Kluczowe cechy portretów niskich:
* dominująco ciemne tony: Większość obrazu jest ciemna, z głębokimi cieniami.
* Mały obszar jasności: Mały obszar jest jasno oświetlony, zwykle koncentrując się na twarzy pacjenta.
* Wysoki kontrast: Ostry kontrast między światłem i ciemnymi obszarami.
* Prostota: Często minimalistyczne pod względem tła i rekwizytów.
* nastrój: Przywołuje poczucie tajemnicy, dramatu, introspekcji lub powagi.
Przewodnik krok po kroku:
1. Planowanie i przygotowanie:
* koncepcja i nastrój: Zdecyduj o nastroju, który chcesz przekazać. To poinformuje twoje oświetlenie, pozowanie i wyrażenie modelu. Czy dążysz do tajemnicy, powagi, siły, wrażliwości?
* Model: Wybierz model, którego cechy i osobowość są zgodne z twoją koncepcją. Omów wcześniej pożądany nastrój i pozowanie z modelem.
* Lokalizacja: Kontrolowane środowisko studyjne jest idealne do precyzyjnego sterowania oświetleniem, ale można również użyć małego, ciemnego pomieszczenia z minimalnym światłem otoczenia. Jeśli korzystasz z pokoju z oknem, zaplanuj, gdy możesz użyć okna jako źródła światła kluczowego lub zablokować je.
* odzież: Ciemne ubranie jest ogólnie preferowane do wtopienia w tło. Unikaj jasnych kolorów lub wzorów, które odwracają uwagę od twarzy.
* tło: Niezbędne jest ciemne, nierefleksyjne tło. Czarny materiał, ciemna ściana lub bezproblemowe tło papierowe są dobrym wyborem. Upewnij się, że tło jest wystarczająco daleko od modelu, że nie przyciąga niechcianego światła.
2. Sprzęt:
* kamera: Każdy aparat, który umożliwia ręczną kontrolę przysłony, czas otwarcia migawki i ISO, będą działać. DSLR i kamery bezlusterkowe to doskonały wybór.
* obiektyw: Obiektyw portretowy (np. 50 mm, 85 mm, 100 mm) jest idealny do izolowania obiektu i tworzenia płytkiej głębokości pola.
* źródło światła (niezbędne):
* Studio Strobe/Flash: Zapewnia największą kontrolę nad wyjściem i kierunkiem światła.
* Bezgazowy (zewnętrzny flash): Bardziej przenośna opcja, często z regulowanymi ustawieniami zasilania.
* Ciągłe światło (panel LED, lampa): Dobry dla początkujących, ponieważ widać efekt światła w czasie rzeczywistym. Upewnij się, że jest to dość mocne światło.
* Modyfikator światła (niezbędny):
* softbox: Tworzy miękkie, rozproszone światło, idealne do pochlebnych odcieni skóry. Mniejszy softbox jest często preferowany w przypadku portretów o niskiej klawiszu, ponieważ stworzy bardziej skoncentrowane światło.
* parasol: Inna opcja rozproszenia światła, ale ogólnie tworzy szersze, mniej kontrolowane światło niż softbox.
* snoot: Rurka, która kieruje światło w bardzo wąską wiązkę. Dobry do podkreślenia określonych obszarów.
* drzwi stodoły: Przymocuj do swojego światła, aby kontrolować wyciek i kształt światła.
* siatki: Ponadto ogranicz rozprzestrzenianie się światła, tworząc bardziej skoncentrowane oświetlenie.
* Light Stand: Aby skutecznie ustawić źródło światła.
* Opcjonalnie:
* reflector (czarny/ciemny): Wchłonięcie światła i pogłębianie cieni po przeciwnej stronie twarzy.
* Miernik światła: Do precyzyjnego pomiaru światła, szczególnie pomocnego w strobach. (Nie jest to ściśle konieczne, ale może poprawić dokładność).
* zdalny spust: Do strzelania bezprzewodowo (przydatne w przypadku Flash poza kamerą).
* Grey Card: Dla dokładnej równowagi białej.
3. Ustawienia aparatu:
* Tryb: Tryb ręczny (M) ma kluczowe znaczenie dla pełnej kontroli.
