Przyroda czy wychowanie?
W życiu jest wiele pytań, na które nie ma odpowiedzi, a dla nas, twórców wideo, czasami jest to podwójne. Oto jedno, które prawdopodobnie wszyscy sobie zadaliśmy:Dlaczego moja kamera nie wygląda tak, jak kamera zawodowców?
Odpowiedź jest trudna. Kuszące jest obwinianie rodzaju sprzętu, formatu taśmy, oświetlenia i personelu pomocniczego (lub ich braku, jeśli Twoi znajomi lub rodzina czują się nieswojo). I prawdą jest, że każdy z nich w jakiś sposób przyczynia się do tego, co często wygląda na twardą i szybką linię podziału między pracą wykonywaną przez profesjonalistów zajmujących się transmisją a tym, co robimy w domu.
Ale prawda, z radością informuję, jest o wiele prostsza:chodzi o praktykę. Profesjonaliści codziennie odbierają swoje kamery i doskonalą swoje umiejętności w ciągłych próbach ogniowych, które mogą zabrać ich wszędzie, od studia po strefę wojny. W rzeczywistości bardzo przypominają sportowców lub żołnierzy. Muszą być gotowi na wszystko, a ich praca zależy od produkcji wysokiej jakości wideo za każdym razem. Dla profesjonalistów pielęgnowanie zakorzenionych odruchów w pracy z kamerą jest kwestią przetrwania.
Niezbędne umiejętności
Na szczęście prawdopodobnie nie jesteś pod taką presją. (Jednak) Mimo to nie można zaprzeczyć, że obsługa prawie każdej kamery to trudna czynność, która wymaga wielu umiejętności, zarówno fizycznych, jak i umysłowych. Bycie dobrym strzelcem oznacza, że musisz być mistrzem, jeśli chodzi o takie rzeczy, jak stabilizacja ujęcia z maksymalnym teleobiektywem, utrzymywanie obiektu w kadrze podczas chodzenia, płynne ruchy statywu, trzymanie ujęcia, nie patrząc od wizjera, ustawianie ostrości ręcznie, a nawet znajdowanie przycisków sterowania kamerą bez patrzenia.
Aby konkurować z zawodowcami, musisz doskonalić te umiejętności w instynkt, dzięki czemu będziesz mógł spędzać czas za obiektywem myśląc o tym, co kręcisz, zamiast marnować czas na martwienie się o to, jak kręcisz. Czytaj dalej, aby zapoznać się z planem ćwiczeń w stylu boot-campu, zaprojektowanym tak, aby dać ci refleks szczupłej, wrednej maszyny obsługującej kamerę.
Ćwiczenie 1:Zimny start
Podobnie jak nowi rekruci, ćwiczący się w rozbijaniu i składaniu karabinów, strzelec wideo musi przede wszystkim móc wyjąć kamerę z pozycji siedzącej, wyłączonej, w jej przypadku, aby ją uruchomić i uruchomić szybko, gdy duży moment się dzieje. To trudniejsze niż się wydaje.
Rozpocznij to ćwiczenie z aparatem w etui, założoną pokrywką obiektywu, odłączoną baterią i wciąż owiniętą taśmą. Teraz sprawdź czas i zacznij szykować się do strzału. Zrób to szybko i sprawnie, ale bez pośpiechu — chcesz być szybki, dokładny i spokojny. Sprawdź, czy potrafisz opracować rutynę, którą możesz powtarzać za każdym razem.
Kiedy będziesz gotowy, zwiń kilka sekund taśmy i gotowe. Sprawdź swój czas, ponownie podziel konfigurację i powtarzaj cykl, aż będzie płynny. Myślisz, że masz to w dół? Wypróbuj w zaciemnionym pokoju. Brzmi głupio, ale spróbuj raz lub dwa.
