Wirtualne zestawy zielonego ekranu nie są już przeznaczone tylko dla uprzywilejowanych hollywoodzkich bigwigów.
Nowa technologia komponowania sprawia, że hollywoodzkie filmy stają się wirtualne, no cóż, wirtualne (sprawdź najnowszy film Gwiezdne Wojny, Epizod III:Zemsta Sithów, aby uzyskać oszałamiający przykład). Ta sama technologia jest dostępna bezpośrednio na Twoim pulpicie. Tak więc, kiedy mówimy o oświetleniu do komponowania, nie mamy na myśli tylko wesołego faceta z mapą pogody. Dzięki dzisiejszemu oprogramowaniu do postprodukcji możesz robić naprawdę fajne rzeczy.
Być może największą innowacją jest elastyczne tło. W epoce średniowiecza (kilka lat temu) kolorowy ekran za obiektem musiał wypełniać całą ramkę, aby wkomponowane w niego tło zastępcze zrobiło to samo. Teraz najbardziej przyzwoite pakiety oprogramowania do edycji pozwolą ci wziąć niekompletne kolorowe tło i rozciągnąć je cyfrowo do wszystkich czterech rogów. Wszystko, co musisz zrobić, to upewnić się, że przynajmniej twój obiekt jest otoczony kluczowym kolorem. Oznacza to, że możesz uzyskać wspaniałe rezultaty nawet przy małych ekranach i ciasnych obszarach fotografowania.
Nawet najlepiej oświetlone tła nie są idealnie jednolite, a matowa jakość pogarsza się, gdy tło jest nieco jaśniejsze lub ciemniejsze. Określenie zakresu wartości obniża ogólną jakość kompozytu. Dzisiaj możesz najechać kursorem na określone niedoskonałości tła wyświetlanego na monitorze i poinstruować oprogramowanie, aby je zignorowało.
Dzisiejsze programy do komponowania (lub wtyczki) lepiej radzą sobie z drobiazgami, takimi jak krawędzie włosów i przezroczystość, na przykład okulary na obiekcie. Za pomocą niektórych programów, takich jak ULTRA firmy Serious Magic, można łączyć obiekty w wirtualne zestawy, w których mogą (pozornie) przemieszczać się z miejsca na miejsce. Ale nawet jeśli oprogramowanie do komponowania jest znacznie ulepszone, proces nadal wymaga starannej techniki oświetlenia, aby działał idealnie. Zacznijmy od podstaw.
Podstawy oświetlenia
Dobre oświetlenie kompozytowe nadal zależy od dwóch podstawowych zasad:równomiernego oświetlenia tła i osobnego oświetlenia obiektów.
Duże lampy parasolowe, miękkie pudełka lub patelnie zapewniają szerokie, równomierne światło. Często jedno z tych świateł o dużym źródle po obu stronach tła wykona zadanie. Jeśli wykonujesz dużo kluczowania, rozważ fluorescencyjne patelnie:są bardzo duże i miękkie, emitują mało ciepła i nie pochłaniają energii.
Możesz nawet mieszać je z oświetleniem halogenowym dla obiektów, ponieważ ich różna temperatura barwowa nie będzie miała znaczenia, jeśli zastosujesz się do zasady numer dwa:oświetl obiekty osobno. Jeśli ustawisz balans bieli na 3200K, tło będzie bardziej niebieskie; pamiętaj jednak, że oprogramowanie może zablokować dowolny odcień, więc niewielkie przesunięcie koloru nie będzie miało znaczenia.
Aby oddzielić obiekt od tła, umieść go tak daleko przed tłem, jak pozwala na to miejsce. Ponownie, jeśli Twoje oprogramowanie jest aktualne, możesz oderwać krawędzie podkładu, o ile obiekt jest otoczony kluczowym kolorem.
Reflektory dobrze sprawdzają się w przypadku obiektów na pierwszym planie, ponieważ ich kierunkowe wiązki mogą być skierowane z dala od (lub zamaskowane) kolorowego tła. Aby to zrobić, umieść zarówno światła kluczowe, jak i światła wypełniające bardziej po bokach niż zwykle (około godziny 5 i 8 na standardowym planie oświetlenia z kamerą na 6 i obiektem na środku).
Wysokość ustawienia świateł zależy od odległości obiektu od tła. Jeśli musisz trzymać je blisko, podniesione światła będą miały tendencję do rozpryskiwania się na podłogę, a nie na podłoże. Jeśli masz luksus dobrej separacji, normalne wysokości instrumentów są w porządku.
