Popularność lustrzanek HDSLR, GoPro i innych kompaktowych kamer wideo wiąże się z nowym wzrostem zainteresowania nagrywaniem dźwięku. Ponieważ wiele z tych kamer nagrywa w najlepszym razie nikły dźwięk, powszechne stało się pójście o krok dalej i nagrywanie dźwięku na innym urządzeniu, takim jak przenośny rejestrator lub komputer. Wraz z nowym sprzętem pojawiają się nowe pytania, a to ponowne skupienie się na dźwięku może sprawić, że kilka osób będzie drapać się po głowach na temat odpowiednich poziomów dźwięku, monitorowania i miksowania. Dobre praktyki audio są ważne bez względu na to, czy korzystasz z profesjonalnego oprogramowania do edycji, czy po prostu nagrywasz dźwięk dla YouTube.
W liczbach
Sprzęt i oprogramowanie do nagrywania dźwięku mają sprawiedliwy udział cyfr i liter. Pomiary są zwykle w decybelach – w skrócie dB – ale istnieją różne poziomy odniesienia, w zależności od sprzętu i miejsca w torze sygnałowym. Prawdopodobnie widziałeś etykietę 0 dB na domowym sprzęcie do nagrywania, tanim mikserze audio lub oprogramowaniu do edycji muzyki, ale 0 dB można zmierzyć na różne sposoby.
Na przykład, jeśli znalazłeś stary analogowy rejestrator dźwięku, prawdopodobnie miałby on jeden z tych mierników igłowych w stylu retro. I rzeczywiście, na skali jest 0 dB. Ale w zależności od tego, czy nagrywarka jest konsumencka, czy profesjonalna, 0 dB może być jednym z dwóch rzeczywistych poziomów sygnału. W sprzęcie konsumenckim odnosi się do sygnału 0,775 wolta, podczas gdy poziom profesjonalny odnosi się do 1 wolta. Teraz ćwierć wolta może wydawać się niewiele, ale w świecie audio to całkiem sporo – 14 decybeli. Gdybyś nagle dodał lub odjął 14 decybeli od sygnału audio, zauważyłbyś to.
W czasach analogowych nagrywaliśmy na taśmie magnetycznej i mogliśmy regularnie przesuwać poziom nagrywania powyżej ustawienia 0 dB bez żadnych poważnych konsekwencji. W rzeczywistości wielu realizatorów nagrań robiło to właśnie po to, by uzyskać „kompresję taśmową” – lekkie przeciążenie nagrania, które zwykle zapewniało ładny dźwięk. Ta technika przesuwała granice fletu prostego i medium, ale w kontrolowanych warunkach studia było to wykalkulowane ryzyko. Jeśli chcesz usłyszeć ekstremalny przykład przesterowania taśmy analogowej, po prostu posłuchaj Whole Lotta Love Led Zeppelin. . Około czwartej minuty, tuż przed zaśpiewaniem, usłyszysz pre-echo głosu Roberta Planta. Nie zrobiono tego w poczcie. Jego głos był tak mocno nagrany na taśmie, że sygnał faktycznie namagnesował inne warstwy taśmy znajdujące się pod nim na szpuli.
Dni cyfrowe
Oczywiście dzisiaj nagrywamy dźwięk cyfrowy i ma to swoje własne zasady. Dźwięk cyfrowy ma twardy pułap, który jest mierzony jako 0dBFS lub 0dB w pełnej skali. Po osiągnięciu tego poziomu nie ma dokąd pójść. Pomyśl o tym w ten sposób. Załóżmy, że nagrywamy w 16-bitowej rozdzielczości. Oznacza to, że każda próbka cyfrowa ma długość 16 cyfr. W dowolnym momencie każda z tych cyfr może być jedynką lub zerem. Kiedy wszystkie 16 stają się jednością, nie możesz dodać więcej. To jest 0dBFS. Gdy przekroczysz ten punkt, nastąpi cyfrowe przesterowanie. Powoduje to nieprzyjemne zniekształcenia, które skutecznie psują nagranie podczas przycinania.
Aby uniknąć przesterowania cyfrowego, dobrą praktyką jest utrzymywanie poziomów nagrywania znacznie poniżej sufitu. Typowe ustawienie to -10dBFS. Daje to trochę zapasu na nieuniknione szczyty i nadal utrzymuje sygnał wystarczająco głośny, aby uniknąć szumów. Na początku nie jest to do końca intuicyjne, ale dzięki standaryzacji na tym poziomie będziesz nagrywać spójnie czysty dźwięk, który jest łatwy w obsłudze w poście.
