Przyjrzyjmy się sztuce teleobiektywu, kiedy warto używać tego obiektywu i jak może on pomóc we właściwym wykadrowaniu obiektu.
Teleobiektyw zazwyczaj opisuje obiektyw o ogniskowej mieszczącej się w zakresie od 70 do 85 mm i dalej. Gdzie dokładnie, nie ma określonej liczby.
Z różnych źródeł dowiesz się, że obiektywy 70 mm to krótkie teleobiektywy. Inni powiedzą, że 85 mm to definitywny początek gamy teleobiektywów. Tak czy inaczej, dłuższe ogniskowe są klasyfikowane jako teleobiektywy.
Jestem pewien, że nawet najbardziej początkujący filmowcy nie potrzebują wyjaśniać, co robi teleobiektyw. Często używamy przedrostka tele w formie połączonej, aby wskazać narzędzie używane z odległością, takie jak tele zakres i tele metr.
Teleobiektyw to obiektyw używany do fotografowania i filmowania odległych obiektów. Obiektyw przybliży odległe obiekty do aparatu, powodując kadrowanie obiektu tak, jakbyś był blisko.
Zazwyczaj teleobiektywu używa się do fotografowania dzikiej przyrody, sportu i fotografowania odległych struktur krajobrazu.
Często uważa się, że teleobiektyw skompresuje obraz, a to nie do końca prawda. Jak wielu wskazało w różnych filmach, takich jak ten poniżej.
Koncepcja prezentowana przez Fstoppers polega na tym, że możesz zrobić zdjęcie przy dwóch różnych ogniskowych z tej samej pozycji, a jeśli podświetlisz ten sam obszar na obu zdjęciach, przycięty obszar będzie wyglądał tak samo na obu zdjęciach. Choć ta z szerszej ogniskowej byłaby oczywiście mniej wyrazista.
Widzimy to w akcji na poniższych zdjęciach.
Obiektyw nie kompresuje obiektów na obrazie, ale odległość aparatu do obiektu zmieni postrzeganą odległość między obiektem a tłem.
Dzieje się tak, ponieważ teleobiektyw ma wąski kąt widzenia. Oznacza to, że w przeciwieństwie do filmowania obiektu z bliska z szerokim kątem, co uwydatniałoby rozmiar obiektu z przodu i odsunęło tło, przy wąskim kącie widzenia znormalizowany zostanie zarówno względny rozmiar, jak i odległość podczas porównywania z bliska i z daleka. przedmioty.
W poniższym przykładzie, ze względu na ekstremalne pole widzenia, obaj aktorzy są stosunkowo blisko kamery. Obiekt z przodu jest najbardziej widoczny, podczas gdy obiekt dalej zajmuje niewielką część pola widzenia.
Przy wąskim polu widzenia obaj bohaterowie muszą cofnąć się, aby zachować kompozycyjne kadrowanie. Ponieważ jednak obiekt z tyłu obejmuje teraz znacznie większy obszar całego pola widzenia, wydaje się on większy, a zatem bliżej obiektu z przodu.
Chociaż teleobiektywy nie kompresują obiektów, widzowi tak to wygląda. A co z filmowaniem ludzi?
Problemy z przestrzenią
W typowych warunkach konwersacyjnych teleobiektyw często nie jest praktyczny po prostu ze względu na minimalną odległość ogniskowania i pole widzenia. Na przykład w studio poniżej, w połowie ujęcia, filmujemy na 24 mm.
Jeśli przełączymy obiektyw na 125 mm, to już za blisko.
Zarówno ja, jak i kamera musimy rozciągnąć się po obu stronach pokoju, dopóki nie będziemy w stanie odzyskać kompozycji kadrowania w połowie ujęcia, co jest po prostu niepraktyczne.
Więc znowu, kiedy jest to dobry moment, aby używać teleobiektywu podczas filmowania ludzi? Jest parę.
Łatwe zbliżenia
Oczywiście musimy przyznać, że teleobiektyw pozwala podejść z bliska, nie będąc blisko. Dlatego podczas robienia zbliżeń i ekstremalnych zbliżeń, w których lokalizacja nie pozwalałaby zbliżyć się do aparatu i statywu — powiedzmy na przykład w pojeździe — teleobiektyw jest idealny.
Ten obraz balansuje na krawędzi klasyfikacji zbliżeń.
I udało nam się to sfilmować w bezpiecznej odległości na zewnątrz pojazdu.
