Jeśli nie masz więcej niż 150 lat, prawdopodobnie nie znasz fotografii na mokrej płycie! To jeden z najstarszych rodzajów fotografii. Ale to trochę powraca.
Wielu fotografów uważa, że ich stare lustrzanki to całkiem retro film do robienia zdjęć. Cóż, fotografowanie na mokrych płytach przenosi retro na zupełnie nowy poziom.
Jeśli jesteś w ciemności, jeśli chodzi o tradycyjne procedury fotograficzne, jesteśmy tutaj, aby Ci pomóc. W tym artykule pomożemy Ci zrozumieć i rozpocząć klasyczną fotografię na mokro.
Co to jest fotografia na mokro?
W świecie cyfrowych sensorów nawet fotografia filmowa wydaje się być niszową pobłażliwością. To coś przestarzałego, coś dla entuzjastów. Ale jeśli uważasz, że kamera 35 mm jest analogowa, poczekaj, aż zobaczysz proces mokrej płytki kolodionowej.
W przypadku fotografii kolodionowej na mokro, musimy cofnąć się do czasów, gdy fotografia była w powijakach. Najwcześniejsze aparaty nie miały cyfrowych czujników. A ty nie miałeś rolek filmu. Zamiast tego obraz jest uchwycony na płycie wykonanej z metalu lub szkła.
Termin fotografia na mokro na kliszy pochodzi od fotografa pokrywającego kliszę emulsją światłoczułą. Robiąc to, fotograf tworzy czujnik fotograficzny, który przechwytuje obraz.
Emulsja zawiera halogenki srebra. Reagują pod wpływem światła. Jest podobny do emulsji, którą wciąż można znaleźć na kliszy fotograficznej.
Ale w przeciwieństwie do rolek folii, nie możesz wysłać swoich płyt do wywoływania. Płytka musi być w tym czasie opracowana. W przypadku fotografii krajobrazowej wymagała przenośnej ciemni.
Fotograf musi wywołać fotografię tam, gdzie się znajduje. Muszą wymieszać chemikalia i wykąpać płytkę. To może być nieco skomplikowane i wymaga odpowiedniej wiedzy. Niewłaściwie przygotuj miksturę, a możesz przypadkowo skończyć z wybuchowym koktajlem.
Krótka historia fotografii na mokrej płycie
Proces kolodionu na mokrej płycie przeszedł trzy etapy. Te etapy nazywane są dagerotypem, ambrotypem i tintypem.
W latach 40. i 50. dominował dagerotyp. Użyte talerze były z polerowanego srebra. Albo czasami srebrna powłoka na miedzianej płytce. Procesy przechwytywania i opracowywania obrazu były skomplikowane. I obejmowały niebezpieczne chemikalia, takie jak rtęć i chlor.
Kolejnym wariantem był ambrotyp. Ten proces mokrej płyty wykorzystuje szklaną płytkę i wymaga mniej toksycznych chemikaliów do rozwoju. Główny problem z ambrotypem polega na tym, że odcisków nie da się powielić.
Typ blaszany szybko wyparł proces ambrotypii. Proces cynowania był najtańszą i najłatwiejszą ze wszystkich metod na mokro. Płyta to tylko cienki kawałek metalu z warstwą ciemnego lakieru.
Proces tintype nadał fotografii szerszy urok. Był popularny od lat 60. XIX wieku do początku XX wieku. Ale technologia kamer poszła naprzód i w latach 30. XX wieku proces mokrego kolodionu został prawie zapomniany.
Fotografia na mokro w erze nowożytnej
Fotografia Tintype przeżywa teraz renesans. Fotografowie XXI wieku z powodzeniem stosują tę klasyczną metodę. Istnieją nawet kursy, które uczą tej techniki.
Proces mokrej płyty jest skomplikowany. Jeśli szukasz wygody, trzymaj się swojej lustrzanki cyfrowej. Jednak wielu fotografów uwielbia antyczną jakość obrazu na mokrej płycie. Tworzy ponadczasowe obrazy z pięknymi złotymi tonami.
