Przylatuje helikopter z kilkoma wojskowymi osobami. Ląduje i wychodzą, otaczając małego chłopca grającego w walety na chodniku. Piłka chłopca odbija się od stopy żołnierza i zatrzymuje. Chłopiec podnosi wzrok i staje oko w oko z bronią. Powoli wstaje, wyglądając na zdezorientowanego. Żołnierze cofają się i ponownie szkolą broń na chłopca. Ręka chłopca chwyta najbliższy pistolet i topi lufę.
„Nienawidzę broni”, mówi.
Głośny trzask huczy o ziemię i chłopiec zaczyna się świecić. Drzewa odchylają się od kręgu żołnierzy. Chłopak wydaje obcy okrzyk, jego skóra zaczyna bulgotać i zniekształcać. Odkleja się, gdy rośnie i rośnie. Żołnierze spoglądają na siebie nerwowo, czekając na rozkazy. "OGIEŃ!!" krzyczy dowódca.
Kule lecą w rosnącego przed nimi potwora, zielony szlam sączy się z dziur, które robią. Potwór jest wściekły i macha swoimi masywnymi kończynami, wbijając żołnierzy w ziemię. Helikopter, który ma teraz kłopoty, wzbija się w powietrze i otwiera ogień do potwora. Jednym ruchem potwór podskakuje, chwyta helikopter, przewraca się i wyrzuca go na wzgórza. Kurz opada. Z ciężkimi oddechami chłopiec wraca do normy. Z figlarnym uśmiechem wraca do gry w walety.
Wydaje się, że to koszmar z efektami wizualnymi. Masz helikopter, całe zaplecze, domy i miasto, nie wspominając o chłopcu. Masz bulgoczącą skórę, pistolet do topienia, świecące obiekty i rosnących ludzi. W tym artykule przedstawimy prewizualizację lub pre-vis, co to jest, dlaczego jest ważna i jak skutecznie ją wykorzystujemy. Więc usiądź wygodnie i wycisz swoje telefony komórkowe, ponieważ artykuł się zaczyna.
Proces
Kiedy Hollywood chce kolejnej wielkiej rzeczy, zwraca się do grupy pisarzy, którzy albo tworzą, albo „pożyczają” nowe treści do przebojowych filmów. Pisząc, nie myślą o ujęciach, efektach wizualnych ani o tym, kto zagra. Pisanie kończy się i przechodzi do storyboardingu, w którym reżyser współpracuje z artystami, aby urzeczywistnić wizję pisarza w formie obrazu. W tym kolejnym kroku do gry wchodzi pre-vis. Istnieją trzy rodzaje pre-visów w zależności od studia i czasu, jaki trzeba poświęcić na projekt. Ten pierwszy jest używany głównie przez studia animacji i nazywa się animatic. Animatyk to w zasadzie poruszająca się plansza fabularna lub komiks ruchowy. Naprawdę dobrym tego przykładem jest książka Iniemamocni . firmy Pixar . W wywiadzie Pixar wykorzystał animatik do Toy Story 3 pokazać Tomowi Hanksowi jako szansę na ponowne zabezpieczenie go do roli Woody'ego. Powiedział to o Animatyce,
„Animatyk to proces, w którym każdy głos i każdy efekt dźwiękowy jest dodawany do surowych animowanych rysunków i trwa dokładnie tak długo, jak końcowy film. Możesz więc wejść do sali kinowej z resztą obsady i zobaczyć to wszystko w tym samym czasie”.
Jak widać, nasz przykład ma również następną wersję wstępnego blokowania 3D.
Zgrubne blokowanie polega na tym, że bierzesz modele 3D i z grubsza umieszczasz je w scenie za pomocą szybkiej, prostej animacji. Kolejny przykład można znaleźć tutaj. To jest bardziej skomplikowany przykład, ponieważ w maszynie jest tak wiele ruchomych części, które zakładają kombinezon Iron Mana, ale to daje reżyserowi szansę zobaczenia, jak by to wyglądał. Ostatnim rodzajem pre-vis jest przechwytywanie ruchu, w którym aktorzy noszą garnitury ze świateł lub znaczników połączonych z cyfrową postacią, a jeśli aktor się porusza, postać się porusza. Przykład tego można znaleźć tutaj. Po przygotowaniu i zatwierdzeniu pre-visu przez reżysera i innych, zostaje on przeniesiony do działu VFX, modelowania i animacji, gdzie pre-vis zostaje poddany liftingowi (z lepszymi teksturami, czystą animacją i oświetleniem) i staje się prawdziwy.
Jak to zrobić:
Patrząc na różne typy pre-vis, prawdopodobnie myślisz:„wow, nie mogę zrobić żadnego z nich”. Masz szczęście, niektóre z nich są w rzeczywistości bardzo proste do wykonania. W tej sekcji powiemy Ci, jak wykonać wariacje animatic i 3D zgrubnego blokowania pre-vis. Ponieważ potrzebujesz zbyt dużo drogich rzeczy z wyższej półki, aby ukończyć przedpremierowy rodzaj mocap, prawdopodobnie najlepiej pozostawić to dużym studiom.
