strukturze kości często wyglądają szczególnie dobrze.
* Wardrobe: Wybierz ciemne lub stonowane kolory, które pochłaniają światło. Unikaj jasnych lub odblaskowych tkanin. Rozważmy tekstury takie jak aksamit lub sztruk, aby uzyskać dodatkową głębokość.
* makijaż: Utrzymuj minimalne i naturalne makijaż, koncentrując się na konturowaniu i podkreśleniu, aby podkreślić kluczowe funkcje.
2. Gear i konfiguracja:
* kamera: Każdy aparat, który umożliwia ręczną kontrolę nad otworem, czasem otwarcia migawki i ISO.
* obiektyw: Szybki obiektyw (np. F/1.8, f/2.8) jest idealny do przechwytywania większej ilości światła i tworzenia płytkiej głębokości pola. Ogólne od 50 mm do 85 mm są ogólnie pochlebne dla portretów.
* źródło światła: Kluczem do oświetlenia o niskim kluczu jest * jedno * podstawowe źródło światła i minimalne światło wypełniające. Możesz użyć:
* strobe/flash: Oferuje precyzyjną kontrolę i moc. Softbox lub parasol zmiękczy światło.
* ciągłe światło: Panele LED lub światła wolframowe są łatwiejsze do zobaczenia i regulacji w czasie rzeczywistym.
* naturalne światło: Pojedyncze okno ze światłem kierunkowym może również działać, ale jest mniej kontrolowane. (Ustaw obiekt dalej od okna, aby uzyskać mniej światła.)
* Modyfikator światła: Softbox, parasol, a nawet prosty reflektor może kształtować i zmiękczyć światło. Snoot lub siatka może stworzyć wąską, skoncentrowaną wiązkę światła.
* ciemne tło: Czarne lub ciemnoszare tło jest niezbędne do tworzenia niskiego wyglądu. Możesz użyć materiału, papieru, a nawet ciemnej ściany.
* Opcjonalny reflektor (czarny): Czarny odbływek (lub nawet kawałek czarnego rdzenia pianki) może być użyty do wchłaniania światła i dalszego przyciemnienia cieni po przeciwnej stronie pacjenta.
3. Konfiguracja oświetlenia:
* Pojedyncze źródło światła: To jest rdzeń niskiego oświetlenia.
* Pozycja: Umieść źródło światła pod kątem 45 stopni na temat, nieco powyżej lub z boku. Eksperymentuj z różnymi kątami, aby zobaczyć, jak światło spada na ich twarz. To tworzy cienie z jednej strony i wyróżnia się z drugiej.
* odległość: Przesuń światło bliżej lub dalej, aby dostosować intensywność. Bliżej =jaśniejszy, więcej kontrastu. Dalej =Dimmer, bardziej miękkie cienie.
* modyfikator: Użyj softboxa lub parasola, aby zmiękczyć światło i stwórz bardziej stopniowe przejście między podświetleniami i cieniami. Snoot lub siatka stworzy bardzo skoncentrowaną wiązkę światła, przydatną do dramatycznego podświetlania określonych cech.
* brak lub minimalne światło wypełniające: Celem jest posiadanie głębokich cieni, więc unikaj używania jasnego światła wypełnienia. Jeśli chcesz wypełnić cienie *bardzo nieznacznie *, użyj odblaskowego ustawionego daleko i pod niskim kątem lub wtórnym źródle światła o bardzo niskiej mocy. Efekt powinien być subtelny.
4. Ustawienia aparatu:
* Strzelaj w trybie ręcznym (M): Daje to pełną kontrolę nad narażeniem.
* apertura: Zacznij od stosunkowo szerokiej apertury (np. F/2.8, f/4), aby utworzyć płytką głębokość pola, rozmywając tło i zwracając uwagę na temat. Dostosuj w razie potrzeby, aby uzyskać pożądaną ostrość.
* Sprawa migawki: Dostosuj czas otwarcia migawki, aby kontrolować ilość światła otoczenia na obrazie. Zacznij od wolniejszego czasu otwarcia migawki (np. 1/60 sekundy) i zwiększ ją, jeśli obraz jest zbyt jasny. Jeśli używasz lampy błyskowej, czas otwarcia migawki powinien znajdować się na prędkości synchronizacji aparatu lub poniżej (zwykle około 1/200 lub 1/250. sekundy).
* ISO: Utrzymuj ISO tak niskie, jak to możliwe (np. ISO 100), aby zminimalizować hałas. Zwiększ go tylko w razie potrzeby, aby osiągnąć odpowiednią ekspozycję.
* Bilans biały: Ustaw swoją białą równowagę, aby pasowało do źródła światła (np. „Flash” dla Strobes, „Tungsten” dla świateł wolframowych, „Światło dzienne” dla naturalnego światła). Możesz także dostosować go w przetwarzaniu po przecenianiu.