Jednym z fotografów, który naprawdę zainteresował się fotografowaniem na mokro, jest Joni Sternbach. Jej surfingowe fotografie portretowe przy użyciu procesu tintype są głębokie i bogate. Opanowała tę technikę, a jej praca jest celebracją fotografii na mokrej płycie.
W 2013 roku fotograf Ed Drew wykonał zdjęcie w Afganistanie. Był pierwszym, który od czasów wojny secesyjnej wykonał blaszaną fotografię strefy wojennej.
Victoria Will stworzyła serię portretów na festiwalu filmowym Sundance w 2014 roku. Jej lista tematów obejmowała Kurta Russella, Ewana McGregora i Anne Hathaway. Proces kolodionowy zdecydowanie nadaje nowy wymiar portretowi celebryty.
Jak tworzyć własne zdjęcia na mokrej płycie
Lekcja historii się skończyła. Teraz nadszedł czas na rzeczy praktyczne.
Fotografia mokrych kolodionów jest skomplikowana. A decyzji o spróbowaniu nie należy podejmować pochopnie. Będziesz potrzebować dużo sprzętu i jest wiele do nauczenia się.
Ale może też być świetną zabawą. A wyniki mogą być zdumiewające. Zdjęcia będą wyjątkowe i niezwykłe.
Przeprowadzimy Cię teraz przez proces fotografii kolodionowej na mokro. Oto sprzęt, którego będziesz potrzebować.
Jeśli chodzi o sprzęt do fotografii na mokro, będziesz potrzebować:
- Kamera wielkoformatowa 4×5″ – Kamera trzyma płytę, aby uchwycić scenę;
- Uchwyt do klisz – uchwyty do klisz 4×5″ sprawdzają się dobrze, ponieważ są lekkie;
- Czerwone światło – aby powstrzymać Cię przed przetwarzaniem obrazu, zanim zamierzasz;
- Płytka do grawerowania – Metal używany do trofeów sprawdza się najlepiej;
- Collodion – Zdobądź gotowe rozwiązanie, jeśli nie wiesz, co robisz;
- Azotan srebra – to właśnie przechwytuje światło;
- Wywoływacz do mokrej płyty – powoduje to wytworzenie obrazu z chemikaliów;
- Mokry utrwalacz płyt – to naprawia obraz i zatrzymuje rozwój;
- Lakier – chroni obraz;
- Kąpiel z azotanem srebra – służy do przechowywania azotanu srebra po dodaniu płytki;
- Fartuch i gumowe rękawiczki – azotan srebra plami wszystko;
- Źródło światła — oświetlenie studyjne lub światło naturalne; i
- Tacki wywoływania/naprawiania – przytrzymuje płytkę podczas jej rozwijania i naprawiania.
Etap 1:Przygotowanie i bezpieczeństwo
Najważniejsze to być bezpiecznym. Będziesz pracować z toksycznymi chemikaliami, więc przez cały czas będziesz musiał nosić rękawice ochronne.
Twoja przestrzeń robocza również musi być czysta i przejrzysta. Chcesz uniknąć ewentualnych wypadków. Możesz pokryć wszystkie powierzchnie robocze gazetą w przypadku rozlania. Azotan srebra plami wszystko.
Upewnij się, że masz cały sprzęt gotowy, zanim zaczniesz strzelać. Obejmuje to pozyskiwanie wszystkich potrzebnych metalowych płyt.
Będziesz potrzebować gotowych trzech tac. Potrzebujesz go do azotanu srebra, rozwijania i mocowania.
Etap 2:„Wylewanie talerza”
Napełnij kąpiel azotanem srebra azotanem srebra i rozcieńcz kryształy w wodzie. To jest Twoja pierwsza kąpiel naprawcza (utrwala srebro kolodionem).
