W tym artykule przyjrzymy się trzem typowym efektom i czy wersja postprodukcyjna jest zgodna z efektem w aparacie.
Jednym z najstarszych pytań w kinematografii cyfrowej jest „w aparacie czy w poczcie?” Czy wybory stylistyczne, takie jak typ obiektywu, filtry i drgania obiektywu, działają lepiej, jeśli używasz ich z aparatem na planie, czy też możesz uzyskać ten sam efekt w zaciszu własnego domu postprodukcyjnego — bez narażania oryginalnego negatywu?
Oba podejścia mają swoje zalety i wady. Efekty w aparacie są na ogół tańsze i możesz kontrolować ich szczegóły w dniu kręcenia — z reżyserem obecnym do podpisania. Efekty postprodukcji trwają dłużej, ale masz lepszą kontrolę, a jeśli są zbyt przesadzone, możesz je zmniejszyć – lub w razie potrzeby podkręcić. Jak każdy efekt postu, kosztują więcej. Mogą jednak duże kosztować więcej, jeśli próbujesz zastosować efekt — na przykład styl soczewki anamorficznej — do całego filmu.
Zacznijmy od najłatwiejszego:filtrów obiektywu. Dystrybutorzy, którzy uważają, że współczesne aparaty cyfrowe i obiektywy tworzą obraz zbyt ostry i kliniczny oraz pozbawiony chemicznych niedoskonałości filmu, używają kawałków szkła lub plastiku, które przykręca się do obiektywu lub wsuwa do matowego pudełka. Black Pro-Mist firmy Tiffen zmiękcza obrazy w bardzo filmowy sposób — zwłaszcza niedoskonałości skóry — i rozjaśnia pasemka. Występuje w różnych mocach, a także w formatach wkręcanych i wpuszczanych.
Odkryliśmy, że suwak szczegółów średnich tonów w DaVinci Resolve wykonał bardzo podobną pracę do Black Pro-Mist – a także zmniejszył kontrast. Najlepszym rezultatem było dodanie najlżejszego rodzaju Black Pro-Mist 1/8 na obiektyw, a następnie użycie Resolve w celu zwiększenia efektu. W ten sposób nie jesteś zamknięty w ekstremalnym wyglądzie.
Kolejnym wyzwaniem były drgania aparatu. Niewielkie drgania aparatu trafiają do większości ujęć z ręki i jest to dość standardowe. Gwałtowny i dramatyczny efekt potrząsania aparatem, taki jak w scenach walki lub trzęsieniach ziemi, jest trudny do opanowania i niezdrowy dla aparatu (przez długi czas może potrząsać częściami poluzowanymi z platformy). Istnieje nawet urządzenie zwane „wytrząsarką obrazu”, które montuje się na szynach 15 mm z przodu aparatu, potrząsając obrazem bez potrząsania delikatnymi wnętrzami aparatu.
Przy pewnym rozmyciu ruchu dość łatwo było dodać drgania kamery w poście, korzystając z bezpłatnych szablonów w Internecie i mapując do nich materiał. Pamiętaj, że musisz robić zdjęcia z wyższą rozdzielczością niż rozdzielczość wyświetlania, dzięki czemu masz miejsce na przesuwanie ramki i nie widzisz czerni na zewnątrz ramki.
Ostatnim i najtrudniejszym efektem w aparacie, który wypróbowaliśmy w poście, były soczewki anamorficzne. Wielu DP ma obsesję na punkcie anamorfii, ale niewielu kinomanów wie lub obchodzi, jakiego kształtu soczewki używa filmowiec. To powiedziawszy, prawdopodobnie mogą pracować na świadomym poziomie, aby powiązać film z innymi filmami – zarówno klasycznymi, jak i współczesnymi – nakręconymi anamorficznie.
Trzy główne cechy wizualne anamorficznego to winietowanie, zniekształcenie krawędzi i owalny poziomy rozbłysk obiektywu.
Możesz dodać pierwsze dwa z nich w programie After Effects za pomocą innego świetnego szablonu, tym razem z RocketStock. Musisz odwzorować flary obiektywu na flary w swoim ujęciu, co może być dobre w przypadku kilku ujęć, ale może to być ogromny ból głowy dla całego filmu fabularnego.
Eksperymenty te wykazały, że mądrze jest przetestować efekt, o którym myślisz, zanim zagłębisz się w efekty w aparacie lub post, aby zobaczyć, gdzie jest najlepsze medium:kontrola w stosunku do czasu. Wtedy przynajmniej będziesz wiedział, w co się pakujesz.