* ISO: Utrzymuj ISO tak niskie, jak to możliwe (np. ISO 100 lub 200), aby zminimalizować hałas.
* apertura: Wybierz otwór, który zapewnia wystarczającą głębokość pola, aby zachować ostrą twarz. F/2.8 do f/5.6 jest dobrym punktem wyjścia, w zależności od obiektywu i pożądanego wyglądu. Rozważ historię, którą chcesz opowiedzieć swoim obrazem i czy chcesz mniej więcej bokeh.
* Sprawa migawki: Bezpośrednio migawki wpłynie na światło otoczenia, ale przy użyciu lampy błyskowej kontroluje głównie czas ekspozycji. Zazwyczaj czas otwarcia migawki od 1/125 do 1/200 sekundy jest dobrym punktem wyjścia. Używając sztucznego światła, chcesz użyć czasu migawki przy prędkości synchronizacji aparatu lub poniżej.
* Bilans biały: Ustaw równowagę białą odpowiednio dla swojego źródła światła (np. „Flash” dla strobes, „Tungsten” dla żarliwych lamp). Używanie szarej karty bardzo pomaga w dokładnej równowagi białej.
* Focus: Użyj jednopunktowego autofokusu i ostrożnie skupiaj się na oczach pacjenta.
4. Konfiguracja oświetlenia (serce niskiego klucza):
To najważniejszy krok. Celem jest stworzenie małego, dobrze zdefiniowanego obszaru światła i pozwolenie, aby reszta sceny wpadła w ciemność.
* Konfiguracja jednorodka (klasyczna):
* Pozycja: Umieść źródło światła z boku modelu (kąt 45 stopni) i lekko z przodu. Eksperymentuj z wysokością światła. Lekko podnoszenie może stworzyć bardziej dramatyczne cienie.
* modyfikator: Użyj małej softbox, snoot lub siatki, aby kontrolować rozprzestrzenianie się światła.
* Feathering: „Pióro” światło, celując w krawędź wiązki światła w kierunku obiektu. Oznacza to, że środek wiązki światła jest * nie * bezpośrednio na twarzy pacjenta, co może zmiękczyć światło i zapobiec ostrym momentom. To da ci bardziej stopniowe opadanie światła.
* odwrotne prawo kwadratowe: Pamiętaj, że intensywność światła gwałtownie spada, gdy odchodzisz dalej od źródła. Ta zasada pomaga stworzyć pożądany kontrast.
* konfiguracja dwupokładna (więcej kontroli):
* światło kluczowe: Użyj pierwszego światła, jak opisano powyżej (ustawione z boku i lekko z przodu). To jest twoje główne źródło światła.
* wypełnij światło (subtelne): Użyj drugiego, * dużo * słabszego światła (lub czarnego odbłyśnika do * odejmowania * światła). Ustaw go po przeciwnej stronie światła kluczowego. Światło wypełniające powinno tylko * nieznacznie * oświetlić stronę cienia twarzy. Celem nie jest wyeliminowanie cieni, ale zapobieganie ich całkowicie czarnym. Czarny reflektor może być potężnym narzędziem. Jeśli nie masz czarnego reflektora, użyj matowej czarnej karty.
* Eksperymenty: To jest klucz! Przesuń światło, zmień kąt i wyreguluj moc. Obserwuj, jak zmieniają się cienie na twarzy modelu.
5. Pomiar i ekspozycja:
* bez miernika światła (ręczne zgadywanie):
1. Zacznij od ustawień aparatu (ISO 100, f/4, 1/125 s).
2. Zrób strzał testowy.
3. Dostosuj zasilanie błysku w górę lub w dół, aż oświetlone obszary twarzy zostaną poprawnie odsłonięte.
4. Oceń cienie. Czy są wystarczająco głębokie? Jeśli nie, przenieś źródło światła dalej lub zmniejsz moc Flash.
5. Dostosuj otwór do sterowania głębokością pola.
* z miernikiem lekkim:
1. Ustaw swoje ISO na mierniku, aby dopasować ISO aparatu.
2. Trzymaj miernik w pobliżu twarzy modelu, wskazując go w kierunku kluczowego światła.
3. Strzelaj lampy błyskowej.
4. Miernik wyświetli prawidłowy otwór dla odpowiednio odsłoniętej podświetlenia.
5. Ustaw aparat na tę otwór.
6. Weź strzał testowy, aby potwierdzić i dostroić.
6. Pozowanie i wyrażenie:
* Komunikuj się z modelem: Wyjaśnij pożądany nastrój i poprowadź model w pozy, które odzwierciedlają ten nastrój.
