Praktyczne oświetlenie a oświetlenie kinowe — to artykuł analizuje, jak wykorzystać praktyczne oświetlenie, aby stworzyć kinowy wygląd.
W idealnym świecie weszlibyśmy do jakiegoś miejsca, ustawilibyśmy kilka lamp, a scena ożyła, doskonale wyeksponowana i kinowo oświetlona.
Niestety światło tak nie działa. Praktyczne światła, nawet jeśli są prawidłowo umieszczone, rzadko zapewniają wystarczającą ekspozycję — chyba że są tak jasne, że oślepiają aktorów i wychodzą poza krawędź fali. Problemem jest również odwrotność — jasne, kinowe światło, które wydaje się pochodzić znikąd.
Większość profesjonalnych operatorów filmowych dąży do połączenia tych dwóch, ale w specyficzny sposób — umieszczają praktyczne światła w zestawie, aby motywować i sprawiać, by ich oświetlenie kinowe wydawało się wiarygodne.
Proces jest dość prosty. Oświetlasz przestrzeń tak, jak oświetlałby ją świat opowieści — oprawy w suficie lub ścianach, a także lampy i okna. Następnie, gdy aktorzy znajdą się w przestrzeni i zdecydujesz o swoich ujęciach, wprowadzasz duże, miękkie światła tuż poza ekranem, aby wzmocnić te praktyczne światła.
Na przykład mężczyzna siedzi przy biurku i zapala światło. Lampa, jako małe źródło, nie ma odpowiedniego poziomu jasności, miękkości ani kąta do zbliżenia. Poza ekranem umieszczamy na wysokości oczu diodę Fresnela z pięćdziesięciopięciocalowym softboxem, a gdy on włącza lampę, my również włączamy światło. Ponieważ jest to dioda LED, od razu osiąga maksymalną jasność, dając nam miękkie, jasne zbliżenie. Z lampą w ramie, światło kinowe nie wydaje się fałszywe ani „zapalone”, co jest częstym problemem w filmach amatorskich.
Dużą częścią pracy DP jest nie tylko oświetlanie postaci, ale robienie tego w sposób, który nie rozbije czwartej ściany i nie wyrwie widza ze świata opowieści. Różne gatunki traktują to inaczej. Komedia i szykowny wygląd pozwalają zespołowi zajmującemu się oświetleniem ujść na sucho z o wiele więcej niż w ostrym thrillerze kryminalnym.
Niezniszczalna Kimmy Schmidt oświetla swoją gwiazdę niezawodnie jasnym, trzypunktowym oświetleniem — nawet gdy jest w piwnicy lub bunkrze, odzwierciedlając niezachwiany optymizm i młodość jej głównej bohaterki. Natomiast w innym programie Netflixa, Mindhunter, nawet w południe postacie żyją w głębokim, kontraście i cieniu.
W różnych gatunkach DP szukają sposobów na zmotywowanie swojego oświetlenia i sprawienie, by wydawało się ono częścią świata.
Wspaniałe w stosowaniu tej metody jest to, że zawsze masz punkt wyjścia. Możesz spojrzeć na lokalizację, wybrać, które części istniejącego oświetlenia będą pasować do twojej sceny, a następnie wzmocnić je światłami spoza ekranu. Nigdy nie będziesz miał „syndromu pustej strony” i nie będziesz się stresować tym, gdzie powinieneś umieścić swoje kluczowe światło. Możesz śledzić naturalne oświetlenie pomieszczenia, w którym się znajdujesz.
Ta metoda sprawdza się doskonale zarówno w przypadku zestawów, jak i lokacji. Zestawy mają dodatkową zaletę dzikich ścian — segmenty zestawu, które można usunąć, aby pomieścić większe światła. Dzięki diodom LED o małym profilu i lampom lampowym, takim jak oprawy naukowe Quasar, możesz uzyskać dużo światła na małej przestrzeni, dzięki czemu prawdziwe lokalizacje są mniej niekorzystne. Lokalizacje oferują również wstępnie ubrany zestaw, który zawiera istniejące oprawy i światła — jeśli wiesz, jak je ulepszyć.