Ulubionym tematem fotografii każdego rodzica są zajęcia sportowe ich dziecka. Ale fotografia sportowa może być wyzwaniem dla początkującego fotografa. Wymaga solidnego zrozumienia ustawień aparatu i ich wzajemnych relacji. Uchwycenie ekscytujących chwil, które będą cenione przez wiele lat, może być również niezwykle satysfakcjonujące.
Oto kilka wskazówek i sztuczek, których się nauczyłem, aby robić niesamowite zdjęcia sportowe.
1 – Poznaj sport
Każdy sport ma idealny moment. Znasz to – koń z tak podwiniętą nogą, albo szczyt stania na rękach. Dobrym przykładem są momenty uchwycone na kartach kolekcjonerskich lub te, które pojawiają się na okładkach magazynów sportowych.
Jest szansa, że ponieważ tydzień po tygodniu siedziałeś na tych samych trybunach, znasz sport swojego dziecka od podszewki. Dobry fotograf sportowy potrafi przewidzieć grę i jest gotowy do zrobienia zdjęcia. W przypadku sportów opartych na rutynie – gimnastyki, łyżwiarstwa figurowego, jeździectwa i tym podobnych – pamiętaj, aby obserwować trening, aby wiedzieć, kiedy i gdzie nadejdą idealne momenty na zdjęcia oraz gdzie musisz ustawić się, aby je uchwycić.
Uchwycenie pasji sportowca. Błysk lampy błyskowej w tle był szczęśliwym przypadkiem. Informacje o ekspozycji:85 mm, f/6,3, 1/160, ISO 500.
2 – Bądź uprzejmy
Przed meczem porozmawiaj z trenerem Twojego dziecka i upewnij się, że fotografowanie meczu jest w porządku – niektóre organizacje sportowe mają specjalne zasady dla fotografów, o których musisz wiedzieć wcześniej. Podczas gry bądź uprzejmy dla innych rodziców, którzy obserwują własne dzieci. Proszę, nie bądź „tym facetem”, zabierając połowę trybun z górami sprzętu lub tym, który stoi z przodu, zasłaniając widok innym.
3 – Wybierz swój obiektyw
Ogólnie rzecz biorąc, dłuższe obiektywy są lepsze do fotografii sportowej, ponieważ akcja toczy się w pewnej odległości od Ciebie (i nie jest fajnie, aby rodzic fotograf był na boisku podczas gry). Obiektyw około 200 mm to dobry początek. Jeśli właśnie wygrałeś lotto, jestem dobrze poinformowany, że profesjonalne obiektywy 400mm i 600mm są niesamowite (można je również wypożyczyć, jeśli naprawdę chcesz je wypróbować, i nie masz zwycięskiego losu w tylnej kieszeni ).
 |  |
Informacje o ekspozycji na powyższych zdjęciach:obiektyw 200 mm, ISO 200, f/5,6, 1/320 sekundy.
4 – Wyłącz kamerę Auto
Tak, wiem, że Twój aparat ma tryb sportowy/akcji. Może nawet mieć urocze małe zdjęcie kogoś biegnącego. Ale fotografowanie sportu w trybie ręcznym (lub przynajmniej priorytetu migawki) to doskonały sposób, aby dowiedzieć się, jak działa trójkąt ekspozycji. Będzie to też lekcja kompromisu, ponieważ mogę prawie zagwarantować, że jeśli nie fotografujesz w jasnym świetle słonecznym, coś będzie musiało ustąpić. Czy akceptujesz szum o wysokiej czułości ISO, ale zatrzymujesz akcję, czy akceptujesz rozmycie ruchu w celu zmniejszenia szumu?
Fotografowanie chwil pauzy. Zwróć uwagę na absurdalnie wysokie ISO potrzebne w tym słabo oświetlonym pomieszczeniu. Informacje o ekspozycji:105 mm, f/4, 1/160, ISO 10 000.
Szybkość migawki – Fotografowanie sportowe to przypadek, w którym stare powiedzenie „minimalny czas otwarcia migawki =1/ogniskowa” nie działa. W rzeczywistości musisz działać znacznie szybciej, jeśli chcesz uzyskać obrazy pozbawione rozmyć. Aby zatrzymać akcję przy prędkości marszu, spróbuj przynajmniej 1/250 sekundy. Do biegania potrzebujesz 1/500 lub szybszej. Jeśli te czasy otwarcia migawki nie są możliwe (najprawdopodobniej z powodu słabego oświetlenia), spróbuj przewidzieć i sfotografować pozowane momenty – te momenty, w których sportowiec zatrzymuje się na mikrosekundę (obrazek powyżej). Może to być sztuczka, spojrzenie przed rzuceniem piłki, chwila przed wymierzeniem ciosu.
 |  |
Informacje o ekspozycji na powyższych zdjęciach:obiektyw 200 mm, ISO 200, f/5,6, 1/320 sekundy.
Przysłona – Fotografuj z największą przysłoną, na jaką pozwala Twój obiektyw. Profesjonalne obiektywy generalnie otwierają się do f/2.8. Przyniesie to dwie korzyści – zminimalizujesz głębię ostrości (wytrącając tło z ostrości i zwracając większą uwagę na fotografowany obiekt), a także wpuszczając więcej światła (co pozwala na krótszy czas otwarcia migawki).
 |  |
Informacje o ekspozycji na powyższych zdjęciach:obiektyw 200 mm, ISO 200, f/5,6, 1/320 sekundy.
