W niedawnych czasach korekcja kolorów była zupełnie osobnym procesem postprodukcji. Gdy oprogramowanie do edycji zaczęło doganiać wyspecjalizowane maszyny, granice między edytorem wideo a oceniaczem zatarły się.
W dzisiejszych czasach oczekuje się, że redaktorzy będą znać i wdrażać gradację kolorów, gdy są zatrudniani do projektów. Ważniejsze niż kiedykolwiek jest zrozumienie, czym jest gradacja kolorów i dlaczego zaczniesz na niej polegać.
Prosta odpowiedź jest taka, że jest to proces postprodukcji skoncentrowany wyłącznie na zmianie jakości kolorów przechwyconego obrazu. Obejmuje to kontrast, ostrość, głębię czerni, balans bieli, nakładki kolorów/reflektory oraz ogólne nasycenie. Może to zabrzmieć klinicznie, ale przy prawidłowym stosowaniu gradacja kolorów ma drastyczny wpływ na ogólny ton projektu, oddziaływanie emocjonalne i opowiadanie historii. Dlatego jest niezbędnym elementem edycji wideo.
Korekcja kolorów a korekcja kolorów
Większość ludzi używa terminów korekcja kolorów i gradacja kolorów jako synonimy, ale istnieje rozróżnienie. Korekta odnosi się bardziej do „naprawiania” prezentowanego obrazu i jest tradycyjnie pierwszym krokiem w procesie. Chodzi o upewnienie się, że nagrany materiał wygląda zgodnie z zamierzeniami. W ten sposób, równoważąc biel i upewniając się, że rzeczy nie są wyprane lub przesycone, możesz uzyskać lepszy wygląd.
Ocena to kolejny krok. Ocenianie umożliwia zrobienie poprawionego materiału filmowego i ustalenie ogólnego nastroju lub estetyki scen. Możesz także wprowadzać zmiany w efektach wizualnych, np. dzień na noc. Chociaż większość narzędzi używanych w obu procesach jest taka sama, ważne jest, aby znać różnicę. Dodatkowo wiedza o tym, kiedy je wdrożyć, zawsze będzie Ci służyć.
Kiedy używać gradacji kolorów
Istnieje wiele powodów, dla których warto wdrożyć gradację kolorów w projekcie. Podobnie jak w przypadku wszystkich dostępnych narzędzi do produkcji wideo, ważne jest, aby wiedzieć, kiedy z nich korzystać. Ciężka ręka lub nadużywanie może być tak samo szkodliwe dla projektu, jak nicnierobienie.
Używanie kolorów do reprezentowania nastrojów nie jest nową koncepcją. Przyjrzyj się rozpowszechnieniu pierścieni nastroju z minionych dziesięcioleci. Istnieje wiele teorii kolorów, które wywołują określone reakcje. Musisz jednak dowiedzieć się, kiedy i jak by używać ich na swoich odbiorcach.
Nie zawsze jest to łatwe, ale im więcej projektów to zrobisz, tym lepiej poczujesz się jak wdrażać określone techniki oceniania. Musisz pomyśleć o swoim filmie i historii, którą opowiadasz. Oglądając fragmenty projektu, pomyśl o emocjach, które widzowie mają odczuwać podczas określonych sekwencji.
Załóżmy, że masz sekwencję, w której twój główny bohater otrzymał złe wieści. Istnieje kilka sposobów wykorzystania gradacji kolorów do wpływania na dynamikę sceny. Możesz wzmocnić aspekt smutku, dodając ciemniejsze odcienie niebieskiego lub pokazać bardziej gwałtowną / gniewną reakcję, podbijając czerwienie. Oba wywołują drastycznie różne reakcje odbiorców, dlatego ważne jest, aby wiedzieć, co chcesz osiągnąć.
Nie ma sztywnych i szybkich zasad dotyczących wdrażania opcji gradacji kolorów. W większości przypadków uczenie się idealnych czasów, aby z nich korzystać, będzie pochodziło z praktyki i instynktu. Studiowanie teorii kolorów znacznie ułatwi ci podejmowanie tych decyzji.
Tonalność
Oprócz oświetlenia punktowego, efekty wizualne zmieniają się i ustalają nastrój dla określonych scen, jednym z najbardziej rozpoznawalnych zastosowań gradacji kolorów jest nadanie ogólnego tonu. Weźmy na przykład „Matrix”, która zasadniczo wykorzystuje dwa monochromatyczne schematy kolorów. Wszystkie sceny rozgrywające się w Matrixie mają bladozielony odcień. Natomiast sekwencje z „rzeczywistego świata” mają bardziej dramatyczną niebieską nakładkę. Oprócz praktycznego zastosowania zapobiegania dezorientacji widzów, gdy film przeskakuje między tymi dwoma ustawieniami, kolory te utrzymują spójny ton przez cały czas.
Chorobliwa zieleń odzwierciedla jej fałszywy, senny świat. To nawiązuje do oldschoolowych monitorów komputerowych. Utrzymanie niebieskiego świata rzeczywistego uwydatnia ponurą, zimną przyszłość jako wyraźny kontrast. Podobnie, „Game of Thrones” używa koloru niebieskiego, aby pokazać zimną, izolację Muru na północy.
I odwrotnie, „Drużyna Pierścienia” Petera Jacksona wykorzystuje jaśniejsze zielenie na początku, aby pokazać młodość i naiwność Froda, a ciemniejsze zielenie pod koniec, aby pokazać rosnące zepsucie świata, gdy kontynuuje swoją podróż.
Efekt działa również w innych projektach. Na przykład filmy korporacyjne wykorzystują jaśniejsze pomarańcze i żółcie, aby stworzyć ciepłą, przyjazną atmosferę. Te wywołują uczucia szczęścia i życzliwości, nastroje, które zdecydowanie pomogłyby pracownikom czuć się bardziej pozytywnie na temat tego, co oglądają.
Nie bój się
Nie można zaprzeczyć, że gradacja kolorów ma znaczenie w Twoich filmach. Od skupienia uwagi na występach emocjonalnych, po wpływanie na myśli odbiorców, jest to nieocenione narzędzie do opowiadania historii. Chociaż zanurzenie się w gradacji kolorów może początkowo wydawać się zniechęcające, wyniki podniosą Twoje filmy i sprawią, że wysiłek się opłaci.