Ansel Adams, Alfred Hitchcock i Orson Welles. Co te trzy mają wspólnego? Cóż, poza tym, że są sławni, wszyscy kręcili swoje arcydzieła w czerni i bieli. Być może ze względu na ich wyjątkową pracę, kręcenie czarno-białe od tego czasu ewoluowało i stało się sposobem na przekształcenie filmu z przeciętności w film ze stylem, klasą i kanciastością. Kto szczerze powiedziałby, że kolor poprawiłby filmy, takie jak Lista Schindlera? , obywatel Kane lub bulwar Zachodu Słońca ? Te filmy cieszyły się klasycznym, artystycznym charakterem ze względu na wyraźny kontrast ich czarno-białej kinematografii.
Jednak przechwytywanie dobrego czarno-białego materiału nie jest tak proste, jak usunięcie koloru z materiału. Musisz także wiedzieć, jak oświetlić, nakręcić i odpowiednio zmontować swój materiał filmowy, aby osiągnąć pełny efekt, jaki filmowanie w czerni i bieli może dać Twojemu kolejnemu arcydziełu.
Zmienianie kolorów w odcienie
Bądźmy szczerzy. Oprócz okazjonalnego efektu w aparacie, większość kamer nagrywa w kolorze. Co gorsza, większość kamkorderów może wyświetlać tylko podgląd kolorowego materiału w wizjerze lub wizjerze elektronicznym. Zwykle jest to dobra rzecz, ponieważ fotografowanie w kolorze pozwala na większą elastyczność w poście, ale oznacza to również, że będziesz musiał poświęcić trochę czasu na nauczenie się, jak zobaczyć odcienie szarości w świecie żywych kolorów. Może to wymagać trochę pracy, ale zrobienie tego znacznie poprawi wyniki Twojej czarno-białej kinematografii.
Aby „wyłączyć” widzenie kolorów i zacząć widzieć świat w czerni i bieli, pomocne może być oglądanie kolorowych zdjęć lub filmów obok zdjęć lub filmów czarno-białych. W ten sposób możesz zobaczyć, jak intensywność światła, nasycenie kolorów, kształty i tekstura wpływają na materiał po przekonwertowaniu na czarno-biały. Prawdopodobnie odkryjesz, że odcień koloru (lub czysty kolor bez odcienia lub cienia) tak naprawdę nie ma wpływu na materiał filmowy. Zamiast tego jasność koloru (lub to, jak ciemny lub jasny jest kolor) jest tym, co robi prawdziwą różnicę. Na przykład, jeśli fotografowana osoba ma na sobie ciemnoczerwoną szminkę, po przeliczeniu na czarno-białą prawdopodobnie pojawi się bardzo ciemny odcień szarości. Ponadto zielone liście często pokazują szare, a granatowe odcienie są prawie czarne.
Przekonasz się również, że utrata koloru może zmienić ostrość ujęcia. Załóżmy na przykład, że nakręciłeś wspaniały materiał z osobą ubraną na niebiesko na pomarańczowym tle. Chociaż może to być wystarczający kontrast w przypadku używania koloru, po przekonwertowaniu go na czarno-biały obiekt może stać się unoszącą się głową. Problem polega na tym, że możesz mieć duży kontrast kolorów, ale bez kontrastów ciemnych i jasnych, czarno-biały materiał wygląda płasko. Aby naprawić ten błąd, osoba fotografowana mogła nosić jasnoniebieską koszulę na ciemnopomarańczowym tle. Dałoby to scenie kontrast zarówno koloru, jak i jasności i sprawiłoby, że obiekt ponownie wyskoczyłby.
Oświetlenie
Jak już zauważyłeś, czarno-biała kinematografia wygląda najlepiej w przypadku materiału o wysokim kontraście. Aby więc uzyskać najlepsze rezultaty podczas oświetlania czerni i bieli, będziesz chciał tworzyć dramatyczne cienie i światła, zachowując jednocześnie pełny zakres półcieni. Często najlepiej jest to osiągnąć przy silnym podświetleniu i podświetleniu klawiszy. Dzieje się tak, ponieważ bez koloru prowadzącego wzrok widza w ujęciu, jedynymi obszarami, do których będą przyciągane oczy widza, będą obszary o ostrym kontraście. Na przykład fotografowanie zbliżenia oka może naprawdę pojawić się w czerni i bieli ze względu na silny kontrast między bielą oczu a źrenicą. Lub podczas filmowania budynku, cień z jednej strony budynku, podczas gdy reszta budynku jest dość jasna, pozwoli wydobyć kształt budynku, który zostałby utracony, gdyby był oświetlony zbyt równomiernie.
