Kamery wideo w przeszłości opierały się na taśmach magnetycznych (VHS, VHS-C, Super 8mm, MiniDV itp.), w związku z czym musiały być zbudowane wystarczająco duże, aby pomieścić rozmiar taśmy – nie wspominając o ograniczeniu w zakresie miejsce do przechowywania ze względu na fizyczny współczynnik kształtu używanej kasety. Dzisiejsze kamery wykorzystują wbudowane dyski twarde, obracają dyski mini-DVD, a nawet używają pamięci flash („Spójrz, mamo, bez ruchomych części!”). Jednak większość nowych kamkorderów opiera się dziś na kartach pamięci jako pustych nośnikach zakupionych w celu uzupełnienia pamięci wewnętrznej lub pełnienia roli głównego zbiornika nagrywanego wideo.
Taśma DV
Tak, taśma DV jest nadal produkowana, ponieważ wciąż są w użyciu tysiące kamer miniDV i HDV, a niektórzy producenci, mimo że nie tworzą nowych projektów, nadal posiadają starsze wersje kamer miniDV. GL2 firmy Canon to klasyczny przykład, wprowadzony na początku 2000 roku, nadal można je kupić, a użytkownicy przysięgają na nie. Taśmy MiniDV mają wiele dobrych powodów, aby nadal być w pobliżu, są świetnymi małymi narzędziami do archiwizacji surowego materiału, których nie chcesz kompresować tak, jak w przypadku DVD, a jeśli zabraknie Ci miejsca na karcie lub dysku, możesz zawsze zrzucaj surowe pliki do miniDV i będzie dobrze działać przez długi czas.
Karty pamięci
Karty pamięci mają wiele zalet, jeśli chodzi o ich wykorzystanie jako puste nośniki dla kamery wideo – ze względu na czysto rozmiar są na tyle małe, że nigdy nie znajdują się dalej niż na biurku, półce lub w szufladzie , torebka lub plecak. Są trwałe, odporne na wstrząsy i trudne do uszkodzenia (przynajmniej jeśli zachowujesz odrobinę zdrowego rozsądku podczas ich obchodzenia się). Zaprojektowany tak, aby był wkładany tylko poprawnie, naprawdę musisz się postarać, aby zepsuć wkładanie jednego, a jedyną wadą jest to, że zawsze nadchodzi moment, w którym kopniesz się za to, że nie masz tego, który ma większą pojemność niż ten, który trzymasz teraz.
Więc jaki jest haczyk? Co powiesz na to, że możesz zdobyć więcej niż jeden rodzaj kart pamięci – w rzeczywistości jest ich całkiem sporo. Pomijając fakt, że nie każda karta pamięci będzie działać w każdej kamerze wideo, problemem staje się rozmiar samej karty — podobnie jak jej pojemność i fizyczna prędkość, z jaką może przyjmować i przesyłać dane wideo (szybciej zawsze znaczy lepiej, z pewnością). Wiedza może być potęgą, ale podstawowe zrozumienie typów kart pamięci, które mogą być używane jako puste nośniki w kamerze wideo, jest po prostu niezbędne. Przeanalizuj więc i wybieraj mądrze.
CompactFlash (CF)
Gdybyśmy byli beatnikami, powiedzielibyśmy „CF jest naprawdę kwadratowa, człowieku”. Jedna długa krawędź zapewnia dużo miejsca na złącza i w świecie retro, zasady CF. Lub nazwij to CF Type I, ponieważ CF Type II istnieje, ale głównie jako powłoka do przechowywania mikronapędu lub elektroniki WiFi. Typ I jest wystarczająco smukły, ale nadal ma masywny sos w porównaniu z minimalną głębią konkurencji. Producenci obejmują między innymi SanDisk, Transcend, Kingston i Lexar.
Pojemność:do 128 GB
Szybkość transferu odczytu/zapisu:Różni się w zależności od typu karty, w przypadku uśredniania standardowych kart CF około 30 MB prędkości odczytu/zapisu.
Koszt:Ceny detaliczne wahają się od nieco ponad 10 USD do ponad 1000 USD.
Pro:Wysoka kompatybilność i dostępność
Wada:Większa obudowa nieodpowiednia dla mniejszych urządzeń.
Bezpieczne cyfrowe (SD)
Zamiast ożywać samoczynnie, należy obdarzyć trochę uznaniem MMC (karta multimedialna), która nigdy się nie przyjęła. Sprytną rzeczą, którą zauważysz, jeśli przyjrzysz się uważnie, jest przesuwana zakładka, która blokuje umieszczanie danych na karcie. Odwróć jego pozycję, aby wyeliminować funkcję. Producenci to między innymi SanDisk, Kingston, Transcend, Fujifilm.
Pojemność:do 2 GB
Prędkości odczytu/zapisu danych:średnia prędkość wynosi około 6 MB na sekundę.
Koszt:Ceny detaliczne wahają się od kilku dolarów do ponad 50 dolarów
Pro:Niedrogie i powszechnie dostępne
Wada:Szybko „zjedzony” przez model SDHC o większej pojemności. Niska pojemność kart w porównaniu do CF. Zakładka blokująca wymaga do obsługi bardzo małych palców.
Secure Digital High Capacity (SDHC)
Pomyśl o SD, ale szybciej i z większą pojemnością do przechowywania bez powiększania. Producenci obejmują między innymi PNY, SanDisk, Transcend, Kingston, Lexar.
Pojemność:do 32 GB
Szybkość transferu odczytu/zapisu:Średnia około 11-15 MB/s. Seria Extreme firmy SanDisk przyspiesza odczyt/zapis do 20 MB.
Koszt:Ceny detaliczne wahają się od około 10 USD do ponad 200 USD.
