Wyzwólmy pałkę żelu pod naszymi cyfrowymi obrazami. A może obalić kilka mitów.
Masz aparat cyfrowy. Być może masz drukarkę atramentową – taką, która zapewnia doskonałe odwzorowanie fotograficznej jakości. Teraz Twoje ambicje zaczynają brać skrzydła i chcesz wejść do druku ze swoimi obrazami.
Szczypta z aparatami cyfrowymi polega na tym, że możesz robić zdjęcia w kilka sekund, upuszczać je na dysk twardy komputera, przeglądać je za pomocą ulubionego oprogramowania, dodawać trochę tekstu – a następnie przesyłać je na kartkę papieru.
Jak dotąd tak dobrze, jeśli chcesz tylko kilka kopii. Ale, jak wszyscy wiemy, drukarki atramentowe – pomimo wszystkich swoich wspaniałych właściwości – są nadal drogie pod względem ceny za wydruk, poza tym, że są powolne. Jeśli masz na myśli nakład tysiąca kopii, musisz zapukać do drzwi drukarki, aby zorganizować stosunkowo duże nakłady.
Bez zagłębiania się w techniczne zawiłości, drukarka pobierze Twój cyfrowy obraz, wykona separacje kolorystyczne (najczęściej cztery – CMYK – Cyan, Magenta, Yellow i Black), następnie przejdzie przez proces wykonania klisz drukarskich i na koniec ułoży odcisk czterech kolorów atramenty na papierze.
W przeciwieństwie do tradycyjnej folii, proces drukowania nie jest procesem ciągłym przy odtwarzaniu tonów – zamiast tego stosowany jest system sit liniowych. Te ekrany dzielą obraz na serię kropek w C, M, Y i K. Połączenie tych kropek w oku daje na wydrukowanej stronie ostateczne wrażenie pełnego koloru.
Wydruki mogą być wykonane na papierze o różnej jakości – zgodnie z Twoimi potrzebami. Papier gazetowy znajduje się na dolnym końcu skali, a papier o jakości używanej w tym magazynie na wyższym.
Większość czasopism stosuje liniaturę ekranu wynoszącą 150 linii na cal, co zapewnia bardzo wysoką jakość reprodukcji cyfrowych i tradycyjnych obrazów filmowych – wraz z wyraźnym, wyraźnym tekstem.
Jedynym problemem jest to, że obrazy z aparatów cyfrowych mają określone ograniczenia, jeśli chodzi o reprodukcję na papierze, przy użyciu rastra półtonowego.
Wyjaśnijmy problem w inny sposób, cytując podręcznik Adobe.
Należy pamiętać, że obraz z aparatu cyfrowego jest obrazem w postaci mapy bitowej, utworzonym z bitów o różnej gęstości, stworzonych komputerowo. Zajmiemy się pomiarami w calach, bo tak wciąż działa branża wydawnicza.
(Przedrukowano za zgodą Adobe)
Informacje o rozdzielczości i rozmiarze obrazu
Kilka pojęć jest ważnych podczas omawiania cech obrazów mapy bitowej:wymiary w pikselach, rozdzielczość obrazu, rozdzielczość wyjściowa i częstotliwość ekranu. Inny rodzaj rozdzielczości, zwany rozdzielczością bitową lub głębią pikseli, jest ważny przy rozważaniu sposobu wyświetlania kolorów na ekranie.
Wymiary pikseli
Każdy obraz mapy bitowej zawiera ustaloną liczbę pikseli, mierzoną wysokością i szerokością pikseli (liczba pikseli wyświetlanych odpowiednio na wysokości i szerokości obrazu). Całkowita liczba pikseli określa rozmiar pliku lub ilość danych na obrazie. Wymiary pikseli wraz z rozmiarem i ustawieniem monitora określają, jak duży obraz pojawia się na ekranie. 13-calowy monitor wyświetla 640 pikseli w poziomie i 480 pikseli w pionie. Większe monitory można zwykle ustawić tak, aby wyświetlały różną liczbę pikseli, na przykład od 640 na 480 pikseli, przy którym piksele mogą być dość duże, do 1920 na 1080 pikseli, przy którym piksele są małe.
Jeśli planujesz wyświetlić obraz online (na przykład na stronie internetowej), maksymalny rozmiar obrazu jest określany przez najmniejsze wymiary w pikselach monitorów używanych do wyświetlania obrazu. Na przykład, jeśli Twoi odbiorcy będą oglądać Twój obraz na 13-calowym monitorze, prawdopodobnie będziesz chciał ograniczyć rozmiar obrazu do 640 na 480 pikseli.
Rozdzielczość obrazu
Liczba pikseli wyświetlanych na jednostkę długości obrazu nazywana jest rozdzielczością obrazu, zwykle mierzoną w pikselach na cal (ppi). Obraz o wysokiej rozdzielczości zawiera więcej, a przez to mniejszych, pikseli niż obraz o tych samych wymiarach i niskiej rozdzielczości. Na przykład obraz 1×1 cala o rozdzielczości 72 ppi zawiera łącznie 5184 pikseli (72 piksele szerokości x 72 piksele wysokości =5184). Ten sam obraz o rozdzielczości 300 ppi zawierałby łącznie 90 000 znacznie mniejszych pikseli.