Biorąc to pod uwagę, nadal bardzo ważne jest, aby móc uchwycić na obrazie szeroki zakres szarości. W przeciwnym razie możesz stracić wiele szczegółów. Szarości są szczególnie ważne dla uchwycenia właściwego odcienia skóry i stopniowej głębi obiektów na scenie. Dlatego pochmurne dni to jedne z najlepszych czasów na fotografowanie czarno-białych krajobrazów. Takie postępowanie nie tylko rozwiązuje typowy problem przytłumionych kolorów, ale daje mnóstwo szarości, które nadają scenie plenerowej wiele szczegółów. Prawdziwą sztuczką jest upewnienie się, że obraz zawiera nie tylko zdrowy poziom szarości, ale także czystą czerń i czystą biel. W przeciwnym razie Twój obraz będzie po prostu wyglądał na wyblakły.
Strzelanie
Po upewnieniu się, że scena jest odpowiednio oświetlona dla czarno-białej kinematografii, nadszedł czas, aby zrobić zdjęcie. Najpierw upewnijmy się, że kamera jest poprawnie skonfigurowana. Zaczniemy od naszego zysku; lub ISO. Jeśli pamiętasz, czarno-białe zdjęcia mogą zwrócić uwagę na szczegóły i teksturę na zdjęciu, które mogą zostać przeoczone podczas fotografowania w kolorze. Zwykle jest to dobra rzecz, ale może szybko ulec pogorszeniu, gdy na obrazie nie ma prawie żadnych szumów. Aby rozwiązać ten problem, dobrze jest zmniejszyć wzmocnienie lub ustawienia ISO w aparacie do najniższego możliwego do osiągnięcia poziomu. W ten sposób ci drodzy aktorzy, za których tak drogo zapłaciłeś, nadal będą w centrum uwagi.
Dodaj jeszcze większy kontrast do swojej sceny, pogłębiając czerń, rozjaśniając biel i wzmacniając półcienie.
Następnie, gdy przychodzi czas na ustawienie ekspozycji aparatu, ważne jest, aby znaleźć obiekt, który jest idealnie średnio szary. Zazwyczaj ten obiekt ma znaczenie w scenie, na przykład niebo w ujęciu krajobrazowym lub skóra aktora podczas fotografowania talentów. W ten sposób możesz dostosować szybkość migawki i przysłonę, aż reszta obrazu będzie jaśniejsza i ciemniejsza niż twój ważny obiekt.
Monitorowanie
Chociaż umiejętność „widzenia” w czerni i bieli jest przydatnym talentem, nadal możesz się zastanawiać, czy istnieje sposób, aby stwierdzić, czy Twój obraz będzie wyglądał tak dobrze, jak sobie wyobrażałeś. Na szczęście istnieje kilka łatwych sposobów, aby to zrobić, nawet w przypadku aparatów, które nie mają odpowiedniego trybu czarno-białego.
Zdecydowanie najłatwiejszą metodą sprawdzenia, jak czarno-biały wpłynie na obraz, jest użycie monitora polowego do aparatu, który ma funkcję czarno-białą. Ta funkcja jest często dostępna w obszarze sterowania ekspozycją monitora, ponieważ często łatwiej jest sprawdzić, czy ogólny obraz jest zbyt jasny lub zbyt ciemny po usunięciu koloru. Niektóre aparaty mają nawet wbudowaną tę funkcję. Kamery RED ONE, EPIC i SCARLET mają możliwość sprawdzania ekspozycji w czerni i bieli bezpośrednio w menu kontroli ekspozycji aparatu. Lustrzanki cyfrowe, takie jak Canon EOS 5D Mark II i Nikon D800, w rzeczywistości mają styl obrazu, który jest przeznaczony do wykonywania zdjęć monochromatycznych. Nie daj się jednak zwieść nazwie. Możesz również użyć stylu obrazu do nagrywania wideo w trybie monochromatycznym. Co więcej, większość kamer konsumenckich umożliwia nagrywanie w czerni i bieli jako ustawienie wstępne lub tryb. Dzięki tego rodzaju kamerom możesz po prostu przełączyć się w tryb czarno-biały i pozwolić, aby aparat zrobił resztę.
