Lotniska różnią się wielkością, przepustowością, ruchem lotniczym i bliskością obszarów zaludnionych. Jednak niektóre zagrożenia związane z dronami lub bezzałogowymi statkami powietrznymi (UAV) są wspólne dla wszystkich lotnisk.
Incydenty związane z dronami w infrastrukturze krytycznej, takiej jak obiekty lotniskowe, gwałtownie rosną pod względem częstotliwości, złożoności i dotkliwości, ponieważ drony stają się większe, wydajniejsze i tańsze, stwarzając szeroki zakres praktycznych, prawnych i politycznych wyzwań w środowisku lotniska.
Dlatego bardzo ważne jest wdrożenie środków zaradczych w celu ochrony lotnisk przed atakami z powietrza i niepożądanymi działaniami dronów, takimi jak szpiegowanie i śledzenie interesujących miejsc, prowadzenie nieautoryzowanego mapowania lub nadzoru poprzez skuteczną ocenę podatności, zarządzanie ryzykiem i działania w zakresie odporności.
W poprzednim poście czytaliśmy o czterech rodzajach technologii czujników wykorzystywanych przez władze lotnisk do wykrywania nieautoryzowanej obecności dronów w pobliżu lotnisk. Widzieliśmy również zalety i wady tych dostępnych na rynku technologii wykrywania C-UAS. Dzisiaj omówimy pięć technik przeciwdziałania dronom wykorzystywanych przez lotniska jako środki łagodzące w celu powstrzymania dronów przed inwazją na teren lotniska.
1. Zakaz elektroniczny lub zagłuszanie sygnału
Elektroniczne blokowanie lub zagłuszanie sygnału to celowe wykorzystanie transmisji radiowej do blokowania sygnałów i zakłócania komunikacji między operatorem GSC a latającym UAV. Powoduje to następujące reakcje, w zależności od konstrukcji drona:
- dron wykonuje kontrolowane lądowanie w swojej obecnej pozycji
- dron powraca do lokalizacji domowej ustawionej przez użytkownika
- dron spada w niekontrolowany sposób na ziemię
- dron odlatuje w losowym, niekontrolowanym kierunku.
a. Zagłuszanie RF
Statyczny, mobilny lub ręczny zagłuszacz o częstotliwości radiowej przesyła dużą ilość energii RF w kierunku drona, maskując sygnał kontrolera i uniemożliwiając operatorowi manewrowanie dronem.
Zalety
- Użyj transmisji RF do blokowania sygnałów i zakłócania C2 między operatorem GSC a UAV
- Średni zasięg do kilku kilometrów, w zależności od mocy emisji.
- Urządzenie statyczne, mobilne lub przenośne
- Programowalny w oparciu o skanowanie czujnika RF
- Zakłóca połączenia komunikacji radiowej (RF) i może obejmować łącza Wi-Fi
- Użyj zagłuszania kierunkowego, aby zminimalizować zakłócenia
Wady
- Zakłócenia RF w zatłoczonych obszarach RF. Może również zacinać się i przerywać inne sygnały komunikacyjne.
- Nie może wpływać na autonomiczne drony (bez aktywnego łącza RF)
- Nielegalne w wielu krajach
- Może powodować niekontrolowane loty i awarie UAV
- Wymaga specjalnej licencji do zatwierdzonego użytkowania, w oparciu o przepisy dotyczące kompatybilności elektromagnetycznej
- Zdolność zakłócacza zależy od siły jego nadajnika radiowego.
b. Zagłuszanie GPS
Zagłuszanie GPS jest przydatne, gdy UAV używają do nawigacji systemów nawigacji GPS. Łagodzenie skutków działania drona nawigowanego przez satelitę jest znacznie większym wyzwaniem niż zagłuszanie drona sterowanego falami radiowymi. Aby skutecznie zagłuszać sygnał nawigacji satelitarnej, do drona wysyłany jest silniejszy sygnał, który zastępuje komunikację GPS.
Zalety
- Zastępuje komunikację GPS, zwiększa trudność sterowania dronem.
