Większość dzisiejszych aparatów fotograficznych może robić zdjęcia w jednym z dwóch głównych formatów:RAW lub JPEG. Debata na temat tego, którego formatu użyć, jest tak stara, jak sama fotografia cyfrowa, a w internecie roi się od artykułów, blogów, filmów i seminariów ilustrujących różnice między formatami, a także opinii na temat tego, którego użyć.
Ostatecznie pytanie, który wybór jest właściwym wyborem, staje się przesiąknięte subiektywizmem. Nie ma jednej obiektywnej poprawnej odpowiedzi, czego nauczyłem się przez wiele lat. Zamiast pytać, która opcja jest właściwa, prawdziwe pytanie powinno brzmieć, która opcja jest właściwa dla ciebie .
Plik JPEG prosto z aparatu.
Rozróżnianie formatów
Zrozumienie różnicy między formatami plików RAW i JPEG jest nieco trudne, ponieważ na pierwszy rzut oka oba wydają się nieco podobne. W końcu po załadowaniu dowolnego typu pliku do Lightrooma lub innego edytora zdjęć zobaczysz prawie to samo.
Jednak robiąc zdjęcie w formacie RAW, zapisujesz tyle danych, ile może zebrać czujnik aparatu. Podczas gdy plik JPEG odrzuca część danych na rzecz utworzenia obrazu, który zajmuje mniej miejsca na karcie pamięci i jest łatwy do udostępnienia. Dzięki plikom RAW zyskujesz ogromną elastyczność w zakresie edycji pliku, a wielu fotografów woli to jako sposób na maksymalne wykorzystanie swoich zdjęć.
RAW jest w pewnym stopniu porównywalny z filmem analogowym, ponieważ plikami RAW można manipulować, masować i modyfikować, aby ożywić szczegóły z ciemnych obszarów, odzyskać krystalicznie czyste chmury z tego, co uważałeś za prześwietloną panoramę, i radykalnie poprawić obrazy pod każdym względem .
Pliki JPEG nie oferują tak dużej elastyczności, ale same w sobie mają pewne znaczące zalety. Najważniejszym z nich jest znacznie mniejszy rozmiar pliku i łatwość udostępniania, ponieważ plików JPEG nie trzeba konwertować w programie takim jak Lightroom, Photoshop, Luminar itp.
To nie RAW ani JEPG pomogły mi zdobyć to zdjęcie. Było to wypracowane na podstawie lat praktyki zrozumienie, w jaki sposób można manipulować światłem, przysłoną, ogniskową i innymi parametrami, aby stworzyć przekonujący obraz.
Należy zauważyć, że żaden format nie jest z natury lepszy od drugiego i każdy ma swoje zastosowania. Aby zilustrować, co mam na myśli, podzielę się trochę z własnego doświadczenia.
Zaczynanie od zera
Moja własna podróż przez kontinuum RAW kontra JPEG rozpoczęła się wkrótce po tym, jak wiele lat temu poważnie podeszłam do fotografii cyfrowej, w sposób podobny do wielu fotografów. Kiedy dostałem swoją pierwszą lustrzankę cyfrową, nie wiedziałem nic o RAW i zamiast tego bawiłem się różnymi ustawieniami JPEG, aby znaleźć równowagę między jakością i ilością.
W końcu zdecydowałem się na średni rozmiar i średnią kompresję, aby upewnić się, że mogę zrobić dobrze ponad 4000 zdjęć, zanim zabraknie miejsca na mojej karcie pamięci. Słyszałem o ustawieniu RAW, ale zignorowałem je, ponieważ pozwalało mi to zmieścić tylko kilkaset zdjęć na mojej karcie pamięci, co wydawało się głupie w porównaniu do kilku tysięcy.
