1. Planowanie i koncepcja:
* Zdefiniuj swoją wizję: Jaki nastrój próbujesz przekazać? Portrety niskokeńskie są często używane do wywoływania poczucia tajemnicy, introspekcji, mocy lub dramatu.
* Wybierz temat: Rozważ temat o mocnych cechach, ciekawych teksturach (skórze, włosach) lub fascynującej osobowości.
* Wardrobe i makijaż: Ciemne lub stonowane odzież działa najlepiej. Unikaj jasnych kolorów lub wzorów, które odwracają uwagę od twarzy. Makijaż powinien być stosunkowo naturalny, ale może być używany do podkreślenia funkcji lub tworzenia subtelnych podświetleń i cieni. Matte makijaż jest zwykle lepszy od błyszczącego.
* tło: Niezbędne jest ciemne lub czarne tło. Może to być ciemna ściana, czarna tła, a nawet po prostu mroczny obszar w Twojej przestrzeni.
2. Przekładnia:
* kamera: Działaby każda lustrzanka lustrzkowa lub bezlusterkowa z ręcznymi elementami sterującymi. Możesz nawet osiągnąć niski wygląd dzięki niektórym aparatom telefonicznym, które mają dobrą kontrolę ręczną.
* obiektyw: Południe portretowe (50 mm, 85 mm lub dłużej) jest idealne, ale można dostosować się do innych ogniskowych. Szersze soczewki będą wymagać zbliżenia się do tematu, co może zniekształcać funkcje, ale mogą działać w szczycie.
* źródło światła: To jest kluczowe. Będziesz potrzebował * jednego * podstawowego źródła światła. To może być:
* Strobe/Bezgislight: Daje najwięcej mocy i kontroli.
* Ciągłe światło (panel LED, softbox): Łatwiej zobaczyć efekt w czasie rzeczywistym. Upewnij się, że jest wystarczająco silny, aby zapewnić zauważalne światło.
* naturalne światło: Pojedyncze okno może działać, szczególnie w pochmurny dzień (chmura działa jak dyfuzor), ale trudniej jest kontrolować. Unikaj bezpośredniego światła słonecznego.
* Modyfikator światła (opcjonalnie, ale wysoce zalecany):
* softbox: Tworzy bardziej miękkie, bardziej rozproszone światło.
* parasol: Bardziej przystępna opcja do dyfuzji.
* Snoot/Grid Spot: Tworzy bardzo skupioną wiązkę światła. Może być przydatne do wyróżnienia określonych obszarów.
* drzwi stodoły: Służy do kształtowania i kontrolowania światła.
* statyw (opcjonalnie, ale zalecany): Pomaga utrzymać aparat stabilny, szczególnie przy wolniejszych czasach otwarcia migawki.
* reflector (opcjonalnie): W razie potrzeby można użyć niewielkiej ilości światła z powrotem do obszarów cienia, ale uważaj, aby nie rządzić i zrujnować efektu niskiego klucza. Czarne flagi lub flaty V mogą być również używane do blokowania światła i dalszego ulepszania cieni.
3. Konfigurowanie sceny:
* Umieszczenie tła: Umieść temat przed ciemnym tłem. Upewnij się, że istnieje pewna separacja między tematem a tłem, aby uniknąć cieni odlewanych na tle.
* Umieszczenie światła: Ma to kluczowe znaczenie dla portretów o niskich klawiszach. Wspólne miejsca obejmują:
* oświetlenie boczne: Umieść źródło światła na bok tematu, tworząc dramatyczne cienie po przeciwnej stronie twarzy. Eksperymentuj z kątem - bliżej boku (90 stopni), aby uzyskać więcej dramatu, dalej, aby uzyskać nieco bardziej miękki wygląd.
* nieco za: Umieść światło nieco za obiektem, celując je do przodu, aby wypasać bok ich twarzy. Może to stworzyć efekt światła obręczy po jednej stronie i głębokie cienie z drugiej.
* powyżej (i nieco z boku): Umieść światło nad obiektem i ustawione na usta. To tworzy cienie pod brwi, nosem i podbródkiem, dodając głębokość.
* Poziom mocy: Zacznij od niskiej mocy światła i stopniowo zwiększ go, aż osiągniesz pożądany wygląd. Kluczem jest posiadanie znacznej części obrazu w cieniu.
* Strzały testowe: Zrób kilka zdjęć testowych i dostosuj pozycję światła i moc, aby uzyskać pożądany efekt.