Jako dodatkowy środek bezpieczeństwa przejrzyj menu audio aparatu lub rejestratora cyfrowego. Wiele urządzeń zawiera pewnego rodzaju ogranicznik sygnału. Zwykle chcesz nagrywać dźwięk bez jakiegokolwiek przetwarzania – zachowując to na pocztę – ale zastosowanie ogranicznika może od czasu do czasu uratować dzień. Limitery działają tylko wtedy, gdy sygnał osiągnie określony poziom – zwykle 0dBFS. Każdy przychodzący poziom sygnału powyżej tego punktu jest obniżany, aby wyeliminować przesterowanie. Większość wbudowanych limiterów nie brzmi tak dobrze, jak ich kuzyni z obróbki końcowej, ale działają tylko na ekstremalnych poziomach i nie wpłyną na normalny dźwięk. Niższy średni poziom nagrywania i ogranicznik bezpieczeństwa to potężne połączenie.
Powrót do apartamentu
Termin pakiet edycyjny oznaczał wydzieloną przestrzeń do edycji audio i wideo. W dzisiejszych czasach sprawy są nieco bardziej rozmyte. Zestaw montażowy może być laptopem na przednim siedzeniu samochodu lub biurkiem w rogu sypialni. W środowisku korporacyjnym komputer do edycji może być używany głównie do przetwarzania tekstu i arkuszy kalkulacyjnych. W każdej z tych sytuacji monitorowanie dźwięku jest kwestią drugorzędną. Jeśli jednak masz wygodną dedykowaną przestrzeń do edycji, niezbędna jest właściwa konfiguracja monitorowania dźwięku.
Prawdziwy zestaw montażowy byłby skonfigurowany podobnie jak studio nagraniowe, z obróbką akustyczną, specjalnymi głośnikami i korektorami, aby dopasować głośniki do pomieszczenia. Ale nadal możesz uzyskać dobre wyniki bez wydawania dużej ilości gotówki. Jeśli wykluczymy głośniki multimedialne o wartości 20 USD z lokalnego sklepu z artykułami biurowymi lub gratisy dostarczone z komputerem stacjonarnym, prawie wszystko inne może działać. Twoim głównym kryterium jest dźwięk godny zaufania; coś, co dobrze brzmi ze znanym materiałem i nie zmęczy Cię po długich sesjach odsłuchowych. Jeśli to możliwe, zamontuj głośniki na stojakach, z dala od ścian. Minimalizuje to odbicia dźwięku i zapewnia dokładniejszy obraz dźwiękowy. Głośniki stereo powinny być ustawione w trójkącie — z równymi odstępami między głośnikami i pozycją miksowania. Niezależnie od tego, czy miksujesz dźwięk za pomocą głośników, czy słuchawek, używaj konserwatywnych poziomów głośności i porównuj swój miks z „prawdziwymi” programami telewizyjnymi. To świetna kontrola rzeczywistości. Wreszcie, jeśli możesz skierować miks wideo do telewizora, słuchaj również na tych głośnikach. Tak, brzmią okropnie, ale tak większość ludzi ogląda wideo. Jeśli Twój miks brzmi dobrze na monitorach w Twoim pakiecie montażowym i na zwykłych głośnikach telewizora, stworzyłeś świetny miks.
A odpowiedź brzmi…
Wiele osób poświęciło dużo czasu i pieniędzy na określenie, jak głośno jest za głośno. Normy te dotyczą przede wszystkim dostawy – albo poprzez wyjście akustyczne, albo pomiar elektroniczny. Ale koncepcja przechodzi przez cały proces produkcyjny – od zakupu do produktu końcowego. Jeśli możesz utrzymać niższe poziomy przechwytywania, odpowiednio monitorować i dostarczać produkt, który działa dobrze na wszystkich systemach, już prawie odpowiedziałeś na to pytanie.
Pasek boczny:Ustawa o CALM
W minionym roku FCC wdrożyło ustawę Commercial Advertisement Loudness Mitigation lub CALM Act. Podsumowując, ustawa CALM zasadniczo mówi, że dźwięk w reklamach nie może być głośniejszy niż dźwięk podczas normalnego programowania. Za zapewnienie zgodności odpowiadają stacje telewizyjne i operatorzy kablowi. Możesz więc nadal robić reklamy tak głośne, jak chcesz, ale nadawca ma na miejscu sprzęt, który odrzuci je, aby spełnić nowe zasady. Lepiej tworzyć treści z bardziej realistycznymi poziomami i zachować jakość miksu.
Redaktor współpracujący Hal Robertson jest producentem mediów cyfrowych, fotografem i konsultantem technologicznym.