i. Przygotowanie i planowanie:
1. koncepcja i nastrój:
* Zdefiniuj historię: Jakie uczucie chcesz wywołać? Tajemnica? Introspekcja? Dramat? To poprowadzi twoje oświetlenie i pozowanie wyborów.
* Obrazy odniesienia: Zbierz przykłady niskich portretów, które Cię inspirują. Zwróć uwagę na rozmieszczenie światła, wzory cieni i wyrażenie pacjenta.
* Komunikuj się z tematem: Omów koncepcję ze swoim modelem. Wyjaśnij nastrój i wygląd, który próbujesz osiągnąć. Pomaga im to zrozumieć pożądaną ekspresję i postawę.
2. sprzęt:
* kamera: Będzie działać każda lustrzanka lustrzkowa, bezlusterkowa, a nawet dobry aparat smartfona z ręczną kontrolą.
* obiektyw: Szybka soczewka (np. F/1.8, f/2.8, a nawet szersza) jest korzystny dla warunków o słabym świetle i tworzenie płytkiej głębokości pola. Ogólna długość od 50 mm do 135 mm jest zazwyczaj pochlebna dla portretów.
* źródło światła: To jest kluczowe! Możesz użyć:
* Studio Strobe/Flash: Zapewnia najwięcej kontroli i mocy. Rozważ użycie softbox, parasola lub snoota do kształtowania światła.
* Błędność (na kamerze lub flash poza kamerą): Bardziej przenośne niż stroby studio, ale może wymagać wyższego ISO.
* stałe światło (panel LED, lampa biurka): Łatwiej jest zobaczyć efekt światła w czasie rzeczywistym, ale często mniej potężny. Najlepsze są opcje przyciemnione. Upewnij się, że temperatura kolorów jest odpowiednia (idealnie regulowana).
* Modyfikator światła (niezbędny):
* softbox/parasol: Tworzy miękkie, rozproszone światło, minimalizując ostre cienie. Mały i średni miękki pudełek zwykle wykonuje sprawę.
* Snoot/Honeycomb Grid: Tworzy bardzo skoncentrowaną wiązkę światła, idealną do wyróżnienia określonych obszarów.
* drzwi stodoły: Pozwól ci kształtować i kierować światłem, blokując jego części.
* tło: Mroczne tło jest kluczem. Działa czarna tkanina (aksamit, muślin), ciemna ściana, a nawet dobrze oświetlona, bardzo odległa ściana. Celem jest niedoświetlenie.
* reflector (opcjonalnie, ale przydatne): Czarny reflektor (lub piankowa tablica pomalowana na czarno) może być użyta do * blokowania * światła i pogłębiania cieni po przeciwnej stronie źródła światła. Srebrny reflektor jest na ogół * nie * nie jest pożądany dla niskiego klucza, chyba że jest używany oszczędnie i strategicznie.
* statyw (zalecany): Szczególnie ważne, jeśli stosuje się wolniejszy czas otwarcia migawki lub stałe światło.
* Stojak światła (niezbędny, jeśli używasz lampy błyskowej/ciągłego aparatu): Umożliwia precyzyjne umieszczenie światła.
ii. Ustawienia aparatu:
1. Tryb ręczny (M): Zapewnia pełną kontrolę nad narażeniem.
2. apertura: Wybierz otwór, który daje pożądaną głębokość pola. F/2.8-F/5.6 to dobry punkt wyjścia do portretów. Szersze apertury (np. F/1.8, f/2) tworzą płytszą głębokość pola, rozmywając tło i podkreślając temat.
3. Sprawa migawki: Dostosuj czas otwarcia migawki, aby kontrolować ilość światła otoczenia. Zacznij od 1/125 sekundy, a następnie dostosuj w zależności od otworu/ISO. W przypadku Studio Flash czas otwarcia migawki będzie kontrolować przede wszystkim światło otoczenia, a energia błyskowa kontroluje ekspozycję. W przypadku ciągłego oświetlenia czas otwarcia migawki bardziej wpłynie na ogólną jasność.
4. ISO: Utrzymuj swoje ISO tak niskie, jak to możliwe (np. ISO 100, 200), aby zminimalizować hałas. Zwiększ go tylko w razie potrzeby, aby osiągnąć odpowiednią ekspozycję, ale staraj się pozostać poniżej ISO 800, chyba że aparat ma doskonałą wydajność o słabym świetle.
