Wykorzystanie dźwięku diegetycznego
Jedną z najważniejszych zmian w brzmieniu horroru w latach 70. było zwiększone wykorzystanie dźwięku diegetycznego. Chodzi tu o dźwięki, które faktycznie słyszą bohaterowie filmu, a nie o dźwięki niediegetyczne, dodawane w postprodukcji. Dźwięk diegetyczny można wykorzystać do stworzenia poczucia realizmu i bezpośredniości, a także można go wykorzystać do zwrócenia uwagi widzów na to, co się dzieje, gdy oni tego nie widzą. Na przykład w filmie Egzorcysta z 1973 roku dźwięk opętanego głosu Regan została stworzona przez aktorkę Lindę Blair przy użyciu własnego głosu, który następnie został przetworzony elektronicznie. Ten diegetyczny dźwięk sprawił, że opętanie wydawało się bardziej realne i przerażające, a także dał widzom wskazówkę, że coś jest nie tak z Regan, nawet gdy nie było jej na ekranie.
Wykorzystanie efektów dźwiękowych
Kolejną poważną zmianą w brzmieniu horrorów w latach 70. było zwiększone wykorzystanie efektów dźwiękowych. Efekty dźwiękowe można wykorzystać do stworzenia atmosfery, budowania napięcia i przestraszenia publiczności. Na przykład w filmie „Szczęki” z 1975 r. odgłos zbliżającego się rekina powstaje poprzez połączenie efektów dźwiękowych, w tym użycia megafonu i nagrania nawoływania wielorybów. Ten efekt dźwiękowy niezwykle skutecznie wywołuje poczucie grozy i napięcia, dzięki czemu Szczęki stał się jednym z najbardziej udanych horrorów wszechczasów.
Muzyka
W latach 70. znacząco zmieniło się także wykorzystanie muzyki w horrorach. Twórcy filmowi zaczęli wykorzystywać więcej muzyki elektronicznej, która mogła stworzyć bardziej niepokojący i klimatyczny dźwięk. Kontrastuje to z bardziej tradycyjnym wykorzystaniem muzyki orkiestrowej we wcześniejszych horrorach. Na przykład film The Wicker Man z 1973 roku zawiera ścieżkę dźwiękową brytyjskiego zespołu Genesis, grającego rock progresywny. Ta ścieżka dźwiękowa jest pełna mrocznych i niesamowitych dźwięków elektronicznych, które pomagają stworzyć poczucie niepokoju i złych przeczuć.
Wniosek
Zmiany w brzmieniu horroru w latach 70. wywarły głęboki wpływ na cały gatunek horrorów. Zmiany te pomogły stworzyć bardziej realistyczny i wciągający horror, a także pomogły uczynić horrory bardziej przerażającymi i trzymającymi w napięciu. W efekcie lata 70. XX wieku uznawane są za jeden ze złotych wieków kina grozy.