Ponieważ do reprezentowania każdej jednostki obszaru używają większej liczby pikseli, obrazy o wyższej rozdzielczości mogą zazwyczaj odwzorowywać więcej szczegółów i subtelnych przejść kolorów podczas drukowania niż obrazy o niższej rozdzielczości. Jednak po zeskanowaniu lub utworzeniu obrazu w określonej rozdzielczości zwiększenie rozdzielczości w programie Photoshop zwykle nie poprawia jakości obrazu, ponieważ w takim przypadku program Photoshop musi w efekcie rozłożyć te same informacje o pikselach na większą liczbę pikseli.
Właściwa rozdzielczość obrazu do użycia dla obrazu zależy od tego, jak zamierzasz wyświetlać lub rozpowszechniać obraz. Użycie zbyt niskiej rozdzielczości dla drukowanego obrazu powoduje pikselację — duże piksele, które dają bardzo szorstkie wydruki. Używanie zbyt wysokiej rozdzielczości (tj. pikseli mniejszych niż urządzenie wyjściowe może odtworzyć) niepotrzebnie zwiększa rozmiar pliku i może wydłużyć czas potrzebny do drukowania lub dystrybucji obrazu.
Rozdzielczość monitora
Ustawienie pikseli monitora wraz z rozmiarem monitora określa rozmiar (a tym samym gęstość) pikseli monitora. Konwertując drukowane obrazy na obrazy ekranowe i tłumacząc rozdzielczość obrazu na wymiary w pikselach, warto wiedzieć, że domyślna rozdzielczość monitora Macintosh wynosi zwykle 72 dpi; domyślna rozdzielczość monitora PC to zazwyczaj 96 dpi.
W programie Photoshop piksele obrazu są tłumaczone bezpośrednio na piksele monitora. Oznacza to, że gdy rozdzielczość obrazu jest wyższa niż rozdzielczość monitora, obraz na ekranie wydaje się większy niż jego określone wymiary. Na przykład, gdy wyświetlasz obraz 1×1 cala o rozdzielczości 144 ppi na monitorze o rozdzielczości 72 dpi, pojawia się on na ekranie w obszarze 2×2 cale. Ponieważ monitor może wyświetlać tylko 72 piksele na cal, potrzebuje dwóch cali, aby wyświetlić 144 piksele, które tworzą jedną krawędź obrazu.
Rozdzielczość drukarki
Jeśli przygotowujesz obrazy do druku, ważne jest, aby zrozumieć, że rozdzielczość drukarki — to znaczy liczba punktów na cal (dpi) — jest zwykle proporcjonalna, ale nie taka sama jak rozdzielczość obrazu — to znaczy liczba piksele, które tworzą obraz i określają rozmiar obrazu na ekranie.
65lpi:gruby ekran powszechnie używany do drukowania biuletynów i kuponów spożywczych.
85 lpi:przeciętny ekran często używany do drukowania gazet.
133 lpi:Wysokiej jakości ekran zwykle używany do drukowania czterokolorowych magazynów.
177 lpi:bardzo dobry ekran, zwykle używany do rocznych raportów i obrazów w książkach o sztuce.
* 85 lpi:w przypadku grubych ekranów rozdzielczości z dolnego zakresu mogą dawać dobre wyniki.
* 177 lpi:w przypadku ekranów o wysokiej rozdzielczości dobre wyniki dają tylko rozdzielczości z najwyższej półki.
Częstotliwość ekranu i rozdzielczość obrazu
Wiele drukarek komercyjnych i biurkowych wykorzystuje rastry rastrowe, które składają się z punktów drukarki zwanych komórkami półtonów, do drukowania obrazów w skali szarości i rozbarwień. Częstotliwość rastra, znana również jako liniatura rastra, odnosi się do liczby komórek półtonów na cal w rastrze i jest mierzona w liniach na cal (Ipi).
Zależność między rozdzielczością obrazu a częstotliwością ekranu decyduje o jakości szczegółów drukowanego obrazu. Zgodnie z ogólną zasadą, aby uzyskać obraz rastrowy o najwyższej jakości, należy użyć rozdzielczości obrazu 1,5 do 2 razy większej od częstotliwości ekranu. Jednak w niektórych przypadkach, w zależności od obrazu i urządzenia wyjściowego, użycie niższej rozdzielczości daje dobre wyniki.
Przykład :dla częstotliwości ekranu 150 lpi ustaw obraz na 225-300 punktów na cal.
Informacje o rozmiarze i rozdzielczości pliku
Rozmiar pliku obrazu cyfrowego jest mierzony w kilobajtach (KB) lub megabajtach (MB) i jest proporcjonalny do całkowitej liczby pikseli obrazu. Chociaż obrazy z większą liczbą pikseli mogą dawać więcej szczegółów przy danym rozmiarze, skutkują również większymi rozmiarami plików. Obrazek o rozdzielczości 1×1 cala o rozdzielczości 200 ppi zawiera cztery razy więcej pikseli niż obraz o rozdzielczości 1×1 cala o rozdzielczości 100 ppi, a więc jest czterokrotnie większy.