ISO – Często będziesz musiał fotografować z wysoką czułością ISO, aby uzyskać wystarczającą ilość światła, zwłaszcza jeśli fotografujesz w pomieszczeniach. Próba i błąd pokażą, jak wysoko może zajść Twój aparat, jednocześnie uzyskując akceptowalny obraz. Jeśli będziesz musiał fotografować z ISO 6400 i skończysz z hałaśliwym obrazem, po prostu zmień go na czarno-biały i powiedz ludziom (z najlepszym brytyjskim akcentem):„To sztuka, dah'ling!”
Tryb ostrości – Sprawdź, czy tryb ogniskowania jest ustawiony na tryb ciągły lub serwo. Zapewni to, że aparat stale przelicza ostrość podczas śledzenia poruszającego się obiektu w wizjerze. Każdy aparat poradzi sobie z tym nieco inaczej, więc warto przejrzeć instrukcję obsługi aparatu, aby zrozumieć, jak działa Twój konkretny model.
5 – Zejdź nisko
Wielu początkujących fotografów popełnia błąd fotografowania z pozycji stojącej. W przypadku sportów młodzieżowych oznacza to, że generalnie strzelają do sportowca – niezbyt pochlebny kąt. Zamiast tego spróbuj uklęknąć na ziemi, aby uzyskać lepszą perspektywę.
Te dwa zdjęcia, zrobione pod różnymi kątami kamery, naprawdę pokazują, jak robienie zdjęć pod mniejszym kątem może mieć ogromne znaczenie. Zwróć uwagę, że na zdjęciu po prawej stronie widać więcej jej twarzy, zrobione z niższej pozycji kamery.
Informacje o ekspozycji na powyższych zdjęciach:obiektyw 200 mm, ISO 200, f/5,6, 1/320 sekundy.
6 – Ćwicz
Jak w przypadku wszystkich gatunków fotografii, praktyka czyni mistrza. Wypróbuj różne kąty lub strzelaj z różnych pozycji na boisku, aby zobaczyć, co działa najlepiej. Gwarantuję, że zobaczysz poprawę, gdy będziesz strzelać.
7 – Uważaj na cykl światła
Jeśli Twój sport jest uprawiany w dużym pomieszczeniu (lub na zewnątrz w nocy), jest bardziej niż prawdopodobne, że będzie on oświetlony cyklicznymi światłami (oparami rtęci, oparami sodu, świetlówkami itp.). Te tanie i wydajne światła to najgorszy koszmar fotografa sportowego. W przeciwieństwie do źródeł naturalnych, te światła emitują określone częstotliwości i całkowicie pomijają inne, co skutkuje unikalną temperaturą barwową, która jest trudna, jeśli nie niemożliwa, do prawidłowego balansu bieli w aparacie.
Ponadto – i całkowicie niewykrywalne gołym okiem – światła te mają charakterystyczne cykliczne wzory, zmieniające się zarówno pod względem natężenia światła, jak i temperatury barwowej, wiele razy na sekundę. Strzelanie pod nimi może być bardzo przypadkową sprawą. Czasami złapiesz światło w niebieskiej fazie cyklu; milisekundę później dostaniesz magenta. Możesz stać się nieco ciemniejszy lub jaśniejszy. Czasami sąsiednie światła będą miały różne cykle, więc część zdjęcia będzie ciemna, a część jasna, każde z inną temperaturą barwową. (Nie wierzycie mi? Wypróbuj ten test:przy świetle jarzeniowym ustaw w aparacie tryb ręczny z krótkim czasem otwarcia migawki, np. 1/250, zrób serię identycznych zdjęć w krótkich odstępach czasu, a następnie porównaj klatki. Im krótsza migawka prędkość, którą wybierzesz, tym bardziej efekt będzie widoczny).
To zdjęcie zostało wykonane w świetle sodowym i pokazuje intensywne żółte częstotliwości emitowane przez ten rodzaj światła, nawet przy zbalansowanej kolorystyce kamery dla białych mundurów. Informacje o ekspozycji:150 mm, f/3.2, 1/320, ISO 5000.
Fotografowie zajmujący się architekturą komercyjną radzą sobie z tym problemem, skracając czas otwarcia migawki, aby umożliwić odczytanie przez czujnik więcej niż jednego pełnego cyklu światła. Jednak, jak już wspomnieliśmy, niska prędkość zwykle nie działa w przypadku fotografii sportowej. Co gorsza, wiele sportów w tego typu obiektach (jeździectwo, łyżwiarstwo figurowe, gimnastyka) nie zezwala na używanie lampy błyskowej ze względów bezpieczeństwa, więc utkniesz w korzystaniu z dostępnego światła.
Nie ma nic, co naprawdę możesz zrobić z cyklicznymi światłami, poza zrobieniem większej liczby zdjęć i modleniem się, abyś dobrze trafił w cykl. W przypadku dziwnych kolorów możesz bawić się poszczególnymi kanałami w Photoshopie lub przekonwertować całość do czerni i bieli (będzie to jedyny raz, kiedy usłyszysz, jak mówię „napraw to w postprodukcji”). Niezależnie od tego, jest to coś, o czym powinieneś wiedzieć, aby nie zwariować, próbując dowiedzieć się, dlaczego uzyskałeś takie wyniki.
8 – Baw się
 |  |
Informacje o ekspozycji na powyższych zdjęciach:obiektyw 200 mm, ISO 200, f/5,6, 1/320 sekundy.
Sporty młodzieżowe polegają na uczestnictwie i dobrej zabawie. Nie inaczej jest z ich fotografowaniem. Jeśli twój cherubin bawi się w piasku lub dłubie w nosie zamiast gonić za piłką, złap ją! To są wspomnienia, które pewnego dnia będziesz cenić (a przynajmniej tak mi mówią). I pamiętaj, że czasami można odłożyć kamerę i po prostu cieszyć się grą.