We wczesnych latach 80. inżynierowie, projektanci i ludzie zajmujący się marketingiem dyskutują o złym spisku, aby kontrolować media konsumenckie za pomocą funkcji ukrytej kamery o nazwie Automatyczna kontrola wzmocnienia.
Jest rok 1983. Niewielka grupa korporacyjnych typów siedzi w słabo oświetlonej, wędzonej sali konferencyjnej. Inżynierowie, projektanci, marketingowcy i menedżerowie omawiają swój podły spisek, aby przejąć konsumenckie media za pomocą małego urządzenia, które nazywają kamerą. Mówiąc ściszonymi tonami, inżynier ogłasza, że opracował nowy obwód audio, który automatycznie dostosowuje głośność nagrywania, całkowicie usuwając kontrolę z użytkownika. Projektanci uwielbiają ten pomysł, ponieważ pozwoli to wyeliminować z obudowy kilka pokręteł i przycisków. Marketingowcy nie mogą się doczekać, aby wydrukować nowe naklejki na pudełko z tą rewolucyjną nową funkcją. Nie wiedzą, że ten obwód zakopie się w każdej kamerze, jaką kiedykolwiek wyprodukowano, rujnując życie niezliczonym filmowcom.
Sprawdzenie rzeczywistości
Przynajmniej tak to widzę w mojej głowie. Chociaż rzeczywiste zdarzenia mogą się znacznie różnić, fakty pozostają:Automatic Gain Control – lub AGC – odbiera kontrolę użytkownikowi, automatycznie śledząc i regulując głośność nagrań. Ułatwia to producentowi usunięcie ręcznych regulacji poziomu dźwięku z korpusu kamery, a także została ogłoszona jako pożądana funkcja. ACG istnieje od dłuższego czasu i znajdziesz go w praktycznie każdym aparacie – od modeli za 200 USD aż po sześciocyfrowe terytorium.
Więc co w tym złego, pytasz? Chociaż AGC jest w porządku dla przeciętnych użytkowników konsumenckich, to sprawia, że użytkownicy profesjonalni są szaleni. Porównajmy aplikacje. Są urodziny małego Johnny'ego, a dom jest pełen trzecioklasistów. Chcesz uchwycić wydarzenia na wideo, ale musisz działać szybko i nie masz czasu na bałagan z ustawianiem poziomów dźwięku, balansu bieli lub ostrości. Cienki. Ustaw kamerę na pełną automatyczną kontrolę i naciśnij przycisk nagrywania. Kiedy odtwarzasz wideo, odkrywasz, że aparat nie zawsze był ostry, balans bieli nieco się przesuwa, a dźwięk jest bardzo niespójny. Kogo to obchodzi? To przyjęcie urodzinowe, prawda? Jednak nie tolerowałbyś tych problemów w swoim ulubionym programie telewizyjnym lub filmie, prawda? Oczywiście, że nie i producent też. Używają ręcznych ustawień wizualnych i dźwiękowych. Dzięki temu edycja jest prostsza i bardziej spójna.
AGC to autofokus dźwięku:czasem dobrze, czasem źle i zawsze się zmienia, trochę lub dużo. Stale monitoruje przychodzący dźwięk, tłumiąc głośne dźwięki i podciągając cichsze. Daje to Twojej ścieżce dźwiękowej nieprofesjonalny, pompujący dźwięk, który jest trudny do edycji. Problem polega na tym, że jeśli nie zapłaciłeś uczciwej kwoty za aparat, nie możesz wyłączyć AGC. Oznacza to, że musimy znaleźć sposób na udaremnienie złego spisku.
Oszukiwanie głupców
Najlepszy sposób na walkę z AGC podczas sesji można podsumować jednym zdaniem:minimalizuj zmienne. Przybiera to wiele form i wymaga pewnej kreatywności z Twojej strony. Pierwszym i najważniejszym narzędziem jest mikrofon zewnętrzny. Korzystanie z mikrofonu zewnętrznego jest gwarantowanym sposobem na uzyskanie czystszego dźwięku, ale oferuje również pewną pomoc osobom cierpiącym z powodu AGC. Mikrofony z ciasnymi wzorami odbioru, takie jak mikrofon typu shotgun, pomagają zminimalizować hałas otoczenia. Rezultatem jest czysty, wyraźny dźwięk z tematu, dzięki któremu AGC koncentruje się na twoim projekcie i nie jest rozpraszany przez otoczenie. Oczywiście to nie naprawi wszystkiego, ale pomoże.
Płaszcz i sztylet
Następny krok dotyczy techniki mówienia, jaką posiadasz. Profesjonalny talent na ekranie będzie mówić wyraźnie i spójnie, ułatwiając nagrywanie i edycję. Jednak większość ludzi, których fotografujemy, nie jest zawodowcami i będziemy musieli obejść ich brak techniki. AGC ma tendencję do szybkiego reagowania na krótkie, głośne dźwięki, takie jak kaszel, śmiech lub przypadkowe gardło. Kiedy słyszy tego typu dźwięki, mówi „o, to jest głośne” i natychmiast ścisza głośność. Jeśli talent natychmiast podniesie się z ostatniej linii, nagrana głośność będzie znacznie niższa przez kilka sekund, a następnie będzie stopniowo wzrastać.
Sytuacja odwrotna może również wystąpić w przypadku braku dźwięku lub bardzo niskiego poziomu dźwięku. Wyobraź sobie, że kręcisz spotkanie w sali konferencyjnej, a mówca zatrzymuje się, by zebrać myśli. Podczas tej pauzy nie jest generowany żaden dźwięk, prawda? Zło! Słychać szum klimatyzatora i być może projektora do prezentacji pokazu slajdów, którego używa. AGC gorączkowo wyszukuje te ciche buczenia, zwiększa głośność, aby je wydobyć, a gdy następnym razem twój mówca otworzy usta, twoja kamera zwariuje, próbując obniżyć dźwięk do odpowiedniego poziomu.
