Jednym z najbardziej znanych chwytów filmowych lat 60. był Smell-O-Vision. Technologia ta została opracowana przez firmę AromaRama specjalizującą się w tworzeniu zapachów dla różnych form przekazu. Smell-O-Vision obejmował system rurek i wentylatorów, które uwalniały do sali kinowej określone zapachy w różnych momentach filmu. Zapachy miały na celu poprawę wrażeń filmowych poprzez stymulację zmysłu węchu i stworzenie bardziej wciągającego środowiska dla widza. Jednak Smell-O-Vision nie został powszechnie przyjęty i działał tylko przez krótki okres czasu.
Postrzeganie
Percepto to chwyt filmowy opracowany w latach 60. XX wieku przez amerykańskiego wynalazcę Charlesa Wehrenberga. Technologia ta polegała na zastosowaniu wibrującego siedziska, które wywoływało u widza doznania fizyczne. Wibracje zsynchronizowano ze ścieżką dźwiękową filmu i zaprojektowano tak, aby widzowie poczuli się częścią filmu. Percepto wykorzystano w kilku filmach, ale nie zyskało ono powszechnej popularności i ostatecznie zostało porzucone.
Audorama
Audorama to chwyt filmowy opracowany w latach 60. XX wieku przez amerykańską firmę Cinerama. Technologia ta wykorzystywała wielogłośnikowy system dźwiękowy, który został strategicznie rozmieszczony wokół teatru, aby zapewnić widzom bardziej wciągające wrażenia dźwiękowe. Audorama została wykorzystana w kilku filmach, ale nie zyskała powszechnej popularności i ostatecznie została porzucona.
3-D
Lata sześćdziesiąte XX wieku przyniosły renesans wykorzystania technologii 3D w filmach. Filmy 3D wymagają specjalnego procesu zdjęciowego, który tworzy iluzję trójwymiarowej przestrzeni i obiektów. Widzowie noszą specjalne okulary 3D, które odfiltrowują widok ekranu jednym okiem, tworząc wrażenie głębi i realizmu. Do popularnych filmów 3D z lat 60. zaliczają się „Dom z wosku” (1953) i „Stworzenie z Czarnej Laguny” (1954).
Kino
Cinerama to format filmu panoramicznego opracowany w latach pięćdziesiątych XX wieku. Filmy Cinerama kręcono trzema różnymi kamerami umieszczonymi poziomo z przodu platformy kamery. Trzy obrazy zostały wyświetlone jednocześnie na zakrzywionym ekranie, tworząc efekt panoramiczny, który był znacznie większy niż na tradycyjnym prostokątnym ekranie filmowym. „This Is Cinerama” (1952), „Cinerama Holiday” (1955) i „W poszukiwaniu raju” (1957) to kilka dobrze znanych filmów Cinerama.