Następnie na płytkę wlewamy kolodion (azotan celulozy). Poruszaj płytką, aby upewnić się, że kolodion pokrywa ją równomiernie i całkowicie. Wlej kolodion z powrotem do butelki.
W tym momencie musisz przełączyć się na czerwoną lampę ciemniową. Gdy płytka znajdzie się w roztworze azotanu srebra, stanie się wrażliwa na światło.
Umieść płytkę w roztworze azotanu srebra i pozostaw na pięć minut. Tworzy to jodek srebra.
Po 5 minutach wyjmij płytkę z kąpieli. Teraz wkładasz płytkę do uchwytu na kliszę. Możesz zobaczyć, jak talerz zmieni się na kremowy kolor.
Teraz nadszedł czas na strzelanie.
Etap 3:Uchwyć obraz
Po załadowaniu płyty do aparatu możesz zrobić zdjęcie.
Najważniejszą rzeczą do rozważenia jest ISO. ISO płytki blaszanej wynosi 1. Nie 100, tylko 1. Oznacza to, że będziesz potrzebować dużo światła. Musisz znać prawidłowe ustawienia aparatu.
Najlepiej użyć światłomierza. Ale niektóre światłomierze nie osiągną tak niskiego poziomu jak ISO 1, więc musisz to skompensować w swoich ustawieniach.
Możesz otrzymać światłomierz jako aplikację mobilną na smartfona. Popularną opcją jest kieszonkowy miernik światła. I ma ustawienie ISO 1.
Upewnij się, że używasz światłomierza jak najbliżej aparatu.
Gdy masz już swoje ustawienia, robisz zdjęcie tak samo, jak w przypadku każdego wielkoformatowego obrazu.
Etap 4:Opracowanie i naprawianie zdjęcia
Po wykonaniu naświetlenia wróć z płytą do bezpiecznego czerwonego światła.
Umieść płytkę w drugiej pustej tacce i zalej wywoływaczem (kwasem pirogalowym). Gdy będziesz zadowolony z kontrastu obrazu, usuń go. Następnie umieść go w tacce z utrwalaczem (cyjanek potasu).
Trzymaj utrwalacz poruszający się po płycie, aby działał równomiernie. Po kilku chwilach Twój obraz zostanie ujawniony.
Etap 5:Podziwiaj swoją pracę
Po usunięciu obrazu z roztworu utrwalającego należy pozostawić płytkę do wyschnięcia.
Po wyschnięciu zobaczysz obraz w jego ostatecznej formie. Możesz sprawdzić obszary z utratą szczegółów. Jasne obszary są oznaką nadmiernej ekspozycji.
Jeśli na obrazie widać smugi, jest to oznaka niedorozwoju. Lekarstwem na to jest dłuższe trzymanie płytki w wywoływaczu. Ale następnym razem oczywiście. Gdy obraz znajdzie się w utrwalaczu, nie możesz wrócić. Obraz jest naprawiony.
Takie problemy są częścią tego procesu. Możesz nie zrobić tego dobrze za pierwszym razem. Ale możesz uczyć się z każdej płyty, którą opracujesz. W mgnieniu oka staniesz się mistrzem mokrego talerza!
Wniosek
Druk kolodionowy na mokro ma długą i bogatą historię. Rozwijał się przez XIX wiek. A proces kolodionowy stał się najbardziej rozpowszechnioną techniką fotograficzną na świecie.
W XX wieku o mało co nie zapomniano. Ale teraz, w XXI wieku, fotografowie odnawiają formę sztuki. I z wielkim sukcesem.
I to nie tylko dla profesjonalnych fotografów. Wymaga to trochę praktyki i będziesz potrzebować dużo sprzętu. Ale możesz sam spróbować. Będziesz się dobrze bawić, a wyniki zapierają dech w piersiach.
Dlaczego nie spróbować techniki mokrej płyty, aby uczynić swoją fotografię portretową bardziej wyjątkową? Sprawdź nasz e-book Zysk z portretów i sprawdź, czy możesz przenieść niektóre techniki do świata fotografii na mokro.