Choć najczęściej spotykane w powieściach i opowiadaniach, retrospekcje są również skutecznie wykorzystywane w filmach i programach telewizyjnych.
Często stosuje się flash forward:
- Aby stworzyć napięcie i napięcie
- Aby zapewnić zapowiedź lub wskazówki dotyczące tego, co ma nadejść
- Aby zmienić perspektywę historii lub pokazać wydarzenia z innego punktu widzenia
- Aby skontrastować teraźniejszość z przyszłością lub pokazać, jak postacie zmieniały się na przestrzeni czasu
- Aby dodać głębi postaciom i zbadać ich motywacje i wewnętrzne konflikty
Oto kilka przykładów flash-forwardów:
* W powieści „Wielki Gatsby” F. Scotta Fitzgeralda historia zaczyna się od wspomnienia wizyty Nicka Carrawaya na grobie Gatsby’ego pięć lat po śmierci Gatsby’ego. Ta retrospekcja nadaje ton powieści i daje czytelnikowi poczucie tragicznych wydarzeń, które mają nadejść.
* W filmie „Ojciec chrzestny” Francisa Forda Coppoli znajduje się kilka retrospekcji, które ukazują Vito Corleone jako młodego mężczyznę na Sycylii. Te retrospekcje pomagają dostarczyć podstawowych informacji na temat Vito i wyjaśnić, dlaczego stał się potężnym szefem mafii, którym jest obecnie.
* W programie telewizyjnym *Lost* jest wiele retrospekcji, które pokazują życie bohaterów po ucieczce z wyspy. Te retrospekcje pomagają widzowi skupić się na bohaterach i zastanawiać się, co stanie się z nimi w przyszłości.
Ogólnie rzecz biorąc, choć nie tak często stosowane jak popularny trop retrospekcji, retrospekcje pozostają skutecznym narzędziem, które może podnieść poziom historii i wpłynąć na postrzeganie narracji przez czytelnika.