Popyt na wideo online nadal dramatycznie wzrasta. Według Comscore w październiku w samych Stanach Zjednoczonych 189 milionów widzów obejrzało 49,1 miliarda filmów z treściami online, a liczba wyświetleń reklam wideo wyniosła 24,5 miliarda.
W związku z tym zapotrzebowaniem agencje, marki, marketerzy, filmowcy i małe firmy na całym świecie szukają sposobów na tworzenie bardziej angażujących filmów, które przemawiają do widzów z różnych środowisk.
Wśród najbardziej podstawowych (i często powtarzanych) porad dotyczących tworzenia filmów, które wzbudzają emocjonalne zaangażowanie, jest:„Opowiedz fascynującą historię”. W epoce, w której treści wideo coraz bardziej konkurują z kurczącym się zasięgiem uwagi widzów skuszonych najnowszymi aplikacjami i grami na smartfonach, to dobra rada, ale „Opowiedz fascynującą historię szybko ” jest lepszą radą.
Osoby rozpoczynające edycję wideo mają do dyspozycji pozornie nieskończoną gamę narzędzi, jeśli chodzi o tworzenie opowieści, a integracja muzyki i nagrań/narracji jest jednym z najważniejszych. (Jeśli szukasz świetnej muzyki do swojego projektu, koniecznie sprawdź Shutterstock Music.) W tym poście przedstawimy pięć ważnych rzeczy, które należy wziąć pod uwagę przy włączaniu dźwięku do projektu (korzystając z powyższego filmu wideo wykonanego za pomocą Na przykład nagranie z Shutterstock, „My Brother Theodore”, przedstawiające podstawowe, ale niezbędne sposoby, w jakie dźwięk może pomóc w stworzeniu imponującej historii.
1. Dopasowywanie tonu muzyki do tonu tematu
Jeśli chodzi o ustalenie brzmienia, nic nie ustawia sceny bardziej niż wybrana muzyka. W przypadku „My Brother Theodore” polowaliśmy na optymistyczną piosenkę, która zawierała kilka przerw/chwili ciszy i która narastała w trakcie utworu. Od momentu uderzenia kilku pierwszych nut widz wie, że ten utwór zmierza w zabawnym i kapryśnym kierunku. Muzyka z ciekawymi przejściami, chwilami ciszy, minimalnymi przerywnikami i rosnącym poczuciem dramatyzmu jest idealna do opowiadania ludzkich historii, ale najistotniejszym elementem układanki jest upewnienie się, że nastrój muzyki odzwierciedla rodzaj historii, którą chcesz powiedzieć. Oto kilka dodatkowych utworów z kolekcji Shutterstock Music, które oddają podobny nastrój do tej piosenki:
„Christopher Street” Samanthy Murphy
„Flakey” Dennisa Hitchcocka
„Przez zimowy wiatr” The Woodlands
2. Odpowiednie wyczucie czasu
Czas, jak mówią, jest wszystkim, a to nie może być bardziej prawdziwe niż wtedy, gdy próbujesz dopasować rozwój historii do momentów audio i wideo, które pomagają kształtować jej trajektorię. W przypadku „My Brother Theodore” pierwsza duża muzyczna zmiana jest dostosowana do narratora przedstawiającego się (o 00:27), tak jak włącza się perkusja. Takie chwile, w połączeniu z ustalonym tonem, pomagają wskazać widzowi punkty przejściowe w historii. Drugie przejście muzyczne następuje właśnie wtedy, gdy narratorka ujawnia obsesję swojego brata (o 00:48) – granie w deszczu i skakanie po kałużach – w którym to momencie widzimy Teodora w akcji. W tej sekcji wykorzystaliśmy sam koniec utworu, co dobrze współgra z objawieniem obsesji Teodora, a także daje widzom do zrozumienia, że utwór się kończy.
3. Jazda na Faderze
Jednym z najbardziej podstawowych błędów popełnianych przez ludzi podczas włączania muzyki i głosu lektora po raz pierwszy jest umieszczenie obu ścieżek w projekcie z pełną głośnością, jeden na drugim, a następnie pozostawienie ich w ten sposób. Aby umożliwić widzowi skupienie się na tym, co jest ważne w danym momencie (niezależnie od tego, czy jest to wypowiedziana fraza, czy moment, w którym gra perkusja), konieczne jest dostosowanie poziomu muzyki, aby dostosować się do dodatkowego dźwięku i vice odwrotnie. „Riding the fader” to termin, którego inżynierowie dźwięku używają do ręcznego dostosowywania głośności ścieżki podczas nagrywania lub miksowania dźwięku, ale zdecydowana większość platform do edycji wideo pozwala „kształtować” głośność każdej ścieżki, ustawiając precyzyjne zmiany w głośność na osi czasu w zależności od tego, na czym należy się skupić. Powyżej znajdują się narracje i utwory muzyczne z „My Brother Theodore”, gdzie możesz zobaczyć to w akcji.
4. Nagrywanie możliwie najczystszego i najczystszego dźwięku
W dzisiejszych czasach nie ma usprawiedliwienia, aby polegać na hałaśliwym lub nieprofesjonalnie nagranym dźwięku w swoich projektach. W przypadku „My Brother Theodore” użyliśmy Tascam DR-07 MKII, który kosztuje około 150 USD. Te ręczne dyktafony cyfrowe są bardzo proste w użyciu (w większości przypadków wystarczy podłączyć dyktafon przez USB, aby skopiować pliki) i pozwalają uniknąć konieczności polegania na mikrofonie laptopa, który – oprócz dodawania szumów — jest w stanie uchwycić tylko bardzo ograniczony zakres dynamiki. Daj swoim mówcom i swojemu projektowi prawdziwą szansę na przyciągnięcie i zaangażowanie widzów, rejestrując możliwie najpełniejszy zakres dynamiki. Wirecutter lubi Sony ICD-AX412, który kosztuje mniej niż 65 USD, ale oto wykres przedstawiający pełen zakres opcji.
5. Tempo narracji
Chociaż trudno jest oszacować ten punkt, gdy nagranie dźwiękowe wydaje się być albo pospieszne, albo przeciągane, szanse, że widzowie będą trzymać się filmu, zaczną spadać. Metodą prób i błędów spróbuj znaleźć idealne miejsce między nagrywaniem narracji, która jest zbyt szybka/napięta, a zbyt wolna, by przykuć uwagę ludzi. Apple wykonuje dobrą robotę, trafiając do tego zakresu w swoich reklamach, włączając informacje w zwartej formie, podczas gdy głosy dostarczające linie pozostają niespieszne, przyjazne i wciągające.
Sprawdź wszystkie klipy użyte podczas tworzenia „My Brother Theodore” w schowku poniżej i podziel się własnymi wskazówkami lub pytaniami w komentarzach.
