1. Planowanie i konfiguracja:
* koncepcja i nastrój: Zanim dotkniesz aparatu, zdecyduj o uczuciu, które chcesz wywołać. Portrety niskokeńskie są często używane do przekazywania powagi, tajemnicy, dramatu, intymności lub poczucia głębi.
* Temat: Rozważ osobowość podmiotu i w jaki sposób niskie oświetlenie go wzmocni. Pomyśl o ich ubraniu - ciemniejsze kolory naturalnie wtopią się w cienie, a jaśniejsze kolory bardziej przyciągną oko.
* Lokalizacja: Pokój, w którym można kontrolować światło, jest idealny. Piwnice, pokoje bez okien lub pokoje o ciężkich zasłonach są świetne. Jeśli masz dostęp do studia, jest to idealne miejsce.
* tło: Wybierz ciemne tło. Działaby czarny materiał, ciemna ściana, a nawet po prostu ciemny zakątek pokoju. Tło powinno być tak nierefleksyjne, jak to możliwe. Rozważ użycie aksamitu lub filcowego tła.
* aparat i obiektyw:
* kamera: Działa każda cyfr lustrzany, aparat bezlusterkowy, a nawet przyzwoita kamera na smartfony z ręcznymi elementami sterującymi.
* obiektyw: Obiektyw portretowy (50 mm, 85 mm lub coś w tym zakresie) jest idealny do izolowania tematu i tworzenia przyjemnego bokeh (rozmycia tła) w razie potrzeby. Jednak każdy obiektyw może działać, zwłaszcza jeśli wybierasz bardziej portret środowiskowy.
* statyw: Zalecany jest statyw, szczególnie przy użyciu dłuższych czasów otwarcia migawki.
2. Oświetlenie:
Jest to najważniejszy element fotografii o niskiej zawartości klucza. Chcesz pojedynczego, kierunkowego źródła światła, które możesz kontrolować.
* Opcje źródła światła:
* Studio Strobe/Flash with Softbox: Jest to najbardziej kontrolowana i niezawodna opcja. Softbox rozprasza światło, tworząc bardziej miękki, bardziej pochlebny wygląd. Mała softbox lub siatka zapewni większą kontrolę kierunkową.
* Bezgazowe/flash z modyfikatorem: Błędność (Hotshoe Flash) może być używana poza kamerą z softboxem, parasolem, a nawet po prostu snoot (mocowanie w kształcie stożka do skupienia światła).
* Lampka/światło robocze: Nawet zwykła lampa może działać w szczypt, o ile możesz kontrolować jego kierunek i intensywność. Możesz go rozproszyć za pomocą papieru śledzącego lub cienkiego białego materiału.
* okno (kontrolowane): Jeśli masz okno, możesz użyć go jako źródła światła, ale musisz zablokować większość światła za pomocą zasłon lub żaluzji, pozostawiając tylko wąską szczelinę. Pomoże strzelanie w pochmurny dzień.
* Umieszczenie światła:
* oświetlenie boczne: Ustaw źródło światła na bok tematu. To stworzy silne cienie po jednej stronie twarzy i ciała, co jest charakterystyczne dla niskich portretów. Eksperymentuj z różnymi kątami, aby zobaczyć, co lubisz najbardziej. Niewielki kąt do przodu (około 45 stopni) często działa dobrze.
* Oświetlenie tylne: Umieszczenie światła nieco za obiektem może stworzyć efekt światła obręczy, oddzielając je od ciemnego tła. Jest to często używane w połączeniu z odbłyśnikiem, aby przywrócić trochę światła na twarz.
* Pijanie światła: Nie wskazuj światła bezpośrednio na temat. „Pióro” Światło, nie lekko ustawiając je. To stworzy bardziej miękkie, bardziej stopniowe przejście między światłem a cieniem.
* reflector (opcjonalnie, ale zalecany): Reflektor (biała piankowa płyta, srebrny reflektor itp.) Można użyć do odbicia niewielkiej ilości światła z powrotem na zacienioną stronę twarzy twojego pacjenta. To wypełni niektóre cienie i uniemożliwi im całkowitą czarną. Zacznij od tego daleko i zbliżaj się, aż osiągniesz pożądany efekt.
3. Ustawienia aparatu (tryb manualny to klucz):
* ISO: Zacznij od najniższego możliwego ISO (zwykle 100 lub 200), aby zminimalizować hałas. Może być konieczne nieznaczne zwiększenie go, jeśli nie używasz lampy błyskowej i potrzebujesz więcej światła.
* apertura: Wybierz otwór, który daje pożądaną głębokość pola.
* szeroka apertura (np. f/1.8, f/2.8, f/4): Tworzy płytką głębokość pola, rozmywa tło i izolując poddany. Idealne dla portretów, w których chcesz skupić się na oczach.