Konwersja koloru do czerni i bieli
W porównaniu z poprzednimi krokami dotyczącymi czarno-białej kinematografii konwertowanie materiału na czarno-białe będzie nie lada wyzwaniem. Dzieje się tak, ponieważ proces ten prawie nigdy nie wymaga więcej niż kilku kroków.
Jednym z najczęstszych sposobów konwertowania materiału kolorowego na czarno-biały jest po prostu desaturacja materiału za pomocą narzędzia nasycenia programu do edycji. Wystarczy ustawić nasycenie na zero procent, a nagranie powinno być pozbawione kolorów. Nie musi to jednak oznaczać, że masz w rękach arcydzieło współczesnego kina. Najpierw musisz użyć krzywych lub innych efektów korekcji kolorów, aby dodać jeszcze większy kontrast do swojej sceny, pogłębiając czerń, rozjaśniając biel i podbijając półcienie. Dzięki temu Twoje nagrania będą miały artystyczne, mocne wrażenie, które można osiągnąć tylko w przypadku czarno-białych nagrań.
Dla tych, którzy mają ograniczone czasy, konwersja materiału do czarno-białego może być tak prosta, jak użycie ustawienia wstępnego w większości popularnych programów do edycji. Adobe Premiere Pro ma efekt w Kontroli obrazu o nazwie Czarno-biały, który przekonwertuje materiał jednym szybkim kliknięciem. Podobnie Final Cut Pro ma efekt w Kontroli obrazu o nazwie Desaturate, który może również natychmiast wyrzucić kolor na krawężnik. Faktem jest, że prawie każde popularne oprogramowanie do edycji wideo ma sposób na szybką konwersję materiału do monochromatycznego. Jedyną rzeczą do rozważenia jest to, jak bardzo chcesz kontrolować wygląd swojego obrazu.
Tworzenie czarno-białego arcydzieła
Jak widać, kręcenie czarno-białe to nie tylko świetny sposób na nadanie materiałowi wyizolowanego i artystycznego charakteru, ale może również ulepszyć materiał kręcony w pochmurne dni, wyróżnić tekstury i zwrócić uwagę publiczności na szczegóły, które chcesz im pokazać. Przy odrobinie praktyki i postępując zgodnie ze wskazówkami, które opisaliśmy powyżej, być może pewnego dnia nakręcisz arcydzieło, które będzie rywalizować nawet z najbardziej uznanymi przez krytyków czarno-białymi filmami ze Złotego Wieku kina.
PASEK BOCZNY 1
Kontrola światła
Zanikanie światła jest ważnym czynnikiem, który należy wziąć pod uwagę podczas oświetlania czarno-białej kinematografii. Umieszczając światła bliżej obiektu, uzyskasz obszary o intensywnych cieniach i intensywnych światłach. Z drugiej strony, umieszczając światło dalej od obiektu, uzyskasz cienie, które stopniowo przechodzą od czerni do bieli. Chociaż w miarę cofania się światła zaczniesz tracić intensywność, rozszerzony zakres szarości na zdjęciu sprawi, że czarno-biały materiał będzie wyglądał bardziej profesjonalnie i przywróci szczegóły, które zwykle traci oświetlenie o wysokim kontraście.
PASEK BOCZNY 2
Niektóre zadanie domowe
Aby dowiedzieć się, jak mistrzowie z Hollywood pracują w czarno-białym stylu, wypożycz kilka czarno-białych filmów na weekend i obejrzyj komentarz reżysera lub materiał zza kulis. Film Tobey Maguire i Reese Witherspoon z 1998 roku, Pleasantville , wyreżyserowany przez Gary'ego Rossa, zawiera kilka skomplikowanych scen, które łączą czarno-biały materiał z kolorem. Kulisy patrzenia na to wyjaśniają szczegółowo, jak to osiągnęli.
Film z 2011 roku Artysta , w reżyserii Michela Hazanaviciusa, z udziałem Jeana Dujardina i Bérénice Bejo, był filmem równie wymagającym – został nakręcony, zagrany i tematyczny jako niemy film od końca swojej epoki. Za kulisami pojawia się komentarz, w którym wspomina się o ubraniu Bejo w jasne sukienki, aby odcień wyróżniał się spośród innych jasnych sukienek w zestawieniu w czarno-białych scenach. Za kulisami i komentarzami reżysera kryje się kopalnia narzędzi szkoleniowych na temat tego, jak Hollywood robi rzeczy, a czasami używają bardzo prostych, konsumenckich technik i rekwizytów. Warto obejrzeć.
Daniel Bruns jest nagradzanym operatorem i montażystą.