Animacja
W tym celu będziesz potrzebować dostępu do oprogramowania do rysowania i edycji wideo oraz możliwości tworzenia klatek kluczowych w oprogramowaniu do edycji. Ponownie animatik ma ruchome obrazy ustawione na szorstką/zdrapaną ścieżkę filmu. Ścieżka szorstki/scratch to podstawowa muzyka nastrojowa, z kilkoma dźwiękami VFX i szorstkimi głosami. To nie jest właściwa ścieżka dźwiękowa ani rzeczywiste głosy aktora. Surowa ścieżka głosowa to ludzie produkcji, którzy brzmią jak postać na ekranie. W niektórych przypadkach Pixar faktycznie zachował niektóre głosy w zarysie, ponieważ nikt inny nie może się równać z dziwnymi głosami ludzi produkcji.
Pixar wykorzystał animatyki, by przedstawić „TOY STORY 3” Tomowi Hanksowi w nadziei, że uda mu się ponownie zapewnić mu rolę Woody'ego.
Najpierw musisz zebrać storyboardy lub narysować je samodzielnie w oprogramowaniu do rysowania. Teraz musisz oddzielić tło od pierwszego planu, ponieważ zasadniczo zamierzamy zrobić papierowe lalki, które będziemy mogli przesuwać. Zapisz każdy pojedynczy element jako .jpg i ustaw je w nowej kolejności w oprogramowaniu do edycji. Sprowadź tło do najniższej warstwy w sekwencji, aby pozostało z tyłu. Następnie opuść pozostałe elementy i ustaw je w początkowej pozycji swojej sceny. Upewnij się, że dla tego obiektu włączono klatki kluczowe. Teraz na osi czasu przeciągnij głowicę odtwarzania do końca ujęcia (ujęcie:każda zmiana kąta kamery jest uważana za ujęcie). Wróć do okna przeglądarki, kliknij i przeciągnij, aby przenieść obiekt w miejsce, w którym powinien znajdować się na końcu ujęcia. Powtórz z innymi obiektami w scenie, a teraz masz ruchome ujęcie. Zrób to ze wszystkimi potrzebnymi ujęciami, a teraz masz animatik.
Zgrubne blokowanie 3D
W tej sekcji będziemy opisywać zgrubne blokowanie 3D w Maya 2012, chociaż każde oprogramowanie 3D ma taką możliwość. Skorzystajmy z naszego przykładu z początku artykułu i stwórzmy proste kształty, aby wymodelować każdy potrzebny nam przedmiot. Możesz także polować online na darmowe modele na turbosquid.com, creativecrash.com lub archive3d.net, jeśli twoje umiejętności modelowania nie są na równi. Zbierz wszystkie zasoby do ujęcia, wprowadź je do swojego programu i zacznij konfigurować scenę. W razie potrzeby skaluj modele, aby wszystko miało przybliżony rozmiar. Teraz dodamy ruch do sceny, wybierz model, który chcesz przenieść, i wykadruj go. Teraz powinieneś wykadrować ruch na wszystkich postaciach i obiektach poruszających się w ujęciu, które poruszają się, przesuwając i wciskając klawisze w miarę przesuwania się wzdłuż osi czasu. Następnie zamierzasz zrobić aparat. Przejdź do zakładki Utwórz>następnie do kamer>następnie do aparatu. Upewnij się, że patrzysz przez nie i możesz poruszać kamerą za pomocą tych samych elementów sterujących, co nawigacja w przestrzeni 3D. Możesz wykadrować kamerę tak samo jak obiekty, aby dodać ruch do kamery.
Pamiętaj, że „najlepsza kamera to kamera statyczna” lub „to, że możesz poruszać kamerą, nie oznacza, że powinieneś”. Ustawienia aparatu można dostosować w edytorze atrybutów; tutaj możesz bawić się ogniskową, przysłoną, płaszczyznami przycinania, głębią ostrości i wieloma innymi opcjami. Teraz połącz wszystkie elementy i masz wstępne blokowanie 3D. Jeśli potrzebujesz pomocy, możesz sprawdzić te linki, aby uzyskać szczegółowe instrukcje.
3ds Max
Maja
Zalety
Pre-vis to prawdopodobnie najważniejszy element w procesie tworzenia efektów wizualnych. Ujawnia wszelkie problemy, które mogą wystąpić podczas kręcenia filmu, a także sposoby ich rozwiązania. Przykładem może być to, że gdy masz ujęcie dźwigu przelatujące nad domem do dzieciaka na chodniku, możesz dowiedzieć się, jak wysoko dźwigu potrzebujesz i gdzie wszystko musi być, aby żadne dodatkowe elementy nie znalazły się w ujęciu lub coś takiego widać, gdzie aktorzy i statyści powinni zaczynać i kończyć. Kolejną wielką rzeczą w pre-vis są ogromne eksperymenty, które można z tym zrobić, zwłaszcza modele mocap i modele 3D. Kiedy wszystko jest ustawione w scenie, a modele i postacie się poruszają, możesz teraz przesunąć kamerę w dowolne miejsce. Po zabawie z pozycją możesz również poeksperymentować z ogniskową aparatu, aby dowiedzieć się, jakich obiektywów potrzebujesz do sesji.
Wniosek
Jak widać, pre-vis naprawdę pomaga zaplanować, co zamierzasz kręcić i czego potrzebujesz w dniu kręcenia. Pomaga również zaplanować wszelkie prace związane z efektami wizualnymi, o które musisz się martwić, na przykład gdzie helikopter zostanie zlokalizowany i jak żołnierze powinni reagować na to, co się dzieje. Pre-vis to coś, co naprawdę powinieneś dodać do swoich etapów planowania, aby mieć pewność, że wszyscy zaangażowani w produkcję pomogą w urzeczywistnieniu Twojej wizji.
Andy Scheblein jest niezależnym animatorem, grafikiem i edytorem wideo.