- Średni do krótkiego zasięgu, w zależności od konstelacji satelitów
- Zakłóca połączenie komunikacyjne globalnego pozycjonowania satelitarnego
- Uniemożliwia powrót do domu
Wady
- Nie działa, jeśli UAV wyłączają GPS lub używają zaszyfrowanego GPS (misja wojskowa)
- Niebezpieczne w przypadku używania w pobliżu lotnisk, ponieważ samoloty korzystają również z nawigacji satelitarnej
- Nielegalna procedura w wielu krajach. Wymaga specjalnej licencji do zatwierdzonego użytku
- Może powodować niekontrolowane loty i awarie UAV
c. Manipulacja protokołem
Manipulacja protokołem oznacza przejęcie kontroli nad UAS poprzez podszywanie się pod jego pilota. W tej metodzie instrukcje sygnałowe są emitowane w celu zmylenia UAS, tak aby zmanipulowany sygnał był postrzegany jako uzasadniony.
Zalety
- Zastępuje łącze komunikacyjne i przejmuje kontrolę nad działaniem drona
- Zastosuj algorytmy wzbogacone o sztuczną inteligencję.
- Może skierować złośliwego UAV do wyznaczonego obszaru
- Niedroga technika, oparta na umiejętnościach atakujących
Wady
- Nielegalne procedury dotyczące działań cywilnych przeciwko oszustwom komputerowym i nadużyciom.
- Nie zawsze się udaje, przede wszystkim w przypadku szyfrowania łączy C2
- Skomplikowana metoda, nie zawsze skuteczna.
- Nie może wpływać na autonomicznie napędzane UAV, które nie korzystają z GPS
2. Zakaz kinetyczny
Obecnie badacze i przemysł oferują wiele rodzajów opcji kinetycznych.
a. Fizyczne – chwytanie w sieć i ptaki drapieżne
Przechwytywanie sieci to próba fizycznego schwytania drona. Wzmocniony i wzmocniony bezzałogowy statek powietrzny leci w kierunku nadciągającego drona i niesie sieci bojowe, aby przejąć i sprowadzić namierzony bezzałogowy statek powietrzny. Takie systemy działają na stosunkowo krótkie odległości i są skuteczne, gdy nikczemny dron porusza się z małą prędkością lub nie manewruje.
Ptaki drapieżne to wyszkolone ptaki wyposażone w sprzęt ochronny, który służy do atakowania i chwytania UAS podczas wchodzenia na obszar o ograniczonym dostępie. Jednak ptaki są ograniczone i stanowią zagrożenie podczas latania wokół lotnisk ze względu na możliwe konflikty z przylatującymi lub lądującymi samolotami.
Zalety
- Aktywne i agresywne środki zaradcze
- Przechwytywanie sieci:wymuszone i wzmocnione UAV fizycznie przechwytują drona
- Ptaki drapieżne są wykorzystywane do atakowania i chwytania UAS
- Przechwytuje i steruje UAV w określonym obszarze
Wady
- Może powodować dodatkowe ofiary śmiertelne dla innych samolotów. Nieodpowiednie dla lotnisk
- Skuteczność przechwytywania sieci zależy od zachowania w locie UAV, czasu reakcji itp.
- Ptaki również stanowią zagrożenie podczas latania wokół lotnisk.
- Zależy od prędkości lub zdolności manewrowych nieuczciwych UAV
b. Elektroniczne — pistolety mikrofalowe lub laserowe
Pistolety mikrofalowe o dużej mocy (HPM) lub laserowe wykorzystują impuls elektromagnetyczny lub laser o dużej mocy do namierzania i zestrzeliwania bezzałogowych statków powietrznych. HPM lub lasery o wysokiej energii niszczą obwody elektroniczne i inne ważne segmenty płatowca drona, powodując awarię UAV.
Zalety
- Agresywne i dalekosiężne środki zaradcze
- Niszczy systemy elektroniczne UAV
- Wyłącza lot dronem
Wady
- Może mieć niekorzystny wpływ na inne przelatujące samoloty ze śmiertelnymi konsekwencjami
- Może powodować niekontrolowane loty i awarie UAV
- Nielegalne w kontekście lotnictwa cywilnego. Narusza przepisy dotyczące bezpieczeństwa lotniczego
W wielu krajach systemy przeciwdziałania dronom łagodzącym nie są dozwolone w środowiskach cywilnych, ale tylko wtedy, gdy są stosowane w operacjach policyjnych i wojskowych. Większość rządów nie ustanowiła jeszcze kompleksowych polityk dotyczących ochrony lotnictwa. Regulatorzy przestrzeni powietrznej nadal opracowują przepisy dotyczące integracji UAV z zastosowaniami komercyjnymi i cywilnymi.