5. Bilans biały: Ustaw równowagę białą odpowiednią dla źródła światła. Jeśli używasz Flash, „Flash” White Balance jest dobrym początkiem. Jeśli używasz ciągłego światła, użyj odpowiedniego ustawienia (np. „Tungsten” dla żarówek, „światło dzienne” dla diod zrównoważonych światłem dziennym). W przypadku strzelania w RAW możesz łatwo dostosować to podczas przetwarzania po przetwarzaniu.
6. Pomiar: Użyj pomiaru punktowego lub pomiaru centralnego. Metr od najjaśniejszej części twarzy podmiotu, którą chcesz odpowiednio odsłonić. Pamiętaj, że * chcesz * większość obrazu była niedoświetlona.
iii. Konfiguracja oświetlenia (klucz!):
1. Pojedyncze źródło światła jest powszechne: Portrety niskie często polegają na jednym, starannie ustawionym źródle światła. To tworzy dramatyczne cienie.
2. Opcje umieszczania światła (eksperyment!):
* oświetlenie boczne: Umieść światło na jedną stronę obiektu (45–90 stopni). To tworzy silne cienie po przeciwnej stronie twarzy. Często dobry punkt wyjścia.
* Oświetlenie tylne: Umieść światło za obiektem, lekko na bok. To tworzy obręcz światła wokół obiektu i podkreśla kształt ich głowy i ramion. Wymaga starannej kontroli, aby uniknąć wysadzenia w liście.
* Top Lighting: Umieść światło bezpośrednio nad obiektem, nieco pod kątem w dół. Może to stworzyć ciekawe cienie pod oczami i nosem. Może być niepochlebne, jeśli nie jest to możliwe ostrożnie.
* Rembrandt Lighting: Umieść światło na bok i lekko przed obiektem. Stwarza to charakterystyczny trójkąt światła na zacieniony policzek. Pochlebne dla wielu kształtów twarzy.
3. odległość: Przeniesienie światła bliżej obiektu sprawi, że światło będzie bardziej miękkie, ale będzie również jaśniejsze. Przeniesienie światła dalej sprawia, że światło jest trudniejsze i ściemniacz. Eksperyment, aby znaleźć właściwą równowagę.
4. Pijanie światła: „Feathering” oznacza wędkowanie światła, aby * krawędź * wiązki światła spadła na obiekt. Może to zmiękczyć światło i stworzyć bardziej stopniowe przejście między światłem a cieniem.
5. Rozważania modyfikatora światła:
* softbox/parasol: Rozprowadź światło, tworząc bardziej miękkie cienie. Użyj mniejszego softbox, aby uzyskać bardziej skoncentrowane światło.
* Snoot/Honeycomb Grid: Tworzy bardzo skoncentrowaną wiązkę światła, pozwalając na podkreślenie określonych obszarów twarzy pacjenta (np. Oczy, ust).
* drzwi stodoły: Uformuj wiązkę światła, zapobiegając rozlaniu się na tło lub inne niechciane obszary.
6. Kontrola wycieku: Użyj czarnych flag (duże kawałki czarnego materiału lub płyty piankowej), aby zablokować światło przed uderzeniem w tło lub inne obszary, które chcesz zachować ciemność. Ma to kluczowe znaczenie dla utrzymania estetyki niskiej kwalifikacji.
7. Eksperymentacja: Piękno niskiego klucza to jego wszechstronność. Nie bój się wypróbować różnych pozycji światła i modyfikatorów, aby znaleźć to, co działa najlepiej dla twojego tematu i opowiadanej przez ciebie historii.
iv. Pozowanie i kompozycja:
1. Wyrażenie twarzy: Poważna, kontemplacyjna lub nieco tajemnicza ekspresja często działa dobrze z niskim portretem. Komunikuj się z tematem, aby poprowadzić ich wyraz.
2. Język ciała: Pomyśl o historii, którą opowiadasz. Lekko zgarbione ramiona mogą przekazywać introspekcję, podczas gdy silna, wyprostowana postawa może przekazać pewność siebie.
3. kadrowanie:
* ciasne uprawy: Skoncentruj się na twarzy i ramion podmiotu, aby podkreślić emocje i połączenie.
* szersze ujęcie: Dołącz więcej ciała i środowiska, aby stworzyć poczucie miejsca lub kontekstu. Po prostu upewnij się, że tło pozostaje ciemne.