Ćwiczenie 2:Tor z przeszkodami
Podobnie jak żołnierze w szkoleniu podstawowym, operatorzy kamer muszą czuć się komfortowo, stawiając czoła różnym przeszkodom fizycznym podczas pracy. Możemy zasymulować klasyczną sytuację kłopotów, rozrzucając małe kawałki papieru (lub folię bąbelkową dla dodatkowej rozrywki) na ziemi lub podłodze, aby utworzyć tor slalomowy do nawigacji podczas nagrywania wideo.
Aby naśladować zatłoczone wydarzenie, stwórz ładną, długą trasę z dużą ilością zakrętów i kilkoma zakrętami, które zmuszą Cię do zmiany kierunku. Teraz zdecyduj się na nieruchomy przedmiot do kadrowania i zacznij. Wyrusz od początku kursu z obracającym się aparatem i obiektywem przy wybaczającym ustawieniu szerokokątnym. Podążaj trasą w normalnym tempie marszu, z lekko ugiętymi kolanami, aby amortyzować wstrząsy. Podziel swoją uwagę między utrzymywanie obiektu w kadrze i unikanie przeszkód. Staje się to jeszcze trudniejsze, gdy zmieniasz kierunek lub idziesz do tyłu. Nagrywaj i odtwarzaj swoje wyniki. Powtarzaj, aż Twój strzał będzie wyglądał stabilnie przez cały kurs i zdołasz ominąć wszystkie przeszkody.
Aby uzyskać dodatkowe wyzwanie, zmniejsz kąt widzenia do średniego teleobiektywu i postępuj jak powyżej. To naprawdę wymagający test Twoich umiejętności.
Ćwiczenie 3:Solidna skała
Omówiliśmy ruch, teraz zajmijmy się trzymaniem osłony:umiejętność, która jest szczególnie ważna podczas korzystania z ekstremalnego teleobiektywu. A tak przy okazji, w tym ćwiczeniu nie jest uczciwe używanie stabilizatora obrazu, który jest standardem w wielu kamerach.
Ustaw kamerę do pracy z ręki lub na ramieniu i znajdź wygodne miejsce do stania lub siedzenia. Teraz poszukaj odpowiedniego obiektu, najlepiej czegoś niewielkiego z ostrymi krawędziami — ułatwi to sprawdzenie stabilności. Ustaw się w odległości co najmniej 12-15 stóp od obiektu i wykonaj maksymalne zbliżenie (tylko zoom optyczny). Użyj krawędzi obiektu, aby ustawić go dokładnie w granicach ramki, a następnie przytrzymaj tę pozę.
Zwróć uwagę, jak kamera dryfuje i drga podczas twojego oddechu, bicia serca i innych ruchów. Twoim celem jest znalezienie najbardziej stabilnej pozycji. Ćwicz trzymanie teleobiektywu przez 15-30 sekund za każdym razem, aż będziesz w stanie utrzymać klatkę dość stabilnie. Jeśli potrafisz rozciągnąć swój czas do minuty lub dwóch, jesteś solidnym strzelcem.
Aby wykonać trudniejszy test, wypróbuj to ćwiczenie bez patrzenia w wizjer. Wykadruj obiekt, a następnie odwróć wzrok od aparatu i spróbuj utrzymać ujęcie stabilnie. Sprawdź swoje kadrowanie po krótkim czasie i zobacz, jak daleko odszedłeś od swojej pierwotnej pozycji.
Ćwiczenie 4:Gładkie jak jedwab
Umiejętności statywu to kolejny z tych krytycznych obszarów, które szybko odróżniają operatorów, którzy poświęcili czas na praktykę, od tych, którzy tego nie zrobili. Potrzeba doświadczonej ręki (i płynnej głowicy statywu), aby wykonać precyzyjne, łagodne uruchamianie i zatrzymywanie przy panoramowaniu i przechylaniu.
