Kto nie lubi ostrego, głębokiego czarnego tła do portretu? Możesz to osiągnąć, stosując tylko dwa pomysły i tylko trochę postprocessingu.
Mamy nadzieję, że mówimy o kilku technicznych rzeczach, ale w nietechniczny sposób. Te dwa pomysły podpowiedzą Ci, jak zrobić czarne tło do swoich portretów.
Nie są potrzebne obliczenia
Jako niegdysiejszy nauczyciel matematyki nie powinienem przepraszać za liczby, prawda? W fotografii jest sporo matematyki. Jednak możesz być zadowolony, wiedząc, że myślę, że możesz osiągnąć wszystko, nie myśląc zbytnio poza podstawami. Jeśli masz szerokie zrozumienie pojęć, wszystko będzie w porządku.
Techniki te mają zastosowanie nie tylko do portretów.
Liść palmy bananowej
Po pierwsze, pomyśl o przystankach światła jako jednostkach. Używanie terminu „stop” jest jak powiedzenie, że coś waży 12 kilogramów lub że jest oddalone o 10 mil. Jako fotografowie zwykle mówimy o przystankach i przymykaniu, ale równie ważne jest określenie jednostek. Chodzi o to, aby nie ugrzęznąć w szczegółach technicznych, termin stop jest tylko jednostką miary.
Upadek światła
Pierwsza koncepcja może być sformułowana po prostu jako światło szybko zanika. Gdy tylko trochę to wydobędziesz, ilość dostępnego światła znacznie się zmniejsza, gdy oddalasz się od źródła światła. Ale jesteśmy fotografami i zwykle myślimy, że zdjęcie jest warte tysiąca słów, więc spójrz na poniższy diagram:
W powyższym przykładzie jedna jednostka światła dociera do naszego obiektu w odległości jednego metra od okna. Jeśli odejdzie na dwa metry, dotrze do niej tylko jedna czwarta jednostki światła. Wtedy, jeśli oddali się na trzy metry od okna, które jest źródłem światła, będzie tylko jedna dziewiąta jednostki światła. Dostępne światło znika bardzo szybko.
Niektórym może pasować, jeśli zilustruję ten sam punkt wykresem (który w przeszłości przedstawiałem uczniom jako obraz matematyczny).
Matematyczny obraz opowiada historię?
Jak to wpływa na tło?
Próbując uzyskać czarne tło, interesuje Cię ilość padającego na nie światła. Ponownie zdjęcia najlepiej opowiadają historię. Oba te zdjęcia miały tylko balans bieli i bardzo małe korekty w celu zrównoważenia ekspozycji wykonane podczas przetwarzania końcowego.
Niezadowolony
Obraz po lewej stronie ma tło blisko obiektu, około trzech stóp (jeden metr) za nią. Następnie, po prawej stronie, białe tło jest oddalone o około trzynaście stóp (cztery metry). Nie potrzebujesz mnie do obliczeń, cytowania jakichś fajnych wzorów, żeby udowodnić, co się dzieje powyżej. To oczywiste, prawda?
Na tych zdjęciach obiekt się nie poruszył, a ekspozycja się nie zmienia. Tło oddala się, a ilość docierającego do niego światła szybko się zmniejsza. Nawet gdy tło jest białe, a nie pożądane czarne, staje się znacznie ciemniejsze, im większa jest odległość od źródła światła.
W praktycznym świecie mogą istnieć ograniczenia tego, co możesz zrobić, być może ze względu na dostępną przestrzeń do strzelania. Wiadomość jest jednak prosta, odsuń tło jak najdalej, a nawet pozornie niewielka odległość sprawi, że będzie wyglądało na ciemniejsze.
Młody Filipińczyk.
Tłem dla tego zdjęcia było wnętrze pokoju. Nastoletni filipiński chłopiec stał w drzwiach, w pełni korzystając ze źródła światła. Tło, najdalsza ściana pokoju, może znajdować się zaledwie osiem stóp (nieco ponad dwa metry), ale zbliża się do najczarniejszej z czerni, prawda?