Pro:Większa pojemność/Szybszy transfer danych prędkości
Wada:Ta sama mała zakładka i łatwość utraty. Nie jest kompatybilny z urządzeniami korzystającymi z kart SD.
MiniSD
Nic dziwnego, że jest to karta Secure Digital, która się skurczyła, prawda? Miej pod ręką adapter karty SD, jeśli planujesz używać go na swoim komputerze. Producenci to między innymi Kingston, SanDisk,Transcend.
Pojemność:od 1 GB do 32 GB
Szybkość transferu odczytu/zapisu:podobna do kart SD.
Koszt:ceny detaliczne wahają się od około 10 USD do około 80 USD.
Zaleta:to samo, co karta SD. Może być używany w gniazdach kart SD za pomocą adaptera kart SD.
Wada:Nie wszystkie urządzenia mogą bezpośrednio dostosować rozmiar karty. Wyższe pojemności porównywalne z kartami SD nie są dostępne ze względu na rozmiar karty.
MicroSD
Micro idzie o krok dalej niż Mini i często można znaleźć ten używany w telefonach komórkowych i innych urządzeniach przenośnych, w których rozmiar zawsze stanowi problem. Biorąc pod uwagę, że pierwotnie nazywał się „TransFlash”, pójdziemy z Micro, nie ma problemu. Jest również dostępny w trybie SDHC (MicroSDHC). Producenci to między innymi Kingston, Blazing, SanDisk.
Pojemność:do 32 GB
Prędkość odczytu/zapisu danych:podobna odpowiednio do kart SD i SDHC.
Koszt:ceny detaliczne wahają się od około 20 USD do 200 USD i więcej.
Pro:Tak samo jak w przypadku karty SD. Może być używany w gniazdach kart SD za pomocą adaptera kart SD.
Wada:Nie wszystkie urządzenia mogą bezpośrednio dostosować rozmiar karty. Większe pojemności są droższe ze względu na niewielkie rozmiary w porównaniu z kartami SD.
Karta pamięci
Ten zastrzeżony standard, wielkości kija, jest dzieckiem Sony w modelach PRO, Pro Duo lub Pro-HG Duo. Na początku były małe, a potem jeszcze mniejsze. Producenci to między innymi Sony, SanDisk i Lexar.
Pojemność:do 32 GB
Prędkość odczytu/zapisu danych:średnio do 60 MB/s
Koszt:Ceny detaliczne wahają się od 20 USD do ponad 200 USD.
Zaleta:Prosta konstrukcja i łatwe wstawianie.
Wada:Ograniczona seria urządzeń korzystających z zastrzeżonego formatu.
Karta pamięci P2
Zaprojektowana do użytku w kamerach i innych urządzeniach zgodnych z P2, ta karta pamięci została zaprojektowana w oparciu o format karty PCMCIA, który uwielbiają używać laptopy – nazywanie ich małymi jest wyzwaniem dla zdrowia psychicznego. Pamięć flash zapewnia szybkie przesyłanie danych, które mogą wydawać się niemal natychmiastowe — zwłaszcza w porównaniu z kartami pamięci flash używanymi głównie przez konsumentów. Producenci to m.in. Panasonic, Fujifilm.
Pojemność:do 64 GB
Szybkość transferu odczytu/zapisu:średnia 1,2 Gb/s
Koszt:Ceny detaliczne wahają się od około 400 USD do ponad 1000 USD.
Pro:Niezwykle szybkie prędkości przesyłania danych
Wada:Kosztowne
Karty, które nie dały rady
1. Karta multimedialna – bardziej podobna do karty pamięci niż karty SD, ta szczenię trzymała złącza z tyłu. Nie poszło dobrze z nikim.
2. SmartMedia – podobny w konstrukcji do karty CF, jeśli jest lżejszy i mniejszy. Styki skierowane do przodu mogły wyglądać fajnie, ale rezygnowały z niezawodności, niezawodności i ostatecznie sprzedaży.
3. Karta xD-Picture Card – podobna do karty SD, ale format nie był kompatybilny z większością dostępnych urządzeń i szybko minął.
Pasek boczny:DVD
DVD, niegdyś najgorszy pies w całym bloku, teraz wydaje się być zdegradowany w świetle pamięci flash, a nawet dysków twardych. Żadna z produkowanych obecnie kamer nie nagrywa na DVD, ale wciąż jest czas, kiedy pojemność i prawie powszechna dostępność odtwarzacza DVD sprawia, że przechowywanie zawartości na tych dyskach jest opłacalne. Pod warunkiem, że wiesz, który dysk jest który i który dysk zawiera co. Jak podano poniżej:
DVD-R (minus):Prawie powszechna akceptacja na dowolnym odtwarzaczu DVD sprawia, że jest to dysk do użycia, pod warunkiem, że umieścisz całą zawartość dysku za jednym razem, a długość zawartości nie przekracza 4,7 GB.
DVD+R (plus) ma taką samą pojemność jak DVD-, tylko urządzenia odtwarzające inne niż odtwarzacze DVD nie są tak liczne (nowoczesne komputerowe napędy DVD obsługują zarówno DVD-, jak i DVD+ z równą łatwością).
DVD+R DL:oznacza format dwuwarstwowy lub dwuwarstwowy i zwiększa pojemność do 8,5 GB.
DVD+RW:oznacza odczyt/zapis (lub, według niektórych, możliwość ponownego zapisu), co, jak sugeruje nazwa, oznacza, że można zapisywać zawartość na płycie, usuwać ją i ponownie zapisywać nową zawartość.
Kliknij tutaj, aby pobrać plik PDF Videomaker Przewodnik dla kupujących puste nośniki
Marszałek M. Rosenthal jest niezależnym pisarzem zajmującym się technologią i elektroniką użytkową, który pisze dla Videomaker od 1998 roku.