W miarę upływu miesięcy zaintrygowała mnie elastyczność oferowana przez format RAW pomimo większego rozmiaru każdego pliku obrazu. Nauczyłem się edytować swoje zdjęcia w Lightroomie, zmieniając balans bieli, wzmacniając cienie, edytując filtry kolorów w trybie czarno-białym, a nawet stosując filtry promieniowe i gradientowe.
Wkrótce zdałem sobie sprawę, że kompromis w wielkości pliku był tego wart, ponieważ mogłem zrobić o wiele więcej z moimi obrazami w postprodukcji. „Kto nie chciałby kręcić w RAW?” Zapytałem siebie. Często angażowałem również innych aspirujących fotografów w dyskusję na temat fotografowania RAW w porównaniu z JPEG, wierząc, że RAW jest wyraźnie lepszym formatem.
Oryginalne zdjęcie nagrane w formacie RAW.
Gotowa wersja po edycji w Lightroomie. Gdyby oryginał został nakręcony w formacie JPG, nigdy nie byłbym w stanie uzyskać takiego końcowego rezultatu.
Nie minęło dużo czasu, zanim kręciłem wszystko w RAW. Moje dzieci jedzące śniadanie, moje rodzinne wakacje, formalne sesje portretowe, przypadkowe zdjęcia zwierząt i liści… jak to nazywasz, zrobiłem to w formacie RAW. Fotografowanie w JPEG, powiedziałem sobie, jest dla frajerów, którzy nie wiedzieli nic lepszego!
Za każdym razem, gdy ładowałem kolejną rundę moich plików RAW do Lightrooma (podczas gdy dostawałem coś do picia i znajdowałem miejsce, w którym można postawić stopy podczas ładowania początkowych podglądów), wiedziałem, że bez względu na to, jak wyglądają zdjęcia, mam absolutnie najlepsze zdjęcie można kupić za wysokiej jakości pieniądze.
Byłem zachwycony przepływem pracy RAW i elastycznością edycji. Zbyt ciemne cienie? Nie ma problemu, po prostu rozjaśnij je kilkoma suwakami. Balans bieli trochę zaburzony? Niebo trochę za szare? Plamy z kurzu na obiektywie? Za dużo szumu podczas fotografowania przy ISO 12800? Wszystkie te zmartwienia można by wymazać kilkoma kliknięciami i suwakami, a moje obrazy byłyby natychmiastowe powoli przekształca się z odpowiedniego w niesamowite.
Pęknięcia na elewacji
Z biegiem lat zacząłem się uczyć, rozwijać i zmieniać jako fotograf, ale jak na ironię, coraz mniej cieszę się z procesu edycji. Przypominam sobie wyraźne i przytłaczające uczucie fotograficznego ucisku, gdy wracałem do domu z rodzinnych wycieczek tylko po to, by załadować moje pliki RAW do Lightrooma i stawić czoła setkom drobnych poprawek, które należy wprowadzić na każdym z nich, zanim będę zadowolony z wyników.
Aby temu zaradzić, stworzyłem niestandardowe ustawienie wstępne, które zawierało podstawowe korekty, takie jak podświetlenie/cienie, wyostrzanie i przejrzystość, i zastosowałem je do każdego z moich zdjęć podczas importu.
Często mijały tygodnie, zanim byłam gotowa podzielić się swoimi zdjęciami, ponieważ utknęłam w rutynie skrupulatnej obróbki. Nawet zwykłe przyjęcie urodzinowe dla koleżanki mojego syna zamieniło się w miesięczne czekanie, bo nie chciałam się dzielić żadnymi zdjęciami, chyba że byłyby dopracowane do perfekcji. Mając rodzinę i pracę na pełen etat, poprawianie moich zdjęć stało się bardziej obciążeniem niż przyjemnością.
Nie podobał mi się pomysł ulepszania setek plików RAW tylko po to, by cieszyć się zdjęciami mojej rodziny.
Po latach zdałem sobie sprawę, że po prostu nie jestem zainteresowany czerpaniem korzyści z robienia zdjęć RAW do mojej osobistej fotografii. W przypadku pracy z klientami kontynuowałem zdjęcia RAW, aby upewnić się, że wyniki końcowe są tak dobre, jak to tylko możliwe.
