Definicja ujęcia pod niskim kątem
Jak sama nazwa wskazuje, ujęcie z niskiego kąta to technika stosowana w kinie i fotografii, w której aparat znajduje się poniżej poziomu oczu.
Ujęcia z niskiego kąta to standardowy kąt kamery w filmach. Można ich używać do łączenia ujęć ogólnych i zbliżeń. Obiektywy szerokokątne najlepiej nadają się do tego typu fotografowania – lepiej uchwycić dodatkową przestrzeń w kadrze, ponieważ zawsze można usunąć niepotrzebne części. Ponadto takie soczewki optycznie powiększają znaki.
Przykłady ujęć z niskiego kąta
Ta technika może mieć różny wpływ na odbiorców, na przykład:
-
Wizualne podnoszenie i powiększanie rozmiaru obiektu lub osoby, aby wyglądały na bardziej okazałe i potężne. Można go zobaczyć powszechnie używanego do kręcenia „heroicznych” ujęć w filmach o superbohaterach.
Na tym zrzucie ekranu filmu Alaina Chabata „Asterix i Obelix:Misja Kleopatra” Kleopatra upomina głównych bohaterów, którzy zostali wrobieni w próbę otrucia jej, a użycie niskiego kąta daje jej większą władzę.
-
Zbliżenia pod niskim kątem. Służą do oddania poczucia dramatycznego napięcia i podkreślenia znaczenia postaci w ujęciu.
W tej scenie „Lśnienia” Stanleya Kubrika kamera jest ustawiona na podłodze, a ujęcie jest kręcone w taki sposób, że Jack praktycznie wypełnia kadr, górując nad widzem i można wyczuć zagrożenie, jakie stwarza.
-
Ujęcie z ekstremalnie niskiego kąta zapewnia ostrzejszy kontrast w ujęciu. Można go użyć, gdy chcesz pokazać POV dziecka lub małego zwierzęcia.
W filmie Chrisa Columbusa „Kevin sam w domu 2” takie ujęcie jest używane, gdy Kevin spotyka Harry'ego i Marva, swoich wrogów z pierwszego filmu, a spojrzenie na nich oczami Kevina pomaga nam zrozumieć strach, jaki może odczuwać dziecko w takich sytuacjach .