Połącz tę dość prostą naukę, w jaki sposób zanika światło, z nauką o dynamicznym zakresie czujników aparatu, a będziesz miał długą drogę do uzyskania czarnego tła do swoich portretów.
Zakres dynamiczny
Proszę zrozumieć, że liczby, których tu używam, są przybliżone. Różnią się one w zależności od kamery i od wniosków podawanych przez jedno źródło do drugiego. Ale zamierzam użyć tego, co jest łatwe, co jest naprawdę potrzebne, aby przekazać sprawę, abyś zrozumiał.
Zakres dynamiczny to pomiar od najciemniejszego do najjaśniejszego widocznego elementu. Twój aparat ma znacznie mniejszy zakres dynamiczny niż ludzkie oko. Jest znacznie mniej zdolny do jednoczesnego widzenia w ciemnych i jasnych obszarach. Właśnie dlatego, gdy aparat tworzy obraz z rozświetlonymi światłami i zablokowanymi cieniami. Ale twoje oko nadal widzi szczegóły ptaka, który siedział w jasnym słońcu, a także możesz zobaczyć czarnego psa, który siedział w najciemniejszym cieniu. Twoja kamera po prostu nie widzi obu jednocześnie.
Podświetl temat, a nie tło
Może to stwierdzenie oczywiste, ale trzeba powiedzieć – pierwszym krokiem do uzyskania czarnego tła jest użycie czarnego tła. Następnie, jeśli możesz sprawić, że obiekt będzie oświetlony jaśniej niż tło, tło przesunie się w niedoświetlone, ciemne obszary poza bardziej ograniczony zakres dynamiczny kamery.
Konfiguracja pionowa
Jeśli możesz rzucić dodatkowe światło na obiekt i odpowiednio je naświetlić, w jaśniejszym końcu zakresu dynamicznego, pomoże to wysłać resztę obrazu w ciemność. Jasno oświetlony obiekt powinien być odpowiednio naświetlony. Wtedy jest duża szansa, że tło będzie poza częścią zakresu dynamicznego, dla którego naświetlasz. Będzie przynajmniej zmierzać w kierunku czerni.
Konfiguracja pionowa
Oto konfiguracja portretu, w którym na obiekt pada tylko naturalne światło. Nie jest to tak oczywiste w tym zredukowanym jpegu, jak w oryginalnym pliku RAW, ale tło jest raczej zabłocone, z pewnością zbliża się do czerni, ale nie do czystej czerni, której szukasz. W oryginale wyraźnie widać fałdy materiału.
Wciąż niezadowolony – większość ludzi określiłaby tło jako czarne, ale nie jest to najczarniejszy z czarnych, prawda?
Oto ta sama konfiguracja, z dodatkowym oświetleniem tematu.
Myślę, że jest to zilustrowane. Czy jasne jest, że tło jest godne klasycznego określenia „inky”? Inne rzeczy można poprawić za pomocą kilku poprawek przetwarzania końcowego. Są one prezentowane, aby pokazać tła, a nie gotowe portrety, a ja zmieniłem tylko balans kolorów i próbowałem zrównoważyć ekspozycje.
Użyj prawa naturalnego (nazywa się to prawem odwrotnego kwadratu), które mówi, że światło szybko zanika ze źródła i ograniczonego zakresu dynamicznego aparatu, aby uzyskać dobrą, głęboką czerń tła. Następnie możesz pomóc w dalszej części przetwarzania końcowego.
Przetwarzanie końcowe
Mam na myśli Lightroom, ale w innym oprogramowaniu są równoważne narzędzia.
Trochę zabłocony plik RAW.
To jest zdjęcie z początku artykułu, tak jak po raz pierwszy ukazało się w aparacie. Nie chcesz słyszeć moich wymówek, ale nie odebrałem tego w aparacie tak całkowicie, jak bym normalnie chciał. Okazuje się jednak, że ma szczęście, bo w tym przypadku stanowi dobry przykład postprocessingu. Ponieważ plik został stworzony z zastosowaniem pomysłów, o których mowa powyżej, jest bardzo praktyczny.
Większość sposobów na przetworzenie w zaledwie kilku krokach.
