i. Preprodukcja:Planowanie i wizja
* koncepcja i cel: Zanim nawet podnieś aparat, zadaj sobie pytanie:
* Co próbuję przekazać z tym portretem? (np. pewność siebie, radość, wrażliwość, tajemnica)
* jakie jest zamierzone użycie? (np. Profesjonalny strzał w głowę, sztuka osobista, media społecznościowe, prezent) Wpłynie to na styl i poziom formalności.
* Kto jest przedmiotem? Rozważ ich osobowość, wiek i komfort.
* Zwiadowcze lokalizacji (lub konfiguracja studyjna): Lokalizacja ma kluczowe znaczenie dla historii.
* naturalne światło: Poszukaj otwartego odcienia (pod drzewem lub po zacienionej stronie budynku), aby uzyskać miękkie, pochlebne światło. Unikaj bezpośredniego światła słonecznego, które tworzy ostre cienie. Rozważ porę dnia - „Złota godzina” (krótko po wschodzie słońca i przed zachodem słońca) oferuje ciepłe, piękne światło. Zwróć uwagę na pochodzenie. Czy to rozprasza? Czy to uzupełnia temat?
* Lokalizacja wewnętrzna (studio lub dom): Jeśli w pomieszczeniu, zastanów się nad tym, gdzie zamierzasz kręcić. Czy chcesz zwykłego tła (biały, szary czy czarny?) Czy chcesz włączyć scenę w ramach swojego ujęcia?
* Wybór biegu:
* kamera: Każdy aparat z ręcznymi elementami sterującymi (DSLR, bezlusterka, a nawet smartfon z dobrą aplikacją aparatu) może działać.
* obiektyw: „Obiektyw portretowy” znajduje się zazwyczaj w zakresie od 50 mm do 135 mm (w kamierze pełnej ramki). Te ogniskowe zapewniają pochlebną perspektywę i pozwalają na przyjemne rozmycie tła.
* 50 mm: Wszechstronny, dobry do strzałów w całe ciało i pół ciała, a często stosunkowo niedrogi z szeroką otworem (np. F/1.8).
* 85 mm: Klasyczny obiektyw portretowy, znany z doskonałej izolacji tematu i rozmycia tła.
* 135 mm: Compresses ma nieco, tworzą jeszcze więcej separacji tła i wymaga większej odległości od obiektu.
* oświetlenie (w razie potrzeby):
* reflector: Prosty i niedrogi sposób odbicia światła z powrotem w twarz pacjenta, wypełniając cienie.
* Bezgazowy (Flash): Może być stosowany na kamerze (mniej pochlebny) lub poza kamerą (większa kontrola). Użyj dyfuzorów (softboxy, parasole), aby zmiękczyć światło.
* stroby studio: Aby uzyskać bardziej profesjonalne i kontrolowane konfiguracje oświetlenia.
* statyw (opcjonalnie): Przydatne w sytuacjach o słabym świetle lub podczas korzystania z wolniejszych czasów otwarcia migawki.
* Wardrobe i styl: Koordynuj z tematem w zakresie wyborów odzieżowych, które uzupełniają ich osobowość i ogólną koncepcję. Rozważ makijaż (naturalny lub bardziej dramatyczny, w zależności od pożądanego wyglądu).
* Komunikacja z tematem: Ustanowić relację. Wyjaśnij swoją wizję i spraw, że czują się komfortowo. Podaj jasne wskazówki, ale także pozwól na spontaniczność. Zapytaj ich o siebie, aby poczuli się zrelaksowani i pozwolili na naturalne reakcje.
ii. Sesja:Ustawienia i techniki
* Tryb aparatu:
* priorytet apertury (av lub a): Kontrolujesz otwór (głębokość pola), a aparat wybiera czas otwarcia migawki. To świetny punkt wyjścia.
* Manual (M): Kontrolujesz zarówno przysłonę, jak i czas otwarcia migawki. Większa kontrola, ale wymaga więcej doświadczenia.
* apertura (f-stop): To kontroluje głębokość pola (ile obrazu jest w centrum uwagi).
* szeroka apertura (np. f/1.4, f/2.8): Tworzy płytką głębokość pola, rozmywając tło i izolując podmiot. Dobry do portretów, w których chcesz, aby skupiono się wyłącznie na osobie. Może być trudny, aby idealnie skupić się na paznokcie.
* wąska apertura (np. f/8, f/11): Tworzy większą głębokość pola, utrzymując więcej obrazu. Przydatny, jeśli chcesz pokazać więcej środowiska lub kręcisz portret grupowy.
* Sprawa migawki: To kontroluje, jak długo czujnik aparatu jest narażony na światło.
* Szybszy czas otwarcia migawki (np. 1/200 sekunda): Zamraża ruch.
* Wolniejszy czas otwarcia migawki (np. 1/30 sekundy): Pozwala na więcej światła, ale może wprowadzić rozmycie ruchu (z obiektu lub koktajlu aparatu). Użyj statywu z wolniejszymi prędkościami. Ogólną zasadą jest utrzymanie czasu otwarcia migawki co najmniej 1/ogniskowej (np. 1/50 dla obiektywu 50 mm).
* ISO: To kontroluje wrażliwość czujnika kamery na światło.
* Low ISO (np. 100, 200): Produkuje najczystsze obrazy o najmniejszym hałasie. Używać w jasnym świetle.
* wysokie ISO (np. 800, 1600 lub wyżej): Stosować w słabym świetle, ale wprowadza hałas (ziarnistość). Staraj się utrzymywać ISO tak niskie, jak to możliwe.