Ustaw swój aparat na statywie — model z głowicą do płynów ogromnie pomoże w tym ćwiczeniu. Podobnie jak w poprzedniej procedurze, ustaw obiektyw na teleobiektyw i ustaw ostrość na małym obiekcie o twardych krawędziach. Zablokuj kontrolę pochylenia statywu i dokręć kontrolę panoramowania na tyle, aby oprzeć się lekkiemu dotknięciu. Zwiń taśmę i obserwuj wizjer lub wyświetlacz LCD, delikatnie chwytając uchwyt statywu i rozpoczynając przesuwanie w prawo, aż obiekt wyjdzie z kadru. Następnie delikatnie i powoli przesuń patelnię w lewo do pozycji wyjściowej i zatrzymaj patelnię. Powtarzaj tę część ćwiczenia, aż będziesz mógł zarówno rozpocząć, jak i zatrzymać patelnię bez żadnych gwałtownych ruchów.
W przypadku sekcji pochylania wykonasz podobny manewr, ale z zablokowanym sterowaniem panoramowaniem i poluzowanym sterowaniem pochylenia na tyle, aby głowica statywu nie zrzuciła kamery, gdy zostanie pozostawiona sama.
Ćwiczenie 5:Zaawansowane odmiany
Jeśli Twój aparat pozwoli Ci ominąć funkcję autofokusa, możesz dodać do powyższego ćwiczenia ze statywem drugi obiekt, na przykład przyjaciela lub członka rodziny, aby przećwiczyć ręczne ustawianie ostrości. Po prostu skonfiguruj scenę tak, aby jeden obiekt był co najmniej 4-5 stóp bliżej niż drugi, utrzymując obiektyw na średnim ustawieniu teleobiektywu. W ten sposób, podczas panoramowania lub pochylania między obiektami, będziesz musiał również obrócić pierścień ostrości obiektywu podczas ruchu, aby przesunąć płaszczyznę ogniskowania.
Aby uzyskać inną zaawansowaną odmianę, ustaw sterowanie przysłoną w trybie ręcznym, jeśli Twój aparat ma tę funkcję. Użyj tej samej konfiguracji, co w powyższym ćwiczeniu ostrości, ale upewnij się, że jeden z obiektów jest znacznie jaśniejszy od drugiego. Jednym z rzeczywistych przykładów, w których może się to przydać, jest sytuacja, w której obiekt w pomieszczeniu stoi przed jasnym oknem przy oświetleniu od tyłu. Gdy zmieniasz ekspozycję z fotografowania za oknem na fotografowanie obiektu wewnątrz, będziesz musiał regulować sterowanie przysłoną jedną ręką, przesuwając statyw drugą.
Gratulacje!
Dotarłeś do końca programu szkoleniowego operatora kamery. Jeśli udało ci się dotrzeć tak daleko, jesteś na dobrej drodze do opracowania kilku poważnych kotletów strzeleckich. Teraz wróć do tych ćwiczeń.
Bill Fisher jest producentem filmów dokumentalnych mieszkającym w Portland w stanie Oregon.
Pasek boczny:rozgrzewki
Podobnie jak sportowcy i muzycy, operatorzy kamer muszą się rozgrzać przed wydarzeniem. W końcu kręcenie filmów wymaga poważnej pracy fizycznej i umysłowej. Wykonaj tę procedurę, aby upewnić się, że jesteś gotowy do działania.
- Wyciągnij ramiona, ramiona, plecy, nogi i szyję. Te obszary pochłaniają najwięcej stresu podczas sesji.
- Zrób zapasy i załaduj taśmę, baterie i inne materiały eksploatacyjne. Bez nich wypadasz z wyścigu.
- Sprawdź kamerę z rolowaniem taśmy. Sprawdź, czy ustawienia są tam, gdzie chcesz i czy wszystkie funkcje działają normalnie.
- Nie zapomnij odpalić tych komórek mózgowych. Opracuj strategię lub cel i zastanów się, zanim strzelisz.