* Tryb pomiarowy: Użyj pomiaru punktowego i licznika wyróżniającego się obszaru twarzy twojego pacjenta. Pomoże to prawidłowo ujawnić atrakcje, jednocześnie pozwalając cieniom spaść naturalnie.
5. Skład i pozowanie:
* Kompozycja:
* Zasada trzeciego: Umieść swój przedmiot poza centrum, aby uzyskać bardziej dynamiczny skład.
* wiodące linie: Użyj linii, aby przyciągnąć oko widza do obiektu.
* przestrzeń ujemna: Pozostaw mnóstwo ciemnej przestrzeni wokół tematu, aby podkreślić ich izolację.
* pozowanie:
* nadwozie: Unikaj bezpośredniego twarzą w twarz z aparatem. Niewielki kąt jest bardziej pochlebny.
* Pozycja podbródka: Lekko przechylanie podbródka może zdefiniować linię szczęki i stworzyć bardziej intensywną ekspresję.
* oczy: Oczy są najważniejszą częścią portretu. Upewnij się, że są ostre i dobrze oświetlone, nawet jeśli reszta twarzy jest w cieniu. Zachęć przedmiot do połączenia z kamerą.
* Hands: Zwróć uwagę na ręce. Powinny być zrelaksowani i przyczyniać się do ogólnego nastroju.
6. Strzelanie i korekty:
* Weź zdjęcia testowe: Zanim Twój przedmiot będzie gotowy, wykonaj zdjęcia testowe, aby wybrać oświetlenie i ustawienia aparatu.
* Dostosuj oświetlenie: Zwróć uwagę na cienie i atrakcje. Dostosuj pozycję i moc źródła światła, aby osiągnąć pożądany wygląd. Zastanów się nad dodaniem czarnego odbłyśnika w celu pogłębiania cieni po przeciwnej stronie twarzy podmiotu.
* Ustawienia aparatu dostosowań: W razie potrzeby dokonaj niewielkich regulacji przysłony, czasu otwarcia migawki i ISO.
* Komunikuj się z tematem: Daj im kierunek i zachętę. Pomóż im się zrelaksować i wyrażać emocje, do których dążisz.
7. Processing:
* surowe przetwarzanie: Strzelaj w surowym formacie, aby zachować maksymalne dane obrazu.
* Korekty ekspozycji: Dostosuj ogólną ekspozycję i kontrast. Możesz nieznacznie przyciemnić obraz, aby zwiększyć efekt niskiego klucza.
* cienie i wyróżnienia: Dalsze pogłębiaj cienie i ulepsz atrakcje.
* kontrast: Zwiększ kontrast, aby stworzyć bardziej dramatyczny wygląd.
* wyostrzenie: Zastosuj wyostrzenie, aby wydać szczegóły.
* Dodge and Burn: Użyj narzędzi do unikania i spalania, aby selektywnie rozjaśnić lub przyciemnić obszary obrazu. Można to wykorzystać, aby podkreślić atrakcje oczu lub pogłębiać cienie wokół twarzy.
* Gradowanie kolorów: Rozważ użycie klasyfikacji kolorów, aby stworzyć określony nastrój lub atmosferę. Dessynowane kolory często działają dobrze w przypadku portretów o niskim kluczu. Możesz także dodać lekki odcień (np. Chłodne odcienie dla melancholijnego nastroju, ciepłe odcienie, aby uzyskać bardziej dramatyczne charakter).
* Redukcja szumu: W razie potrzeby zastosuj redukcję szumów, zwłaszcza jeśli musiałeś użyć wysokiego ISO.
Kluczowe rozważania i wskazówki:
* Ćwicz: Portrety niskie wymagają praktyki. Eksperymentuj z różnymi konfiguratorami oświetlenia i ustawieniami aparatu, aby zobaczyć, co działa najlepiej.
* Obserwuj cienie: Zwróć szczególną uwagę na cienie. Są tak samo ważne, jak najważniejsze informacje w tworzeniu efektu niskiego klaczy.
* start proste: Nie próbuj robić zbyt wiele naraz. Skoncentruj się na opanowaniu podstaw jednorodka niskich portretów przed eksperymentowaniem z bardziej złożonymi konfiguratorami.
* subtelność jest kluczowa: Unikaj przesadzania po przetwarzaniu. Celem jest ulepszenie naturalnych cieni i atrakcji, a nie sztuczny wygląd.
* eksperyment! To tylko wytyczne. Zapraszam do eksperymentowania i przełamania zasad, aby stworzyć własny unikalny styl.
Podążając za tymi krokami i ćwicząc swoją technikę, możesz tworzyć oszałamiające portrety niskie, które są zarówno dramatyczne, jak i emocjonalnie rezonansowe. Powodzenia!