We wrześniu Tamron ogłosił, że zaktualizuje swój superteleobiektyw 150–600 mm, wprowadzając go do swojej wysokiej klasy serii SP. Od jakiegoś czasu fotografuję nowym obiektywem SP 150–600 mm f/5–6.3 Di VC USD G2 i jak dotąd wydaje mi się, że warto go ulepszyć.
Sam obiektyw wygląda nieco inaczej niż w oryginalnej wersji, nawiązując do niektórych elementów konstrukcyjnych z serii SP Tamrona, w tym srebrnego pierścienia wokół mocowania. Nadal wydaje się dość masywny, gdy go podnosisz, ale wewnątrz ma nową konfigurację optyczną, która, jak obiecał Tamron, jest dobra pod względem jakości obrazu i „ogólnej wydajności”. Posiada również nowe powłoki, które pomagają zwalczać zjawy i flary.
Pierwsze wyświetlenia
Po pierwszej iteracji stwierdziłem, że nowy obiektyw jest dość podobny po podniesieniu go. Wszystko, od ogromnego przedniego elementu do masywnej osłony obiektywu, wydaje się znajome i dobrze rozplanowane. Ma bardzo solidny kołnierz statywu, który można łatwo wkładać i wyjmować z blokad statywu. Ma jednak nowy dodatek w postaci blokady zoomu, która pozwala zablokować obiektyw na dowolnej ogniskowej, przesuwając pierścień zoomu do przodu. Jest to bardzo przydatne, ponieważ ciężki korpus wewnętrzny wysuwa się podczas powiększania, co może prowadzić do pełzania obiektywu, jeśli nie będziesz ostrożny.
Działanie ogniskowania jest bardzo szybkie. Soczewki takie jak ta mają tendencję do polowania trochę w skomplikowanych sytuacjach ogniskowania i tutaj było to prawdą, ale nie było to nic niezwykłego. Ogniskowanie przy naprawdę długich obiektywach to umiejętność sama w sobie. Rzeczywisty ruch ogniskowania jest szybki, cichy i bardzo płynny. Byłoby miło mieć kilka przycisków na obudowie, tak jak robi to Nikon, aby pomóc zapamiętać ustawione punkty ostrości lub zablokować ostrość w locie, ponieważ może to pomóc w szybszym skupieniu się, co może mieć duże znaczenie podczas fotografowania sportu lub dzikiej przyrody.
Nowe powłoki z pewnością pomagają w zakresie odblasków, które można łatwo zminimalizować w niektórych sytuacjach przy bezpośrednim oświetleniu. Zalecam jednak korzystanie z kaptura, gdy tylko jest to możliwe, ponieważ ten ogromny front wymaga cienia, jeśli chcesz stworzyć kontrastowy obraz. Moje pliki RAW są raczej płaskie, co brzmi jak negatyw, ale jest mile widziane dla strzelców, którzy edytują z RAW i lubią neutralną pozycję początkową.
Bokeh wygląda ładnie i czysto bez prawdziwej ziarnistości i brzydkich wzorów w przegląd najważniejszych wydarzeń. Długa długość naprawdę pozwala na zatarcie tła w rozmycie, jeśli chcesz skupić się na obiekcie. Nieczęsto zdarza się, że f/6,3 daje zbyt małą głębię ostrości, ale z tym długim teleobiektywem tak się stało, co wymagało niewielkiej korekty.
Zauważyłem pewne winietowanie, szczególnie przy dużym otworze i w pobliżu końca zakresu zoomu teleobiektywu. Nie jest to rażące i szczerze mówiąc, nie jest nieoczekiwane, ale jest zauważalne, szczególnie w sytuacjach takich jak zdjęcia otwartego nieba.
Jedną z dużych nowych ulepszeń jest system kompensacji drgań, który okazał się doskonały. Większość zdjęć wykonałem z ręki i mogłem uzyskać świetne rezultaty, o ile zwracałem uwagę na tryby VC (w zależności od okoliczności są trzy do wyboru) i robiłem co w mojej mocy, aby trzymać ręce nieruchomo.
Nasz pełny test laboratoryjny tego obiektywu już wkrótce, ale do tego czasu ciesz się przykładowymi obrazami i kilkoma dodatkowymi wrażeniami.
Wszystkie przykładowe zdjęcia zostały wykonane lustrzanką cyfrową Canon EOS 5D Mark III. Niektóre z nich zostały nakręcone w natywnym JPEG, a inne w Raw. Wprowadzono tylko niewielkie (+/–1 stop) korekty ekspozycji bez innych edycji, a następnie wyeksportowano je za pomocą programu Adobe Photoshop Lightroom. Jeśli chcesz pobrać ogromne obrazy w pełnej rozdzielczości do bliższego przyjrzenia się, możesz to zrobić w tej galerii Flickr.
