Ten artykuł przygląda się cyfrowej stronie świata filmu, znaczeniu ziarna filmowego i ewolucji uzyskania tego „kinowego” wyglądu.
Ziarno filmu ma zupełnie inną teksturę i wygląd niż szum cyfrowy. Ziarno filmu jest wynikiem wypłukiwania cząstek halogenku srebra, które film wykorzystuje do przechwytywania światła, o różnej wielkości i geometrii, w zależności od ekspozycji, koloru i rodzaju filmu. Jest neutralny kolorystycznie. Z drugiej strony szum jest postrzegany jako klastry pikseli cyfrowych. Jest to wynik elektroniki kamery, która wzmacnia przychodzący sygnał świetlny z czujnika i może zawierać niepożądane artefakty i wzory.
Ziarno filmu nawiązuje do złotego wieku celuloidu i przypomina klasyczne filmy kręcone na filmie. Szum cyfrowy często może wydawać się błędem w sygnale cyfrowym.
Nowoczesne kamery kinowe dają bardzo ostry obraz. Niektórzy uważają to za zbyt czyste — prawie kliniczne. Ziarno filmu przypomina delikatny syk płyty winylowej. Dodaje atmosfery i pomaga ujednolicić obraz.
Odkąd kamery cyfrowe stały się standardem w kinie, dzięki ARRI Alexa, operatorzy filmowi szukali sposobów na dodanie przekonującego ziarna, aby uzyskać wrażenie filmu.
Szum Perlina
Pierwszą metodą zbadaną przez Hollywood było po prostu dodanie szumu Perlina — co nadal robią niektóre wtyczki. Daje to jednolity wzór słojów na całym obrazie. W przypadku prawdziwego celuloidu gęstość ziarna zmienia się od jaśniejszych do ciemniejszych części obrazu i zmienia się w zależności od kanału koloru, który go tworzy. Szum Perlina wydaje się być warstwą na górze obrazu, a nie jego częścią.
LiveGrain
Drugą ważną metodą było zeskanowanie prawdziwego filmu, a następnie nałożenie skanu na obraz cyfrowy. Dało to lepszy wzór, ale nadal był oddzielnym elementem i nie integrował się z informacjami pod spodem.
Suny Behar był rozczarowany obydwoma tymi metodami, dlatego opracował technologię znaną jako „LiveGrain”. LiveGrain wykorzystuje skany z kilku różnych materiałów filmowych o różnych wartościach gęstości i kolorów, koduje je w wizualnie bezstratnym, zastrzeżonym kodeku, a następnie analizuje każdą klatkę projektu cyfrowego, mapując odpowiednie cząstki ziarna do odpowiednich poziomów jasności i koloru w każdej klatce.
LiveGrain a film
Efekt końcowy sprawia wrażenie organicznego, żywego celuloidu wtopionego w obraz, ze wszystkimi wspaniałymi zaletami filmu. Wygładza koloryt i skórę aktorów, tworząc bardziej wybaczający, mniej kruchy obraz. Stało się standardem branżowym, aby lepiej zintegrować CGI z płytami aktorskimi, pozwalając 3D (i innym elementom) na bardziej wiarygodne komponowanie z nagranym materiałem.
LiveGrain pomaga również „sprzedać” protetykę i inne efekty makijażu, ukrywając linie i przejścia — ujednolicając obraz.
LiveGrain jest obecnie dostępny do użytku w dziennikach i do ostatecznego koloru w wielu certyfikowanych przez LiveGrain zakładach postprodukcyjnych na całym świecie. Powodem tego jest to, że system, składający się zarówno z oprogramowania, jak i sprzętu, ma dość duże wymagania sprzętowe, aby mógł działać natywnie w czasie rzeczywistym (prędkości odczytu SAN, wiele procesorów graficznych itp.).
LiveGrain jest alternatywą dla ewentualnego filmowania. W związku z tym cena jest konkurencyjna w porównaniu z produkcją folii. Jeśli Twój projekt nigdy nie miał być kręcony na filmie, koszt może być wyższy niż początkowo zakładałeś. Ponieważ licencjonujesz LiveGrain na podstawie projektu (podobnie jak Dolby, gdy chcesz uzyskać licencję Dolby Digital), możesz skontaktować się bezpośrednio z LiveGrain, aby uzyskać wycenę.
Chociaż obecnie jest to poza zasięgiem większości mniejszych niezależnych projektów, wszystko wskazuje na to, że technologia wkrótce stanie się bardziej dostępna, a reżyserzy na każdym poziomie będą mogli cieszyć się estetyką celuloidu.