Silnie nasycone tła są bardzo dużymi źródłami odbitego światła dokładnie w kolorze zielonym lub niebieskim, które chcesz trzymać z dala od obiektów (aby nie stały się przezroczyste). Jeśli fotografujesz blisko białych lub jasnych ścian, odsuń się, jeśli możesz, i zamaskuj je, jeśli nie możesz. Jeśli obiekt stoi na rozwiniętym, bezszwowym podłożu papierowym, sama podłoga może odbijać kolorowe światło. Aby rozwiązać problem, zamaskuj podłogę czarną szmatką (lub papierem) umieszczoną przed obiektem, jak najbliżej stóp, bez pokazywania się w kadrze. Jeśli podejdziesz do bliższych ujęć, rozważ zwinięcie części bezszwowego podkładu, która znajdowała się na podłodze.
Kolejna uwaga:unikaj nadmiernego oświetlenia obręczy (staram się używać niewiele lub wcale), ponieważ powstające w ten sposób iskierki mogą sprawić, że oprogramowanie do kluczowania będzie pasować. Jeśli możesz przesłać sygnał z kamery do komputera podczas sesji, co obejmuje wpisane tło, często możesz przesuwać podświetlenie w górę lub w dół, aż oprogramowanie będzie mogło żyć razem szczęśliwie.
Zdobywanie kreatywności
Jeśli zastosujesz się do tych wskazówek, twoje kompozyty odniosą sukces techniczny, z czystymi krawędziami i brakiem przerw. Następnym krokiem jest uczynienie ich równie skutecznymi jak projekty oświetlenia. Aby umieścić obiekt w tle, a nie tuż przed nim, musisz dopasować oświetlenie tła.
Tam, gdzie to możliwe, skonfiguruj sprzęt do edycji podczas sesji, aby móc tworzyć próbne kompozyty w czasie rzeczywistym. W ten sposób możesz przyjrzeć się oświetleniu tła, dopasowując do niego pierwszy plan. Zanim zaczniesz, zadaj sobie pytanie o podstawowy charakter oświetlenia tła. Czy to:
- Twardy czy miękki:czy wydaje się być oświetlony reflektorami, czy ma „naturalny” wygląd?
- Wewnątrz czy na zewnątrz?
- Dzień czy noc?
- High-key lub low-key (podświetlenie high-key ma niski współczynnik wypełnienia lub niski kontrast między ciemnym/jasnym, a low-key jest odwrotnie)?
- Jaka jest temperatura barwowa:ciepła czy chłodna, świece czy świetlówki?
Po udzieleniu odpowiedzi na te pytania możesz dopasować oświetlenie tła.
Przede wszystkim dopasuj położenie kluczowego źródła światła, aby cienie padały w tym samym kierunku. Nic nie wygląda gorzej niż obiekt z cieniami po prawej stronie na tle z cieniami po lewej.
Następnie dopasuj temperaturę barwową, jak wspomniano. Nie zapomnij:oprogramowanie do postprodukcji świetnie nadaje się do zmiany ogólnych odcieni kolorów, ale nie jest tak dobre w dostosowywaniu oddzielnych części obrazu. Jeśli filtry świetlne lub filtry obiektywu nie spełniają swojego zadania, spróbuj wyregulować balans bieli kamery, obserwując monitor.
Na koniec dodaj kilka efektów, aby sprzedać gag. Jeśli tłem jest skąpany w słońcu las, przesuń ciasteczko liścia (tzw. cucalorous – losowy wzór wycięć, które tworzą cień po umieszczeniu przed źródłem światła) przed głównym światłem obiektu, aby zasymulować efekt odchodzi. Jeśli tłem jest autostrada w nocy, najedź kilka ruchomych punktów na obiekt na fałszywe przejeżdżające reflektory.
A co z tymi wirtualnymi planami, w których obiekty mogą się „poruszać”? Zazwyczaj oświetlenie na pierwszym planie je zdradza. Wykadrowany w średnim ujęciu performer symuluje chodzenie, podczas gdy generowane komputerowo tło się zmienia. Ale jeśli światło na temat nigdy się nie zmienia, efekt jest w najlepszym razie nijaki, aw najgorszym nieprzekonujący.
Aby zasymulować wchodzenie i wychodzenie z kluczowych świateł, wypróbuj tę sztuczkę:zrób flagę dobrej wielkości (co najmniej 12 cali kwadratowych) z żelu filtrującego o neutralnej gęstości. Zacznij od ND-3 i dodawaj warstwy, aż uzyskasz pożądany efekt. obiekt „porusza się”, powoli machać flagą do i ze ścieżki światła kluczowego. Jeśli wirtualny obiekt porusza się w prawo, przesuń flagę od prawej do lewej, a następnie przenieś ją z powrotem (poza ścieżkę światła) do prawą stronę i przesuń go ponownie. Obiekt będzie wyglądał, jakby mijał ciąg świateł.
Efekt będzie łaskoczący.
Dobre oświetlenie!
Książka redaktora Jima Stinsona, Wideo; Komunikacja cyfrowa i produkcja jest właśnie dostępna w drugim, zaktualizowanym wydaniu.