* Wyrażenia twarzy: Zachęcaj raczej do subtelnych wyrażeń niż szerokich uśmiechów. Lekkie pochylenie głowy, uniesiona brwi lub przemyślane spojrzenie może być bardzo skuteczne.
* Język ciała: Rozważ postawę modelu i umieszczenie ręki. Silne, pewne siebie pozy lub alternatywnie zamyślne pozy mogą poprawić dramat.
* oczy: Skoncentruj się na schwytaniu iskry w oczach. Oczy są często najważniejszym elementem w portrecie.
7. Strzelanie i recenzja:
* weź wiele strzałów: Eksperymentuj z różnymi kątami, pozami i wyrażeniami.
* Sprawdź swoje obrazy: Po każdym ujęciu (lub małym zestawie ujęć) przejrzyj obrazy na ekranie LCD aparatu. Zwróć uwagę na oświetlenie, kompozycję i ekspresję. Powiększ, aby sprawdzić skupienie.
* Dokonaj korekt: Nie bój się dokonywać ustawień oświetlenia, pozowania lub aparatu na podstawie recenzji.
8. Procesing (edycja):
* RAW Format: Strzelaj w surowym formacie, aby uzyskać maksymalną elastyczność w przetwarzaniu końcowym.
* oprogramowanie: Zalecane jest Adobe Lightroom, Capture One lub podobne oprogramowanie.
* Podstawowe korekty:
* Ekspozycja: W razie potrzeby dostosuj ogólną ekspozycję.
* kontrast: Zwiększ kontrast w celu zwiększenia rozdziału między obszarami światłem i ciemnymi.
* Podprawy: Nieznacznie zmniejsz atrakcje, aby odzyskać szczegóły.
* Shadows: Zostaw cienie głęboko i ciemne.
* czarne: Dalej przyciemnić czarne obszary obrazu.
* Bilans biały: W razie potrzeby dostosuj się.
* Clarity: Ostrożnie dostosuj jasność. Niewielki wzrost może dodać definicję, ale zbyt wiele może wyglądać surowo.
* lokalne korekty (ważne):
* unikanie i spalanie: Użyj narzędzi do unikania (błyskawicy) i płonących (przyciemniających), aby selektywnie dostosowywać jasność określonych obszarów, takich jak oczy lub kości policzkowe.
* wyostrzenie: Zastosuj subtelne wyostrzenie oczu i innych kluczowych obszarach.
* Czarno -biała konwersja (opcjonalnie): Portrety niskie często wyglądają oszałamiająco w kolorze czarno-białym. Konwertuj obraz i dostosuj zakres tonalny, aby stworzyć dramatyczny efekt.
Wskazówki dotyczące sukcesu:
* Ćwicz: Niski oświetlenie wymaga praktyki. Eksperymentuj z różnymi konfiguracjami i dowiedz się, jak zachowuje się światło.
* przestudiuj innych fotografów: Spójrz na przykłady portretów niskokerek przez profesjonalnych fotografów. Przeanalizuj ich techniki oświetlenia i pozowania.
* start proste: Zacznij od podstawowej konfiguracji na jedno światło i stopniowo dodaj złożoność, gdy stajesz się bardziej komfortowy.
* Skoncentruj się na historii: Pamiętaj, że dobry portret opowiada historię. Użyj oświetlenia, pozowania i ekspresji, aby przekazać pożądany nastrój i przesłanie.
* Nie przesadzaj: Unikaj, aby cienie były zbyt ciemne. Nadal chcesz trochę szczegółów w ciemniejszych obszarach obrazu.
* czystość: Pył i wady będą znacznie bardziej widoczne na obrazach o wysokim kontrastu, więc upewnij się, że masz czyste tło i skórę.
Podążając za tymi krokami i ćwicząc konsekwentnie, możesz tworzyć oszałamiające niskie portrety, które wychwytują esencję twojego tematu i wywołują potężny nastrój. Powodzenia!