4. Ustawienia aparatu:
* Tryb fotografowania: Podręcznik (M) jest niezbędny do pełnej kontroli.
* ISO: Utrzymuj go jak najniższe (ISO 100 lub 200), aby zminimalizować hałas. Zwiększ tylko, jeśli to konieczne, aby osiągnąć odpowiednią ekspozycję.
* apertura: Wybierz przysłonę, która daje pożądaną głębokość pola. F/2.8 do f/5.6 jest dobrym punktem wyjścia. Szerszy otwór (mniejszy numer F) stworzy płytszą głębokość pola, rozmywając tło i skupiając uwagę na oczach pacjenta.
* Sprawa migawki: Dostosuj czas otwarcia migawki, aby osiągnąć odpowiednią ekspozycję. Jeśli używasz stroboskopu, czas otwarcia migawki będzie głównie kontrolować światło otoczenia. Zacznij od 1/125 lub 1/200 i stamtąd dostosuj.
* Bilans biały: Ustaw go odpowiednio dla swojego źródła światła (np. Tungsten dla świateł żarowych, Flash for Strobes). Auto White Balance może działać, ale w przypadku spójnych wyników ustawienia ręczne są lepsze.
* Tryb pomiarowy: Użyj pomiaru punktowego i miernika z najjaśniejszej części twarzy pacjenta (zwykle policzkiem lub czorem). Zapewni to, że najważniejsze informacje są odpowiednio odsłonięte, a cienie dramatycznie spadają.
5. Strzelanie i pozowanie:
* Komunikuj się z tematem: Wyjaśnij wyraźnie, co próbujesz osiągnąć. Dokładaj im, jak pozować i gdzie szukać.
* pozowanie: Zachęcaj pozy, które podkreślają cienie i podkreślają kluczowe funkcje, które chcesz podkreślić. Rozważ pozy introspekcyjny lub dramatyczny.
* kontakt wzrokowy: Zwróć szczególną uwagę na oczy. Są najważniejszą częścią portretu. Upewnij się, że są ostre i dobrze oświetlone (nawet jeśli to tylko światło).
* nie spiesz się: Eksperymentuj z różnymi pozami, kątami oświetlenia i ustawieniami aparatu. Nie spiesz się tego procesu.
6. Procesing (edycja):
* RAW Format: Strzelaj w surowym formacie, aby uzyskać maksymalną elastyczność w przetwarzaniu końcowym.
* Podstawowe korekty:
* Ekspozycja: Dostosuj ogólną ekspozycję.
* kontrast: Nieznacznie zwiększyć kontrast, aby poprawić dramat.
* Podprawy/cienie: Dostosuj je, aby kontrolować równowagę między światłem a cieniem. Zachowaj ostrożność, aby nie bronić cieni, ponieważ pokonuje to efekt niskiego klucza.
* białe/czarne: Dostosuj je, aby ustawić białe i czarne punkty na obrazie.
* Lokalne korekty: Użyj szczotek regulacji lub gradientów, aby selektywnie dostosować określone obszary obrazu. Na przykład możesz rozjaśnić oczy lub przyciemnić tło.
* wyostrzenie: Zastosuj umiarkowaną ilość wyostrzenia, aby zwiększyć szczegóły.
* Redukcja szumu: W razie potrzeby zastosuj redukcję szumów, aby oczyścić hałas w cieniu.
* Czarno -biała konwersja (opcjonalnie): Portrety niskie często wyglądają oszałamiająco w kolorze czarno-białym. Jeśli zdecydujesz się na konwersję, zwróć uwagę na zakres tonalny i kontrast.
* subtelność jest kluczowa: Celem jest zwiększenie istniejącego małego wyglądu, a nie radykalna zmiana go.
Kluczowe wskazówki dotyczące sukcesu:
* opanuj światło: Światło jest najważniejszym elementem w niskim portrecie. Eksperymentuj z różnymi konfiguracjami oświetleniowymi, aż znajdziesz to, co jest dla Ciebie najlepsze.
* Obejrzyj cienie: Nie bój się cieni. Są tym, co dają niskie portrety ich dramatycznego i nastrojowego wyczucia.
* mniej jest więcej: Unikaj zaśmiecania sceny niepotrzebnymi rekwizytami lub rozproszeniem uwagi. Skoncentruj się na temacie i światłach.
* Ćwicz: Im więcej ćwiczysz, tym lepiej będziesz w tworzeniu niskich portretów.
Podążając za tymi krokami, będziesz na dobrej drodze do tworzenia uderzających i sugestywnych niskich portretów. Powodzenia!