* Focusing:
* Autofocus jednopunktowy: Wybierz pojedynczy punkt skupienia i umieść go na oku pacjenta (zwykle oko najbliżej aparatu). Jest to ogólnie najdokładniejsza metoda.
* Ciągłe autofocus (AF-C lub Servo): Śledzi poruszające się tematy. Mniej krytyczne dla portretów statycznych.
* Ręczne skupienie: Wymaga ćwiczeń, ale może być przydatna w trudnych sytuacjach, w których walczy autofokus (np. Nałe światło, niski kontrast).
* Kompozycja:
* Zasada trzeciego: Podziel ramkę na trzecie zarówno poziomo, jak i pionowo i umieść kluczowe elementy (podobnie jak oczy pacjenta) na skrzyżowaniach tych linii.
* wiodące linie: Użyj linii w środowisku, aby poprowadzić oko widza w kierunku tematu.
* przestrzeń ujemna: Pozostawienie pustej przestrzeni wokół tematu może stworzyć poczucie równowagi i zwrócić uwagę na osobę.
* kąty: Eksperymentuj z różnymi kątami. Strzelanie z nieco powyżej może być pochlebne, podczas gdy fotografowanie z dołu może sprawić, że obiekt może wyglądać potężnie.
* Techniki oświetlenia:
* Konfiguracja jednorodka: Zacznij od jednego źródła światła (naturalnego lub sztucznego) i odbłyśnika do wypełnienia cieni.
* Konfiguracja dwóch świateł: Użyj światła kluczowego (główne źródło światła) i światła wypełniające (aby zmiękczyć cienie).
* oświetlenie obręczy: Umieść światło za przedmiotem, aby stworzyć wokół nich efekt halo.
iii. Processing:Edycja dla Enhancement
* oprogramowanie: Adobe Lightroom, Capture One, Affinity Photo, a nawet aplikacje mobilne, takie jak VSCO.
* Podstawowe korekty:
* Ekspozycja: Popraw wszelkie nadmierne lub niedoceniane.
* kontrast: Dostosuj różnicę między obszarami jasnymi i ciemnymi.
* Podprawy i cienie: Odzyskaj szczegóły na wyświetleniach i cieniach.
* białka i czarni: Ustaw białe i czarne punkty, aby stworzyć pełny zakres tonalny.
* Korekta kolorów:
* Bilans biały: Dostosuj ogólną temperaturę kolorów (ciepłe lub chłodne).
* Nasycenie: Dostosuj intensywność kolorów.
* hue: Przesuń kolory.
* retuszowanie (subtelne jest kluczowe):
* Wygładzanie skóry: Zmniejsz skazy i zmarszczki, ale unikaj, aby skóra wyglądała plastikowa.
* Ulepszenie oka: Lekko ostrzyj oczy.
* Dodge and Burn: Rozjaśnij i ciemnienie określone obszary, aby wyrzeźbić twarz i dodać wymiar.
* wyostrzenie: Zastosuj wyostrzenie jako ostatni krok w celu zwiększenia szczegółów.
* Cropping: Dostosuj kompozycję.
Kluczowe wskazówki dotyczące poprawy:
* Ćwicz, ćwicz, ćwicz: Im więcej strzelasz, tym lepiej się staniesz.
* Portrety badawcze innych fotografów: Przeanalizuj ich oświetlenie, skład i pozowanie.
* Szukaj informacji zwrotnej: Zapytaj innych fotografów o konstruktywną krytykę.
* Nie bój się eksperymentować: Wypróbuj różne techniki i znajdź to, co jest dla Ciebie najlepsze.
* Skoncentruj się na połączeniu: Najlepsze portrety rejestrują osobowość i esencję tematu.
* Zwróć uwagę na szczegóły: Małe szczegóły mogą mieć dużą różnicę.
Przykładowy scenariusz:
Powiedzmy, że chcesz wziąć naturalny lekki portret przyjaciela w parku.
1. Plan: Wyobrażasz sobie ciepły, zrelaksowany portret, który oddaje szczęśliwą osobowość twojego przyjaciela.
2. Lokalizacja: Znajdziesz miejsce pod dużym drzewem, aby zapewnić miękkie, a nawet lekkie. Tło jest polem kwiatów, ale jest wystarczająco daleko, że nie rozprasza uwagi.
3. Gear: Używasz aparatu z obiektywem 85 mm.
4. Ustawienia: Ustawiasz aparat na tryb priorytetu Aperture (AV lub A) i wybierzesz otwór f/2.8, aby utworzyć płytką głębokość pola. Kamera automatycznie wybiera czas otwarcia migawki 1/200 sekundy, który jest wystarczająco szybki, aby uniknąć rozmycia ruchu. Ustawiłeś swój ISO na 200.
5. Technika: Umieszczasz swojego przyjaciela, aby światło wychodziło z boku, tworząc miękkie cienie na ich twarzy. Używasz zasady trzeciej, aby skomponować strzał. Rozmawiasz z przyjacielem i sprawiasz, że czują się komfortowo, zachęcając ich do naturalnego uśmiechu.
6. Processing: W Lightroom dostosowujesz ekspozycję i nieznacznie kontrastuje. Poprawiasz równowagę białą, aby obraz był cieplejszy. Subtelnie wygładzasz skórę i wyostrzasz oczy.
Podążając za tymi krokami, możesz stworzyć piękny i fascynujący portret.
Pamiętaj, że to tylko przewodnik. Nie bój się przełamać zasad i eksperymentować, aby znaleźć swój własny styl. Powodzenia!