* mniejsza apertura (np. f/8, f/11): Zwiększa głębokość pola, utrzymując więcej przedmiotu. Dobry do portretów środowiskowych lub jeśli chcesz więcej szczegółów na twarzy.
* Sprawa migawki: Dostosuj czas otwarcia migawki, aby kontrolować ogólną ekspozycję. Jeśli używasz lampy błyskowej, czas otwarcia migawki będzie przede wszystkim kontrolować ilość przechwyconego światła otoczenia (pomieszczenia). Jeśli używasz ciągłego oświetlenia (lampa, światła okna), czas otwarcia migawki będzie bardziej bezpośrednio kontrolować ogólną ekspozycję.
* Tryb pomiarowy: Użyj pomiaru punktowego. Metr od najjaśniejszej części twarzy twojego pacjenta. Pomaga to uzyskać prawidłową ekspozycję dla najważniejszej części obrazu.
* Bilans biały: Ustaw równowagę białą odpowiednio dla źródła światła (np. „Flash”, jeśli używasz lampy błyskowej, „Tungsten”, jeśli używasz lampy żarowej, „światło dzienne”, jeśli używasz światła okiennego). Możesz także strzelać w formacie RAW i dostosować bilans biały w późniejszym okresie po przetwarzaniu.
4. Strzelanie:
* Weź zdjęcia testowe: Eksperymentuj z rozmieszczeniem światła i ustawieniami aparatu. Zrób mnóstwo zdjęć testowych i dostosuj swoje ustawienia, aż uzyskasz pożądany wygląd.
* Focus: Skoncentruj się ostrożnie na oczach poddanego. Ostre skupienie się na oczach ma kluczowe znaczenie dla atrakcyjnego portretu.
* pozowanie: Rozważ pozy i ekspresję. Komunikuj się z przedmiotem, aby stworzyć naturalną i angażującą pozę. Subtelne zmiany pozycji głowy mogą radykalnie zmienić światło i cienie na twarzy.
* Kompozycja: Pomyśl o składzie swojego ujęcia. Użyj zasady trzeciej, wiodących linii lub innych technik kompozycyjnych, aby stworzyć atrakcyjny wizualnie obraz.
* strzelaj w surowym: Daje to największą elastyczność w przetwarzaniu końcowym.
5. Procesing (edycja):
* oprogramowanie: Użyj oprogramowania do edycji, takich jak Adobe Lightroom, Photoshop, przechwytuj jeden, a nawet bezpłatne alternatywy, takie jak GIMP lub Darktable.
* Korekty ekspozycji: Dostosuj ogólną ekspozycję, aby dostroić jasność obrazu.
* kontrast: Zwiększ kontrast, aby zwiększyć dramatyczny efekt.
* cienie i wyróżnienia: Dostosuj cienie i podświetlania, aby kontrolować ilość szczegółów w ciemnych i jasnych obszarach.
* czarne i białe: Dostosuj czarno -białe punkty, aby stworzyć prawdziwą czerń i prawdziwą białą na obrazie.
* klarowność i tekstura: Dodanie niewielkiej przejrzystości lub tekstury może zwiększyć szczegóły w twarz. Uważaj, aby go nie przesadzić, ponieważ może sprawić, że skóra będzie wyglądać nienaturalnie.
* Korekta kolorów: Dostosuj białą równowagę i kolory, aby stworzyć pożądany nastrój.
* Dodge &Burn: Użyj narzędzi Dodge (Lighten) i Burn (Darken), aby subtelnie dostosować podświetlenia i cienie, dodatkowo kształtując światło i podkreślając niektóre funkcje.
* Redukcja szumu: Jeśli użyłeś wysokiego ISO, zastosuj redukcję szumu, aby wyczyścić obraz.
* wyostrzenie: Zastosuj niewielką ilość wyostrzenia, aby zwiększyć szczegóły.
Kluczowe wskazówki dotyczące portretów niskich:
* Obejrzyj cienie: Nie bój się cieni. Są niezbędne do niskiego wyglądu.
* kontroluj światło: Im większa kontrola nad światłem, tym lepsze będą wyniki.
* eksperyment: Nie bój się eksperymentować z różnymi rozmieszczeniami światła, ustawieniami aparatu i technikami edycji.
* mniej jest więcej: Fotografia o niskiej zawartości klucza dotyczy prostoty. Skoncentruj się na niezbędnych rzeczach i unikaj zakłóceń.
* Ćwicz: Im więcej ćwiczysz, tym lepiej będziesz w tworzeniu pięknych niskich portretów.
Podążając za tymi krokami, będziesz na dobrej drodze do tworzenia oszałamiających portretów, które są zarówno dramatyczne, jak i sugestywne. Powodzenia!