1. Kluczowe czynniki:
* apertura (f-stop): To jest * najważniejszy * czynnik. Szeroki otwór (niski numer F, taki jak f/1.8, f/2.8, f/4) tworzy płytką głębokość pola, rozmywa tło.
* ogniskowa: Dłuższe ogniskowe (np. 85 mm, 135 mm, 200 mm) kompresuj tło i wzmacniają rozmycie.
* Odległość tematu: Im bliżej podmiotu, tym płytsza staje się głębokość pola, a tym bardziej rozmyte będzie tło.
* Odległość tła: Im dalej tło pochodzi z twojego tematu, tym się pojawia.
* Rozmiar czujnika: Kamery z większymi czujnikami (np. Pełna ramka) mają tendencję do wytwarzania płytszej głębokości pola niż te z mniejszymi czujnikami (np. APS-C, mikro cztery trzecie).
2. Jak używać tych czynników dla rozmycia:
* strzelaj szeroko otwartą (niski numer f):
* Ustaw aparat na tryb priorytetu Aperture (AV lub A na pokrętle) lub w trybie ręcznym (M).
* Wybierz najszerszy otwór na zezwala na obiektyw (np. F/1.8, f/2.8, f/4). Uważaj, że wyjątkowo szerokie otwory mogą skutkować bardzo płytką głębokością pola, co utrudnia całkowite skupienie tematu.
* Użyj dłuższego obiektywu ogniskowego:
* Obiektywy o ogniskowych 50 mm, 85 mm, 135 mm lub 200 mm są doskonałe do fotografii portretowej i tworzenia niewyraźnych tła. 85 mm jest często uważane za słodkie miejsce dla wielu fotografów.
* Zoom Soczewki mogą również działać; Po prostu powiększ się do dłuższej ogniskowej.
* zbliżaj się do tematu (ale nie * zbyt * blisko):
* Podejdź bliżej tematu, jednocześnie utrzymując go wygodnie.
* Uważaj, aby nie być * tak * zamknięcia, że zniekształcasz ich funkcje lub masz problemy z skupieniem się.
* Maksymalizuj odległość między tematem a tłem:
* Umieść temat z dala od wszelkich elementów tła, takich jak ściany, drzewa lub budynki. Im bardziej tło, tym bardziej będzie to zamazane.
* Rozważ rozmiar czujnika aparatu:
* Kamery pełnoklatkowe na ogół zapewnią więcej rozmycia tła niż kamery z mniejszymi czujnikami podczas stosowania tego samego otworu i ogniskowej.
* Jeśli masz aparat z mniejszym czujnikiem, być może będziesz musiał zbliżyć się do tematu lub użyć szybszego obiektywu (szerszego apertury), aby osiągnąć podobny poziom rozmycia.
3. Ustawienia i techniki aparatu:
* Tryb priorytetowy apertury (av lub a): Ten tryb umożliwia kontrolowanie przysłony, podczas gdy aparat automatycznie ustawia czas otwarcia migawki. To dobry punkt wyjścia dla początkujących.
* Tryb ręczny (M): Ten tryb daje pełną kontrolę nad przysłoną i czasem otwarcia migawki. Wymaga to lepszego zrozumienia trójkąta ekspozycji, ale oferuje maksymalną kreatywną kontrolę.
* Focusing:
* Jednopunkt AF: Wybierz pojedynczy punkt skupienia i umieść go bezpośrednio na oku pacjenta (oko najbliżej aparatu jest zwykle najważniejsze).
* Ciągłe AF (AI Servo lub AF-C): Użyj tego, jeśli Twój temat się porusza, ponieważ będzie śledzić ich ruch i utrzymuje go w skupieniu.
* Focus Back-Button: Ta technika oddziela akcję skupiania się od przycisku migawki, umożliwiając skupienie i ponowne odrzucenie strzału bez ponownego skupienia. Może to być bardzo pomocne w precyzyjnym skupieniu.
* pomiar:
* Pomiar oceny/macierzy: Kamera analizuje całą scenę, aby określić odpowiednią ekspozycję. Zasadniczo działa dobrze w większości sytuacji.
* Metry punktowe: Kamera mierzy światło w bardzo niewielkim obszarze ramy, co pozwala precyzyjnie kontrolować narażenie pacjenta. Przydatne w sytuacjach podświetlanych lub gdy temat jest znacznie jaśniejszy lub ciemniejszy niż tło.
4. Rozważania sprzętu:
* soczewki: Prime soczewki (ustalona ogniskowa) często mają szersze maksymalne otwory (np. F/1.8, f/1.4) niż soczewki zoomu, co czyni je idealnymi do tworzenia niewyraźnych tła. Poszukaj soczewek specjalnie zaprojektowanych do fotografii portretowej.
* CZŁOWIEKA CZASU: Ciało aparatu o dobrej wydajności o niskim świetle (wysokie możliwości ISO) pozwoli ci używać szerszych otworów w ciemniejszych środowiskach bez znacznego wzrostu hałasu.
* statyw (opcjonalnie): Statyw może być pomocny w osiąganiu ostrych obrazów, szczególnie przy użyciu wolniejszych czasów otwarcia migawki. Może to jednak ograniczyć twój ruch i kreatywność.
5. Ćwiczenie i eksperymenty:
* Najlepszym sposobem na opanowanie niewyraźnych tła jest regularne ćwiczenie i eksperymentowanie z różnymi ustawieniami i technikami.
* Zajmij strzały, aby zobaczyć, jak przysłona, ogniskowa, odległość podmiotu i odległość tła wpływają na głębokość pola.
* Przeanalizuj swoje zdjęcia i ucz się na błędach.
Rozwiązywanie problemów typowych problemów:
* nie jest ostre:
* Sprawdź swój punkt skupienia.
* Upewnij się, że czas otwarcia migawki jest wystarczająco szybki, aby zapobiec rozmyciu ruchu (szczególnie podczas strzelania do ręcznych).
* Nieco zwiększ otwór (np. Od f/1.8 do f/2.8), aby zwiększyć głębokość pola.
* tło nie zamazane:
* Użyj szerszego otworu.
* Użyj dłuższej ogniskowej.
* Zbliż się do swojego tematu.
* Zwiększ odległość między poddanym a tłem.
* Obraz jest zbyt ciemny lub zbyt jasny:
* Dostosuj otwór, czas otwarcia migawki lub ISO, aby osiągnąć odpowiednią ekspozycję.
* Użyj kompensacji ekspozycji, aby dopracować jasność obrazu.
Rozumiejąc i stosując te techniki, możesz konsekwentnie tworzyć piękne portrety z rozmytym tłem, które wyróżniają Twoich poddanych. Pamiętaj, że nie ma jednego „właściwego” sposobu na osiągnięcie niewyraźnego tła; Eksperymentuj i znajdź to, co działa najlepiej dla Twojego stylu i konkretnej sytuacji. Powodzenia!