1. Zrozumienie kluczowych czynników:
Ilość rozmycia tła zależy przede wszystkim trzema czynnikami:
* apertura (liczba f): To najważniejszy czynnik.
* Szerszy apertura (mniejsza liczba F, taka jak f/1.4, f/2.8, f/4): Tworzy płytszą głębokość pola, co powoduje rozmycie tła. Pomyśl o tym, jak szersze otwarcie obiektywu. Wchodzi więcej światła, ale zakres skupienia staje się węższy.
* węższa apertura (większa liczba f jak f/8, f/11, f/16): Tworzy większą głębokość pola, co oznacza, że więcej obrazu jest w centrum uwagi. Mniej rozmycia tła.
* ogniskowa: Dłuższa ogniskowa będzie generalnie rozmyć tła, nawet przy tym samym otworze, co krótsza ogniskowa.
* dłuższa ogniskowa (np. 85 mm, 135 mm, 200 mm): Kompresuje tło i sprawia, że wydaje się bardziej niewyraźne. Soczewki te są często nazywane „soczewkami portretowymi” z powodu tego efektu.
* Krótsza ogniskowa (np. 35 mm, 50 mm): Pokazuje więcej tła i zmniejsza ilość rozmycia. Są one często używane do portretów środowiskowych.
* Odległość tematu: Im bliżej podmiotu, tym płytsza głębokość pola i tym bardziej rozmyte będzie tło.
* bliżej tematu: Więcej rozmycia.
* dalej od przedmiotu: Mniej rozmyte.
2. Praktyczne kroki i techniki:
Oto jak wprowadzić te czynniki:
* Wybierz szeroki apertura:
* Ustaw aparat na tryb priorytetu Aperture (AV lub A w trybie) lub w trybie ręcznym (M).
* Wybierz najszerszy apertura, na którą pozwala na to obiektyw (np. F/1.4, f/1.8, f/2.8, f/4). Niższa liczba F oznacza szerszy otwór. Należy pamiętać, że super szerokie otwory (takie jak f/1.2 lub f/1.4) mogą być trudne do doskonale skupienia się, szczególnie na poruszających się tematach.
* Użyj dłuższego obiektywu ogniskowego:
* Jeśli to możliwe, użyj obiektywu o ogniskowej 85 mm lub dłużej. To klasyczne soczewki portretowe.
* Jeśli masz tylko obiektyw zestawu (np. 18-55 mm), powiększ się do najdłuższej ogniskowej (np. 55 mm), aby zwiększyć rozmycie.
* Ustaw się bliżej swojego tematu:
* Zbliż się fizycznie do swojego tematu. To naturalnie zmniejszy głębokość pola.
* Dostosuj swoją pozycję, aby zapewnić, że przedmiot pozostaje odpowiednio sformułowany.
* Zwiększ odległość między przedmiotem a tłem:
* Im dalej twój podmiot pochodzi z tła, tym bardziej rozmyte będzie tło. Wynika to z faktu, że tło spada poza zasięg skupienia.
* Poszukaj lokalizacji, w których za twoim tematem znajduje się znaczna przestrzeń.
* Dokładnie Focus:
* Dokładne skupienie jest kluczowe. Jeśli twój przedmiot nie jest w centrum uwagi, cały obraz zostanie naruszony.
* Użyj jednopunktowego autofokusu (AF-S lub jeden strzał w AF) i wybierz punkt skupienia bezpośrednio na oku pacjenta (oko najbliżej aparatu jest często najlepszym wyborem).
* Rozważ użycie skupienia wstecznego, aby uzyskać jeszcze większą kontrolę (sprawdź samouczki specyficzne dla modelu aparatu).
* Rozważ same tło:
* Nawet rozmyte tło może być rozpraszające, jeśli jest zbyt jasne lub zawiera zbyt wiele konkurujących elementów.
* Poszukaj tła z gładkim, nawet tonami i minimalnym bałaganem. Liście, miękkie oświetlenie i abstrakcyjne wzory często tworzą doskonałe rozmyte tła.
* Użyj filtrów ND (opcjonalnie, dla jasnego światła):
* W bardzo jasnym świetle słonecznym możesz nie być w stanie użyć szerokiego otworu bez nadmiernej eksploatacji obrazu.
* Filtr gęstości neutralnej (ND) zmniejszy ilość światła wchodzącego do soczewki, umożliwiając użycie szerszego otworu nawet w jasnych warunkach.
* Processing (używaj oszczędnie):
* Możesz dodać * niewielką * ilość rozmycia w przetwarzaniu końcowym (Photoshop, Lightroom itp.), Ale ogólnie najlepiej jest osiągnąć większość zamazania w aparacie. Przesunięcie go w przetwarzaniu po przetwarzaniu może sprawić, że rozmycie wygląda nienaturalnie.
* Użyj warstw regulacji za pomocą filtra rozmycia, ostrożnie maskującym obiekt, aby zapobiec ich rozmyciu.
Przykłady:
* scenariusz 1: Strzelanie w jasnym świetle dziennym. Możesz użyć obiektywu, takiego jak 50 mm f/1.8, ustawić otwór na f/2.8, aby uniknąć nadmiernej ekspozycji, ustawić się stosunkowo blisko tematu i upewnić się, że istnieje pewna odległość między przedmiotem a tłem.
* scenariusz 2: Strzelanie do pomieszczenia w słabym świetle. Możesz użyć obiektywu 85 mm f/1.4, ustawić otwór na f/1.4 (lub tak szeroki, jak pozwala na zaprezentowanie zbyt dużej ilości hałasu), zbliżyć się do tematu i szukać tła, które jest dalekie i nie zbyt rozpraszające.
Ustawienia kamery Podsumowanie:
* Tryb fotografowania: Priorytet apertury (av lub a) lub manualny (m)
* apertura: Najszersze możliwe (np. F/1.4, f/1.8, f/2.8, f/4)
* ogniskowa: 50 mm lub dłużej (najlepiej 85 mm+)
* ISO: Ustaw nisko, aby uniknąć hałasu, a następnie podnieś w razie potrzeby, aby zachować odpowiednią ekspozycję (ogólnie utrzymując go poniżej poziomu, w którym szum staje się niedopuszczalny).
* Sprawa migawki: Upewnij się, że jest wystarczająco szybki, aby uniknąć rozmycia ruchu (1/ogniskowa jest dobrym punktem wyjścia, np. 1/85 drugiego dla soczewki 85 mm). W razie potrzeby zwiększ ISO, aby osiągnąć szybszy czas otwarcia migawki.
* Tryb ostrości: Jednopunktowy autofokus (AF-S lub jeden strzał) skupił się na oku pacjenta.
* Tryb pomiarowy: Ocena/matryca/wzór (ogólnie działa dobrze dla portretów)
Ćwicz i eksperymenty:
Najlepszym sposobem na opanowanie niewyraźnych tła jest ćwiczenie! Eksperymentuj z różnymi ustawieniami przysłony, ogniskowymi i odległościami pacjentów, aby zobaczyć, jak wpływają one na głębokość pola. Przeanalizuj swoje wyniki i dowiedz się, co działa najlepiej w twoim stylu i konkretnych sytuacjach, które napotykasz. Powodzenia!