Edytuj intuicyjnie
Jedną z najlepszych rad, jakie kiedykolwiek otrzymałem, a którą czasami udaje mi się zastosować, jest ignorowanie liczb. Powinieneś przesuwać te suwaki, aż nadadzą wygląd, który Twoim zdaniem pasuje do obrazu. Spójrz na zdjęcie i zobacz, co się dzieje, weź oddech, zatrzymaj się na chwilę i osądź, czy daje ci to, czego szukasz. Często wiąże się to z posunięciem się trochę za daleko (czy to z wyostrzaniem, naświetleniem, cieniami, czy czymkolwiek), a następnie trochę cofnięciem.
Udało mi się to zrobić z tym obrazem. Uśmiecham się, gdy patrzę na to teraz, kilka tygodni później, ponieważ jestem lekko zdziwiony, jak daleko zaszedłem. Poprawiłem balans kolorów, przesunąłem trochę negatywu na twarz mamy, trochę obróciłem obraz w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara, ale ekspozycja w ogóle nie została wyregulowana, ponieważ twarze wyglądały dla mnie dobrze. Potem zacząłem przesuwać suwaki.
Przekraczaj granice
To było trochę zaskoczeniem, gdy zobaczyłem, jak daleko w kierunku negatywu przesunąłem suwak kontrastu. Może to być sprzeczne z intuicją, gdy próbujesz przyciemnić części obrazu, ale ponieważ mamy w miarę dobrze wykonany plik, możemy uniknąć zmniejszenia kontrastu, a to ma przyjemny efekt rozjaśnienia włosów i oddzielając go od tła.
Najważniejszy w tym ćwiczeniu jest suwak cieni, który został przesunięty w przeciwnym kierunku niż zwykle. Został przesunięty w negatyw, aby zakryć cienie, a nie w prawo, aby spróbować wydobyć jakiś szczegół.
Byłem też trochę zaskoczony, jak daleko przesunąłem czarny punkt. Wydawało się jednak, że to działa. Jak mówię, myślę, że często działa najlepiej, gdy przesuwasz suwaki, nie przejmując się zbytnio liczbami, które reprezentują. Spróbuj spojrzeć na każde zdjęcie z osobna, zamiast stosować jakąś formułę.
Ostateczny obraz miał tylko kilka drobnych, szczegółowych poprawek.
Dodatkowe wskazówki
Kilka innych rzeczy.
Sposób, w jaki zdecydujesz się rzucić trochę światła na temat fotografii, dotyczy innych artykułów. Istnieje wiele innych świetnych artykułów w Szkole Fotografii Cyfrowej, które oferują ogromną liczbę sugestii dotyczących oświetlania tematów. Pomyślałem, że powinieneś wiedzieć, że bardzo lubię moje diody LED, ponieważ lubię widzieć światło. Używam również reflektorów. Jednak pierwszym źródłem światła na wszystkich powyższych fotografiach jest światło naturalne. Niekoniecznie potrzebujesz wymyślnego zestawu.
Jeśli chodzi o czarny materiał, większość porad sugeruje zakup czarnego aksamitu. Jestem pewien, że doskonale pochłania światło ze wszystkich kierunków. Ale jest drogi, a przy starannej technice wydaje mi się, że inny ciemny, niebłyszczący materiał też się sprawdzi. Jedną z rzeczy, na które należy zwrócić uwagę, jest upewnienie się, że trochę rozciągniesz tkaninę tła. Postaraj się, aby była gładka i równomierna, bez zagnieceń, ponieważ wszelkie niedoskonałości mogą łapać światło.
Wniosek
Moc fotografii! 25 lat po wydarzeniu złożyłem trochę hołdu fotografii Annie Leibowitz przedstawiającej Demi Moore. Nie próbowałem tego powielać jako takiego, po prostu kiwam głową w kierunku fotografii. Ale udało mi się uzyskać naprawdę czarne tło, prawda? Proszę, spróbuj sam.
Podziel się swoimi zdjęciami i pytaniami w komentarzach poniżej. Chętnie postaram się pomóc, jeśli mogę.