4. Zasada trzecich: Umieść oczy pacjenta wzdłuż górnej trzeciej ramki lub podmiot z jednej strony ramy.
5. Przestrzeń ujemna: Przyjmij ciemność! Pozwól dużej ilości ciemnej przestrzeni wokół tematu, aby poprawić dramatyczny efekt.
v. Strzelanie i recenzja:
1. Zrób strzały testowe: Zacznij od wykonania strzałów testowych, aby wybrać ekspozycję i oświetlenie.
2. Dostosuj, dostosuj, dostosuj: Dostosuj ustawienia aparatu, umieszczenie światła i pozowanie na podstawie zdjęć testowych. Zwróć szczególną uwagę na atrakcje i cienie.
3. Strzelaj w RAW: Daje to największą elastyczność w przetwarzaniu końcowym.
4. Regularnie przeglądaj obrazy: Sprawdź zdjęcia na ekranie LCD aparatu (ale pamiętaj, że ekran może wprowadzać w błąd!). Zwróć uwagę na histogram, aby upewnić się, że nie przycinasz nadmiernych atrakcji ani cieni.
5. Histogram: Histogram jest najlepszym sędzią Twojej ekspozycji. Powinieneś zobaczyć skok informacji w kierunku lewej (ciemnej) strony histogramu, z minimalnymi informacjami pchającymi się na prawą (jasną) stronę.
vi. Procesing (edycja):
1. Przetwarzanie surowego: Używaj oprogramowania, takiego jak Adobe Lightroom, przechwytywaj jeden lub podobny, aby dostosować pliki RAW.
2. Podstawowe korekty:
* Ekspozycja: Dokonaj niewielkich poprawek ogólnej jasności, zwykle ją zmniejszając.
* kontrast: Zwiększ kontrast w celu zwiększenia dramatu.
* Podprawy: Zmniejsz atrakcje, aby odzyskać szczegóły w jasnych obszarach.
* Shadows: Lekko podnieś cienie, aby ujawnić szczegóły w ciemniejszych obszarach (ale uważaj, aby nie przesadzić - chcesz utrzymać ciemność).
* czarne: Pogłęb czarnych, aby stworzyć bogatszy, bardziej dramatyczny wygląd.
* Clarity/Texture: Dodaj odrobinę przejrzystości lub tekstury, aby zwiększyć szczegóły.
3. Wybiórcze korekty (kluczowe):
* Lokalne korekty: Użyj szczotek lub gradientów, aby selektywnie rozjaśniać lub przyciemniać obszary. Na przykład możesz rozjaśnić oczy lub usta, przyciemniając otaczającą skórę.
* Dodge and Burn: Subtelnie unikaj (rozjaśnij) i spal (ciemne) obszary, aby rzeźbić światło i poprawić cechy.
4. Grading kolorów (opcjonalnie):
* Subtelne zmiany: Subtelna obsada kolorów może poprawić nastrój. Na przykład nieco chłodny ton może stworzyć poczucie melancholii, a ciepły ton może dodać odrobinę intymności.
* Czarno -biała konwersja: Portrety niskie często wyglądają oszałamiająco w kolorze czarno-białym.
5. Wyostrzenie: Zastosuj niewielką ilość wyostrzenia, aby zwiększyć szczegóły.
Wskazówki dotyczące sukcesu:
* Ćwicz, ćwicz, ćwicz: Im więcej eksperymentujesz, tym lepiej będziesz w tworzeniu niskich portretów.
* start proste: Zacznij od jednego źródła światła i prostej konfiguracji. Gdy zdobywasz doświadczenie, możesz eksperymentować z bardziej złożonymi technikami oświetleniowymi.
* Zwróć uwagę na szczegóły: Subtelne szczegóły oświetlenia, pozowania i edycji mogą mieć duży wpływ.
* Nie bój się eksperymentować: Wypróbuj różne pozycje oświetleniowe, modyfikatory i techniki edycji, aby znaleźć własny styl.
* objęcie niedoskonałości: Czasami najciekawsze portrety są te, które mają trochę niedoskonałości.
Podążając za tymi krokami i eksperymentując z różnymi technikami, możesz stworzyć oszałamiające portrety niskie, które wychwytują poczucie dramatu, tajemnicy i introspekcji. Powodzenia!