Średni strzał z dystansu
Załóżmy, że masz ujęcie chodzącej postaci, a szczególnie chcesz, aby kadrowanie znajdowało się w średnim lub środkowym zbliżeniu. Mając obiektyw 24 mm lub 35 mm, musiałbyś także poruszać się z aktorem — z wózkiem lub stabilizatorem — aby zachować ciasne kadrowanie.
Teleobiektyw umożliwia panoramowanie i utrzymywanie ciasnych kadrów przez cały czas trwania ruchu.
Oczywiście odrzućmy jedną rzecz. Utrzymywanie środkowego ujęcia podczas panoramowania i ujęcie śledzące to dwie zupełnie różne jednostki wizualne i obie będą promować równie wyjątkowe wrażenia. Możesz jednak zachować mocniejsze ujęcie za pomocą teleobiektywu dłuższego i dalej niż w przypadku standardowej ogniskowej.
Zastosowania kreatywne
Po trzecie, jak wspomniano wcześniej, teleobiektyw zmniejszy postrzeganą odległość między obiektami, umożliwiając kilka kreatywnych zastosowań. Jedną z najsłynniejszych jest ta scena z filmu Szpieg Żołnierza Tinkera .
Dwie postaci prowadzą poważną rozmowę, podczas gdy w tle zbliża się samolot, zbliżając się coraz bardziej. Dla jednej postaci i publiczności istnieje poczucie zagrożenia. Ale ponieważ to ujęcie nakręcono obiektywem 2000 mm, samolot znajdował się znacznie dalej na pasie startowym, niż się spodziewano.
Ty też możesz zrobić coś podobnego, jeśli nie jesteś do końca obeznany z wyczynami kaskaderskimi i działaniem. Teraz oczywiście, jeśli zamierzasz włączyć jakąkolwiek formę działania, polecamy konsulting z profesjonalistami. Rozumiem jednak również, że jako twórcy filmów o niskim budżecie nie zawsze jest to możliwe.
Załóżmy więc, że chcesz mieć ujęcie postaci uderzającej inną postać. Aktorzy nie są kaskaderami ani wyszkolonymi wojownikami, w wyniku czego filmowanie sceny obiektywem 24 mm nie sprzedaje efektu, nawet jeśli filmujesz przez ramię.
Jednak przejście na teleobiektyw pozwala obu aktorom na większą kreatywność. Między osobą machając jest większy dystans, co pozwala na bardziej wciągające uderzenie, a także pozwala aktorowi, który jest odbierany, znaleźć się daleko od linii działania i martwić się bardziej o występ niż o uderzenie.
Symboliczne sugestie
Ale co najważniejsze, teleobiektyw podczas filmowania ludzi bardziej dotyczy symbolicznych i tematycznych elementów obrazu, w przeciwieństwie do wszelkich form technicznych.
Na przykład w tym kinowym arcydziele Kai otrzymuje tekst, który brzmi:„Wiem, co zrobiłeś i gdzie jesteś”.
Przy 24 mm prawie tak, jakbyśmy byli częścią rozmowy z mężczyzną. Jesteśmy w jego wewnętrznym kręgu.
Przy 50 mm nadal jest osobisty i zachęcający. Nadal jesteśmy w wewnętrznej bańce postaci i być może nie czujemy się tak niespokojni, jak powinniśmy.
Przy 70 mm tło zaczyna tracić swoją tożsamość i nie jesteśmy już częścią rozmowy mężczyzny. Nagle ta wiadomość stała się bardziej groźna.
Na 125 mm mężczyzna jest odizolowany. Sam. Jesteśmy całkowicie odcięci jako członkowie publiczności. Tło stało się nie do odróżnienia rozmyciem. Przestrzeń wokół niego stała się klaustrofobiczna. Nie widzimy już otoczenia ani lokalizacji.
Zmiana pola widzenia nagle sprawiła, że ta postać wydaje się samotna, mimo że jej rozmiar i położenie pozostały takie same na każdym zdjęciu.
Dlatego zastanów się nad symbolicznymi elementami, w jaki sposób teleobiektyw może pomóc wyodrębnić i wykadrować postać w innym elemencie.
Więcej informacji o obiektywach znajdziesz w tych artykułach:
- Wygląd starej szkoły:5 najlepszych soczewek vintage za mniej niż 250 USD
- 5 najlepszych obiektywów mobilnych za mniej niż 150 USD
- Jak modyfikować własne soczewki na tanich (Anamorfake)
- 5 najlepszych świateł Fresnela, soczewek i nasadek
- 5 łatwych sposobów na zabezpieczenie soczewek przed zaparowaniem
Obraz na okładkę za pomocą obrazu podstawowego .