Ale w przypadku prawie wszystkich moich osobistych zdjęć doszedłem do stanu psychicznego, w którym po prostu nie obchodziło mnie edytowanie każdego pojedynczego zdjęcia. Od czasu do czasu wprowadzałem pewne poprawki przycinania, ale zdałem sobie sprawę, że jestem całkiem zadowolony z wyników, które uzyskiwałem prosto z aparatu.
Nie odważyłem się jednak fotografować w formacie JPEG, ponieważ Prawdziwi fotografowie robią zdjęcia w formacie RAW …a przynajmniej tak myślałem. Nie chciałem przyznać, że RAW tak naprawdę nie robił dla mnie zbyt wiele i myślałem, że fotografowanie JPEG było równoznaczne z przyznaniem się, że nie wiem, co robię. Że nie mogłem poradzić sobie z tym, co to znaczy być prawdziwym fotografem, prawdziwym artystą.
Występuje objawienie
Ten stan zamieszania i zwątpienia trwał do końca 2017 roku, kiedy natknąłem się na ten film Tony’ego Northupa.
Oglądanie tego było trochę rewelacją i pomogło mi uświadomić sobie, że nie jestem mniej fotografem, jeśli robię zdjęcia w innym formacie niż RAW. Chociaż z pewnością jest coś do powiedzenia na temat przechwytywania obrazów w najwyższej możliwej jakości, jest też coś do powiedzenia o szybkości i wygodzie – w obu obszarach, w których przoduje JPEG.
Kiedy spoglądałem wstecz na moje zdjęcia z ostatnich kilku lat, zdałem sobie sprawę, że znacznie poprawiłem się w tych aspektach fotografii, których fotografowanie w formacie RAW w ogóle nie jest w stanie naprawić. Nauczyłem się o kompozycji, oświetleniu, uchwyceniu emocji, kiedy kręcić, jak poprosić nieznajomych o pozwolenie, a nawet jak skuteczniej udostępniać zdjęcia online.
Nauczyłem się odkładać aparat i cieszyć się chwilą, i przekonałem się, że nie wszystko w życiu trzeba fotografować ad infinitum . RAW nie pomoże, jeśli moje dzieci są nieostre lub jeśli moje kąty są złe, a ja nauczyłem się zwracać większą uwagę na mój światłomierz i ustawienia ekspozycji, więc nie potrzebuję odzyskać światła i cienie w postprodukcji, tak jak robiłem to na początku.
JPEG prosto z aparatu.
Pozwolenie na niedoskonałość
Co ważniejsze, jako fotograf trafiłam do miejsca, w którym nie potrzebuję, aby każde moje zdjęcie było idealne. Kiedy przeglądam albumy ze zdjęciami z dzieciństwa, prawie żaden z nich nie jest idealny. Wiele z nich jest trochę niedoświetlonych lub prześwietlonych, kadrowanie nie zawsze jest prawidłowe i jest wiele problemów z czerwonymi oczami, które można naprawić dzięki częstemu używaniu zewnętrznej lampy błyskowej przez mojego tatę. Ale to emocje, uczucia, wspomnienia i ludzie na tych zdjęciach są dla mnie najważniejsze.
Kiedy przeglądam zdjęcia sprzed 15 lat, kiedy cała moja żona i ja mieliśmy tandetny mały kieszonkowy aparat, nie obchodzi mnie, że większość z nich to pliki JPEG o niskiej rozdzielczości. Liczy się to, co jest na zdjęciach, a obecnie wolę spędzać czas na robieniu dobrych zdjęć niż na edytowaniu plików RAW.
Zdjęcie moich przyjaciół i mnie podczas szkolnej wycieczki do Disney World w 1997 roku. Może nie jest idealne, ale nie potrzebuję. Interesują mnie ludzie i wspomnienia, a nie to, czy zostało nakręcone w formacie RAW, czy JPEG. (Spoiler:został nakręcony na filmie!)