To tutaj zakładasz swoją czapkę producenta. Jeśli kręcisz ze scenariuszem, po prostu cofnij się o kilka linijek, zanim zmieni się poziom hałasu, i wykonaj kolejne ujęcie. Ale jeśli kręcisz niekonwencjonalny wywiad, pozwól talentowi dokończyć myśl, a następnie grzecznie poproś o powtórzenie sekcji. Nie tylko uzyskasz czystsze ujęcie, ale możesz uzyskać coś bardziej skoncentrowanego. To trudne zadanie równoważenia, a monitorowanie za pomocą słuchawek pomoże Ci uzyskać najbardziej spójny dźwięk.
Inną sztuczką jest podążanie za stylem reporterów telewizyjnych. Kiedy przygotowują się do przeczytania swoich skryptów, wyrecytują mantrę tuż przed nagraniem każdej ścieżki dźwiękowej, zwykle zwykłe odliczanie:trzy… dwa… jeden… następnie używając tej samej pauzy, której użyli do odliczania, zaczynają czytać ich linie. Robią to w celach edycyjnych, więc ich redaktor może szybko znaleźć początek utworu przez dobrze znany skreet, które te słowa tworzą w przyspieszeniu do przodu lub do tyłu, ale działa to również w celu oszukania AGC. Jeśli wydaje się to dla mówcy dziwne i nienaturalne, niektórzy reporterzy wypowiadają krótkie zdanie tuż przed każdym utworem, takie jak „posłuchaj tego”. (Upewnij się tylko, że wyciąłeś pierwszą linijkę utworu. Znamy jednego redaktora, który nie znał tej taktyki mówienia i uważał, że reporter po prostu chciał użyć tego wyrażenia przed każdym utworem, aby podkreślić znaczenie!)
Śledcza dźwięku
AGC komplikuje proces edycji. Nagrany dźwięk może być głośny i hałaśliwy w jednej scenie i zgnieciony w innej. Podczas edycji zadaniem jest wyrównanie wariancji w celu uzyskania spójnej wydajności. Twoja pierwsza reakcja może polegać na normalizacji wszystkich klipów, ale nie zawsze jest to pomocne. W rzeczywistości normalizacja może wyolbrzymiać różnice głośności. Chociaż jest to bardziej czasochłonne, podejście ręczne jest zwykle lepszym rozwiązaniem. Dzięki wprowadzonym zmianom na osi czasu przesłuchaj projekt i zanotuj, które klipy brzmią nie na miejscu. Większość NLE pozwala dostosować ogólną głośność poszczególnych klipów i to dobry początek. Ale kiedy już zrównoważysz głośność mówienia, prawdopodobnie zauważysz skok w hałasie w tle między sąsiednimi klipami. Aby zminimalizować – lub przynajmniej wygładzić – te nagłe zmiany, dodaj kilka uchwytów głośności do klipów, aby delikatnie zanikać w górę lub w dół. Jest to szczególnie przydatne w punktach edycji. Możesz wzmocnić efekt, przesuwając klipy audio. Spróbuj nałożyć koniec jednego klipu na początek następnego. Zanikanie z pierwszego klipu przechodzi w drugi. Wymaga to pewnych poprawek, ale ta technika może uratować część szkód spowodowanych przez AGC.
Może się również okazać, że klipy zmieniają głośność od początku do końca. Umieszczając klatki kluczowe wokół zmian głośności, możesz zminimalizować efekt i wygładzić głośność wydajności. Odtwórz kłopotliwy klip i zanotuj, gdzie dźwięk zmienia głośność. Umieszczając klatki kluczowe w tych punktach, możesz delikatnie zwiększać lub zmniejszać głośność dźwięku na niezbędny czas, a następnie przywrócić pierwotny poziom. Jest to skomplikowane i czasochłonne, ale te techniki mogą uratować dźwięk z większości nagrań AGC.
Przyklej go do mężczyzny
Producenci kamer nie wydają się w pełni zdawać sobie sprawy z tego, jak przesuwamy kopertę z ich twórczością. Ale przy odrobinie czasu na planowanie, opiekę i edycję możemy tworzyć profesjonalne produkcje za pomocą urządzeń, które nigdy nie były przeznaczone do czegoś więcej niż wakacyjnego wideo. Najlepiej byłoby, gdyby wszystkie kamkordery miały ręczne sterowanie dźwiękiem, ale do tego dnia możemy w razie potrzeby obejść obwód AGC, aby wykonać zadanie. AGC to zły spisek! Filmowcy łączcie się!
Redaktor współpracujący Hal Robertson jest producentem mediów cyfrowych i konsultantem ds. technologii.
Pasek boczny:korzystanie z AGC
AGC może być przydatne, o ile wierność i profesjonalizm nie są Twoimi głównymi sprawami. Załóżmy, że kręcisz posiedzenie zarządu lub dyskusję przy okrągłym stole. Umieściłeś mikrofony w najlepszych możliwych miejscach, ale nikt nie mówi z taką samą głośnością, a głowy odwracają się we wszystkich kierunkach. W takiej sytuacji AGC może się przydać – podbijając głośność cichych głośników i trzymając rączkę na śmiechu lub brawach. Jasne, będzie hałas w tle i nieprzyjemne zmiany głośności, ale wszystko usłyszysz. W przypadku tego typu dokumentów wideo oczekiwania dotyczące dźwięku są nieco niższe, a AGC może faktycznie pomóc.