Włączenie opcji JPEG w moim aparacie było jak powiew świeżego powietrza i wróciłem do cieszenia się fotografią w sposób, którego nie robiłem od lat. Eksperymentuję z wbudowanymi symulacjami filmów ACROS i Classic Chrome w moim aparacie Fuji, a nawet stworzyłem coś, co w zasadzie sprowadza się do ustawienia Lightroom w moim aparacie, dodając kilka korekt podświetlenia / cienia / wyostrzania za pomocą różnych opcji menu. To świetna zabawa, nie wymaga dodatkowej edycji w Lightroomie i wracam do fotografii tak, jak robiłem to wiele lat temu.
Wybierz oba
Przede wszystkim ważne jest, aby zrozumieć, że fotografowanie w formacie RAW i JPEG nie musi być ścisłą dychotomią. Zajęło mi to wiele lat, ale teraz czuję się komfortowo wiedząc, kiedy używać RAW, kiedy używać JPEG i rozumiem zalety i wady każdego z nich. Mimo że głównie robię zdjęcia w formacie JPEG, aby zrobić zwykłe migawki, od czasu do czasu przełączam się na RAW, jeśli uważam, że sytuacja tego wymaga.
Zdecydowałem się na użycie RAW zamiast JPEG, ponieważ wiedziałem, że będę musiał poradzić sobie z jasnymi światłami i ciemnymi cieniami, i będę w stanie dopracować obraz w Lightroomie, aby uzyskać to, jak chciałem, gdybym robił RAW.
Znalezienie rozwiązania, które działa dla Ciebie
Powodem, dla którego nie ma odpowiedzi na pytanie, czy używać formatu RAW czy JPEG, jest to, że każdy fotograf musi wypracować własne podejście. Dla mnie fotografowanie JPG jest w porządku w większości sytuacji. Można argumentować, że nie czerpię tyle z moich obrazów, ile mógłbym być, i być może to prawda.
Ale jeśli używanie RAW powoduje, że boję się procesu edycji i całkowicie zmniejszam moją fotografię, powiedziałbym, że fotografowanie w formacie RAW w rzeczywistości powoduje, że uzyskuję mniej z moich zdjęć, niż mógłbym być, gdybym używał JPEG.
Wykonując formalne sesje dla klientów, zawsze używam RAW, nawet jeśli wydaje mi się, że może go nie potrzebować. To siatka bezpieczeństwa, która zbyt często się przydała.
Wniosek
Powinienem również zauważyć, że wiele aparatów może zaoferować to, co najlepsze z obu światów, umożliwiając fotografowanie w trybie RAW+JPEG. Jeśli podoba Ci się plik JPEG, świetnie! A jeśli nie, masz plik RAW, który możesz edytować do woli. Jeśli jesteś na płocie, może to być opcja do rozważenia, ale uważaj, ponieważ zapełni to twoje karty pamięci znacznie szybciej, niż mogłoby się wydawać.
Kiedy kończę, chcę zaoferować ostatnią radę, a raczej powtórzyć punkt, o którym wspomniałem wcześniej. Nie pozwól nikomu powiedzieć, że twoja metoda, podejście lub punkt widzenia są niesłuszne. Jeśli lubisz RAW, świetnie! Śmiało i użyj go. Jeśli wolisz JPEG, jesteś nie mniejszym fotografem niż ktoś, kto przysięga na RAW.
Polecam uczyć się jak najwięcej i eksperymentować z dostępnymi opcjami, abyś mógł podjąć świadomą decyzję. Ale pod koniec dnia, jeśli podobają Ci się wyniki, jakie uzyskujesz dzięki swojemu podejściu, zrób to. Teraz przestań czytać, wyjdź z internetu, weź aparat i idź zrobić kilka zdjęć!